เนื้อเรื่องของเทวดาท่าจะรักสรุปสั้นๆ คืออะไร

ตื่นมาไม่เจอเสื้อผ้าบนตัวสักชิ้น ยังไม่ตกใจเท่ากับการหันไปเจอหน้าคนที่นอนอยู่ข้างกัน เพราะดันเป็นคนที่ไม่ชอบขี้หน้า ทว่ารสรักแสนวาบหวามเมื่อคืนนี้ที่ยังคงติดตรึงใจ "จะลองสานต่อ หรือจะเหยียบให้มิดแล้วทำเป็นไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้นดีนะ" -- "จะให้ฉันรับผิดชอบเธอ เพราะได้เสียกันแล้วเหรอ?" ชายหนุ่มเลิกคิ้วถามเสียงราบเรียบ ใบหน้าหล่อร้ายดูยียวนและยั่วเย้าจนดารินหมั่นไส้อยากพุ่งเข้าไปตะกุยหน้าให้ยับชะมัด ารินแทบปรี๊ดแตก เพราะเธอยังไม่คิดเรื่องนี้เลยด้วยซ้ำ "ไม่!" เธอแผดเสียงใส่ ใบหน้าสวยบิดเบ้คิ้วไปทางปากไปทางย่นคอหนีผู้ชายตรงหน้า เธอไม่ถือสาหรอกกับอีแค่เซ็กส์ครั้งเดียว ถือว่าวินๆ ต่างคนต่างได้เธอไม่ได้เสียอะไร "เอาเป็นว่าต่างคนต่างแยกย้าย ทำเป็นลืม ๆ มันไปก็แล้วกัน" ดารินไหวไหล่ไม่ยี่หระ อย่าคิดว่าเธอจะแคร์กับอีแค่ไซซ์เกินมาตรฐานกับลีลาถึงใจจนทำเธอขาสั่นพวกนั้นเชียวนะ หาใหม่เอาก็ได้ "ก็ดี" เตชินลากเสียงยาวแล้วลุกขึ้นเดินนำออกจากห้องไปอย่างสบายใจเฉิบ ก่อนจะหันกลับมาพูดกับหญิงสาวอีกครั้งว่า "หวังว่าเธอจะไม่ปากโป้งไปโพทนากับใครหรอกนะ ว่าเคยได้ฉันแล้ว"

"ฉันไม่มีค่าให้คุณสนใจใช่ไหมคะ ฉันไม่มีประโยชน์ที่จะเชิดหน้าชูตาทางสังคมให้คุณได้ คุณเลยไม่ให้ความสำคัญกับฉันนอกจากเรื่องบนเตียง ฉันเข้าใจถูกหรือเปล่า"

ซาบริน่า สก๊อตต์ เธอเป็นผู้หญิงที่ยากจน และทั้งชีวิตของเธอก็พีงพาผู้อื่นมาโดยตลอดเธอถูกบังคับให้เป็นแพะรับบาป และใช้ตัวเองเป็นข้อแลกเปลี่ยน ซึ่งส่งผลให้เธอต้องตั้งครรภ์เซบาสเตียน ฟอร์ด เขาเป็นชายโสดที่มีสิทธ์เลือก และเพียบพร้อมไปด้วยอำนาจและความมั่งคั่งมากมายเขาเชื่ออย่างสุดใจว่าเธอคือ ดอกไม้แห่งปีศาจ เธอไม่บริสุธิ์ มีความโลภ และความหลอกลวงเธอไม่สามารถให้ความอบอุ่นกับเขาได้ เธอจึงหายตัวไปจากเขา ด้วยความโกรธ เขาสาบานว่าจะค้นหาจนสุดขอบโลก และนำตัวเธอกลับมาให้ได้คนทั้งเมืองต่างรู้ว่าเธอจะต้องถูกสับเป็นล้านชิ้นเธอถามเขาอย่างสิ้นหวังไปว่า "ฉันทิ้งงานแต่งงานของเรา โดยไม่ต้องการสิ่งใดเลย ทำไมคุณถึงยังไม่ปล่อยฉันไปอีก?"เขาตอบด้วยท่าทีที่เหนือกว่าว่า "เธอขโมยหัวใจของฉัน และยังให้กำเนิดลูกของฉันด้วย และเธอยังต้องการจะหนีไปจากฉันอีกเหรอ?"

[ทะลุมิติมาในนิยาย + ใช้ชีวิตไปวัน ๆ + ทรราช + วิชาอ่านใจ + พลิกชะตา] “อยู่ในตำหนักเย็น เพิ่งใช้บัวลอยสาโทเพียงถ้วยเดียว ก็มัดใจปากท้องของทรราชได้แล้ว” งานเลี้ยงเทศกาลไหว้พระจันทร์ในวัง เจียงหวนผู้ที่ใช้ชีวิตไปวัน ๆ และกลัวการเข้าสังคม ถูกผลักให้ออกไปแสดงความสามารถต่อหน้าทรราช เบื้องหน้านางคือฮ่องเต้หน้าตาดุร้าย โกรธจนควันออกหู เจียงหวนพลันตระหนักได้ว่าชีวิตน้อย ๆ ของตนคงยากจะรักษาไว้ได้! แต่แล้วข้างหูของนางกลับมีเสียงนึกคิดของใครบางคนดังขึ้น [ถวายสุราอวยพร เอาแต่ถวายสุราอวยพร ข้าไม่ได้กินข้าวเลยทั้งคืน ดื่มไปตั้งสิบกว่าจอกแล้ว เหตุใดพวกเจ้าไม่ดื่มจนข้าตายไปเลยล่ะ?] [ไม่ช้าก็เร็ว ข้าจะตัดหัวคนในวังหลังพวกนี้ให้หมด!] เจียงหวน : ...? ที่แท้ทั่วทั้งวังหลัง มีแค่ข้าคนเดียวที่ได้ยินเสียงบ่นในใจของทรราชอย่างนั้นหรือ? เจียงหวนเข้าใจแล้ว นับแต่นั้นมา มือซ้ายของนางถือบัวลอย มือขวาก็ถือเนื้อย่าง ยามทรราชจะตัดหัวคน นางก็จะยื่นดาบให้ ยามทรราชด่าทอเกรี้ยวกราด นางก็จะหาอาหารมาเติมให้ ขณะที่เหล่าสนมมัวแต่แก่งแย่งชิงดีกันในวัง นางกลับมุ่งมั่นกับการหาของกินมาป้อน : “ฝ่าบาท น้ำบ๊วยช่วยแก้เลี่ยนได้ เนื้อย่างต้องกินคู่กับกระเทียมนะเพคะ” ด้วยฝีมือการทำอาหารชั้นเลิศ เส้นทางการใช้ชีวิตไปวัน ๆ ของเจียงหวนก็ได้รับการเลื่อนขั้น เลื่อนขั้น และเลื่อนขั้น เมื่อลูกหลานของนางถามถึงเรื่องราวความรักระหว่างนางกับฮ่องเต้—— คำตอบก็คงประมาณว่า ใครจะไปคิดเล่าว่าทรราชที่ทำให้ผู้คนหวาดกลัวจนตัวสั่น ที่แท้ก็แค่หิวเท่านั้นเอง

หนานกงเยี่ยวางนางลงยังไม่ทันจะเปิดปากด่าก็ถูกเขาจุมพิตเรียกร้อง  จางซูฉีประท้วงแต่เขาไม่ใส่ใจ  กลิ่นกายนางบวกกับเรือนร่างระหงเขาอยากกดนางลงตรงนี้นัก "ท่านทำอะไร  เยี่ยอ๋องท่านคิดว่าพวกข้าสามคนพี่น้องรังแกง่ายนักหรือ" จางซูฉีโมโหนางตบหน้าเขาอย่างแรง  หนานกงเยี่ยไม่โกรธเขารั้งนางเข้ามากอด จางซูฉีดิ้นรนแต่ไม่สามารถหลุดจากอ้อมกอดเขาได้  หนานกงเยี่ยจูบนางอีกครั้ง  กำปั้นน้อยทุบไหล่เขาประท้วง  จนเขาถอนริมฝีปากออก "เจ้าเขียนนิยายวสันต์เหล่านั้นได้อย่างไร  เวลาโดนเองถึงไม่ประสานักหื้ม  ไปเอาความรู้มาจากไหนทั้งที่ตัวเองแค่จูบยังทำไม่เป็นเลย" จางซูฉีหน้าแดงเขารู้หรือ  จางซูฉีก้มหน้าซบอกหนานกงเยี่ย  ไม่ยอมให้เขาเห็นสีหน้าตนเองตอนนี้  "ทำไมอายหรือ" หนานกงเยี่ยเชยคางนางกระซิบข้างหู "มาเด็กดีข้าสอนให้ดีกว่า  เผื่อนิยายเรื่องต่อไปของเจ้าจะเร่าร้อนกว่าเดิม" "ข้าไม่ได้อยากรู้สักหน่อย อื้อๆ"

องค์ชายหลี เจี๋ย องค์ชายใหญ่แห่งแคว้นหลู่ ผู้เก็บความคั่งแค้นที่พระบิดาต้องสังเวยพระชนม์ชีพด้วยถูกคำสั่งประหารจาก ฉีหวนกง พี่ชายแท้ๆ เมื่อครั้งแย่งชิงราชบัลลังค์ระหว่างรัฐ เขาตอบรับข้อเสนอแต่งงานกับธิดาของลุงตัวเอง หากแต่มิเคยปรารถนาองค์ชายา