หลี่เซียน สินค้าหรือฟิกเกอร์จากผลงานหาซื้อได้ที่ไหน?

เราเป็นแฟนตัวยงของซีรีส์วัยรุ่นจีนและจำได้ว่าชื่อของหลี่เซียนเริ่มเป็นที่พูดถึงมากขึ้นหลังจากผลงานสองเรื่องที่คนชมกันเยอะ เรื่องแรกที่ชัดเจนคือ 'A Love So Beautiful' ซึ่งดัดแปลงมาจากนิยายออนไลน์ชื่อเดียวกัน นักแสดงในเรื่องแสดงเคมีได้แบบเป็นธรรมชาติ และตัวละครที่หลี่เซียนรับบททำให้คนจดจำเขาในบทหนุ่มเย็นชาที่มีความอบอุ่นภายใน ความน่าสนใจของเวอร์ชันนี้คือมันไม่ได้พยายามทำให้ซับซ้อนเกินไป แต่คงอารมณ์ต้นฉบับของนิยายไว้ ทำให้แฟนนิยายรู้สึกเชื่อมโยง ในแง่การดัดแปลงผมคิดว่าทีมเขียนบททำได้ดีในการย่อบางส่วนของเนื้อหาโดยไม่ทำให้แก่นเรื่องเสียไป นอกจากนี้ยังมีผลงานแนวลึกลับ-ผจญภัยอย่าง 'Tientsin Mystic' ที่ถึงแม้ว่าจะต่างโทนจากเรื่องแรก แต่ก็เป็นตัวอย่างของการเอาวรรณกรรมหรือเว็บนวนิยายมาปรับสู่หน้าจอทีวีได้อย่างมีสไตล์ งานภาพ การออกแบบฉาก และการคงบรรยากาศยุคเก่าไว้ ทำให้ผู้ชมที่ไม่เคยอ่านต้นฉบับก็เข้าใจโลกของเรื่องได้ ผมชอบที่การดัดแปลงไม่ได้พยายามคงทุกฉากจากหนังสือแบบตรงตัว แต่คัดเอาส่วนที่ช่วยบอกเล่าเรื่องและตัวละครได้ชัดเจน ทำให้จังหวะของซีรีส์ไหลลื่นและตื่นเต้น ถ้ามองโดยรวมแล้ว หลี่เซียนมีโอกาสเล่นบทที่มาจากงานเขียนหลากหลายรูปแบบ ทั้งนิยายออนไลน์และนวนิยายที่มีแฟนคลับอยู่แล้ว ซึ่งข้อดีคือแฟนเดิมจะตามมาดู แต่ความท้าทายคือการเปลี่ยนจากตัวอักษรให้เป็นภาพและการสื่ออารมณ์ผ่านการแสดงต้องทำให้คนดูเชื่อจริงๆ เห็นได้ชัดว่าบางผลงานที่ถูกดัดแปลงจะโดดเด่นเมื่อผู้สร้างกล้าตัดและปรับจนได้จังหวะที่เหมาะกับสื่อทีวีหรือภาพยนตร์ นี่แหละคือเหตุผลว่าทำไมบางเวอร์ชันถึงโดนใจมาก ส่วนตัวแล้วการได้เห็นบทโปรดถูกถ่ายทอดบนหน้าจออย่างตั้งใจทำให้ผมรู้สึกว่าการอ่านนิยายกับการดูซีรีส์เสริมกันได้ดี และนั่นเป็นความสุขเล็ก ๆ ที่ผมไม่ค่อยได้พบน้อยนัก

บรรยากาศตอนที่เจอบทสัมภาษณ์ยาวของหลี่เซียนครั้งแรกยังติดตาอยู่ — ใจมันพองเหมือนอ่านบันทึกส่วนตัวของคนดังจริง ๆ ฉันชอบเริ่มจากนิตยสารแฟชั่นที่มักให้มุมมองลึก ๆ เกี่ยวกับการทำงานและชีวิตส่วนตัวของศิลปิน อย่างบทสัมภาษณ์ใน 'GQ China' หรือ 'Vogue China' มักมีคอลัมน์ยาวที่เล่าเรื่องเบื้องหลังการถ่ายภาพ งานเตรียมตัว และความคิดของหลี่เซียนในช่วงโปรโมตซีรีส์ต่าง ๆ นอกจากนี้ ช่องวิดีโออย่าง Bilibili กับ MangoTV มักอัปโหลดคลิปเบื้องหลังการถ่ายทำ รายการวาไรตี้ที่เขาไปออกรายการก็เป็นแหล่งข้อมูลที่ดีในการเห็นมุมสบาย ๆ ของเขา เมื่ออ่าน ฉันมักคำนึงถึงความน่าเชื่อถือของแหล่งข่าวด้วย — เลือกบทความจากสำนักพิมพ์ใหญ่หรือบัญชีอย่างเป็นทางการของสตูดิโอ ซึ่งมักโพสต์บทสัมภาษณ์ฉบับเต็มหรือภาพและวิดีโอเบื้องหลังไว้ให้แฟน ๆ ดูได้อย่างชัดเจน บทความย่อยที่มาจากบล็อกแฟน ๆ หรือการแปลก็มีเสน่ห์ แต่ต้องใจเย็นเมื่อต้องตีความ เพราะบางครั้งอาจข้ามรายละเอียดไป ท้ายสุด ฉันมักเก็บลิงก์หรือคลิปที่ชอบไว้ในเพลย์ลิสต์ส่วนตัว เผื่ออยากย้อนอ่านตอนคิดถึงสไตล์การแสดงหรือทัศนคติของเขา การได้เห็นมุมมองหลากหลายจากนิตยสาร วิดีโอสัมภาษณ์ และโพสต์อย่างเป็นทางการทำให้เข้าใจเขามากขึ้น และคอยเติมแรงบันดาลใจในการติดตามงานใหม่ ๆ ของเขาต่อไป

บางเพลงจากผลงานของหลี่เซียนพาใจล่องลอยไปไกลและยังคงติดหูอยู่เสมอ ฉันมีความทรงจำกับเพลงประกอบจาก 'Go Go Squid!' ที่ชัดเจนที่สุด เพราะมันผสมผสานความป๊อปสดใสกับบัลลาดชวนอบอุ่น ทำให้ฉากความสัมพันธ์ของตัวละครมีมิติขึ้นมากกว่าแค่บทพูด เพลงบางท่อนถูกเรียงเข้ากับภาพจนกลายเป็นสัญลักษณ์ของช่วงเวลานั้น เช่น ช่วงที่ตัวละครเงียบแต่สายตาพูดเยอะ เพลงจะช่วยเติมความรู้สึกให้สมบูรณ์ การฟัง OST ชุดนี้ตอนเดินทางหรือทำงานเบา ๆ ให้บรรยากาศที่ต่างออกไป — ไม่หนักหน่วงเกินไป แต่มีสีสันพอให้ยิ้มในใจได้บ่อย ๆ ฉันชอบเวอร์ชันที่ใส่เสียงสังเคราะห์นิด ๆ ผสมกับเปียโน เพราะมันทำให้ซาวด์โมเดิร์นแต่ยังคงความโรแมนติก เหมาะจะเปิดซ้ำเวลาอยากหนีความวุ่นวายของวัน สรุปคือถาอยากเริ่มจากผลงานของหลี่เซียนที่ OST น่าฟัง 'Go Go Squid!' เป็นจุดเริ่มต้นที่เข้าถึงง่ายแล้วได้อารมณ์ครบ ทั้งหวาน ทั้งคึกคัก และบางทีก็น่าอาศัยให้หวนคิดถึงฉากโปรด

เริ่มจากงานที่สั้นและเข้าถึงง่ายที่สุดก่อนจะเป็นทางเลือกที่ฉลาดเสมอ สำหรับใครที่ยังไม่คุ้นกับสไตล์การเล่าเรื่องของหลี่เซียน แนะนำให้เปิดด้วยเล่มที่เป็นนิยายสั้นหรือเล่มที่โฟกัสตัวละครไม่เยอะมาก เพราะมันช่วยให้เราเห็น 'สำเนียง' ของผู้เขียนโดยไม่ต้องจมเกินไปกับโลกใหญ่หรือพล็อตซับซ้อน การแบ่งย่อหน้าเล็กๆ แล้วตามด้วยฉากที่กระชับเป็นสิ่งที่ฉันชอบมากเวลาลองนักเขียนใหม่ ๆ — ถ้าเล่มสั้นนั้นจับใจ ก็สามารถขยับไปหาเล่มยาวกว่าหรือซีรีส์ได้อย่างมั่นใจ ความได้เปรียบอีกอย่างคือถ้าไม่ชอบจริงๆ ก็ใช้เวลาน้อยและยังรู้ว่ารสนิยมตัวเองคืออะไร ในมุมส่วนตัว งานสั้นมักเผยความเป็นผู้เขียนได้ชัดกว่างานมหากาพย์ เพราะโทนภาษากับการเลือกฉากจะเด่นขึ้นมา ถ้าอ่านแล้วคลิกกับสไตล์ ก็ลองขยับไปหาเล่มที่มีโลกหรือพล็อตขยายขึ้นต่อได้อย่างต่อเนื่อง — แบบเดียวกับที่นักอ่านเริ่มจาก 'Your Name' แล้วค่อยตามหาเรื่องที่ลึกขึ้นอีกสักเล่ม

เสียงเงียบในฉากที่เขาเล่นมักเป็นตัวจุดประกายให้คิดถึงพื้นเพของตัวละครและสิ่งเล็กๆ รอบตัวที่หล่อหลอมคนคนนั้นขึ้นมา ผมมองว่าแรงบันดาลใจของหลี่เซียนไม่ใช่แค่การอ่านบท แต่เป็นการเก็บรายละเอียดเล็กน้อยจากโลกจริง—การเดินผ่านตลาด ชายตาที่มองออกไปไกล หรือการยิ้มที่มีความเศร้าแฝงอยู่ บทบาทที่เขาเล่นใน 'Tientsin Mystic' ทำให้เห็นว่าเขาชอบหยิบเอาความทรงจำของเมือง เกร็ดเรื่องเล็ก ๆ ของชุมชน และความสัมพันธ์ที่ไม่พูดออกมาเป็นคำ มาร้อยเรียงเป็นตัวละครที่มีชั้นเชิง ถ้าให้สรุปง่าย ๆ เทคนิคของเขาคือการผสมระหว่างอารมณ์ภายในกับนิสัยภายนอก—บางฉากใช้ความเงียบสื่อสารมากกว่าคำพูด และบางฉากปล่อยให้การกระทำเล็ก ๆ แสดงถึงประวัติของตัวละคร ผมชอบตรงที่มันไม่หวือหวาแต่ละเอียด อารมณ์จึงออกมาจริงและจับต้องได้