ฮาเร็มคืออะไร และผู้แต่งมังงะมักออกแบบตัวละครอย่างไร

จินตนาการของผมพุ่งตรงไปยังฉากคลาสสิกที่พระเอกยืนงงท่ามกลางกลุ่มสาวหลากบุคลิก นั่นแหละคือแกนหลักของฮาเร็ม: แนวเรื่องที่เน้นตัวละครหนึ่งคนซึ่งมักจะเป็นศูนย์กลางของความสนใจจากหลายคนรอบข้าง โดยธรรมชาติฮาเร็มมีทั้งแบบชายล้อมหญิง (harem) และหญิงล้อมชาย (reverse harem) และยังแบ่งย่อยเป็นแบบโรแมนติกจริงจัง แบบคอเมดี้ หรือแบบผสมผสานกับอีโรติค หน้าที่สำคัญของฮาเร็มไม่ใช่แค่สร้างสถานการณ์โรแมนติกเท่านั้น แต่ยังเป็นเวทีให้แสดงความต่างของตัวละคร สร้างความขัดแย้ง และขยายโลกเรื่องราวผ่านปฏิสัมพันธ์ระหว่างสมาชิกในกลุ่ม ตัวอย่างที่เด่นคือ 'To Love-Ru' กับความเฮฮา+อีโรติคในมุมคอมเมดี้ ขณะที่ 'nisekoi' เล่นกับความจำผิดและสัญญาในอดีตเพื่อขับเคลื่อนดราม่า การเรียงลำดับตัวละครและการจัดสมดุลความสนใจของผู้ชมจึงเป็นหัวใจสำคัญของฮาเร็ม

จุดที่ผู้แต่งมังงะมักให้ความสำคัญคือการออกแบบตัวละครให้มีความแตกต่างชัดเจนทั้งด้านภาพลักษณ์และบุคลิก เพื่อให้ผู้อ่านรู้ทันทีว่ากำลังเจอใคร การใช้สีผม รูปร่าง ทรงผม และเครื่องประดับเฉพาะตัวช่วยสร้างซิลูเอตต์ที่จดจำได้ง่าย เช่น สาวประเภท 'tsundere' มักได้ทรงผมเรียบร้อยหรือโบว์เป็นสัญลักษณ์ ในขณะที่ 'genki' มักมีสีสว่างและทรงลุยๆ นอกจากการออกแบบภายนอกแล้วผู้แต่งยังมอบปมส่วนตัว งานอดิเรก หรือความสามารถพิเศษให้แต่ละคนเพื่อสร้างมุมมองเชิงลึกและฉากที่สามารถให้บทบาทเฉพาะ เช่น คนหนึ่งอาจเป็นเด็กในครอบครัวแตกต่าง อีกคนเป็นเพื่อนสมัยเด็ก อีกคนมีปัญหาความสัมพันธ์กับครอบครัว การกระจายฉากและหน้าที่ในเรื่อง (screen time) ถูกจัดวางเพื่อโชว์ทั้งเสน่ห์และข้อจำกัดของคาแรกเตอร์ การเลือกสายตาที่กล้อง (panel focus) ดิอล็อก และมุกประจำตัวที่ทำให้ตัวละครมีเสียงเฉพาะตัว ล้วนแต่เป็นเครื่องมือสำคัญที่ทำให้ผู้อ่านเริ่มเลือกฝ่ายและอินไปกับความขัดแย้งภายในกลุ่ม ตัวอย่างที่เล่นกับรูปแบบนี้ได้อย่างชาญฉลาดคือ 'The World God Only Knows' ที่ใช้เกมจีบสาวเป็นแพลตฟอร์มในการเล่าเรื่องและเปิดเผยแง่มุมลึกของแต่ละคน

บางครั้งความท้าทายของการทำฮาเร็มคือการหลีกเลี่ยงการทำให้ตัวละครกลายเป็นแค่สเตเรโอไทป์หรือของตกแต่ง การให้ตัวละครมีอำนาจการตัดสินใจ มีพัฒนาการ และสัมพันธภาพที่สมเหตุสมผล จะช่วยให้เรื่องไม่น่าเบื่อและลดความรู้สึกว่าถูกแยกส่วนออกเป็นชุดๆ ผู้แต่งที่มีฝีมือจะผสมผสานมิติของแต่ละคน เช่น ทำให้สาวที่ดูแข็งแกร่งมีช่วงเวลาที่อ่อนแอ หรือให้คนที่ดูซื่อกลับมีความกลัวภายใน การหักมุมกับบทบาทที่คาดหวังหรือการทำลายสูตรสำเร็จบางอย่างก็เป็นวิธีที่ทำให้ฮาเร็มมีชีวิต เช่นการให้ตัวละครบางคนเลือกเดินออกจากความสัมพันธ์เพื่อเติบโตเอง ในขณะเดียวกันผู้แต่งต้องระวังไม่ให้ลงเอยด้วยการขายแต่แฟนเซอร์วิสจนลืมพล็อตหลัก เพราะการมีเรื่องราวที่น่าเชื่อถือและปมที่จริงจังนี่แหละที่ทำให้ผู้อ่านห่วงใยผลลัพธ์สุดท้าย ส่วนตัวแล้วผมยังชอบดูการจัดวางความสัมพันธ์แบบฮาเร็มเมื่อผู้แต่งใส่ใจในรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ—มันให้ความรู้สึกเหมือนได้เห็นคนหลายคนที่ต่างกันมากมายมาเติมเต็มช่องว่างในชีวิตของตัวเอกและโลกของเรื่องอย่างน่าสนใจ