ประจักษ์ ก้องกีรติ ให้สัมภาษณ์เกี่ยวกับผลงานอะไรล่าสุด

หลังจากฟังสัมภาษณ์ล่าสุดของประจักษ์ ก้องกีรติ ความชัดเจนในน้ำเสียงและความตั้งใจของเขาทำให้ยิ้มออกมาได้ทันที งานที่เป็นหัวข้อของการสนทนาเป็นผลงานเล่มล่าสุดที่เขาผลิตขึ้นเองโดยผสมผสานระหว่างบันทึกความทรงจำกับการสืบเก็บเรื่องเล่าของชุมชนเมือง ซึ่งไม่ได้เป็นเพียงนิยายหรือสารคดีอย่างเดียว แต่เป็นการทดลองเชิงรูปแบบที่ลากเส้นเชื่อมอดีตกับปัจจุบัน เขาเล่าว่าแรงบันดาลใจมาจากการเฝ้ามองสภาพแวดล้อมที่เปลี่ยนไปและความทรงจำของผู้คนที่มักถูกกลืนหายไปเมื่อเมืองเติบโต โดยมีการใช้ภาพถ่ายเก่า เสียงบันทึก และบทสนทนาจริงของคนในพื้นที่มาทอเป็นโครงเรื่อง ทำให้ผลงานมีทั้งความเป็นส่วนตัวและความเป็นสาธารณะในคราวเดียวกัน ฉันชอบที่เขาไม่ยึดติดกับแนวทางเดิมๆ แต่เลือกใช้สื่อหลากหลายเพื่อสื่อสารไอเดียของเขาอย่างตรงไปตรงมาและอ่อนโยนไปพร้อมกัน

ในสัมภาษณ์นั้นยังมีช่วงที่เขาพูดถึงกระบวนการทำงานซึ่งชวนให้คิดตาม เขาอธิบายการเก็บข้อมูลอย่างละเอียด ทั้งการสัมภาษณ์ผู้เฒ่าผู้แก่ การตามหาเฟอร์นิเจอร์เก่าๆ หรือของใช้ในบ้านซึ่งมีเรื่องเล่าแฝงอยู่ และการทำงานร่วมกับศิลปินเสียงและนักออกแบบหน้าใหม่เพื่อให้บรรยากาศของชิ้นงานมีมิติมากขึ้น นอกจากนั้นเขายังเล่าถึงความยากลำบาก—ไม่ใช่เพื่อเรียกร้องความเห็นใจ แต่เป็นการยอมรับว่าความจริงบางอย่างต้องใช้ความอ่อนน้อมและความพยายามอย่างมากในการนำเสนออย่างเคารพ แง่มุมนี้ทำให้ฉันคิดถึงผลงานแนวทดลองอันนุ่มนวลที่เคยอ่านหรือดู ซึ่งสามารถเชื่อมโยงคนอ่านหรือคนดูเข้ากับประสบการณ์ของผู้อื่นได้อย่างเงียบๆ

ภาพลักษณ์ของผลงานครั้งนี้ยังถูกพูดถึงในเชิงการตอบรับจากสาธารณะด้วย—มีคนจำนวนหนึ่งที่เห็นว่ามันเป็นการฟื้นฟูความทรงจำที่สำคัญ ในขณะที่อีกส่วนมองว่าเป็นการตั้งคำถามต่อการพัฒนาเมืองที่อาจทำให้มิติบางอย่างสูญหาย เขาไม่ได้พยายามตอบทุกคำถาม แต่เลือกจะตั้งคำถามที่สำคัญให้คนอ่านได้คิดต่อ งานนี้ถูกวางแผนให้มีการจัดแสดงและพูดคุยตามพื้นที่ชุมชนด้วย ทำให้ไม่จำกัดอยู่แค่บนหน้ากระดาษหรือเวทีทางวัฒนธรรมเท่านั้น สุดท้ายแล้วการสัมภาษณ์ทำให้เห็นว่าเขาเห็นงานศิลป์เป็นพื้นที่การสนทนาและการรักษาความทรงจำมากกว่าการยืนยันตัวตนของผู้สร้างแค่อย่างเดียว และฉันรู้สึกอบอุ่นที่ได้เห็นงานที่ให้เกียรติทั้งอดีตและปัจจุบันในเวลาเดียวกัน