แฟนฟิคเกี่ยวกับ เจินหวนจอมนางคู่แผ่นดิน มักมีแนวเรื่องแบบไหน?

ประเด็นหลักที่แฟนฟิคของ 'เจินหวนจอมนางคู่แผ่นดิน' มักเล่นคือการ ‘แก้ปมตัวละคร’ และการทดลองความสัมพันธ์นอกเหนือจากที่นิยายหลักให้มา ผมมักเห็นเรื่องที่ขยายบทบาทตัวรองให้มีมิติ เช่น ให้แม่ทัพที่ค่อนข้างเย็นชามีอดีตเศร้า หรือให้คนที่ดูไร้เดียงสาเป็นคนแอบแกร่งใต้ความอ่อนหวาน แนว slow-burn และ enemies-to-lovers ก็เป็นของฮิตสำหรับแฟนกลุ่มนี้ เพราะอารมณ์จากความขัดแย้งและความเข้าใจผิดบีบให้ความสัมพันธ์ค่อยๆ พัฒนา

นอกจากนั้นยังมีสายแยกย่อยที่ชอบทำวิจัยเชิงสังคม—เอาเรื่องเพศสภาพ การแต่งงานเชิงการเมือง หรือความไม่เท่าเทียมในราชสำนักมาวิเคราะห์ผ่านตัวละคร ทำให้แฟนฟิคบางเรื่องกลายเป็นงานวิจารณ์สังคมไปด้วย ส่วนสายกุ๊กกิ๊กก็ชอบ AU สมัยใหม่ที่จับตัวละครมาเป็นคนทำคาเฟ่หรือครูสอนทำขนม ซึ่งอ่านสบายๆ ดี ต่างจากพล็อตดราม่าที่เน้นดราม่าหนักๆ สุดท้ายผมมักเลือกอ่านตามอารมณ์—อยากอินก็หยิบดราม่า อยากผ่อนคลายก็เปิด AU รับรองมีครบทุกแบบ

ตั้งแต่เริ่มอ่านแฟนฟิคที่อิงมาจาก 'เจินหวนจอมนางคู่แผ่นดิน' ผมสังเกตได้ชัดเลยว่ามีแนวเรื่องซ้ำๆ ที่แฟนๆ ชอบหยิบไปเล่น แต่ละเรื่องมักเติมความเป็นมนุษย์ให้ตัวละครด้วยมุมมองที่ต่างกัน ทำให้เรื่องเดิมดูสดใหม่มาก

แนวแรกที่เจอเยอะคือแนวแก้แค้นหรือปลูกฝังอำนาจสุดช้า—เรื่องราวจะให้ตัวเอกค่อยๆ พลิกสถานะจากคนธรรมดาเป็นผู้มีอิทธิพลในวัง ผ่านการวางแผนและการเติบโตทางปัญญา ส่วนใหญ่มักมีฉากการเมืองหักเหลี่ยมกันเต็มไปหมด แต่อีกแนวที่มาตัดกันคือแนวฟูฟ่องแบบคู่รักเติบโตไปด้วยกัน ซึ่งมักจะเน้นมุมน่ารักๆ ในชีวิตประจำวันของทั้งสอง เช่น บทเรียนการปรุงยา งานสวน หรืออ่านตำราด้วยกัน

ในโทนแฟนตาซีผสมเวลาหรือการเกิดใหม่ มักมีการย้ายจิตจากโลกสมัยใหม่มายังยุคโบราณ ทำให้มีการเทียบค่านิสัยและเทคโนโลยีเล็กๆ น้อยๆ ระหว่างยุค ขณะที่แฟนฟิคแนว 'แก้แค้นแบบปรับปรุง' จะพาไปสู่การแก้ปมของตัวร้ายเก่า บ่อยครั้งก็มีการหยิบฉากจาก 'สามชาติสามภพ' หรือ 'ปรมาจารย์ลัทธิมาร' มาเป็นแรงบันดาลใจในการสร้างบรรยากาศ แต่สิ่งที่ทำให้แฟนฟิคเหล่านี้ยังคงมีคนอ่านคือการให้ความสำคัญกับจิตใจตัวละคร แม้จะเล่นกับการเมืองวังหรือองค์ประกอบแฟนตาซี สุดท้ายแล้วฉากที่ทำให้ผมยิ้มได้มักเป็นช่วงเล็กๆ ที่พวกเขาได้เป็นคนธรรมดาไปด้วยกัน ไม่ต้องยิ่งใหญ่เสมอไป

เมื่อมองแบบย่อๆ แฟนฟิคของ 'เจินหวนจอมนางคู่แผ่นดิน' มักตกอยู่ในสามแกนหลัก: การเมืองการวางแผน การเยียวยาและเติบโตของตัวละคร และ AU ที่เปลี่ยนบริบทให้เบาลงหรือเข้มขึ้น เพื่อให้เห็นอีกมุมของคนที่เราเคยเห็นในต้นฉบับ ผมชอบอ่านเรื่องที่เน้นการเยียวยา—พาเจินหวนไปทำสวน ปลูกต้นไม้ หรือกลับไปเยี่ยมบ้านเกิด เพราะฉากพวกนี้ทำให้ตัวละครจากเรื่องการเมืองกลายเป็นคนที่มีมุมอ่อนโยนและเรียบง่ายได้อย่างน่าเชื่อถือ

อีกอย่างที่สำคัญคือนักเขียนแต่ละคนจะมีสไตล์การเขียนความสัมพันธ์ต่างกัน บางคนเน้นบทสนทนาละเอียด บางคนเน้นภาพบรรยากาศชวนคิด ถ้าอยากลองค้นหา แนะนำมองหาแท็กอย่าง slow-burn, fix-it, modern-AU แล้วเลือกตามอารมณ์ของวันนั้นๆ เรื่องที่ดีคือเรื่องที่ทำให้เรารู้สึกใกล้ชิดกับตัวละคร ไม่ว่าจะจบแบบหวานหรือขมก็ตาม ผมมักจบการอ่านด้วยความอบอุ่นใจหรือคิดวนอยู่กับรายละเอียดเล็กๆ ของพล็อต นั่นแหละคือเสน่ห์จริงๆ