สไตล์แฟชั่นของ เซียวจ้าน หวังอี้ป๋อ เปลี่ยนแปลงอย่างไรบ้าง?

สไตล์ของเซียวจ้านในสายตาเราเปลี่ยนจากภาพจอมยุทธ์ในชุดจีบผ้าเป็นลุคที่ดูเรียบหรูแต่ใกล้ชิดกับชีวิตประจำวันมากขึ้น

ภาพจำจาก 'ปรมาจารย์ลัทธิมาร' ทำให้ผู้คนคุ้นชินกับเขาในชุดโบราณที่พลิ้วไหว แต่วิถีการแต่งตัวของเขาหลังจากนั้นกลายเป็นการผสมผสานระหว่างเท็กซ์เจอร์และโทนสีเรียบง่าย เช่น โทนเอิร์ธโทนกับสีโมโนโทนที่ให้ความรู้สึกสงบและมั่นคง เราเห็นเขาเลือกเสื้อผ้าเข้ารูปมากขึ้น คัตติ้งสะอาด และมักเพิ่มรายละเอียดเล็ก ๆ อย่างการตัดเย็บหรือผ้าลูกไม้บางเบาแทนการใช้ลวดลายจัดจ้าน

ในฐานะแฟนที่ติดตามการถ่ายแฟชั่นและพรมแดง จะบอกว่าเขาเก่งในการเปลี่ยนแปลงลุคโดยไม่ทิ้งสเน่ห์เดิม บางครั้งเป็นสูทสไตล์วินเทจ บางครั้งเป็นเสื้อถักเท็กซ์เจอร์ชวนสัมผัส การแต่งหน้ากับทรงผมก็ดูเป็นส่วนหนึ่งของแฟชั่น ไม่ใช่แค่เครื่องประดับ พอรวมกับการเลือกอุปกรณ์อันเป็นมิตร เช่น กระเป๋าเล็ก ๆ หรือรองเท้าสีเรียบ เขาดูเป็นผู้ชายที่พร้อมเจอกับวันหนัก ๆ แต่ยังคงความปราณีตอยู่เสมอ

จบด้วยความรู้สึกว่าเสน่ห์ของเขาไม่ได้มาจากการเปลี่ยนสไตล์เพียงอย่างเดียว แต่เป็นการรู้จักตัวเองมากขึ้นกว่าเดิม ทุกครั้งที่เห็นภาพใหม่ ๆ ของเขา เราจะรู้สึกว่าการแต่งกายกลายเป็นภาษาที่เขาใช้บอกเล่าเรื่องราวชีวิต ซึ่งนั่นแหละที่ทำให้ติดตามต่อไปอย่างไม่เบื่อ

วังอี้ป๋อถ่ายทอดพลังของการแต่งตัวแบบสตรีทที่กลายเป็นสไตล์หน้าที่ใหม่ของเขาในวงการบันเทิง เราเห็นรากสตรีทจากการสเกตบอร์ดและเต้นที่สะท้อนออกมาทั้งในชุดบนเวทีและในชีวิตประจำวัน ชิ้นไอคอนอย่างแจ็กเก็ตหนัง กางเกงทรงหลวม และรองเท้าสนีกเกอร์หนัก ๆ ถูกนำมามิกซ์กับแอ็กเซสเซอรี่เชิงสปอร์ตจนกลายเป็นลุคที่ขยับได้สะดวกและมีคาแรกเตอร์

นอกจากสไตล์สตรีทแล้ว เขายังกล้าทดลองกับลุคที่มีความเป็นร็อกหรือโมเดิร์น-แกลม เช่น เสื้อผ้าที่มีซิลลูเอตต์แปลกตา หรือการใช้ผ้าที่มีความแวววาวบนเวที ทำให้การแสดงดูมีพลังมากขึ้น เรื่องทรงผมและสียังเป็นส่วนสำคัญที่สร้างภาพใหม่ให้เขาได้บ่อย ๆ เราเห็นการย้อมผม การตัดผมสั้นขึ้น แล้วลุคทั้งหมดก็ดูดุขึ้นแต่ยังคงความเท่

มองแบบแฟนที่ติดตามรายการเต้นอย่าง 'Street Dance of China' จะเห็นว่าอดีตนักเต้นและการเคลื่อนไหวมีอิทธิพลกับการแต่งตัวของเขามาก การเลือกเสื้อผ้าจึงไม่ใช่แค่เรื่องแฟชั่น แต่เป็นเครื่องมือในการสื่อสารบนเวทีและหน้ากล้อง ผลลัพธ์คือภาพลักษณ์ที่ยังคงความเป็นตัวเองแต่มีการขยับขอบเขตให้แตะแฟชั่นสากลได้อย่างมั่นใจ

มุมมองของคนที่ดูทั้งสองคนมานานคือการเปลี่ยนแปลงสไตล์ของทั้งคู่สะท้อนการโตขึ้นและการยอมรับบทบาทใหม่ในงานและสังคม เราเห็นความต่างชัดเจน: คนหนึ่งหันมาสื่อสารผ่านความสงบ เรียบและละเอียด ในขณะที่อีกคนเลือกสื่อผ่านพลัง ความเคลื่อนไหว และความกล้า ทั้งสองวิธีต่างมีจุดแข็ง และทั้งคู่ก็ใช้เครื่องแต่งกายเป็นเครื่องมือในการสร้างภาพลักษณ์

ยกตัวอย่างจากการปรากฏตัวบนพรมแดงกับการออกทัวร์คอนเสิร์ต เสื้อผ้าสำหรับงานพรมแดงมักจะเน้นคัตติ้งและความหรูหราพอเหมาะ ส่วนเวทีคอนเสิร์ตจะต้องทนทาน เคลื่อนไหวได้และดูเด่นจากความไกล การตัดสินใจเลือกชิ้นเสื้อจึงสะท้อนบริบทของงานและคาแร็กเตอร์ที่อยากสื่อ เราเองชอบที่ทั้งสองคนไม่ได้ยึดติดกับรูปแบบเดิม ๆ แต่ละลุคมีความคิดสร้างสรรค์และสามารถเล่าเรื่องตัวตนได้ชัดเจน

ท้ายที่สุดแล้ว แฟชั่นของพวกเขาส่งผลต่อแฟน ๆ ในเชิงบวก เพราะมันเป็นการปลดล็อกแนวคิดเรื่องการแต่งตัวสำหรับผู้ชาย ให้กล้าลอง ละเมียด และภูมิใจในสไตล์ของตัวเอง — มุมมองเล็ก ๆ ที่ยังคงชวนให้ติดตามต่อไป