Help Write A Story

Two years ago, as a graduate of Werewolf Medical School, I volunteered to go to the most remote and poorest pack, as it had always been my dream to help werewolf patients in need. I heard from my teacher that the werewolves in the Rogue Pack were the poorest and that their living conditions were the worst. Most of the werewolves there were old and weak, so I volunteered to go to that pack as soon as I graduated. After I arrived, I helped them build an infirmary and even set up a blood station. Every year, I led them in voluntary blood donations. But one time—right after I had taken a short break following a blood donation—they turned on me. They slandered me, calling me a selfish and heartless healer. Worse still, they accused me of faking illness, claiming I was lying comfortably in bed while patients were dying—refusing to lift a finger to save them. Not only that, they stormed into the infirmary, seized all my herbs and equipment, and completely trashed the place I had built for them with my own hands. Recalling the days I had spent day and night healing them—only to see my infirmary destroyed and my dream shattered—I let out a bitter smile. I picked up the phone and called the dean of my home pack. "I'm ready to return," I said. "I want to serve the patients in our own pack." Then, without a trace of regret, I left that place behind. However, after I gave up, the whole pack regretted it and begged me to return.

I used to be the perfect daughter for my father, marrying Alpha Alexander for the benefit of my home pack, even though Alexander refused to mark me and insisted our marriage was merely a contract. I then became the perfect Luna for my Alpha husband, still hoping I could win his affection one day and we would be real husband and wife. But everything changed the day I was told that my wolf had gone dormant. The doctor warned me that if I didn’t mark or reject Alexander within a year, I would die. However, neither my husband nor my father cared enough to help me. In my despair, I made the decision to stop being the docile girl they wanted me to be. Soon, everyone called me crazy, but that was exactly what I wanted—rejection and divorce. What I didn’t expect was that my once arrogant husband would one day beg me not to leave…

My husband, Frank Myer, ruined himself by taking random medication and coming to me for treatment. I simply sneered at him and deliberately stalled for time, letting him end up disabled for life! In my previous life, my husband had purposely ruined himself to help his childhood sweetheart, Karen White, get promoted. I anxiously asked if he had taken anything harmful, but he swore he had not. When I asked him to do a full checkup, he accused me of having no ethics and claimed that I would even scam my own husband for a promotion. His childhood sweetheart insisted on a conservative treatment instead. I kicked out his unqualified sweetheart and performed the surgery myself. It was a total success, but she made a huge scene about it after feeling humiliated by being thrown out. She even threatened suicide. My husband was furious and lied that the surgery had failed, even reporting me for forcing him into surgery against medical advice, getting me blacklisted from the medical field. His sweetheart, however, simply dabbed some disinfectant on him, and he announced that she had cured him, instantly making her famous and earning her a promotion. When I confronted him, my husband said that if it weren't for me, he wouldn't have had to go to such lengths for her, and that I am the reason he was suffering. Then, he suffocated me with a pillow. But when I opened my eyes again, I was back to the very day he ruined himself.

The design competition is approaching, yet my fiancee swaps my application with an assembly line worker registration form just to help her first love. I have become the laughingstock of Kingsborough. "Maybe the shoes I wear in the future will be made by Mr. Dalton himself." "I heard Willa already called off the engagement. Makes sense. How could he ever measure up?" Willa Quinn stands there holding Aaron Yule, looking at me with open disdain. "You'll only lose your shot at the design competition. Aaron is the one losing his love. "You can't even compare to a fraction of Aaron, and you still think you can fight him for first place?" My chest tightens as if caught in a giant fist. After a long moment, she lifts her chin like a benevolent queen granting mercy and says, "When Aaron wins the competition, you can come back. I'll marry you then." I shake my head. "No. That won't be necessary." "I'll let the two of you have what you want."

After an earthquake, my sister and I help to rescue the victims. I save a wealthy woman who adopts me as her daughter. I become the sole heiress to an astronomical fortune. My sister saves a regular person. All she gets as thanks is a few thousand dollars. She thinks life is unfair and drags me to die with her. When I open my eyes again, I'm looking at the debris from the earthquake. This time, my sister rushes to save the wealthy woman. She says smugly, "It's my turn to be a rich heiress!"

"ฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมยังรักเธอ ทั้งๆที่เธอก็ชอบหนีฉัน" "นิวก็ไม่รู้ว่าทำไมยังรักจักรคนเดียว ทั้งๆที่จักรก็ใจร้ายมากเหมือนกัน"

“เขต ปล่อยเนียร์นะ เจ็บ!!” “นี่ไง อาณาเขตที่เธออยากได้นักหนา!! นี่ไงซาเนียร์!!!” “เนียร์ ไม่ได้…ฮึก! ปล่อยนะ!!” “วันนั้นเธอเสนอตัวมาให้ฉันเอาถึงห้อง!! ยังบอกว่าไม่ใช่หรือไง!!!” เพียะ!!!!! ฝามือเล็กๆของซาเนียร์ฟาดลงบนหน้าหล่อๆของอาณาเขตเต็มแรง “เขตเคยฟังเนียร์มั้ยว่าเกิดอะไรขึ้น ฮึก!” “คงเกิด!! เกิดอยากได้ฉันจนตัวสั่นไง!” “ว่าไงนะ” “เธอจำไว้ ว่าเธอกล้าทำฉันเจ็บ เธอต้องเจ็บกว่าฉันเป็นร้อยเท่า!” “……” ชายหนุ่มเดินออกจากคอนโดของหญิงสาวไปด้วยความโมโห เขาเจ็บเจียนตายสาเหตุมาจากผู้หญิงคนนี้ เพราะเธอ ความรักของเขาต้องพังลงจนไม่เหลือชิ้นดี

“ไคล์อยู่มั้ย?” “นายอยู่ด้านในครับ แต่ว่า….” “ขอบใจนะ” หรรษาเดินตัวปลิวเข้าไปด้านในคลับหรู ก่อนเปิดประตูห้องVVIPเข้าไป เจอปาร์ตี้ของชายหญิงหลายคู่ ก่อนขาเรียวจะเดินตรงคว้าแก้วเหล้าเต็มแก้วแล้วหยุดที่หน้าชายหนุ่มนัยตาเย็นชา ซ่า!!!! แก้วเหล้าทั้งแก้วราดลงบนศรีษะของหญิงสาวที่กำลังนั่งคลอเคลียร์ชายหนุ่มตรงหน้าจนหญิงสาวคนนั้นกรีดร้องออกมา “กรี๊ดดดดดด” “สาระแน!! ไสหัวออกไปห่างๆ!” หรรษาเอ่ย “หรรษา!! เธอทำอะไร” ไคล์เอ่ย “มือมันลั่น” หรรษาเอ่ย “มานี่!” ชายหนุ่มลุกขึ้นก่อนลากแขนหญิงสาวออกจากห้องทันทีด้วยใบหน้าแสนน่ากลัว “ไคล์ หรรษาเจ็บนะ ปล่อยได้แล้ว” “เธอจะก่อเรื่องอีกนายมั้ย!” ไคล์เอ่ย “ใครใช้ให้นังนั่นมากอดนายก่อนละ” “เดี๋ยว! เราไม่ได้เป็นอะไรกัน เธอเลิกรังควานผู้หญิงทุกคนรอบตัวฉันได้แล้ว!” ไคล์เอ่ย “งั้นก็เป็นอะไรกันซะซิ แค่นั้นก็จบ”หรรษาเอ่ย หรรษา แฝดน้องของกะตัญ จากเรื่อง กลรักร้าย เจ้านายมาเฟีย

“ธันเดอร์” มาเฟียหนุ่มผู้ที่ฟาดผู้หญิงทุกคนที่ผ่านเข้ามาในชีวิต มีวุฒิภาวะความเป็นผู้ใหญ่สูงพอตัว ผู้ชายพูดตรง ทำจริง เห็นผู้หญิงเป็นที่ระบายอารมณ์ จนกระทั่งมาตกม้าตายให้กับสาวแสบลูกมาเฟียเช่นกัน “บลิ๊ง” ลูกสาวคนโตของบรีสกับเฌอ(จากเรื่องรักพี่ชาย) หญิงสาวผู้ที่ไม่เคยกลัวใครนอกจากพ่อเท่านั้นเป็นลูกสาวคนโตที่โหดจนน้องๆแค่ได้ยินขื่อยังสยอง ความแสบไม่ต้องนับ เพราะเธอคนนี้มีมากกว่าที่คาดคิด จนกระทั่งมาเจอมาเฟียหนุ่ม เรื่องยุ่งๆก็เกิดขึ้นมากมายหลังจากนั้น “ใครเหนือใคร รอชม!!!”

“เดี๋ยวๆ พี่จะตามทำไมนักหนาเนี้ย ไม่มีงาน มีการ ทำกับเขาหรือไง” “ไปเดตกับฉันก่อนซิ” “พี่จะบ้าหรือไง จะชวนสาวไปเดตแต่มาตามบังคับเนี่ยนะ!” “ก็อยากไปเดตด้วยไง” “โอ๊ย!!! จะดึงเปียหนูทำไมเนี้ย! เจ็บนะ” เมื่อหญิงสาวไม่ยอมหยุดเดินหนี หนุ่มมาดขี้เล่นแต่ออกทื่อๆไปสักหน่อยก็คว้าเปียสองข้างของเธอดึงให้หยุดเดิน “อยากไม่ยอมหยุดเดินทำไม” “เชื่อเขาเลย! ดูหน้าหนูด้วย แว่นหนาขนาดนี้มีอะไรให้มาสนใจไม่ทราบ หล่อซะเปล่า” หญิงสาวผมเปียใส่แว่นเอ่ย “เธอฮอตจะตายไป ฉันเห็นตอนเธอถอดแว่นแล้ว” “พูดอะไรของพี่” “คอสเพย์สัปดาห์ก่อน” “!!!!!!!!!”