Bam Bam Banquet Hall

Sa mismong araw ng kasal nila, nalaman ni Luna ang mapait na katotohanan—ginamit at pinakasalan lang siya ni Damon upang saktan ang babaeng dating karelasyon nito. Dala ng matinding sakit at pagkabigo, nagpasya siyang iwan si Damon sa araw ding iyon. Tahimik itong naglaho nang walang paalam. “Hanapin n’yo siya! I want every inch of this estate searched!” sigaw ni Damon habang galit na galit na naglalakad paikot sa marble flooring ng hall, ang mga palad niya'y nakasukbit sa kanyang buhok na tila ba hindi malaman kung ano ang uunahin—ang takot, ang galit, o ang pagkasira ng loob. “Sir Damon,” lapit ng isa sa mga security. “We’ve searched the entire estate… wala po talaga si Ma’am Luna. Even the guard at the back gate said walang nakitang dumaan.” “She can’t just run away with my child!” singhal niya, boses niya'y halos mapunit sa dami ng emosyong nagsasalubong sa dibdib. “Do whatever it takes—bring her back! Now!” Pagkalipas ng anim na taon magmula noong maglaho na parang bula si Luna... "Boss, we found your wife. She just landed at the international airport." "And she’s with three kids... who all look exactly like you." "But there’s another man with them—and one of the kids is calling him Dad."

"Di ko siya jowa. Di ko siya crush. And yet, I let him do things to my body." Sabi nila, ang pinaka-masakit na heartbreak ay hindi ‘yung iniwan ka—kundi ‘yung never ka namang pinili in the first place. Nakatayo siya sa dulo ng reception hall, hawak ang baso ng alak habang pinapanood ang lalaking minahal niya ng matagal… na masayang ikinakasal sa iba. Kitang-kita niya kung paano nito tinititigan ang babae—isang titig na kailanman ay hindi niya natanggap. Masakit. Pero imbes na magmukmok, Cass did what any heartbroken girl would do—nagpakalunod sa alak. Kung hindi na siya ang pipiliin, edi dapat kalimutan na lang, diba? Kahit isang gabi lang. At dahil lasing na lasing siya, she made a reckless decision—she had s*x with a stranger. No names, no backstories. Isang taong hindi niya kilala. Pero paggising niya kinabukasan, mas matindi pa sa hangover ang sumalubong sa kanya. Ang lalaking nakasama niya sa kama? Hindi lang basta kung sino lang— Anak ng teteng! He’s the cousin of the man she had loved for years. Napatayo siya agad, hinatak ang kumot sa katawan, pero ngumisi lang ito. "Easy ka lang," he chuckled. "Last night, you were like a needy cat—clinging, pressing against me. Ngayon, parang gusto mo akong itulak sa bangin.” Nanlamig siya sa kahihiyan. Pero mas lalo siyang natulala sa sunod nitong sinabi— "Kung gusto mong kalimutan siya, I can help you. Pero hindi lang isang gabi. Hanggang sa hindi mo na maalala ang pangalan niya." Tatanggapin ba niya ang alok nito? O lalabanan ang tukso ng matamis na kasalanan?

Sa araw ng kasal ko, dumating ang first love ng fiance ko sa wedding ceremony suot ang parehong haute couture gown na gaya ng sa akin. Pinanood ko silang tumayo ng magkasama sa entrance, binabati ang mga bisita na para bang sila ang bride at groom. Nanatili akong mahinahon, pinuri ko sila, sinabi ko na bagay sila sa isa’t isa—maganda at matalino, itinadhana sila para sa isa’t isa. Napaluha ang babae at umalis. Gayunpaman, ang fiance ko, ay hindi nagdalawang-isip na ipahiya ako sa harap ng lahat, inakusahan niya ako na mapaghiganti at makitid ang pag-iisip. Noong matapos ang wedding banquet, umalis siya para sa dapat sana ay honeymoon namin—at siya ang kasama niya. Hindi ako nakipagtalo o gumawa ng eksena. Sa halip, palihim akong nag-book ng appointment para sa abortion.