สม ศักดิ์ เจียม เขียนนิยายเรื่องไหนที่อ่านง่ายสำหรับมือใหม่?

ลองพิจารณาเล่ม 'ผู้ชายกับฝน' ของสมศักดิ์ เจียม ถ้าอยากได้งานที่อ่านง่ายแต่ให้บทเรียนด้านการเล่าเรื่องชัดเจน เล่มนี้เน้นพล็อตเชิงเส้น มีมุมมองเดียวตลอดทั้งเรื่อง ทำให้การติดตามไม่ต้องสลับมุมมองบ่อย ๆ ภาษาเรียบและจังหวะการเดินเรื่องคงที่ ฉันมักแนะนำเล่มนี้ให้คนวัยทำงานที่มีเวลาจำกัดเพราะบทไม่ยาวและสามารถอ่านจบในช่วงว่างหนึ่งวันได้ ข้อดีอีกอย่างคือการใช้ภาพเปรียบเปรยไม่เยอะนัก แต่เมื่อมีจะชัดเจนและช่วยเติมอารมณ์ให้ฉากขึ้น ไม่ต้องตีความมาก ทำให้ผู้อ่านใหม่ได้สนุกกับตัวเรื่องโดยตรง นอกจากนี้การวางตัวละครรองไว้ไม่มากก็ช่วยให้ผู้อ่านโฟกัสได้ง่าย ถ้าต้องการฝึกจับจังหวะการเล่าเรื่องและการติดตามตัวละครเดียว ยกเล่มนี้ไว้เป็นตัวเลือกแรกได้เลย ฉันเองยังชอบกลับมาอ่านบางตอนเพื่อเรียกความเรียบง่ายแบบนั้นอยู่เสมอ

มีเล่มหนึ่งของสมศักดิ์ เจียมที่ฉันมักจะยกให้เป็นประตูเปิดสำหรับคนที่ยังไม่คุ้นกับการอ่านนิยายยาว นั่นคือ 'คืนที่ไม่มีชื่อ' เล่มนี้ไม่หวือหวาด้วยโครงเรื่องพล็อตซับซ้อน แต่กลับมีจังหวะการเล่าเรื่องที่เป็นมิตรมาก ภาษาเรียบง่าย ประโยคไม่ยืดเยื้อ การเปลี่ยนฉากเป็นไปอย่างธรรมชาติ ทำให้ไม่รู้สึกหลงทางเมื่ออ่านยาว ๆ ฉากเปิดเรื่องที่มีบทสนทนาสั้น ๆ ระหว่างตัวเอกกับคนขับแท็กซี่ทำให้เข้าใจโลกของเรื่องได้ทันทีโดยไม่ต้องตีความเยอะ เหมาะกับคนที่อยากฝึกอ่านนิยายเป็นนิสัยก่อนจะก้าวไปสู่ผลงานที่ซับซ้อนกว่า

โครงสร้างของเล่มนี้ช่วยมือใหม่ได้จริง ๆ เพราะบทแต่ละบทสั้น กระชับ และมีจุดเริ่มต้น-สิ้นสุดชัดเจน ฉันชอบที่ผู้เขียนใช้มุมมองบุคคลที่สามใกล้ชิด ทำให้โฟกัสกับความรู้สึกตัวละครได้ง่ายแต่ไม่ลงลึกจนอ่านยาก บางบทเป็นบทสนทนาเยอะ บางบทเป็นบรรยายสั้น ๆ สลับกัน ทำให้ตาไม่ล้า เวลาอ่านเหมือนกำลังฟังเพื่อนเล่าเหตุการณ์มากกว่ารับสารเชิงวรรณกรรมหนัก ๆ นอกจากนี้สำนวนของสมศักดิ์ เจียมในเล่มนี้เต็มไปด้วยคำคุ้นเคยจากชีวิตประจำวัน แทบไม่ต้องเปิดพจนานุกรมเลย

คำแนะนำจากฉันถ้าจะเริ่มกับเล่มนี้: อ่านแบบไม่เร่ง ไม่ต้องกลัวว่าจับทุกสัญลักษณ์ไม่ได้ ให้ตั้งใจที่เรื่องราวและตัวละครก่อน แล้วค่อยกลับมาสำรวจชั้นความหมายถ้ารู้สึกอยากรู้มากขึ้น อีกหนึ่งข้อดีคือเล่มนี้มีตอนสั้น ๆ หลายตอน สามารถอ่านทีละตอนก่อนนอนได้ ทำให้ฝึกนิสัยอ่านได้สม่ำเสมอ สุดท้ายแล้วการเริ่มด้วยงานที่ทำให้เรารู้สึกอยากอ่านต่อคือหัวใจจริง ๆ — สำหรับฉัน เล่มนี้เป็นจุดเริ่มที่นุ่มนวลและอบอุ่น เหมือนมีเพื่อนชวนไปอ่านหนังสือด้วยกันในคืนหนึ่งที่สบาย ๆ