Itanan Mo Nako Lyrics

Romcom Family Story Ang Nakakatuwa at Nakakaiyak na kwento ng pag ibig Sadya bang mapaglaro ang tadhana? O' sadyang hindi ito ang itinidhana. Sabi nila tayo ang gumagawa ng tadhana natin pero bat ganun minsan di naayon sa gusto mangyari ang dapat na mangyari. Kaya mo bang sumabay sa agos ng buhay pano kung ang agos ay nasa dalawang ilog kaya mo bang mamangka ng sabay . Hanggang kailan kaya ka lalaban Hanggang kailan kaya mong tiisin. Kasinungalingan nga ba ang paraan ng matibay na relasyon. Si Ace or Francisco Baltazar ay galing sa broken family .Nag aral eto sa Perpetual Novaliches Integrity School dito niya nakilala si Isay o Ysabelle kanyang unang pag ibig at pagkabigo at si Alex o Alexander isang lalaki na dati ay mortal na magkaaway na kinaulanan ay nagkaroon sila ng relasyon ilang pangyayari ang nagibg dahilan para si Alex at ace ay magkahiwalay,may gusto na si Alex kay Isay dati pa. Kinalaunan ay nagpakasal si Ysabelle at Ace , mahabang pangyayari at nagkaroon din ng relasyon na si Alexander/Alex at Ysay . Ano nga ba ang sikreto na maluluntad ano nga ba ang rebelasyon na ikakasakit para isa.Magkakaroon nga ba ng happy ending si Ace or Ysabelle? Ating subaybayan ang kwento na makakapagbigay Ngiti at Magbibigay ng hapdi sa ating mga puso. Mabigyan ng aral ang bawat magbabasa neto.

RATED SPG/DETAILED BED SCENES/BAWAL SA BATA! "Sa akin ka lang, Roxanne... ako ang tunay na nagmamay ari sa iyo. Akin lang ang puso, kaluluwa pati na ang katawan mo," may diing wika ni Rain Tyler Montenegro.

“Tungkol sa proposal mo, tinatanggap ko na,” bulong ko na parang sikreto kahit na kaming dalawa lang naman ang nakakarinig. “Hmm?” Himig niya habang nginunguya ang natirang burger sa bibig. “Gawin na natin,” medyo malakas at may confidence na sabi ko. “Gawin ang ano?” Sabay lagok sa kaniyang drink. Dapat nagdahan-dahan ako kung alam ko lang na magugulat siya. Hindi sana ako nabasa nang mabuga niya ang drink niya. “Magsex tayo.” __________ Pagkatapos na ipamukha ng fiance kung gaano siya kainutil dahil walang experience sa sex, lumapit si Luntian sa isang tinatawag nilang "untouchable stripper" na si Reyna para turuan siya nito sa larangan ng sex. Sa gitna ng maiinit nilang lessons, mapipigil ba nila ang damdamin na hindi mahulog? Mapapanindigan ba ang kasunduang walang mahuhulog? Paano kung may epal pang ex-fiance na gustong bumalik? At paano kung aksidenteng nabutas ang condom?!

Kung may F4. May pinky gangsters. Kung gwapo sila. Kami magaganda. Kung mayaman sila? Pwes kasing yaman nila kami. Ang pinagkaiba lang ay kabilang kami sa pinakatanyag na Mafia sa bansa ang "Dark Queen's Mafia" at may mga misyon na ipinapagawa sa amin. Ang singilin ang mga may pagkakautang sa kanila. Ang protektahan ang mga Queens. At mabuhay para pumatay. Hindi kami apat lang. Binubuo kami ng iba't ibang grupo. Vhilantro Cavalier Rebellion Seuss at Kami, ang "PINKY GANGSTERS." Walo kaming kababaihan na sa oras na banggain mo ang isa ay magtago kana. Dahil kahit sa ilalim ka pa nang lupa magtago. . . Hindi ka na namin huhukayin kung hindi mas ibabaon pa. Mataray ba masyado? Well, KAPAG gangsters lang naman kami but when time comes na ordinaryong tao lang kami. Gugustuhin mong mapasama sa amin dahil hindi makukumpleto ang tropa kung kulang nang isa. That's we are! Not perfect but not boring. If you want adventure then read this. If you want love then open this book. If you want horror. Well, try this too. But if you want .. peace then back-off . Hindi mo na dapat basahin pa ito. Dahil dito mo makikita ang tunay na gulo. ---

Nang lumuhod ang lalaki, magmakaawa, at yakapin ang kanyang binti'y 'di pa rin natinag si Kennedy. "Ken, please, handa akong gawin ang lahat-lahat mapasa 'kin ka lang muli," pagsusumamo ni Chord. Isang hakbang palayo mula sa lalaking dati niyang minahal ay agad na nagbadyang tumulo ang mainit at nag-uunahang mga luhang kanina pa gustong lumabas sa kanyang mga mata. Nag-aalab. Lumalago. Ayaw paawat. Ilan lang ito sa mga salitang makakapaglarawan sa pag-ibig ni Kennedy kay Chord. Animo'y isa itong bomba na kapag hinayaan lamang hanggang sa pumatak sa partikular na oras, ito'y sasabog at hindi na mapipigilan pa. Ngunit hindi maipagkakaila na kahit kaila'y hindi mawawala ang mga problema't hamon na maaaring tumupok sa alab ng pag-ibig sa pagitan ng dalawang tao. "Napakahirap mong abutin, Chord," wika ni Kennedy, nanginginig ang boses. "Walang-wala sa kalingkingan ng estado mo ang estado ng buhay ko." Namatay si Romeo dahil kay Juliet. Namatay si Jack dahil kay Rose. Hindi nagkatuluyan sina Peter Pan at Wendy. Sina Chord at Kennedy kaya gano'n din? Mailalaban ba nila ang pag-iibigang pilit sinusubok ng panahon, paniniwala, at tadhana?

Prologo Yanking my hairs back tanong niya "nasaan tayo ngayon" bago pinilit ang kanyang mga labi sa akin, kinagat ko ang kanyang mga labi na lalong ikinainis niya. Sa loob ng isang kisap mata ay galit niya akong itinapon sa kama, itinapon ang kanyang tuwalya, mabilis niyang inabot ang aking damit na pinunit ang mga ito na naiwan akong na stranded lamang sa aking panty. Sinubukan ko siyang labanan pero maraming beses akong nasampal, hindi pa rin ako sumuko hanggang sa naipit niya ako kaya wala akong magawa." Hindi!" Napasigaw ako na nahihirapan pa rin sa kanya "hindi mo siya pwedeng hayaang manalo" patuloy na sumisigaw ang konsensya ko sa akin. Joe nanatiling pa rin enjoying ang view ng kanyang struggling, groaned out sa kasiyahan "damn your so sexy" siya cussed out bago devouring kanya. Siya ay sumigaw, umiyak at nagmakaawa sa kanya na huminto ngunit hindi niya pinansin ang paghampas nito sa kanya na parang isang mabangis na hayop hanggang sa siya ay nahimatay, paggising niya later on natagpuan niya ang sarili niya na hubo't hubad pa rin at nag iisa sa malamig na silid, iyon ay nang sumumpa siya na maghihiganti siya sa lahat ng gastos

Pagmamahal na walang iwanan, pagmamahal kung saan nagsumpaang hindi ka pababayaan, marami mang pagsubok ang dumaan, mananatiling ikaw ang laman, mananatiling ikaw ang sinisigaw at tanging sayo lamang may pagtingin ang pusong simula palang ay pag-aari mo na at hindi nino man. ‘Pinakawalan na kita noon, hinding-hindi ko na hahayaang maulit pa ‘yun.’

"Oo ford! ...ako nga ang iyong asawa na pinabayaan mong mamat*y sa kamay ng ina mo at sa babaeng tinuri kong kapatid buong buhay ko!" walang tigil sa pagpatak ang aking luha habang sinasabi lahat sa kaniya lahat ng sakit na dinanas ko sa kamay ng kaniyang pamilya at sa t*ksil kong kaibigan. "M-maniwala ka sakin hon ...please-e maniwala ka wala akong alam sa sinasabi mo" paliwanag niya habang sinusubukan niya akong yakapin. "Tigilan mo ako sa mga kasinungalingan mo! magmula ngayon, hindi na ako ang dating mahinang si gwen! dahil hindi na ako muli pang magpapa-api sa inyo!" kumalas ako sa pagkakahawak niya sakin saka tumalikod sa kaniya. "Maniwala ka gwen ...ikaw parin ang babaeng pinakamamahal ko-o" tumulo ang aking mga luha habang nakikinig sa kaniyang kasinungalingan. "M-mahal? ...kung mahal mo ako ford sa akin ka naniwala! sa lahat ng tao dapat ikaw yung unang kumampi sa akin! alam mo ba yung sakit na dinanas ko?! ...ford hindi mo alam kung anong hirap at pasakit naranasan ko sa inyo!" Wala paring hinto ang pagtulo ng aking mga luha habang isa isa kong sinasabi sa kaniya lahat ng nangyari mula noong nasa pamamahay nila ako. "Maniwala ka ...wala akong alam sa nangyari, patawarin mo ako kung, kung hindi ako nakinig sayo mga panahong yun" while crying saka nakaluhod papalapit kay gwen. "T-tama na ford! ...tama na! ...hinding hindi ko kayo mapatatawad lalo ka na!" muli akong bumitaw sa kaniya saka nagpatuloy sa paglalakad habang ang agos ng ulan tuloy tuloy padin. "You're the worse man i've ever met!" in her mind Muling nagsipag patakan ang noo'y nais kong pigilan na mga luha ngunit kusa itong lumalabas at ayaw paawat.

“Tila ginto ang bawat araw na kasama ka. At ang magagandang alaala nating dalawa, kailanman ay hindi mabubura sa puso ko. Patawad, masakit man, ngunit kailangan kong gawin ang bagay na ito. Sana, sa paghihiwalay nating ito’y matagpuan mo ang kasiyahan sa piling ng iba. Marahil, sadyang hindi ako ang babaeng nakalaan para sayo. Ang pagmamahal kong ito sayo ay babaunin hanggang sa huling hininga ko. Walang sinuman ang makakapalit ng lugar mo, dito sa puso ko…” Buong pagsuyo na pinagmasdan ang lalaking nakatayo sa bungad ng simbahan. Napakagwapo nito sa suot na mamahaling americana habang hinihintay ang pagdating ng kanyang bride. Hindi lingid sa kaalaman ni Vincent Anderson na tuluyan na siyang tinalikuran ng kanyang bride na si Tara Miles Parker. Tinahak nito ang landas tungo sa pagtupad ng mga pangarap ng kanyang ama. Para lang mapasaya ang natitirang sandali ng buhay nito sa mundo. Kinasuklaman ni Vincent ang kanyang nobya at tuluyan na niya itong binura sa kanyang buhay dahil sa matinding sakit na idinulot nito. Nagtagumpay si Tara, pero sa huli naiwan siyang malungkot at nag-iisa. Meanwhile, her ex-boyfriend Vincent has his own family now, happily raising his children.” Paano kung muling mag krus ang kanilang mga landas at mabigyan ng pagkakataon ang naudlot nilang relasyon? Kaya pa bang buhayin ni Tara ang puso ng ninong Vincent n’ya para sa kanya? Magawa pa kayang sumugal at magtiwala ni Vincent sa babaeng minsan na niyang minahal ngunit nang iwan sa kanya? O tuluyan ng matatapos ang libro ng kwentong pag-ibig ng isang Ninong sa kanyang inaanak? “A soldier willing to sacrifice her dignity just to restore and mend the heart of the one she loves.” “TO SERVE AND TO PROTECT YOUR HEART…”

Ang ampon ng aking ama ay ikinulong lamang sa masikip na storage closet nang halos labinlimang minuto, ngunit tinalian niya ako at itinapon sa loob bilang parusa. Tinakpan pa niya ang ventilation gamit ang mga tuwalya. "Bilang nakatatandang kapatid ni Wendy, kung hindi mo siya kayang alagaan, marapat lamang na maranasan mo rin ang takot na naramdaman niya,” seryoso niyang sabi. Alam niyang may claustrophobia ako, ngunit ang aking mga desperadong pakiusap, ang aking matinding takot, ay sinagot lang ng malupit na sermon. "Magsilbi sana itong aral sayo para maging mabuting kapatid." Nang tuluyang lamunin ng kadiliman ang huling hibla ng liwanag, nakakaawa akong nagpumiglas. Isang linggo ang lumipas bago muling naalala ng aking ama na may anak pa siyang nakakulong at nagpasya siyang tapusin na ang aking parusa. "Sana'y naging magandang aral sa iyo ang isang linggong ito, Jennifer. Kung mangyayari pa ito muli, hindi ka na pwedeng manatili sa bahay na ito." Ngunit kailanman ay hindi niya malalaman na matagal ko nang nalanghap ang aking huling hininga sa nakakasulasok na silid na iyon. Sa kadiliman, unti-unti nang nabubulok ang aking katawan.