Dream X George Fanfic Lemon

{ Choi Dea and Sung-ho } "Shall I compare thee to a summer’s day? Thou art more lovely and more temperate: Rough winds do shake the darling buds of May, And summer’s lease hath all too short a date: Sometime too hot the eye of heaven shines, And often is his gold complexion dimmed; And every fair from fair sometime declines...." - by William Shakespeare Choi Dea was in the possession of a position where she never truly wanted to be, just because of her father insisted. Her whole life was existing without love, she never got a chance to meet her mother. One day and within a day, her sister Joo-eun trapped her in a business downfall, she planned it all along. Why would a bastard be the CEO of the top cosmetic company, when the true heir was still alive? Joo-eun did that to her because of hatred and envy. Dea actually never thought about her birth, those feelings never occurred to her. But when she saw her company fall, her cold heart began to quiver, unable to decide between the right and wrong. Due to her close friend's suggestion, she went to meet the Mafia Boss of the underworld, to convince him to help her company regain their shares. Mafia Boss Sung-ho was literally shameless, he had a crush on Dea from the moment he saw her. He decided to help her company and cleared the people who were after her, but the exchange was......... Two people, from two different worlds, both of them didn't want to be from the beginning who they were. The exchange, could Dea be able to give her heart to the Mafia Boss? Or would she backstab Sung-ho and destroy the underworld if she listened to her conscience?

พายุ นักธุรกิจหนุ่มเบื้องหลังของเขาคือมาเฟีย เขาไม่เคยชอบผู้หญิงคนไหน จนแม่กลุ้มใจเพราะกลัวว่าเขานั้นอาจจะไม่ได้ชอบผู้หญิง จึงได้เรียกลูกชายคนเล็กเข้ามาพูดคุยและได้ข้อสรุปก็คือให้สายฟ้าลองแนะนำหาผู้หญิงดีๆสักคนให้พี่ชายของเขาหน่อย ขอแบบที่อดทนและทนต่อนิสัยหยาบของพายุได้ และที่เห็นในตอนนี้แบบไม่ใกล้ไม่ไกลก็น่าจะเป็น..ชะเอม เพื่อนสนิทของอลิสแฟนสาวของสายฟ้านั่นเอง

เขาเป็นผู้ชายเพรียบพร้อมไปหมดทุกเเละเป็นมาเฟียอันดับหนึ่งของประเทศ!!!ไม่มีใครกล้าล้ำเส้นเป็นอันขาด เพราะเขาโหดเหี้ยมที่สุดในบรรดาเมาเฟีย เขาทั้งหล่อ! รวย! เถื่อน! เย็นชา! โหดสุดๆ เเต่ทว่า...เเต่งงานเเล้ว!!! เนื้อหาในเรื่องบางส่วน "ไปไหนมา โทรไปไม่รับอ่านไลน์ไม่ตอบ" ทันทีที่เจอหน้าฉันน้ำเสียงเรียบเย็นที่เปล่งออกจากริมฝีปากหนาจนคนที่ยืนฟังถึงกับขนลุกชัน ในสมองของฉันตอนนี้หาวิธีพูดยังไงก็ได้ที่ทำให้เขาใจเย็นที่สุด เห็นหน้าเขาก็รู้เเล้วว่าสุดจะทนกับคนอย่างฉันอ่า จะตอบยังไงดี ตอบเเบบเดิมก็เเล้วกันฉันเดินไปยืนอยู่ตรงหน้าเขาพร้อมตอบคำถาม "กะก็ไปทำรายงานบ้านเพื่อนหนูไง" ฉันพยามคุมน้ำเสียงให้ปกติที่สุดเเล้วนะเเต่ทำไมมันยังสั่นอยู่ อย่างน้อยๆฉันต้องอ้างทำรายงานก่อนดีกว่าบอกว่าไปผับนิ นี่ฉันคิดดีเเล้วนะทุกคน "ฉันถามเป็นครั้งสุดท้าย ไป..ไหน..มา" เขาพูดเก็บอารมณ์เเบบสุดๆ เเละเน้นคำด้วยน้ำเสียงหนักๆใช่เขารู้เพราะนี้ไม่ใช่ครั้งเเรกที่ฉันเเอบหนีเที่ยว เเต่ก็พลาดอีกตามเคย...

“นายต้องการอะไร?” “นาย?” “ก็นาย…ไง” “เรียกชื่อฉันใหม่อีกที! ถ้ายังเรียกไม่ถูก เพื่อนเธอได้รู้เรื่องของเราแน่ๆ!”

'2 ปี กับการเป็นนางบำเรอของเขา..' "เธอมันก็แค่ผู้หญิงที่เอาตัวเข้าแลก ผู้หญิงอวดเก่งอย่างเธอ นอกจากตัวแล้วก็ไม่มีอะไรดีทั้งนั้น" นี่คือคำพูดเหยียดหยาม ที่ได้ยินมาตลอดปีกว่า และทุกอย่างมันกำลังจะจบแล้ว

เธอสาวมัธยมปลายไปสารภาพรักกับรุ่นพี่มหาลัยปี1แต่ก็โดนปฎิเสธกลับมา ผ่านไป3ปีพวกเขากลับมาเจอกันอีกครั้งในรั้วมหาลัย....แถมยังต้องให้มีเรื่องใกล้ชิดกันอีก ภารกิจให้เป็นคู่เดทเป็นเวลา1อาทิตย์...

Zona Gerah 21+!! Bijaklah dalam membaca cerita ini ... Greet, seorang gadis polos yang selalu insecure dengan tubuhnya yang gemuk, tidak menyangka akan bertemu kembali dengan cinta pertamanya saat di bangku kuliah, Tristian Delmar. Kesalahpahaman yang terjadi di antara mereka disaat jelang wisuda, membuat hubungan mereka merenggang. Empat tahun kemudian, Greet tidak bisa menolak kembali kehadiran pria itu saat dia pindah kerja dan menjadi anak buah Tristian. Disaat yang sama sahabat sekaligus senior Greet, Luna, justru menjadi calon tunangan Tristian, membuat Greet semakin enggan menerima kenyataan jika perasaannya pada Tristian masih ada. Akankah akhirnya mereka bisa saling jujur tentang perasaan satu sama lain dan akhirnya bersama? Atau justru Greet merelakan Tristian untuk bersama Luna?

Zoa McClure is a 16-year-old girl. She comes from a family of 7. An average teenager, with a normal life. She lives in New York with her parents who are attorneys. Her life of normalcy is threatened when she gets kidnapped.... To the rest of the world, she's in a coma with very slim chances of survival. In Zoa's POV, she's in a nation called Charlaedon. Nobody can fathom how she ended up in the middle of the nation's cross-fire. Zoa only remembers bits and pieces of the day's events. The incident resulting in her coma seems to have been forgotten. The war in Charlaedron leaves everyone in a state of disarray. It's up to Zoa and her new friends to fix things.

In that little town on the island, there was one family more rich and powerful than the rest, the Dankworths. And Jana knew that all too well. She was a pretty fifteen-year-old girl from the other side of town. Her family were outcasts, nobodies, seen as part of the lowlifes. But even so, she had eyes only for Lawrence Dankworth, one of the Dankworth sons. He became the center of her universe, though she had to keep it a secret. If people ever found out about her ultimate crush on him, she would become the laughingstock of the town. Lawrence held nothing but hatred for her family. It even came to the point where he showed up at their home and ordered them to leave. She was too shocked to comprehend the hatred in his eyes, too stunned as their house burned under his command, before she could even pack what little they owned. They had no choice but to leave the island. But Jana carried the memory of that day deep in her heart. Years passed. And now, she has decided to return.

Jika aku terlahir bukan menjadi diriku saat ini, aku harap aku bisa hidup sepertimu. Lahir tanpa menjadi bayi dan tidak punya masa lalu. Tidak pernah menangis kecuali untuk sebuah mimpi yang sangat tinggi. Aku takut ketinggian. Tapi aku suka kalau didekatmu. Aku boleh bergabung, tidak? Atau bolehkah aku menggunakanmu untuk mencintai diriku sendiri?