Hindi Naman Ako

Maghihintay ako hon.” Sabi naman agad ni elane at sabay yakap sa lalaki. Halos madurog ang puso ni zara sa tagpong iyon. Doon kasi sila magkikita sa park. At dahil kaibigang matalik ni zara si elane. Kaya malaki ang kanyang tiwala dito. Subalit di niya inaasahan ang isang malaking secretong tinatago ng dalawa. Kung hindi niya pina una si elane sa tagpuan nila ng asawa ay hindi sana niya malalaman ang isang secreto.

Nalaman ko na buntis ako kasabay ng childhood sweetheart ng asawa ko na si Rosa. Para protektahan ang kanyang anak mula sa pagpapaabort, sinabi ng asawa ko na anak niya iyon. Sa anak ko? Pinagaan niya ang loob ko, sinabi niya na aangkinin lang niya ang bata kapag isinalang na ito. Kinumpronta ko siya, gusto ko malaman kung bakit niya ito ginagawa sa akin. Malamig at walang alinlangan ang sagot niya: “Ang angkinin ang baby ang tanging paraan para protektahan sila pareho. Hindi ko hahayaan na may mangyari sa kanya o sa baby niya.” Sa oras na iyon, habang nakatingin ako sa lalaki na minahal ko ng sampung taon, napagtanto ko na namatay na ang pag-ibig ko para sa kanya. Hindi nagtagal, kinundena ako ng pamilya ko, tinatawag akong pokpok dahil nagkaanak ako ng wala itong ama at pinressure ako na magpa-abort. Samantala, nasa ibang lungsod naman ang asawa ko, kasama ang sweetheart niya, tinutulungan siya sa kanyang pagdadalantao. Sa oras na nakabalik siya, nakaalis na ako.

*A romantic comedy with a heart-tugging twist — following a lighthearted yet challenging journey of love, sacrifice, and unexpected family. A tale of a simple girl thrust into a fake marriage, sudden motherhood, and a boss whose heart may be harder to win than she thought.* ********* "Marry me, you'll get money for your mother's surgery, and I get a wife to face my family." Napatitig si Tin kay Xander. Kinakalkula niya bawat katagang binitiwan nito. Seryoso ba ang lalake sa sinasabi? Guwapo si Xander. Walang babaeng tatanggi kahit sino ang alukin nito ng kasal. Maraming magaganda at mas sosyalin na babae na umaaligid dito. Kaya napatanong siya. Bakit siya? Isang probinsiyana na hanggang higschool lang ang natapos ang inaaya nitong pakasalan. "Sige..." Pumayag siyang maging asawa ng isang Xander Dela Vega. Pero hindi lamang pala pagiging asawa ang magiging papel niya sa buhay nito. Dahil ipinagpilitan ng Lola nito na magtrabaho siya sa kompanya bilang secretary ng lalake. "And by the way..." Kinuha nito bigla ang isang sanggol sa pangangalaga ng isang babae. Pagkatapos ng kanilang kasal ay sa isang ampunan naman sila pumunta. "From now on, you're his mommy..." Nanlaki ang mga mata ni Tin. Wala sa usapan nila ang pagiging instant mommy niya. Pero paano kung mapamahal si Tin sa bata maging sa ama nito? Paano niya susukilin ang damdamin na umuusbong kung may hangganan naman ang kanilang kontrata? Kaya bang ipaglaban ni Tin ang pamilyang nabuo sa kontrata pero minahal at inalagaan niya? O susukuan niya iyon dahil natapos na ang pagiging instant wife at instant mommy niya? ***** "Pinakasalan mo lamang naman ako dahil inakala mong mabibilog mo ang ulo ko. Dahil ano? Hamak na probinsiya lang ako! Madaling maloko. Madaling paikutin! Nagkakamali ka! Dahil hindi ako bobo, Xander. Hindi ako tanga para gaguhin mo!"—TIN.

Noong tinanong ako ng aking ama kung sino ang gusto ko pakasalan para sa kapakanan ng alyansa ng aming pamilya, iba ang pinili ko sa buhay na ito. Hindi ko na pinili si Leonardo Vittorio. Sa halip, pinili ko ang nakatatanda niyang kapatid, si Ivan Vittorio. Mukhang naguluhan ang ama ko. Alam nga naman ng lahat sa Chicago na lumaki kami ng magkasama ni Leonardo. Sampung taon ko siyang hinahabol. Bilang nakatatandang anak na babae ng pamilya Lucien, matagal ng nakaukit ang pangalan ko sa tabi ng kanyang pangalan para sa listahan ng mga arranged marriage. Naniniwala na ang pagsasama namin ay nakatadhana. Habang inaalala ang nakaraan kong buhay, pinilit ko ngumiti ng mapait. Dati, pinakasalan ko si Leonardo tulad ng matagal ko ng hinihiling. Pero makalipas ang aming kasal, hindi niya ako ginalaw kahit isang beses. Ang akala ko may sakit siyang hindi niya masabi at nagpakahirap ako na pagtakpan siya. Sa ika-anim na anibersaryo ng aming kasal ko nalaman ng buksan ko ng hindi inaasahan ang kahadeyero niya. Sa loob, may maayos na litrato niya kasama ang ampon na babae na nagmakaawa ako sa ama ko na ampunin. Sa mga litratong iyon, may dalawang taong gulang na batang lalaki din–ang anak nila. Masaya silang pamilya ng tatlo. Doon ko napagtanto sa mga oras na iyon. Hindi sa may sakit siya. Hindi niya inisip na asawa niya ako. Para mapalayas ako, nagplano sila ng ampon kong kapatid para ako’y patayin. Ngayon at nabigyan ako ng ikalawang pagkakataon, pinili ko na ibigay sa kanila ang blessing ko. Pero noong naglakad ako sa simbahan suot ang aking wedding dress, habang nakapatong ang braso ko sa braso ni Ivan, pumasok si Leonardo bigla ng may dalang baril. Mukha siyang baliw at wala sa kontrol. “Madeline!” Paos ang boses niya at halos maputol. “Ang lakas ng loob mo?”

"Kung pananagutan molang ako dahil nabuntis moku wag munang ituloy, Dahil pareho lang tayong masasaktan, Ikukulong mo yung sarili mo sakin dahil nabuntis mulang ako! Kahit hindi moku mahal? At ayukong mangyari yun!" -MJ. Dahil sa isang pagkakamali ni MJ na hindi naman nya sinasadya napa aga syang nabuntis sa kanyang professor. Ang pagkakamaling iyon ba ay kanyang pinagsisisihan o isang blessing dahil mahal sya ng taong nakabuntis sa kanya? Kung ikaw ang nasa posisyon nya gugustuhin moba? Paano kung ang pagkaka maling iyon ay maging sanhi ng paghinto nya sa pag-aaral? Matatanggap ba iyon ng pamilya nya? Susuportahan ba sya o mas gugustuhin nilang ipalaglag ang batang dinadala nito upang ang kahihiyan na idinulot nya sa pamilyang meron sya ay hindi madungisan.

”Kinuha mo ang lahat ng minahal ko simula pa noong bata tayo! Congratulations, ginawa mo na naman ito!” Si Cordy Sachs ay sumuko na sa minamahal niya ng tatlong taon, nagdesisyon siya na magdiwang at hindi na ulit magmahal… ngunit may dumating na isang anim na taong gulang na bata na dumating sa buhay niya, malambing siyang kinumbinsi na ‘umuwi’ kasama nito. Habang kaharap ang mayaman, gwapo pero malupit na CEO ‘husband’, siya ay naging tapat. “Nasaktan na ako ng mga lalaki dati. Hindi ako nagtitiwala.” Tumaas ang kilay ni Mr. Levine. “‘Wag mo akong ikumpara sa ibang lalaki!” Kahit na sabihin ng lahat na malamig siya at hindi siya maabot ng mga tao, si Cordy lang ang may alam kung gaano kasama ang lalaking ito sa loob!

Matapos mamatay ng aking asawa sa isang car accident, walang sawa akong nagtrabaho sa pagpapatakbo ng isang maliit na restawran upang palakihin ang aking anak na si Henry. Bago ang kasal ni Henry, nanalo ako ng walong milyon sa lotto. Tuwang-tuwa ako, nagpasya akong ibenta ang restaurant at sa wakas ay tamasahin ang pagreretiro. Kaya naman, tumawag ako upang sabihin kay Henry ang tungkol sa pagbebenta ng restaurant, ang kanyang karaniwang magalang na fiancee ay nagbago ang ugali. "Hindi mo naman inaasahan na susuportahan ka namin, 'di ba? Halos kaka-simula lang natin magtrabaho!" Binantaan niya pa si Henry, "Kung gagastusan mo ang mama mo gamit ang pera natin, hindi na natin itutuloy ang kasal!" Nakipagtalo sa kanya si Henry ngunit pagkatapos ay sinigurado, at nangako siya, "Nagsumikap ka na nang husto, Ma. Aalagaan kita." Gumanda ang pakiramdam ko, Binalak kong bigyan siya ng dalawang milyon para makapagsimula ng negosyo. Kinabukasan, nakatanggap ako ng tawag na nagsasabing si Henry ay nasangkot sa car accident at agad na nangangailangan ng limampung libo para sa operasyon. Agad kong ipinadala ang pera, ngunit pagkatapos, nawala si Henry. Desperado, matapang akong dumaan sa isang bagyo upang hanapin siya sa lungsod niya, ngunit napunta lamang ako sa isang kasalan sa isang mamahaling hotel. Naroon si Henry, nakikipag-toast sa isa pang babae “Ma.” Ah, at ang katabi niya? Ang aking “patay” na asawa mula noong nakaraang sampung taon.

Ako si John. Dalawampu't dalawang taong gulang. Kasalukuyan akong nagtratrabaho bilang isang Nurse. Isang taon pa lamang akong naninirahan dito mula nang kunin ako ni Uncle Robert. Siya ang nagpa-aral sa akin mula Highschool hanggang Kolehiyo ko kaya malaki ang utang na loob ko sa aking Uncle. Ang mga magulang ko kasi ay isang hamak na magsasaka lamang sa aming probinsya. Kaya naman ang kapatid ng Papa ko na si Uncle Robert ang nag-alok na pag-aralin ako dahil nakakaluwag naman ito sa buhay. Isang Pulis si Uncle dito sa Maynila. Mayroon siyang asawa na si Auntie Mabeth at mayroon na rin silang anak. Aaminin ko, isa akong bakla. At alam iyon ni Uncle dahil noong bata palang ay nakitaan na nila ako ng pagiging mahinhin. Hindi naging handlang iyon kay Uncle para hindi ako pagtapusin ng pag-aaral. Nasa edad trenta'y singko na si Uncle Robert. Pero makikita mo parin ang kakisigan nito kahit na nasa ganoong edad na siya. Matipuno si Uncle. Ang baitang nito ay nasa 5'10" kumpara sa akin na nasa 5'5" lamang. Malaki ang katawan nito dahil kailangan niya iyon dahil sa uri ng kanyang propesyon. Aaminin kong may pagtingin ako sa aking Uncle. Alam kong mali ito, pero hindi ko lang talaga maiwasan na pagnasaan siya sa tuwing makikita itong hubad kapag inaayos ang kanyang sasakyan. O, kapag nakasuot ito ng kanyang uniporme at bumabakat ang batutang tinatago nito. Pero nitong mga nakaraang araw, nag-iba lalo ang tingin ko sa kanya nang umalis si Auntie Mabeth para mangibang-bansa. Mas lalo akong nagkaroon ng pagnanasa sa Uncle ko. Mas naging malawak at mapusok ang imahinasyong binubuo ko sa tuwing makikita ko si Uncle. Sa mga sandaling ito, hindi ko alam kung hanggang saan aabot ang pagnanasa ko sa aking Tiyuhin.

ni Khealie na umalis at suwayin ang mga magulang sa sapilitang pagpapakasal nito sa kaniya at sa lalaking hindi niya naman mahal. Sa kaniyang pag-alis ay hindi sinasadyang magka tagpo ang landas nila ni Cloud na siyang naging daan niya upang tigilan na siya ng mga magulang niya sa pwersahang pagpapakasal nito sa anak ng isa sa mga investors ng kaniyang ama. "Hindi ko sukat akalain na ang babaeng noon ay nag mamakaawa lamang na pakasalan ko ay siya palang makakatuloyan ko, hindi ako makapaniwala." madamdaming sambit ni Cloud. tanging matamis na ngiti lamang ang ibinigay ni khealie sa kaniyang asawa. Sino nga ba naman ang mag aakala na tototohanin pala nilang dalawa ang kasal na dapat sana ay palabas lamang kagaya nang napag kasundoan nila bago ang kasal.

Ako si Eloisa Macaraeg, 19 yrs. Old.. Nag-iisang anak ng babaeng bulag na si aling sonya Lumaki akong hindi nasilayan ng aking ina ang aking naging itsura.. At Dahil sa ginahasa lamang siya ng aking ama. Nang isilang ako ng aking ina, sinikap niya akong buhayin mag-isa, sa paglalabada lamang.. Dahil matapos na magahasa ang aking ina ng lalakeng adik. Mula noon hindi na ito nagparamdam pa sa aking ina. Sinikap akong pag aralin ng aking ina. At dahil sa biniyayaan ako ng katalinuhan, nagiging iskolar ako sa mga pinasukan kung school, mula elementary hanggang sa ako'y makapag tapos ng high school.. Ngunit sa kasamaang palad ng ako'y mag kokolehiyo na.. Hindi ko na ito natapos.. Hanggang 2 yrs. Lamang ang nakayanan ko, dahil nagkasakit na ang aking ina ng malubha.. At walang mag-aalaga sa kanya. Lingid sa kaalaman ng aking ina, lumalaki akong isang napakagandang bata. Maganda rin ang hubog ng aking katawan na namana ko sa aking ina. Hindi ako kaputian, pero makinis ang aking balat. Dahil sa kapos kami sa pagkain.. Nagdalaga akong balingkinitan lamang ang aking katawan, matangkad ako at natural ang pagka curly ng hair ko. Nang ganap na ika 19 years old ko.. Nagpasya na akong pumunta ng maynila upang makapaghanap ng trabaho. At napansin ko rin naman na medyo gumanda na ang kalusugan ng aking ina. Sa pag punta ko sa maynila, nakahanap ako ng magandang trabaho, ngunit may naging kapalit.. At ito ay ang pagka durog ng aking puso.. Nang malaman ang lihim ng aking pagka tao.. May pag Asa pa kaya akong makaahon sa hirap? At maging masaya?..