LOGINสวัสดี ข้าชื่อ ซามูเอล และเจ้าคืองานของข้า ผ่านไปอีก 500 ปี เกิดประตูมิติ ทำให้มีมนุษย์อีกกลุ่มหนึ่งเข้ามาคือ นินจา ! พวกเขาคือ มือสังหาร ที่น่ากลัว แต่กลับมีปีศาจอีกกลุ่มหนึ่งเข้ามาด้วย ทำให้เกิด ความวุ่นวายขึ้น ซึ่งยุคสมัยใหม่นี้ถูกเรียกยุคสมัยแห่ง เคออส !
View Moreณ จักรวาลอันไกลโพ้น มีดวงดาวหนึ่ง เป็นดวงดาวเดียวที่มีสิ่งมีชีวิตอาศัยอยู่ โดยสิ่งมีชีวิตแรก ๆ ที่อยู่ในดาวดวงนี้ ถูกเรียกว่าไดโนเสาร์ เมื่อกาลเวลาผ่านไปร้อยปี ได้มีไดโนเสาร์ชนิดหนึ่ง วิวัฒนาการขึ้นมากลายเป็นสิ่งมีชีวิตที่ทรงปัญญา แต่ต้องเสียเล็บไปเหลือเพียงเขี้ยวเท่านั้น แต่ความเจริญของพวกนี้เทียบได้กับมนุษย์ในยุคหินคือใช้อาวุธจากหินและไฟเป็นเท่านั้น และเริ่มมีการสร้างอารยะธรรม พวกเขาเรียกตัวเองว่า ไดโนเมน
เมื่อเวลาผ่านไป 200 ปี เกิดเหตุการณ์แผ่นดินไหวที่พวก ไดโนเมน เรียกวันนี้ว่า แผ่นดินร่ายรำ ทำให้เกิดแผ่นดินใหม่ขึ้นมาอีก แต่กลับมาสิ่งหนึ่งที่ตามมาด้วยคือ มอนเตอร์ชนิดต่าง ๆ และ อมนุษย์ โดยมีเผ่าสามที่ทรงอำนาจที่สุดคือ เอลฟ์ ออร์ค โดวาฟ
โดวาฟหรือพวกคนแคระ แม้จะรูปร่างเตี้ยแต่กลับมีร่างกายที่กำยำและแข็งแรงเชี่ยวชาญเรื่องการทำเหมืองการสร้างอาวุธ
พวกเอลฟ์เป็นอีกเผ่าพันธุ์หนึ่งที่ ข้ามมิติมาด้วย พวกนี้จะมีหน้าตางดงาม หูแหลมเชิด แววตาเหมือนพวกแมว เชี่ยวชาญด้านการต่อสู้และเวทย์มนตร์ โดยมีเผ่าย่อยอีกสามเผ่าคือ
เอลฟ์แสงหรือที่เรียกตัวเองว่า รูมิแย่ เป็นเอลฟ์ชำนาญเวทย์พลังธาตุ (ดิน น้ำ ลม ไฟ พืซ) และการต่อสู้ด้วยธนู ดาบ ทวน และเชี่ยวชาญด้วยการสร้างอาวุธและผลึกเวทย์มนตร์
เอลฟ์มืดหรือเรียกตัวเองว่า รานุน เป็นเอลฟ์ที่ชำนาญศาตร์มืด การต่อสู้ด้วยธนู ดาบ ขวานและยังมีความสามารถด้านเวทย์มนตร์สายวิญญาณ
เอลฟ์ป่าหรือที่เรียกตัวเองว่า ฟอร์แคร์ เหล่าเอลฟ์ที่นิยมธรรมชาติ เชี่ยวชาญด้านการใช้ธนู วางกับดัก เวทย์สายธรรมชาติ (สัตว์ป่า พืช พิษ)
ออร์ค เผ่าพันธุ์ร่างใหญ่โต มีผิวสีเขียว หน้าตาน่าเกลียดน่ากลัว มีพละกำลังมหาสาร และความโหดเหี้ยม พวกมันแบ่งเป็นสองกลุ่มคือ
ออร์คป่า ออร์คพวกนี้อยู่ตามป่า เชี่ยวชาญการเอาสัตว์ประหลาดมาเป็นแรงงานและใช้ในการต่อสู้ และยังใช้อาวุธที่ทำมาจากอวัยวะของสัตว์ พวกนี้แค่ไม่รู้เวทยมนตร์ แต่กลับรู้วิธีการปรุงยาที่ทำให้ตัวเองแข็งแรงขึ้น และบ้าคลั่ง
ออร์คเมือง พวกนี้จะตัวเล็กกว่าออร์คป่านิดหน่อย แต่พวกมันเจริญกว่ารู้วิธีการสร้างอาวุธ แม้จะเป็นงานหยาบมาก แต่กลับมีประสิทธิ์ภาพสูง แถมพวกนี้ยังเชี่ยวชาญการใช้เวทย์สายโจมตี
ด้วยพวกอมนุษย์มีอาวุธที่เหนือกว่าและมีพลังเวทมนตร์ที่เหนือกว่าจึงทำให้ชนะพวกไดโนเมน ดินแดนทั้งหมดกลายเป็นของอมนุษย์ พวกเอลฟ์ที่ถือว่าตัวเอง เหนือกว่าคนอื่น จึงตั้งชื่อดาวดวงนี้ว่า เลอร์มอง ! ส่วนพวกไดโนเมน ถูกพวกเอลฟ์รูมิแย่ และรานุน พวกออร์คเมือง จับเป็นทาส พวกที่เป็นอิสระเหลือเป็นเพียงชนกลุ่มน้อยเท่านั้น
หลังจากผ่าน 900 ปี เกิดอุกาบาศต์ตก และกระแสแห่งการกลายพันธุ์ ทำให้เกิดสิ่งมีชีวิตใหม่ ๆ ขึ้น แต่สิ่งที่ให้เหล่าอมนุษย์ต้องตกตะลึงคือ พวกลิงในดาวดวงนี้บางส่วนได้วิวัฒนาการจนกลายเป็นมนุษย์ เหล่าเอลฟ์ รูมิแย่ และรานุนเมื่อเห็นว่า มีมนุษย์เกิดขึ้นมาก็จับมาเป็นทาส แต่พวกออร์คป่าเจอเมื่อไหร่ก็ฆ่าทิ้งทันที พวกออร์คเมืองก็จับมนุษย์เป็นทาส แต่พวกเอลฟ์ฟอร์แคร์กับโดวาฟไม่ได้สนใจ
หลังจากนั้นผ่านไปอีก 500 ปีพวกมนุษย์ออกลูกออกหลานมากขึ้น แต่ก็ยังคงเป็นทาส แต่แล้วก็เกิดเหตุการณ์ที่ชื่อว่า มหาพายุ พามนุษย์สี่กลุ่มข้ามมาที่โลกนี้ คือ ชาวกรีก อียีป์ ไวกิ้ง จีน มาด้วย พวกเขาได้ จัดการยึดดินแดนต่าง ๆ และปลดปล่อยให้มนุษย์บนเลอร์มองให้เป็นอิสระ และได้แบ่งดินแดนกันดังนี้
ชาวกรีกแบ่งดินแดนกันสามส่วน ตั้งชื่ออาณาจักรว่า อาเธน่า อาเรส เนปจูน
ชาวอียิปต์ แบ่งดินแดนกันเป็นสองส่วนคือ ชื่อ บัดกรียะ กับเศาะบา
ชาวไวกิ้ง แบ่งเป็นสองกลุ่มคือ หมู่เกาะโอลาฟ และหมู่เกาะอีรีก
ชาวจีนได้ ดินแดนที่ใหญ่ที่สุด พวกเขาเรียกดินแดนตัวเอง อาณาจักรเทียน
หลังจากจบสงคราม เหล่า เอลฟ์รูมิเย่ต้องกระจัดจายไปตามดินแดนต่าง ๆ ของมนุษย์ เอลฟ์รานุนได้ไปยึดดินแดนเหนือสุดเพื่อสร้างอาณาจักรของตัวเอง ซึ่งพวกมนุษย์ก็ไม่คิดจะไปยุ่งอยู่แล้ว
พวกออร์คทั้งสองเผ่ากระจายไปทั่วแทบจะรวมกันไม่ได้ แต่ก็ยังคอยฆ่าฟันมนุษย์อยู่เรื่อย ๆ พวกไดโนเมนยิ่งแล้วใหญ่แทบจะไม่มีที่อยู่กลายเป็นพวกเร่ร่อน มีแต่พวกโดวาฟเท่านั้นที่กลายเป็นมิตรกับมนุษย์และอยู่ร่วมกับมนุษย์เป็นอย่างดีแถมยังได้มีการแลกเปลี่ยนความรู้กันมากมาย
ผ่านไปอีก 500 ปี เกิดประตูมิติ ทำให้มีมนุษย์อีกกลุ่มหนึ่งเข้ามาคือ นินจา ! พวกเขาคือ มือสังหาร ที่น่ากลัว แต่กลับมีปีศาจอีกกลุ่มหนึ่งเข้ามาด้วย ทำให้เกิด ความวุ่นวายขึ้น ซึ่งยุคสมัยใหม่นี้ถูกเรียกยุคสมัยแห่ง เคออส !
รถม้าค่อย ๆ เคลื่อนไปซามูเอลมองวิวข้างทางโดยไม่ได้พูดอะไร เขานึกถึงเรื่องในวัยเด็ก ตอนอายุ 5 ขวบแม่ของเขาพามาอยู่กับลุงป้า เพราะบิดาของเขาเป็นนินจาได้เสียชีวิตตอนทำภารกิจหนึ่ง แม่ไม่มีที่ไปเลยต้องมาขออยู่กับพี่สาวและพี่เขย ป้าเขาชื่อ เฮเลน ส่วนลุงนี้ชื่อ โจเซฟ โดยลุงกับป้ามีลูกแล้วสองคน ลูกชายคนโตเชื่อ โจเอล และลูกสาวชื่อ เอลิน่า ตอนแรกโจเซฟไม่อยากให้อยู่ด้วยนัก เหตุเพราะซามูเอลเป็นลูกของนินจาซึ่งแน่นอน นินจาคือพวกสังคมถูกรังเกียจขั้นรุนแรง เพราะหลายคนยังมีความเชื่อว่า นินจาเป็นคนที่นำปีศาจและสัตว์ประหลาดเข้ามาในดาวดวงนี้ทำเกิดยุค เคออส ซึ่งโจเซฟก็เป็นหนึ่งในนั้น การมีลูกหลานนินจาอยู่ในบ้านไม่ใช่เรื่องดีนัก แต่เพราะแม่ของซามูเอลมาพร้อมกับเงินทองที่ทำให้ทั้งสองมีไร่ข้าวโพดที่ใหญ่ขึ้นได้ แต่พอซามูเอลอายุได้ 7 ขวบแม่ของเขาก็เสียชีวิต ลุงกับป้าเลี้ยงดูเขาได้พอใช้เท่านั้น เพราะโจเซฟไม่ค่อยเต็มใจเลี้ยงเขาเท่าไหร่ ซามูเอลอยู่เหมือนเด็กรับใช้คนหนึ่ง แต่ถึงกระนั้นชีวิตก็ไม่ได้เลวร้ายนัก เพราะเฮเลนเมตตาเขาอยู่บ้าง ความสัมพันธ์กับลูก ๆ ของโจเซฟนั้น กับเอลิน่านางเห็นเขาเป็นพี่ชายคนหนึ่ง ผิดกับโ
“ก็ได้ข้าจ้างเจ้า และเอานี่ไปด้วยพวกเราจะได้เห็นภาพด้วย” เถาะส่งกระจกให้ ซามูเอลพยักหน้า และรีบเข้าไป เถาะเสกกระจกบานใหญ่ขึ้นมา ก็เห็นว่าซามูเอลกำลังลอบเข้าไป ซึ่งไม่ได้ยากเลยสำหรับเขา หาจุดแอบซุ่มจนไปถึงท้องพระโรงที่องค์หญิงเข้าไปได้แล้ว โมลี่ฮัวเดินไปอย่างเป็นกังวล ทุกคนมองเธอเป็นตาเดียว เธอเห็นราชินีย์ออโรล่า นั่งอยู่บนบัลลังค์ตรงหน้า เธอเป็นหญิงวัย 50 เศษ ที่ดูแข็งแรง มีใบหน้างดงามหากแต่ไม่ใช่ความงามแบบผู้หญิงอ่อนโยนกลับดูแข็งแกร่งแบบหญิงเหล็ก เธอมีผมยาวสีทอง ดวงตาสีฟ้า ข้างกายของนางมีผู้หญิงรูปร่างผอม อยู่ข้าง ๆ นางพูดออกมาเป็นภาษากรีก ผู้หญิงข้าง ๆ แปลให้ทันที “ขอต้อนรับองค์หญิงโมลี่ฮัว สู่อาณาจักอาเธน่าของเรา”องค์หญิงรีบทำความเคารพในแบบของชาวเทียนคือคุกเข่าและถวายพระพร “หม่อนฉันองค์หญิงโมลี่ฮัว ขอถวายพระพร ขอให้ทรงพระเจริญหมื่นปี หมื่น ๆ ปี” ออโรล่ายิ้มออกมาพูดล่ามรีบแปลให้ทันที “ลุกขึ้นเถอะ ไม่ต้องให้ข้าอายุยืนขนาดนั้นก็ได้นะ” เหล่าขุนนางต่างขำกันหมด ทำให้องค์หญิงทำหน้าไม่ถูก ส่วนสามนักฆ่าและมิก้าที่ดูผ่านกระจก กัดฟันกรอด ๆ จนกา
“ก็ แค่อยากจะพานางไปจากที่นี้ เพื่อให้นางหนีจากการแต่งงานไปเริ่มชีวิตใหม่เท่านั้น” มิก้าพูด ซามูเอลเลยหันไปถามองค์หญิงโมลี่ฮัวต่อ“แล้วหลังจากหนีออกไป ท่านจะทำอะไรต่อเหรอขอรับองค์หญิง”องค์หญิงโมลี่ฮัวได้ยินก็พูดไม่ออก นางยังไม่คิดถึงข้อนั้นเลย “ตอบไม่ได้สินะ ท่านน่ะเหมือนนกน้อยในกรงทองที่หาทางหนีออกจากกรงแต่ดันไม่รู้วิธีบิน และไม่รู้เลยโลกนอกกรงเป็นยังไง อย่างท่านเนี่ย ข้าขอพูดตรง ๆ นะ จะเอาตัวรอดได้เกินสามวันหรือเปล่ายิ่งในยุค เคออสเนี่ย ที่ท่านเห็นถือว่าสบายแล้วนะ” โมลี่ฮัวพูดไม่ออก จริงของซามูเอล นางไม่เคยออกจากวังนี่เป็นครั้งแรกในชีวิต และถ้าหนีนางจะทำอะไรล่ะ ซามูเอลเห็นท่าทางนางเริ่มลังเลก็เลยพูดต่อว่า “แล้วอยู่ ๆ หนีไปเนี่ย ท่านรู้มั้ยจะเกิดอะไรขึ้น”องค์หญิโมลี่ฮัวทำหน้าไม่ถูก เพราะเธอไม่รู้จริง ๆ ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้น ซามูเอลเลยตอบสั้น ๆ “สงครามไง”โมลี่ฮัวตะลึงเธอคิดไม่ถึงเลยจะมีผลร้ายแรงขนาดนี้ “เจ้าพูดอะไร” นางรีบถาม “ก็ง่าย ๆ อาเธน่าเป็นอาณาจักรที่ถือเรื่องศักดิ์ศรีสูงมาก การที่องค์หญิงหนีไปแบบน
ซามูเอลหลบด้วยความเร็ว ทำให้อิบรามโจมตีพลาดและโดนซามูเอลสวนกลับด้วยค้อนของเขา โดนฟาดเข้าที่ท่อนแขน ทำให้อิมรามแขนหัก เขากำลังจะต่อสู้แต่ได้ยินเสียงกรีดร้องด้วยความกลัวเลยหันไป ร่างของถังเล่ยกระเด็นออกมาจากรถม้า พร้อมกับอำมาตถัง สามนักฆ่าใช้โอกาสเล่นงานคนทั้งคู่ อิมรามแขนหักทำให้ช่วยไม่ได้ “อย่าข้าเป็นขุนนางรับใช้มานานแล้ว เจ้าจะฆ่าข้าส่งเดชไม่ได้” แต่สามนักฆ่าไม่ฟัง ระกาใช้พัดปาดคอของอำมาตถังตายคาที่ ถังเล่ยถึงกลัวจนฉี่ราด “ไอ้คางคกคิดจะกินเนื้อหงค์เจ้าก็ตายตามพ่อไปอีกคนก็แล้วกัน” เถาะพูดก็จะใช้ท้ายคถาแทงร่างฟาดไปที่หัวของถังเล่ยเขากลายเป็นน้ำแข็งและระเบิดทันที ทุกคนหันมามองอิมรามเป็นตาเดียว ซามูเอลเลยพูดขึ้นมาว่า “ปล่อยมันไป” “เจ้าว่าไงนะ” เถาะถามอย่างไม่พอใจนัก “ก็ปล่อยมันไปไง นายจ้างมันตายแล้ว งานจบแล้ว พวกนินจาไม่มีมาแก้แค้นให้ใครหรอก มันแค่งานต่อให้เพื่อนมันตายในงานมันก็ไม่แค้นเพราะว่าเป็นงาน แต่ถ้าเจ้าฆ่ามันตอนนี้ซึ่งนอกเหนือจากงาน ได้เจอพวกของมันมาแก้แค้นแน่ ซึ่งองค์หญิงจะเจอเรื่องเสี่ยงมากกว่านี้นะ”
อิมรามมองซามูเอล เขาทำการทักทายทันที“สวัสดีข้าชื่อ อิมราม และเจ้าขว้างงานข้า”“สวัสดีข้าชื่อ ซามูเอล และเจ้าคืองานข้า !”เมื่อได้ยินแบบนั้นอิมรามก็ตะโกนเสียงดังลั่น “กองกำลังตะขาบจงมา” เมื่อสิ้นเสียงตะโกน มีหุ่นตะขาบยักษ์ปรากฏตัวขึ้น มันเป็นหุ่นเชิดเหมือนกับมังกรเชิด ที่ต้องใช้คนหลายเป็นคนเชิด ขาตะขาบนั้นเป็นใบมีด ส่วนหัวก็มีใบมีดคู่“เอาจริงดิ !” ซามูเอลอุทาน มันเข้ามาโจมตีซามูเอลทันทีเขาหลบแทบไม่ทันใบมีดมากมายเฉียบสีข้างเขาไปนิดเดี๋ยว อิมรามให้ชิโมน่า ตามเขาไปคุ้มกันอำมาตถัง ส่วนสามนักฆ่า และมิก้าลังเล ซามูเอลเลยพูดว่า “ตามมันไป”ตะขาบเข้าโจมตีเขาอีกครั้ง ซามูเอลหลบและซัดชูริเคนออกไปแต่ กลายเป็นหุ่นตะขาบนั้นเกราะหนามาก อาวุธเจาะไม่เข้า เขาหลบคมมีดอีกครั้งหนึ่งคราวนี้เขาช้าไปเลยโดยไปแผลหนึ่ง ซึ่งถือว่าโชคดีแล้ว เพราะถ้าช้ากว่าเขาจะกลายเป็นชิ้น ๆ แน่ และเขาเจ้าตะขาบก็พ่นไฟออกมา ซามูเอลรีบหลบ ตะขาบยังคงโจมตีมาไม่หยุด ขืนปล่อยไว้แบบนี้เขาตายแน่ ซามูเอลมองไปที่ขาของคนเชิด ก็คิดบางอย่างออก ถอยห่างพวกมันไปหลายก้าวหยิบเคียวออกมา เจ้าหุ่นตะขาบวิ่งเข้ามาหมายจะเล่นงานเ
“ท่านพ่อเจ้าสาวของข้ามาแล้ว เจ้าสาวของข้ามาแล้ว” “พ่อเห็นแล้วล่ะ ทำงานได้ดีมากนี่เหล่านินจาทะเลทราย” อำมาตถังพูดขึ้นมา “คงต้องขอเพิ่มค่าจ้าง เพราะข้าเสียมือดีไปสองคน” อิมรามพูดขึ้นมา ถังเล่ยได้ยินก็พูดขึ้นมา “จะเอาอะไรอีก พวกเจ้าได้แค่นี้ก็บุญหัวแล้ว” “เงียบไปก่อนเลย พวกข้าจะเพิ่มให้แต่เจ้าต้องคุ้มกันพวกเราจนกว่างานแต่งจะจบนะ” อำมาตถังพูด “ตามนั้น” อิมรามพูดจบก็เดินออกไปทันทีองค์หญิงโมลี่ฮัวยังคงตกใจและงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น อำมาตถังไม่ใช่ขุนนางที่เลวอะไรเลย ตรงกันข้าม เขาเป็นขุนนางน้ำดีที่รับใช้มาถึงสองแผ่นดินทำไมถึงจับตัวนางมา “ท่านทำแบบนี้ทำไมกัน” “ใจเย็นก่อนข้าไม่ได้คิดร้ายกับท่านหรอก คือลูกชายข้าหลงรักท่านมาก ข้าเลยต้องทำแบบนี้” “รัก ข้าเคยเจอเขาแค่ครั้งเดียวตอนงานเลี้ยงวันเกิดเสด็จพี่หู่เองนะ แล้วจะรักข้าได้ยังไง” โมลี่ฮัวพูด ถังเล่ยรีบพูดขึ้นมาว่า “ข้าหลงรักท่านตั้งแต่แรกเห็น ทุกวันข้าก็คิดถึงท่านตลอดเลย จนข้าแทบจะอกแตกตายเมื่อรู้ว่าท่านจะต้องไปแต่งกับคนเมืองอื่นแบบนั






Comments