รีวิวอนิเมะพ่อบ้านหูตกดีไหมคุ้มดูมั้ย

เพลงเปิดของ '魔道祖师' ติดหูจนเปิดวนซ้ำได้ไม่เบื่อเลย; ท่อนฮุกที่ผสมเสียงประสานแบบโบราณกับเมโลดี้ทันสมัยทำให้ฉันหยุดฟังไม่ได้แม้ครั้งแรก ฉันมักจะนั่งนึกภาพฉากบรรยากาศหมอกจางและการเผชิญหน้าระหว่างสองตัวละครหลักเมื่อทำนองนั้นดังขึ้น เสียงร้องมีทั้งอารมณ์โหยหาและหนักแน่น ผสมกับเครื่องดนตรีจีนดั้งเดิมที่ชวนให้รู้สึกถึงความยิ่งใหญ่ของโลกวรยุทธ์ ถึงจะฟังซ้ำบ่อย ๆ แต่รายละเอียดของเสียงประสานและการขึ้นลงของเมโลดี้ยังคงเซอร์ไพรส์อยู่ตลอด เพราะฉะนั้นถ้าจะเลือกเพลงติดหูที่สุดในประเภทจอมยุทธสำหรับฉัน เพลงจาก '魔道祖师' นี่แหละที่ขึ้นมาทันที ความอบอุ่นแบบโบราณผสมความทันสมัยในเพลงมันคงเสน่ห์แบบถอนตัวไม่ขึ้นจริง ๆ

เสียงเปียโนเบาๆ ในทำนองหลักยังคงติดอยู่ในหัวฉันทุกครั้งที่คิดถึงงานชิ้นนี้ ฉันชอบมองว่าดนตรีประกอบของ 'เหนี่ยวหัวใจสุดไกปืน' เป็นเหมือนตัวละครที่ไม่เคยหยุดพูด แต่ถ้าให้เลือกว่าเพลงไหนติดหูที่สุดสำหรับฉัน คงต้องยกให้ 'Main Theme' ที่ขึ้นมาพร้อมสายซอและฮาร์โมนีกลุ่มเล็ก ๆ ท่อนเปิดของมันง่ายแต่ซ้อนอารมณ์ได้มาก เพลงนั้นฉันมักจะได้ยินซ้ำในฉากสำคัญ ๆ อย่างตอนเผชิญหน้าครั้งแรกกับศัตรู และในฉากที่ตัวละครเงียบ ๆ หลังการสูญเสีย ความเรียบง่ายของเมโลดี้ทำให้มันฝังในหัว ไม่ใช่เพราะความซับซ้อน แต่เพราะมันจับความรู้สึกร่วมกันระหว่างความหวังและความขม การจัดเรียงเครื่องดนตรีในเพลงนี้ก็เป็นส่วนสำคัญ เสียงเปียโนทำหน้าที่เป็นเส้นนำ ขณะที่เครื่องสายให้ความอบอุ่นและความยืดหยุ่น ส่วนจังหวะกลองที่เบา ๆ ค่อย ๆ ช่วยยืดเวลาความตึงเครียด ทำให้ท่อนคอรัสของ 'Main Theme' กลายเป็นจุดที่คนดูพร้อมจะร้องตามได้โดยไม่รู้ตัว สรุปว่ามันติดหูเพราะมันทำให้ฉันนึกถึงฉากนั้น ๆ ได้ทั้ง ๆ ที่ฉันไม่ได้ดูฉากซ้ำหลายรอบ — มันเป็นเพลงที่ทำให้ความทรงจำในเรื่องถูกเปิดออกในสมองอย่างนุ่มนวลและหนักแน่นในเวลาเดียวกัน

เพลงที่ติดหูจนยังฮัมได้ทุกครั้งสำหรับฉากอิ่นหวางแนวจอมยุทธ์คงต้องยกให้เพลงจาก '陈情令' อย่าง '不染' กับ '无羁' — ทำนองผสมซินธิไซเซอร์กับเครื่องสายจีนทำให้มันทั้งเศร้าและยิ่งใหญ่ในเวลาเดียวกัน เราเป็นแฟนซีรีส์สมัยก่อนที่ชอบจับจังหวะเพลงกับหน้าจอ ช่วงเพลงขึ้นในฉากที่ท่านอ๋องยืนเงียบ ๆ จะรู้สึกว่าทุกคำพูดถูกย่อไว้ในเมโลดี้เดียว พลังเสียงของนักร้องกับการเรียบเรียงเครื่องดนตรีโบราณช่วยยกระดับความตราตรึงได้ดีมาก ช่วงหลังเห็นหลายคนโหลดมาใส่ลงเพลย์ลิสต์เพราะมันเวิร์กทั้งตอนทำงานและตอนเศร้า ถ้าต้องการเก็บไว้แบบถูกลิขสิทธิ์ ให้มองหาใน 'Spotify', 'Apple Music', 'iTunes' หรือแพลตฟอร์มจีนอย่าง 'QQ Music' และ '网易云音乐' ส่วนถ้าอยากได้ไฟล์คุณภาพสูงแบบ FLAC ให้มองที่บริการสตรีมมิ่งที่รองรับเสียงความละเอียดสูงหรือซื้อจากร้านเพลงที่ขายไฟล์จริง ๆ — การมีเพลงไว้ฟังแบบถูกต้องทำให้ความทรงจำของซีรีส์ไม่เสื่อมลงง่าย ๆ

เสียงกลองหนักๆ กับคอรัสกึกก้องคือสิ่งที่ฉันคิดถึงทันทีเมื่ออยากได้บรรยากาศกรีก-โรมันแบบติดหูและเข้มข้น ฉันเป็นแฟนเพลงประกอบที่ชอบความดราม่าและธีมที่ชัดเจน ดังนั้นแนะนำเริ่มจาก 'Gladiator' เพราะเท็กซ์เจอร์ของชิ้นเพลงแบบผสมระหว่างเครื่องสายหนักกับเสียงร้องแปลกๆ ทำให้ท่อนหลักฝังอยู่ในหัวได้ง่ายมาก เสียงแตรและกลองรวมกันเหมือนสร้างภาพสนามรบในใจ นอกจากนี้ '300' คืออีกชุดที่ติดหูสุดๆ เสียงกลองตบจังหวะซ้ำๆ กับริฟฟ์ต่ำๆ ทำให้เพลงนั้นกลายเป็นสัญลักษณ์ของความดุดันทันที ถ้าต้องการโทนแบบโศกโรแมนติก แนะนำ 'Troy' และ 'Alexander' ที่ทั้งสองมีเมโลดี้ยาวๆ ช่วยเน้นความยิ่งใหญ่และความเศร้า เจอท่อนคอรัสหรือสายไวโอลินร้อยเรียงดีๆ จะกลายเป็นเพลงที่วนอยู่ในหัวได้โดยไม่รู้ตัว อีกแนวที่อยากให้ลองคือเพลงจากหนังอย่าง 'Immortals' หรือแม้แต่สไตล์เพลงจากแอนิเมชันที่จับธีมกรีก เช่น 'Hercules' ซึ่งอาจให้ความรู้สึกเบาสว่างกว่าแต่ยังคงมีท่อนติดหูง่าย ถ้าอยากได้คำแนะนำการฟังแบบลงลึก ให้ลองจับคู่เพลงกับภาพ: เปิดแทร็กจาก 'Gladiator' ตอนกำลังนึกภาพสนามประลอง หรือลองสลับไปฟัง 'Troy' ในช่วงที่ต้องการความซึ้ง เพลงพวกนี้มักมีม็อติฟสั้นๆ ที่นำกลับมาใช้ซ้ำจนกลายเป็นท่อนที่จำติดหู การทำเพลย์ลิสต์ผสมระหว่างงานหนักๆ แบบ '300' กับชิ้นที่มีเมโลดี้ยาวอย่าง 'Alexander' จะช่วยให้คอนทราสต์ชัดและไม่เบื่อ ความประทับใจสุดท้ายคือเมื่อเพลงที่เลือกทำให้ฉันเห็นฉากในหัวได้ชัดขึ้น จนต้องหยุดงานมาเติมจินตนาการบ่อยๆ

เสียงเปียโนที่ค่อย ๆ บรรเลงเหมือนหัวใจสองดวงกำลังค่อย ๆ เข้าใกล้กัน คือภาพแรก ๆ ที่ผมมักจะนึกถึงเมื่อพูดถึงเพลงประกอบที่ติดหูจากนิยายพ่อเลี้ยงลูกเลี้ยง เอาจริง ๆ ผมเป็นคนชอบจับเพลงอินสตรูเมนทัลมาใส่ให้ซีนเล็ก ๆ ของนิยาย แล้วก็เห็นว่ามันฝังในความทรงจำได้เร็วที่สุด เพลงอย่าง 'River Flows in You' ของ Yiruma มักกลายเป็นซาวด์แทร็กในหัวเวลาที่บทเขิน ๆ แต่หนักแน่นต้องการความอบอุ่นถูกเขียนออกมา เพราะเนื้อเพลงไม่มีคำพูดเลย แต่เมโลดี้มันพูดแทนอารมณ์ได้ดีมาก นึกภาพฉากที่ตัวเอกยืนมองกันในบ้านเก่า ๆ แล้วเปียโนเบา ๆ คลอ มันได้มาก อีกชิ้นที่ผมชอบเอามาจับคู่คือ 'Comptine d'un autre été' ของ Yann Tiersen — เมโลดี้แบบนี้เหมาะสุดสำหรับฉากหลังที่ความทรงจำกับความผิดชอบชัดเจน แต่ยังมีความเปราะบาง ฝ่ายหนึ่งพยายามเป็นพ่ออีกฝ่ายเป็นเด็กที่เก็บปมไว้ เพลงพวกนี้ไม่ทำให้ฉากหนักจนเกินไป แต่ก็ไม่ปล่อยให้ความรู้สึกเลือนหายไปง่าย ๆ นอกจากนี้ก็มีบัลลาดช้า ๆ จากซีรีส์เกาหลีอย่างเพลงที่ร้องโดย Ailee ซึ่งคนอ่านนำมาจับคู่กับซีนสารภาพความรู้สึกหรือฉากฝนตกหนักที่ทุกอย่างเหมือนถูกชะล้างออกไป ส่วนเพลงป็อปบัลลาดสากลอย่างบีทช้า ๆ ก็มีบทบาท — มันมักถูกใช้ในวิดีโอแฟนฟิคหรือรีคัพที่คนอ่านทำขึ้น เช่นแทร็กที่เน้นเสียงสายกีตาร์นุ่ม ๆ จะทำให้ซีนคืนที่สองคนนั่งคุยกันยาว ๆ ในครัวดูละมุนขึ้น เสร็จแล้วเพลงโทนคลีน ๆ ก็จะพาไปสู่โมเมนต์ที่เรียกว่า 'ความรู้สึกที่ขัดแย้ง' ได้อย่างไม่น่าเชื่อ สรุปแบบไม่ได้สรุปรายการเพลงอย่างเป็นทางการ เพราะนิยายประเภทนี้หลายเรื่องไม่มี OST ทางการที่เด่นชัด แต่พอจับเพลงที่ถ่ายทอดการงดงามแบบแอบรัก ผสมกับความผิดชอบและการเติบโตของตัวละครเข้าด้วยกัน มันจะกลายเป็นซาวด์แทร็กในหัวได้ทันที สำหรับผมแล้วการเลือกเพลงเหมือนเลือกสีให้ภาพ ฉากเดียวกันแต่เปลี่ยนเพลง มันเปลี่ยนอารมณ์ของเรื่องได้หมดเลย และนั่นแหละที่ทำให้เพลงติดหูและติดใจไปนาน ๆ

เพลงที่ติดหูที่สุดจาก 'แสงดวงดาว' ในสายตาฉันคือ 'แสงสุดท้าย' — ท่อนฮุคที่ร้องซ้ำๆ จนมันพุ่งเข้ามาในหัวได้ทั้งวัน จังหวะเปิดด้วยเปียโนบางๆ แล้วค่อยๆ เติมสังเคราะห์เสียงอุ่นๆ ทำให้ท่อนเวิร์สเหมือนก้าวขึ้นบันได แต่พอถึงท่อนฮุคกลับกว้างขึ้นจนรู้สึกว่าพื้นที่รอบตัวขยายออกไป ทั้งเมโลดี้และการวางคอร์ดมีความเรียบง่ายแต่เฉียบคมอย่างที่เพลงป๊อปดีๆ ควรมี เลยทำให้ติดหูทันที แต่ไม่ได้เป็นแค่ท่อนฮุคธรรมดา เพราะมีการใส่ลีดเมโลดี้เล็กๆ ในเบสที่วนซ้ำ ซึ่งเป็นตัวทำให้สมองจำรูปแบบนั้นได้เร็ว เพลงนี้ยังเล่นบทบาทเชื่อมต่อฉากสำคัญในเรื่องหลายจังหวะ ทำให้ทุกครั้งที่ได้ยินจะย้อนกลับไปนึกถึงช่วงเวลาที่ตัวละครตัดสินใจหรือยอมรับบางสิ่ง ทำนองและเนื้อร้องไม่ซับซ้อน แต่อารมณ์มันตรงและรุนแรงจนทำให้ร้องตามได้ง่าย หลังดูฉากจบหลายรอบ ฉันยังพบว่าตัวเองฮัมท่อนทำนองตอนล้างจานหรือเดินทางไปทำงาน — นั่นแหละสัญญาณของเพลงติดหูจริงๆ พูดแบบแฟนเพลงที่ชอบจับรายละเอียดเล็กๆ เพลงนี้ทำหน้าที่สองอย่างพร้อมกัน คือเป็นเพลงที่ฟังสบายและเป็นธีมประจำใจของเรื่องไปในเวลาเดียวกัน มันไม่ต้องหวือหวา แต่ความคงทนของเมโลดี้กับการวางเสียงทำให้คนทั่วไปยังจำได้หลังจากผ่านไปนาน

เสียงท่วงทำนองจาก '魔道祖师' ยังทำให้ฉันขนลุกได้ทุกครั้งที่ได้ยิน — เป็นเพลงที่เหมือนได้ยินลมหายใจของเรื่องเล่าไหลผ่านสายซอและเสียงร้องที่ทุ้มลึก ฉันชอบวิธีที่เมโลดีมันค่อยๆ ขึ้นมาแล้วร่วงลงเหมือนคลื่น มันไม่ใช่แค่ทำนองสวย แต่มีน้ำหนักทางอารมณ์ที่ทำให้ฉันนั่งนิ่งแล้วคิดถึงความผูกพันของตัวละครสองคน ฉากที่เพลงสอดประสานกับภาพย้อนอดีตนั้นทำให้ฉันหยุดมองจอ แล้วปล่อยให้เพลงพาไป บางครั้งฉันก็เปิดท่อนฮุกซ้ำหลายรอบระหว่างเดินทาง คนรอบข้างอาจไม่รู้เรื่องราว แต่พวกเขาสัมผัสได้ถึงความเศร้าและความอบอุ่นในเวลาเดียวกัน เพลงนี้เหมาะกับช่วงเวลาที่ต้องการระบายหรือโฟกัสกับความคิด มันเป็นหนึ่งในเพลงประกอบที่ฉันพกติดหูไปทุกที่ และยังคงกลับมาฟังเมื่ออยากได้ความสงบแบบมีสีสันของความทรงจำ

เพลงเปิดของ 'ลัดฟ้าหาหัวใจ' ติดหูจนแค่ทำนองสั้นๆ ก็รู้เลยว่ามาจากเรื่องนั้น ท่อนฮุคของ 'หัวใจบนฟ้า' มันมีพลังแบบจับใจจริง ๆ — เมโลดี้เขย่าจุดสัมผัสระหว่างความหวังกับความคิดถึง เสียงกีตาร์อะคูสติกผสมกับสังเคราะห์เล็กน้อย ทำให้มันเป็นเพลงที่พอขึ้นมาแล้วอยากฮัมตามแบบไม่รู้ตัว ฉากแรกที่พระ-นางบังเอิญเจอกันในสนามบินใช้ท่อนนี้ประกอบ เลยฝังเป็นภาพกับเสียงที่ออกจากหัวพร้อมกันไปแล้ว ท่อนช้าในฉากดราม่าใช้ 'กลางเมฆา' ซึ่งเป็นบัลลาดเสียงหวานนุ่ม แค่เสียงร้องนำกับเปียโนก็ทำให้บรรยากาศทั้งฉากนิ่งลง เพลงนี้ถูกใช้ตอนการยอมรับความในใจของตัวละครหนึ่ง มันสื่อความเปราะบางได้เยอะกว่าคำพูดหลายบรรทัด ทำให้ฉากนั้นแผ่ความเศร้าในแบบที่ยังคงสวยงาม ปิดท้ายด้วยแทร็กจบอย่าง 'บินสู่เธอ' ที่เป็นธีมสดใสขึ้นมาอีกนิด เวลาฉากท้ายตอนที่ตัวละครเริ่มออกเดินทางใหม่ ท่อนคอรัสกระแทกใจแบบติดหู และกลับมาทำหน้าที่เป็นเพลงที่ฟังแล้วอารมณ์ดี วนซ้ำแล้วก็ไม่เบื่อ — นี่แหละคือสามเพลงที่ฉันมักจะหายใจตามจังหวะเมื่อคิดถึงเรื่องนี้