ราฟาเอล ใน Teenage Mutant Ninja Turtles มีบุคลิกอย่างไร?

มีแฟนฟิคเรื่องหนึ่งที่คนในกลุ่มพูดถึงบ่อยจนฉันต้องหยิบขึ้นมาอ่านซ้ำ นั่นคือ 'รอยยิ้มกลางฝน' ซึ่งเขียนราฟาเอลเป็นตัวละครที่ละเอียดอ่อนกว่าที่เห็นในต้นฉบับมาก นักเขียนจับเสน่ห์ของเขาไว้ด้วยการใส่ฉากนิ่ง ๆ หลายฉากที่ทำให้หัวใจเต้นเบา ๆ เช่นการสบตาในวันที่ฝนตก หรือบทสนทนาแสนธรรมดาที่ซ่อนความหมายลึก ยิ่งอ่านยิ่งรู้สึกเหมือนเข้าไปยืนอยู่ในมุมเล็ก ๆ ของโลกที่ตัวละครสองคนกำลังค่อย ๆ สร้างความไว้ใจให้กัน ฉันชอบการเล่าเรื่องแบบช้า ๆ แต่ไม่ยืดเยื้อ การค่อย ๆ คลี่ความหลังของแต่ละคนออกมาในช็อตสั้น ๆ ทำให้ความสัมพันธ์ดูจริงและมีน้ำหนัก ฉากที่ราฟาเอลส่งข้อความสั้น ๆ กลางดึกแล้วไม่ได้รับคำตอบจนตัวละครหลักกลัวว่าจะเสียเขาไป นั่นคือจังหวะที่ทำให้ฉันร้องไห้เงียบ ๆ ได้เลย นักเขียนยังเก่งที่ผสานมุมนุ่มนวลกับความขมของอดีต ทำให้จบแล้วรู้สึกว่าตัวละครทั้งสองเติบโตขึ้นไม่ใช่แค่รักกัน ถ้าคนอ่านอยากได้แฟนฟิคแนวโรแมนซ์แบบอบอุ่น มีความตรึงและฉากหวานแบบไม่เว่อร์ 'รอยยิ้มกลางฝน' น่าจะตอบโจทย์ได้ดี มันเป็นเรื่องที่อ่านแล้วอยากแบ่งปันประโยคโปรดกับเพื่อน และบางทีฉันก็ยังคิดถึงมุมที่ราฟาเอลยิ้มกับความธรรมดา ๆ ของชีวิตอยู่เรื่อย ๆ

ยอมรับเลยว่าการเห็นงานต้นฉบับของ 'ราฟาเอล' ตัวจริงทำให้หัวใจเต้นแปลก ๆ — เหมือนได้จับเวลาในยุคเรอเนซองส์ด้วยตาตัวเอง ฉันมักเริ่มต้นเส้นทางแบบนี้จากโรมและฟลอเรนซ์เป็นหลัก เพราะงานของเขากระจุกตัวอยู่ในสองเมืองนั้นมากที่สุด ถ้าจะชี้ชัดที่สุด ต้องไปที่ 'พิพิธภัณฑ์วาติกัน' (Vatican Museums) เพื่อดูผลงานในชุดห้องสแตนซา หนึ่งในนั้นคือภาพกำแพงที่คนรู้จักกันดีอย่าง 'The School of Athens' ซึ่งเป็นตัวอย่างตรงของฝีมือและการวางองค์ประกอบของราฟาเอลที่ควรเห็นกับตา นอกจากนั้นงานโรมอื่น ๆ ยังกระจายอยู่ตามโบสถ์และพระราชวังใกล้เคียง ทำให้การเดินชมเหมือนการสืบค้นชิ้นต่อชิ้น หลังจากโรม ควรต่อไปที่ 'อุฟฟิซิ' ในฟลอเรนซ์ซึ่งเก็บรักษาแม่แบบภาพ Madonna และงานพอร์เทรตบางชิ้นไว้ได้อย่างดี เยี่ยมยอด และอย่าลืมมุ่งไปยังเมืองอื่น ๆ ในยุโรปเช่น 'ศูนย์แกลเลอรีในเดรสเดน' ที่มี 'Sistine Madonna' ให้ชม ความรู้สึกเวลาอยู่ต่อหน้าแผ่นผืนผ้าใบที่ราฟาเอลลงสีด้วยมือมันต่างจากภาพถ่ายหรือสำเนาอย่างชัดเจน — เส้น แสง และความอบอุ่นของสีมีมิติที่ต้องไปสัมผัสเองจริง ๆ

แฟนๆ หลายคนในไทยมักจะมองหาไอเท็มที่ทำให้ความทรงจำวัยเด็กกระเตาะกลับมาเสมอ — และสำหรับผมแล้วของที่มีธีม 'ราฟาเอล' จาก 'Teenage Mutant Ninja Turtles' มักจะขายดีสุดๆ ของยอดฮิตที่เห็นบ่อยคือฟิกเกอร์แอ็กชันและสแตทชวลขนาดต่างๆ ทั้งแบบสเกล 1/6 หรือฟิกเกอร์ขยับได้จากแบรนด์อย่าง NECA กับ Hot Toys สาวกรักงานสะสมมักเทเงินไปกับตัวที่มีรายละเอียดชุดเกราะ ซาย หรือท่าจัดวางเท่ๆ เพราะจับแล้วเหมือนได้ถือความเป็นฮีโร่วัยเด็กกลับมาอีกครั้ง ผมเองก็เคยตั้งโชว์คู่กับโปสเตอร์สกรีนลายกราฟิกสวยๆ แล้วรู้สึกว่ามุมห้องมีชีวิตขึ้นทันที อีกกลุ่มสินค้าที่หายากแต่คนตามมากคือเสื้อยืดลิมิเต็ด, หมวกบีนนี่, และพินโลหะลาย 'ราฟาเอล' ซึ่งแฟนไทยชอบสะสมติดแจ็กเก็ตหรือกระเป๋า นอกจากนี้ของใช้ประจำวันอย่างเคสมือถือ สติ๊กเกอร์ ไอเท็มนุ่มๆ อย่างผ้าพันคอและพวงกุญแจรูปซายก็ขายดีเพราะจับต้องง่ายและให้ความรู้สึกคลาสสิก สรุปคือความหลากหลายของสินค้า—จากฟิกเกอร์ใหญ่จนถึงพวงกุญแจเล็กๆ—เป็นเหตุผลที่ทำให้ธีมนี้ยังคงฮิตในตลาดไทยอยู่เสมอ

ความงดงามของ 'ราฟาเอล' สำหรับเราไม่ใช่แค่ทักษะการวาดรูปแต่เป็นความสามารถในการทำให้ความคิดเชิงปรัชญาและอารมณ์มนุษย์ดูง่ายและเข้าถึงได้ เวลาได้มอง 'The School of Athens' แล้ว ความประทับใจแรกคือการจัดวางตัวละครที่เหมือนกับการประชันของความคิด เขาจัดองค์ประกอบแบบสอดประสาน—เส้น แนวตั้ง แนวนอน และการใช้พื้นที่เชิงสถาปัตยกรรม—จนเกิดความสงบและสมมาตร ซึ่งเป็นหัวใจของยุคเรอเนซองส์สูงสุด นอกจากนั้นผลงานเช่น 'Sistine Madonna' และ 'Transfiguration' แสดงให้เห็นสองด้านของเขา: ด้านหนึ่งเป็นความนุ่มนวลของแม่พระและการจัดแสงที่อบอุ่น อีกด้านเป็นความเข้มข้นทางศาสนาและดราม่าทางสีสัน เราเห็นว่า 'ราฟาเอล' เป็นสะพานเชื่อมระหว่างความคิดของเลโอนาร์โดและไมเคิลแองเจโล เขาไม่เพียงแต่เรียนรู้เทคนิคจากทั้งคู่ แต่ยังผสมผสานความเป็นคลาสสิกและมนุษยนิยมเข้าด้วยกันจนเกิดสุนทรียะแบบใหม่ที่กว้างขวางกว่า การที่เขาจบชีวิตเร็วก็ยิ่งทำให้ภาพลักษณ์ของเขาในประวัติศาสตร์ศิลป์ดูเหมือนเป็นแสงวาบสั้นแต่เจิดจ้า ผลงานและผู้เรียนที่เขาทิ้งไว้เป็นสิ่งยืนยันว่าความละเมียดละไมในการวาดรูปและการคิดเชิงองค์รวมสามารถเปลี่ยนทัศนคติทางศิลปะของยุคได้โดยแท้ จริงๆ แล้วเวลายืนอยู่หน้าแผ่นภาพของเขา เรามักเผลอยิ้มกับความบังเอิญของสัดส่วนที่เข้ากันพอดี มันทำให้รู้สึกว่าศิลปะไม่ใช่ของห่างไกล แต่เป็นสิ่งที่สัมผัสได้

ท่อนสายไวโอลินระทมที่ค่อยๆ คลี่ไปพร้อมกับการหายใจของฉากนั่นแหละที่ฉันคิดว่าควรจะเป็นหัวใจของเพลงประกอบสำหรับราฟาเอล. ฉากที่ราฟาเอลยืนอยู่ตรงขอบระเบียง มองเมืองที่ลุกเป็นไฟทั้งด้านหน้าและด้านในตัวเอง เหมาะกับชิ้นดนตรีที่เรียบง่ายแต่เต็มไปด้วยแรงดันทางอารมณ์ เช่น 'Adagio for Strings' เวอร์ชันที่ตัดทอนและผสมด้วยเสียงเบสลึกเล็กน้อยจะทำให้ความเงียบที่เปราะบางมีน้ำหนักขึ้นทันที เสียงสายที่ลากยาวและ crescendo ช้าๆ จะช่วยย้ำความสูญเสียและความละอายใจของตัวละครโดยไม่ต้องมีคำพูดมากมาย มุมมองของฉันคือการใช้ดนตรีคลาสสิกที่ผ่านการจัดเรียงใหม่ให้ร่วมสมัย จะได้ทั้งความขลังและความเข้าถึงได้ในระดับสากล ถ้าต้องการความทันสมัยเพิ่มขึ้นอีกนิด อาจใส่ซินธ์แบบ ambient เบาๆ ด้านหลังเพื่อให้ความรู้สึกเหมือนโลกภายนอกยังเคลื่อนไหวต่อไป ขณะที่ภายในราฟาเอลหยุดหมุน — นั่นแหละคือจังหวะที่เพลงทำงานแทนบทสนทนา ทำให้ฉากนั้นทั้งงดงามและเจ็บปวดไปพร้อมกัน