รูปการ์ตูนผู้หญิงอ้วนน่ารักๆ หาได้จากที่ไหนบ้าง

คบกันมาสิบปี แฟนหนุ่ม เจียงซู่ เพิ่งจะยอมตกลงแต่งงานกับฉัน เพียงเพราะตอนถ่ายพรีเวดดิ้ง ช่างภาพให้เราถ่ายรูปจูบกันไม่กี่ช็อต เขากลับขมวดคิ้วอ้างว่ากลัวสกปรก แล้วผลักฉันออกพลางเดินหนีไปคนเดียว ฉันได้แต่เอ่ยคำขอโทษกับทีมงานแทนเขาอย่างทำตัวไม่ถูก ในวันที่หิมะตกหนักเรียกรถไม่ได้ ฉันจึงต้องลุยกองหิมะกลับบ้านทีละก้าวอย่างยากลำบาก แต่ในเรือนหอ ฉันกลับได้เห็นเจียงซู่กำลังกอดจูบกับรักแรกอย่างแนบแน่นไม่ยอมแยกจาก “ซินซิน…แค่คุณเอ่ยปากแค่คำเดียว ผมยอมหนีงานแต่งทันที!” หลายปีที่เฝ้ารักอย่างโง่งม กลับกลายเป็นเรื่องตลกในพริบตา หลังจากร้องไห้จนหมดสิ้น ฉันกลับเลือกที่จะหนีงานแต่งก่อนเจียงซู่เสียเอง ต่อมา ในวงสังคมต่างเล่าลือกันไปทั่ว ว่าคุณชายตระกูลเจียงออกตามหาคู่หมั้นเก่าไปทั่วโลก เพียงเพื่อขอให้เธอกลับมา…

เจ้าจอมลูกพี่ผู้เก่งไปเสียทุกอย่างแห่งไร่หมาเมิน ต้องตายด้วยลูกปืนของแก๊งค์ค้ายาเสพติด วิญญาณไม่ไปโลกแห่งความตายกลับมาเกิดใหม่เป็นคุณหนูไร้ค่าที่ถูกกดขี่ยิ่งกว่าทาส ‘หึ จะให้เจ้าจอมยอมคนชั่วฝันไปเถอะ'

เขาแม่ทัพอันดับหนึ่งแห่งแผ่นดิน จำต้องแต่งงานกับองค์หญิง ที่ผู้คนทั่วทั้งแผ่นดิน ล่ำลือว่านางนิยมเลี้ยงบุรุษรูปงามเอาไว้ข้างกาย นางองค์หญิงกำพร้าที่เก็บซ่อนตัวตนเอาไว้ ภายใต้ความเสื่อมเสีย แล้วทั้งคู่จะอยู่ร่วมกันได้อย่างไรเล่า

[ทรมานก่อนแล้วค่อยสะใจ] เฉียวเนี่ยนเป็นแก้วตาดวงใจของจวนโหวมาสิบห้าปี แต่วันนั้นจู่ๆ ก็ได้รับแจ้งว่าตัวเองเป็นแค่บุตรสาวตัวปลอม ตั้งแต่นั้นมา พ่อแม่ที่รักและทะนุถนอมนางก็กลายเป็นของหลินยวน พี่ชายที่รักและทะนุถนอมนางก็ผลักนางลงจากเรือนเพื่อหลินยวน แม้แต่คู่หมั้นของนาง แม่ทัพเซียว ที่ถูกแต่งตั้งเพราะผลงานก็ยังเลือกที่จะยืนอยู่ข้างหลินยวน เพื่อหลินยวน พวกเขาได้แต่มองดูนางถูกใส่ร้ายอย่างไม่สะทกสะท้าน ปล่อยให้นางถูกปรับให้เป็นทาสในกรมซักล้างเป็นเวลาสามปีเต็ม ไม่ถามไม่ไถ่เลย ใครจะคิดว่าวันหนึ่งหลังจากสามปีผ่านไป ท่านโหวและภรรยาของเขากลับร้องไห้ต่อหน้านาง “เนี่ยนเนี่ยน พ่อกับแม่ทำผิดแล้ว กลับบ้านกับพ่อและแม่เถอะนะ” ท่านโหวน้อยที่หยิ่งผยองมาตลอดคุกเข่าอยู่นอกประตูของนางทั้งคืน "เนี่ยนเนี่ยน เจ้าให้อภัยพี่ได้ไหม?" แม่ทัพเซียวผู้มีผลงานยอดเยี่ยมทางด้านรบยิ่งเดินมาหานางพร้อมกับบาดแผลที่ชุ่มโชกไปด้วยเลือด “เนี่ยนเนี่ยน เจ้าสงสารข้าหน่อย มองข้าอีกสักครั้งจะได้ไหม?” แต่หัวใจของนางได้ตายไปในวันและคืนที่นับไม่ถ้วนในช่วงสามปีที่ผ่านมาแล้ว ปวดใจหรือ? เฮอะ ตายเป็นขี้เถ้าสิถึงจะดี! หลังจากนั้น เฉียวเนี่ยนก็ได้พบกับผู้ชายที่ดวงตาเต็มไปด้วยนาง มองท่าทางที่มีความสุขของนาง แต่คนรู้จักเก่าเหล่านั้นกลับไม่กล้าเข้าใกล้แม้แต่ก้าวเดียว เพราะกลัวว่าในอนาคต พวกเขาจะไม่ได้เห็นหน้านางแม้กระทั้งยืนมองจากที่ไกลๆ ...

จากโลกปัจจุบัน สู่ตำหนักเย็นแห่งต้าเหยียน เธอทะลุมิติ มาเป็นพระชายาที่ถูกทอดทิ้ง เป็นเวลาเกือบสามปี ในตำหนักที่เงียบเหงา และ เธอกลายมาเป็นพระชายาที่ลำบากที่สุด แต่ว่า... เธอมีระบบปลูกผักติดตามมาด้วย สามารถเข้าไปปลูกผักในระบบ และ มีร้านค้าข้างใน ราวกับมีร้านสะดวกซื้อส่วนตัว แต่ใช้คะแนนจากระบ เธอก็ไม่ง้อใคร แต่ก่อนอื่นต้องออกไปจากตำหนักเย็นเสียก่อน “ตำหนักเย็นหรือ ไม่ใช่ปัญหาเสียหน่อย คนอย่างข้าไม่ง้อใคร”

นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องที่สมมติขึ้น ไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องจริงแต่อย่างใด ชื่อบุคคล และสถานที่ที่ปรากฏในเนื้อเรื่อง ไม่มีเจตนา อ้างอิงหรือก่อให้เกิดความเสียหายใดๆ ………. นิยายเรื่องนี้… ไม่มีแก่นสารอะไรนักหนา ทั้งเรื่องขับเคลื่อนด้วยอารมณ์อันมืดดำของมนุษย์ ดำเนินเรื่องด้วยตัณหาราคะสุดร้อนแรง ท่านใดที่ไม่ชอบโปรดหลีกเลี่ยง *เราเตือนท่านแล้ว