สัมภาษณ์หรูอี้ล่าสุดพูดถึงโปรเจ็กต์ไหนบ้าง?

ความคิดแรกที่ผุดขึ้นคืออยากให้หน้า scrapbook ของงานแต่งดูเรียบหรูแบบไม่ต้องพยายามมาก การเริ่มต้นด้วยกระดาษที่มีพื้นผิวดีเป็นสิ่งที่ฉันให้ความสำคัญมาก เลือกกระดาษสีอ่อนโทนครีมหรือเบจที่มีเกรนเล็กน้อย จะช่วยให้ภาพถ่ายและตัวหนังสือโดดขึ้นมาทันที ฉันชอบตัดขอบภาพให้มีระยะขอบเหลือพื้นที่ว่างรอบ ๆ เพื่อให้หน้าไม่อึดอัด แล้วใช้เลย์เอาต์ที่เรียบง่าย เช่นภาพใหญ่หนึ่งภาพกับแถบข้อความเล็ก ๆ แทนการยัดรูปหลาย ๆ รูปลงบนหน้าเดียว รายละเอียดเล็ก ๆ อย่างการใช้ริบบิ้นผูกมุมภาพหรือมุมกระดาษที่ตัดด้วยกรรไกรลายละเอียดสีเดียวกับกระดาษ สร้างความรู้สึกหรูโดยไม่ต้องใช้วัสดุแพง ฉันมักพิมพ์คำบรรยายด้วยฟอนต์เรียบ ๆ ขนาดต่างกันเพื่อสร้างลำดับสายตา และปิดท้ายด้วยป้ายเล็ก ๆ ทำจากกระดาษหนาเพื่อเน้นวันที่หรือคำพูดสำคัญ วิธีนี้ดูทันสมัยและคลาสสิกไปพร้อมกัน ไม่รู้สึกหวือหวาแต่ยังคงความพิเศษของวันแต่งงานไว้อย่างชัดเจน

ดิฉันหลงเสน่ห์งานดีไซน์ของ 'สวี อี้ หยาง' ตั้งแต่เห็นคอนเซ็ปท์แรก ๆ และถ้าจะเลือกรายการที่ลงทุนนิดหนึ่งแต่คุ้มค่า ผมแนะนำให้มองหา 'ฟิกเกอร์สเกล' ที่จับท่าหรือชุดไอคอนิกของตัวละครไว้อย่างชัดเจน ถ้าผลิตโดยค่ายที่มีชื่อเสียง สีและการเก็บรายละเอียดจะทำให้หน้าตาและอารมณ์ของตัวละครโดดเด่นบนชั้นโชว์ มุมที่น่าสนใจคือเวอร์ชันวางท่าแบบไดนามิกกับเวอร์ชันล้อมฉากเล็ก ๆ ที่มีฐานเป็นฉากจิ๋ว — สองแบบนี้ให้ความรู้สึกต่างกันชัดเจนและเติมเต็มการจัดวางได้ดี ดิฉันเองมักเลือกซื้อทั้งฟิกเกอร์สเกลขนาด 1/7 หรือ 1/8 พร้อมกับ 'นูเอนโดรอยด์' หรือชิ้นจิบิถ้ามีออกมา เพราะสองแบบนี้ตอบโจทย์คนละด้าน: สเกลสำหรับโชว์ศิลปะ ส่วนชิ้นจิบิเหมาะกับโต๊ะทำงานหรือชั้นเล็ก ๆ ของแฟนที่ชอบความน่ารัก นอกจากนี้ อย่าลืมมองหาไลน์พิเศษที่มาพร้อมของแถมอย่างการ์ดอาร์ตบุ๊กหรือสติ๊กเกอร์ลิมิเต็ด — ของสะสมพวกนี้มักเพิ่มคุณค่าเมื่อต้องการแลกเปลี่ยนหรือขายต่อ สุดท้าย ให้คอยสังเกตประกาศจากร้านตัวแทนที่เชื่อถือได้และโปรโมชันพรีออร์เดอร์ เพราะหลายครั้งราคาและโบนัสพิเศษทำให้การรอพรีออร์เดอร์คุ้มกว่าซื้อจากตลาดมือสอง ขอแค่โฟกัสที่ความชอบจริง ๆ แล้วเลือกชิ้นที่ทำให้หัวใจเต้น แค่นั้นก็มีความสุขกับช็อปปิ้งฟิกเกอร์แล้ว

เราเริ่มจากการคิดว่าชุดของหรูอี้ต้องเน้นความวิจิตรและการเคลื่อนไหวที่พลิ้วไหว ฝีมือตัดเย็บคือหัวใจ ถ้าเนื้อผ้ามีลายปักที่ละเอียด ให้เตรียมผ้าในชิ้นเล็ก ๆ สำรองเผื่อผิดพลาด และเผื่อการซ่อมระหว่างงาน จะต้องมีผ้าซับผ้าในตำแหน่งที่มีแรงเสียดทานสูง เช่น ไหล่และเอว การวัดตัวต้องแม่นยำ: รอบอก เอว สะโพก และความยาวแขน ข้อสำคัญคือการเผื่อพื้นที่สำหรับชั้นในหรือโครงเสริม เช่น แผงเสริมหรือซับใน แนะนำให้เตรียมเทปวัดสำรอง เข็มและด้ายสีใกล้เคียง ตะขอ ตีนตุ๊กแก และกระดุมสำรอง ส่วนองค์ประกอบตกแต่งอย่างเข็มกลัด หวี หรือพู่ ให้เลือกวัสดุที่เบาแต่ทน รับแรงขยับได้โดยไม่หลุดหาย การแต่งหน้ากับทรงผมก็สำคัญมาก เตรียมวิกยาว สีเข้มแบบมีประกาย เงาเล็กน้อย และกิ๊บติดแน่น เฉพาะการแต่งหน้าให้วางแผนโทนผิว สีคิ้ว และสโมกี้อายแบบเบา ๆ ที่เหมาะกับลุคโบราณ อย่าลืมกล่องเครื่องมือฉุกเฉิน: กาวผ้า เทปสองหน้า กรรไกรเล็ก ปืนกาว และชุดเย็บฉุกเฉิน งานนี้ต้องใจเย็น นี่คือการลงทุนที่คุ้มเมื่อต้องใส่ชุดหนักทั้งวัน เห็นจังหวะการเดินแล้วยิ้มได้ทุกงานที่จบด้วยการถ่ายรูปสวย ๆ

แนะนำให้เริ่มจากผลงานที่โชว์พัฒนาการด้านการแสดงของเขาอย่างชัดเจน เพราะนั่นจะทำให้รู้สึกเชื่อมกับตัวละครได้เร็ว เราเป็นคนที่ชอบสังเกตการเติบโตของนักแสดงมากกว่าดูแค่ชื่อดัง พอได้ดูงานที่แสดงให้เห็นทั้งมุมเปราะบางและความเข้มแข็ง จะรู้เลยว่าเขาไม่ได้เป็นแค่นักแสดงหน้าตาดี แต่เริ่มจับเทคนิคการสื่ออารมณ์ได้ละเอียดขึ้นเรื่อย ๆ ฉากโมเมนต์เล็ก ๆ ที่ไม่ได้พูดมากแต่สายตาพูดแทน เป็นสิ่งที่ทำให้ผมติดตามต่อ เพราะมันชวนให้สงสัยว่าตอนต่อไปเขาจะพัฒนาอย่างไร อีกเหตุผลที่ชอบให้คนเริ่มที่ผลงานประเภทนี้คือเนื้อเรื่องมักให้พื้นที่ตัวละครได้เติบโต มีทั้งฉากเฮฮาและจังหวะดราม่าที่ไม่อัดแน่นจนเกินไป ทำให้เรารู้สึกเป็นเพื่อนเดินทางกับตัวละครมากกว่าดูเขาไกล ๆ จบแล้วจะอยากกลับไปดูฉากเดิมซ้ำเพื่อจับนิสัยเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ทำให้ตัวละครมีมิติขึ้น ช่วงท้ายของเรื่องมักเป็นฉากที่ย้ำว่าการเปลี่ยนแปลงเล็ก ๆ ในการแสดงสามารถยกระดับทั้งเรื่องได้ และนั่นแหละคือความเพลิดเพลินแบบแท้จริงที่ชวนให้ผมอยากดูผลงานอื่น ๆ ต่อไป

เพลงฮิตของหลี่หงอี้มักจะติดหูจนคนเอาไปใช้เป็นเพลงประกอบละครหรือมิวสิกวิดีโอได้บ่อยครั้ง แม้เขาจะไม่ใช่คนที่ร้อง OST ให้ละครเยอะเป็นพิเศษ แต่ผลงานซิงเกิลของเขาหลายเพลงมีความเป็นละครในตัวเอง จึงถูกนำไปใช้หรือถูกคนดูเชื่อมโยงกับซีนต่าง ๆ ในซีรีส์และฟังชั่นคลิปรายการต่าง ๆ เราเองมักจะเห็นคนพูดถึงเพลงอย่าง '不将就' และ '年少有为' เมื่อเล่าเรื่องความรักที่มีทั้งความหวังและบาดแผล เพลงพวกนี้มีเมโลดี้กับเนื้อหาที่เล่าเรื่องคนธรรมดาได้ดี เวลาฟังแล้วมักนึกถึงฉากย้อนหลังหรือฉากปรับความเข้าใจกันในละคร ส่วนเพลงอย่าง '模特' ก็มีอารมณ์เย็น ๆ เหมาะกับฉากที่ตัวละครต้องการนิยามตัวเองใหม่หรือแสดงด้านที่เก๋และซับซ้อน สรุปแบบไม่เป็นทางการก็คือ หลี่หงอี้ให้ความรู้สึกเหมือนนักเล่าเรื่องผ่านเพลงมากกว่าเป็นผู้ส่งมอบ OST แบบเป็นทางการ ดังนั้นถ้ามองหาซาวด์แทร็กที่คนรู้จักจากงานของเขา ให้เริ่มจากเพลงฮิตของเขาแล้วลองนึกภาพซีนละครที่เข้ากัน เพลงพวกนี้มักทำหน้าที่ได้ดีทั้งในฉากรัก เศร้า และฉากเติบโตของตัวละคร — แล้วแต่คนจะจับมาผนึกเข้ากับซีนยังไง ผมมักจะย้อนกลับไปฟังเพลงพวกนี้ตอนดูละครแล้วรู้สึกว่าตัวเพลงช่วยขยายความรู้สึกในฉากได้ดี

เราโตมาพร้อมกับเพลงของไอดอลที่เปลี่ยนวงการบันเทิงจีนหลายยุค และชื่อที่ผมหยิบมาพูดถึงบ่อยที่สุดคือ 'TFBOYS'—กลุ่มบอยแบนด์ที่เขาเป็นหนึ่งในสมาชิกตอนเด็กๆ การเป็นส่วนหนึ่งของ 'TFBOYS' ทำให้เขาโดดเด่นตั้งแต่แรก ด้วยภาพลักษณ์สดใส เสียงร้องที่ติดหู และการเต้นที่ไม่ธรรมดา ทั้งหมดนี้กลายเป็นจุดเริ่มต้นที่พาเขาไปสู่เส้นทางการเป็นศิลปินเดี่ยวและนักแสดงที่ได้รับความสนใจมากขึ้น ในช่วงหลายปีที่ผ่านมาผมเห็นการโตขึ้นของเขาทั้งทางด้านเสียงและการแสดง เขาไม่ได้เป็นเพียงไอดอลเด็กอีกต่อไปแต่กลายเป็นคนที่ทำงานหนักเพื่อขยายขอบเขตความสามารถ มุมมองส่วนตัวคือผมเคารพในความต่อเนื่องและการปรับตัว เห็นการเปลี่ยนแปลงจากบทเพลงป็อปวัยรุ่นไปสู่บทบาทที่มีมิติในงานแสดง บางครั้งการเติบโตแบบนี้ดูยาก แต่เขาทำให้ผมเชื่อว่าการเป็นศิลปินสมัยใหม่ต้องรู้จักรักษารากและพร้อมเปลี่ยนแปลงไปพร้อมกัน สุดท้ายแล้วผมคิดว่าเสน่ห์ของเขาอยู่ที่ความตรงไปตรงมาในการทำงานและความตั้งใจจริง ซึ่งยังคงดึงดูดคนรุ่นใหม่อย่างต่อเนื่อง

รายชื่อผลงานของอี้ หยาง เซียนซีที่ถูกดัดแปลงเป็นซีรีส์หรือภาพยนตร์ยังไม่เป็นที่แพร่หลายมากนักสำหรับคนทั่วไป แต่ในฐานะคนที่ชอบติดตามนักเขียนสายวรรณกรรมสมัยใหม่ ฉันมองเห็นภาพรวมว่าไม่มีโปรเจกต์ขนาดยักษ์ที่ทำให้ชื่อเขาเป็นที่รู้จักในวงกว้างแบบเดียวกับบางงานของนักเขียนคนอื่น ความคิดของฉันคือมีโอกาสสองทาง: บางครั้งงานของนักเขียนอาจถูกนำไปดัดแปลงในรูปแบบท้องถิ่นหรือโปรดักชันอิสระที่ไม่ได้รับความสนใจจากสื่อหลัก อีกทางหนึ่งคือผลงานบางชิ้นอาจรอเวลาจากผู้ผลิตที่เห็นศักยภาพในการเปลี่ยนเป็นซีรีส์ ฉันเลยมักเปรียบเทียบกับกรณีของ 'The Three-Body Problem' ที่การดัดแปลงต้องใช้ทรัพยากรสูงและการตัดสินใจเชิงพาณิชย์เข้มข้น ซึ่งไม่ใช่ทุกผลงานจะผ่านเกณฑ์นั้นได้ ในมุมที่เป็นแฟน ผมอยากเห็นนิยายของอี้ หยาง เซียนซีถูกนำมาปรับเป็นซีรีส์เล็กๆ ก่อน เพื่อทดสอบปฏิกิริยาผู้ชมและรักษาเสน่ห์ต้นฉบับไว้ ถ้ามีการประกาศอย่างเป็นทางการ ผมคงจะดีใจและติดตามจนสุดทาง แต่ณ ตอนนี้ ภาพรวมที่ผมเห็นคือยังไม่มีผลงานที่โดดเด่นในระดับภาพยนตร์หรือซีรีส์กระแสหลัก

นี่คือนิยายรักที่ผสมกลิ่นอายความลึกลับของฤดูหนาวเข้ากับความหรูหราของโลกโรงแรม แล้วผมก็หลงเสน่ห์รายละเอียดเล็ก ๆ ที่ทำให้เรื่องนี้ไม่ใช่แค่ละครรักธรรมดา เรื่องราวของ 'ลํานํารักเหมันต์ มนต์รักโรงแรมหรู' เล่าเกี่ยวกับโรงแรมหรูกลางเมืองที่มีเพียงฤดูหนาวเท่านั้นที่มันจะเปล่งประกายเต็มที่ โรงแรมแห่งนี้เป็นทั้งสถานที่พักและเหมือนกับห้วงความทรงจำที่ค้างคา ผู้มาเยือนแต่ละคนต่างมีบาดแผลหรือความทรงจำที่ยังเยียวยาไม่ได้ ตัวเอกหญิงซึ่งเป็นคนที่กำลังหนีปัญหาชีวิตเข้าสู่การเดินทางบังเอิญมาพักและพบกับเจ้าของโรงแรมที่เก็บความลับบางอย่างเอาไว้ เขาสงบนิ่งแต่แฝงด้วยความเหงา ในอดีตเขาเคยสูญเสียรักครั้งสำคัญ สิ่งที่เชื่อมทั้งคู่เข้าด้วยกันคือ 'เพลง' เก่า ๆ และสมุดบันทึกที่ซ่อนอยู่ในห้องสูทหรู จุดไคลแม็กซ์เกิดขึ้นเมื่อฤดูหนาวกำลังจะจบลง—คำสัญญาเก่า ๆ ถูกเปิดเผย ความลับของโรงแรมที่ทำให้คืนหนึ่งในทุกปีดึงวิญญาณอดีตกลับมาเป็นปมสำคัญ และการเลือกว่าจะยึดติดกับอดีตหรือเดินต่อไปข้างหน้าคือตัวเลือกที่ต้องตัดสิน ผมชอบฉากที่พระเอกพาเธอขึ้นดาดฟ้าชั้นบนในคืนที่หิมะโปรยปราย ไฟสีทองจากห้องอาหารส่องลงมาเป็นฉากหลัง คล้ายกับฉากบรรยากาศหนัก ๆ ใน 'Hotel Del Luna' แต่ที่นี่เน้นการเยียวยามากกว่าเรื่องของคำสาปล้วน ๆ เส้นเรื่องเปิดโอกาสให้ตัวละครรอง—พนักงานต้อนรับสาวสูงอายุและพ่อครัวที่เก็บความลับ—มีบทบาททำให้เรื่องมีมิติ การแก้ปมไม่ใช่การประจัญหน้าอย่างรุนแรง แต่เป็นการยอมรับ เสียสละ และการให้อภัย ที่ทำให้ตอนจบรู้สึกอบอุ่นและมีความหวังเหมือนภาพยนตร์โรงแรมคลาสสิกอย่าง 'The Grand Budapest Hotel' ในแง่ที่โรงแรมกลายเป็นตัวละครสำคัญของเรื่องเอง เรื่องนี้จึงเหมาะสำหรับคนที่ชอบนิยายรักที่มีบรรยากาศ ชวนคิด และจบลงด้วยการเติบโตของตัวละคร มากกว่าการเดินทางแบบแฟนตาซีเพียว ๆ