ใครเป็นตัวร้ายในคืนทมิฬและแรงจูงใจของเขาคืออะไร

ฉู่เฉินผู้ถูกคู่หมั้นทรยศ บ้านแตกสาแหรกขาด ทั้งยังถูกทรมานให้เป็นสมุนไพรมนุษย์ตลอดสามปี ก่อนที่เขาจะตายกลับถูกฟ้าผ่าจนได้รับมรดกสืบทอดจากราชันมังกรอย่างเหนือคาด! เรียนรู้การบำเพ็ญคู่ ได้เวลาแก้แค้นกวาดล้างเมืองหลวงแล้ว! “หลิ่วชิงเหอ หลิ่วหรูเยียน ฉันกลับมาแล้ว! ความอัปยศตลอดสามปี ฉันจะให้พวกเธอชดใช้เป็นเท่าตัว!” ไม่ว่าเธอจะเป็นลูกคุณหนู ดาวมหาลัย สาวออฟฟิศ ดาวตำรวจ หรือโลลิก็ต้องคุกเข่าแทบเท้ายอมสยบฉัน!

ภาคมองหน้าเลขาบนตัก ไม่ใช่ก็ไม่ใช่ แต่ตอนนี้กูขอเอาก่อนได้ไหมวะ ตอนนี้เขาแข็งจนทนไม่ไหว อะไรก็ได้ไม่ว่าจะมือ จะรู จะอะไรก็ช่าง..แม่ง! ขอกูแตกก่อน ไม่ได้แตกมานาน คนที่เคยคิดว่าจะไม่กินไก่ของตัวเองชักเริ่มร้อนรน "ไม่พูดก็ไม่พูด ช่วยหน่อยได้ไหม มือก็ได้" ภาคขออย่างหน้าไม่อายเพราะ ตอนนี้เขาไม่ไหวแล้ว "ทำยังไงคะ" รริดาหันหน้าไปมองเขา ดูจากอาการปวดร้าวของเขาแล้ว เธอก็สงสารเขาไม่ใช่น้อย แค่ใช้มือก็คงพอได้ เธอก็เคยดูมาบ้างในคลิปโป๊ต่างๆ ที่มีการใช้มือ "ผมขอถอดกางเกงก่อนนะ" ภาคถอดเสื้อกับกางเกงพาดไว้กับราวแขวนผ้า จากนั้นเขาก็มานั่งพิงหัวเตียง "..." รริดามองผู้ชายที่สวมกางเกงในบรีฟสีขาว แบบรัดแน่นพอดีตัวจนมองเห็นอะไรต่ออะไรที่ขดเป็นลำอยู่ภายใต้กางเกงใน ไหนบอกว่าไม่แข็งไง นี่มันขยายเต็มตัวแล้วมั้ง เพราะปลายหัวพ้นขอบกางเกงในออกมาแล้ว "คุณ ถอดชุดไหม เดี๋ยวชุดยับ" เขาถาม "ไม่! ฉันแค่ใช้มือชุดจะยับได้ไง"

“หย่ากันเถอะ เธอกลับมาแล้ว” ในวันครบรอบแต่งงานปีที่สอง เฉินหยุนอู้กลับถูกฉินเย่ทอดทิ้งอย่างไร้ซึ่งความปราณี เธอกำผลตรวจการตั้งครรภ์เอาไว้เงียบ ๆ นับตั้งแต่นั้นก็หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย แต่แล้วใครจะไปคิดล่ะว่า นับตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา ฉินเย่ก็เกิดอาการบ้าคลั่ง ออกตามหาเธอไปทั่วทุกหนทุกแห่ง มีอยู่วันหนึ่ง เขาเห็นผู้หญิงที่เขาตามหามานานเดินจูงมือเด็กน้อยผ่านไปอย่างมีความสุข “เด็กคนนี้เป็นลูกของใครกัน?” ดวงตาของฉินซ่าวแดงก่ำ เขาตะโกนคำรามขึ้นมา

แต่งงานมาแปดปี ฉันได้รับมรดกหลายพันล้านที่คุณปู่ทิ้งไว้ให้ฉันกับสามีที่เป็นมาเฟีย แต่ในขณะที่ทนายกำลังดำเนินการโอนทรัพย์สิน กลับพบว่าทะเบียนสมรสของฉันเป็นของปลอม มรดกมหาศาลทั้งหมด จะตกเป็นของฉันแต่เพียงผู้เดียว “คุณเจียง ระบบแสดงว่าคุณได้หย่าร้างไปเมื่อหนึ่งปีก่อนแล้วครับ ตอนนี้ภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายของคุณโจวจือเหยียนคือ... ซูหว่านฉิงครับ” “ตอนนี้คุณอยู่ในสถานะโสด” “นั่นหมายความว่าคุณโจว จะไม่สามารถมีสิทธิ์ได้รับมรดกในส่วนนี้ได้ครับ” ซูหว่านฉิง คือรักแรกตอนที่คุณโจวไปเรียนที่ต่างประเทศ เมื่อเห็นข้อความที่ทนายส่งมา ฉันจ้องมันอยู่นานอย่างไม่อาจเชื่อสายตา ที่แท้ความรักและการเอาใจใส่ของโจวจือเหยียนตลอดหลายปีที่ผ่านมา มันเป็นเพียงแค่คำโกหกหลอกลวงทั้งนั้น เดิมทีฉันวางแผนจะบอกเขาในวันครบรอบแต่งงานว่าฉันกำลังท้อง... ลูกคนนี้เป็นสิ่งที่เราทั้งคู่เฝ้ารอคอยมาตลอดแปดปี แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่า เขาคงจะไม่ได้รอคอยสิ่งนี้เหมือนฉัน ฉันลูบหน้าท้องอย่างแผ่วเบา แม้ลูกแฝดของฉันจะไม่มีพ่อก็ไม่เป็นไร สำหรับสถานที่ที่เต็มไปด้วยคำหลอกลวงนี้ สิ่งเดียวที่ฉันต้องทำคือหนีไปให้ไกลที่สุด

[หักหน้าแบบสะใจ] [แข็งแกร่งบริสุทธิ์ทั้งคู่] ล่อจี่นซูเป็นผู้อำนวยการสำนักงานการแพทย์เทียนจ้าน เธอได้ข้ามภพและกลายเป็นเด็กสาวกำพร้าราชวงศ์หยานและถูกสงสัยว่าเป็นคนฆ่าพระชายาหซู่และ ถูกตามล่าไปทั่วทั้งเมือง มันง่ายมากที่จะพิสูจน์ความบริสุทธ์จริงไหม ก็แค่ช่วยพระชายาหซู่ซึ่งยังมีชีวิตอยู่ให้รอดจากอันตราย เธอไม่รู้ว่าข้อสงสัยเกี่ยวกับการฆ่าคนนั้นได้กระจ่างแล้ว แต่เธอก็ยังถูกเจ้าชายหซู่และยัยขี้ต่อแหลการเรื่องตลอด ก็ได้ งั้นเอาเลย เธอจะอาละวาดแล้ว จะฉีดหน้าไอ่ชั่วที่ทำลายการแต่งงานของเธอ แล้วจัดการยัยตอแหลนั่น และช่วยลุงของจักรพรรดิเจ้าชายเซียวที่ได้รับบาดเจ็บสาหัส ลุงของจักรพรรดิ์มีอำนาจในวังมาก มีความสามารถและได้ชื่อว่าเป็นชายที่หล่อที่สุดในราชวงศ์หยาน แต่เขากลับยังโสดอยู่? พอดีเลย เธอมีความสามารถ เขาหน้าตาดี เป็นคู่ที่ฟ้าสร้างมาให้คู่กันชัด ๆ พวกที่ถืออำนาจ: มีหญิงสาวตระกูลชนชั้นสูงชื่นชมเจ้าชายเซียวไม่รู้เท่าไหร่ ทำไมถึงเลือกเด็กสาวกำพร้าที่ดื้อรั้นและโหดแบบนี้ ? สามัญชน: เจ้าจอมเซียวเป็นคนดีมาก เธอมีความสามารถด้านการต่อสู้ การแพทย์ และการด่า เจ้าชายเซียวมีภรรยาที่แข็งแกร่งแบบรนี้ ซึ่งเป็นบุญเขาที่สะสมมาเมื่อชาติก่อน ดวงตาของเจ้าชายเซียวอบอุ่น: เส้ายวนช่างโชคดีอะไรขนาดนี้ที่ได้แต่งงานกับผู้หญิงที่ใจดีและทุ่มเทอย่างจี่นซู จี่นซูกรอกตาเล็กน้อย: "น้ำอ่อนมีสามพัน ข้าจะเอาแค่หนึ่ง... สอง สาม สี่ ห้าช้อนเท่านั้นเพื่อดู ข้าสาบานว่าข้าแค่จะดูเฉยๆ

เจ้าบ่าวของข้ามีฝาแฝดผู้พี่อยู่คนหนึ่ง ทั้งคู่มีหน้าตาเหมือนกันมากจนแทบจะแยกไม่ออก สิ่งเดียวที่จะสามารถใช้เป็นเครื่องจำแนกได้ก็คือ ที่หางตาของสามีข้ามีไฝเสน่ห์อยู่เม็ดหนึ่ง ทุกครั้งก่อนที่เราจะมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกัน ข้ามักจะต้องลูบเบาๆ ไปที่ไฝเม็ดนั้นก่อนเสมอถึงจะเบาใจ มีบางครั้งเหมือนกันที่เขาใช้น้ำเสียงที่แหบพร่าถามข้าออกมาว่า “หากไม่มีไฝเม็ดนี้ เจ้าจะยังสามารถแยกข้าออกหรือไม่?” และทุกครั้งที่ถาม เขาก็มักจะรุกรุนแรง จนข้าแทบจะรับมือไม่ไหว จึงได้แต่พูดตอบกลับไปอย่างเจ็บปวดว่า “...ได้สิ”ชีวิตหลังแต่งงานของพวกเรา ก็อยู่ร่วมกันอย่างมีความสุข จนกระทั่งวันหนึ่งที่ข้าได้พบกับความลับของเขาและพี่ชายฝาแฝด...