Komik Bl No Sensor

Uzumaki Ryuu is a 17 year old boy who lives a peaceful life from the mountainside of Wakayama, Japan. His carefree lifestyle turned to a wicked survival 500 kilometers away. Unknown place, unfamiliar faces, stimulating courses of events; will he get back home alive? Furthermore, it is somewhere in the Red Light District, a popular town in the City of Tokyo where the legal buying and selling of teens was established. The wealthy were at the top of the social cycle; power, authority, fame, and prestige are in their hands. A commonplace for young children to be sold out by irresponsible families and Servers come to existence from the covetousness of the place, called the Service Hub; 15 years to fortify, will it be the same place again? Let us join the extraordinary boys, watch out for every clue hidden everywhere and see what the future holds for the new generations of the Servers. Unfold the mysteries, secrets, wait- will there be a friendship turning to love? Enemy to lovers? Love at first sight? Fake or true love? Hey, we must highlight the love of parents here. A/N: My first ever published BL story. Hope you like it. This is an art of dedication and hard work. All writers do. If you like my book, please support me. Thank youuuuuuu

ยีนส์เด็กหนุ่มบ้านนอก ต้องมาผจญโลกในเมืองกรุง ท่ามกลางแสงสี จนหลงระเริงเมื่อถูกทอดทิ้ง เขาจึงคิดได้ กลับมายืนหยัด ด้วยลำแข้งตัวเอง

世界唯一の魔法国家・フィオレニア王国―――。 王の独裁のもと、国民には苦しい生活が強いられていた。 家族に奴隷として売りに出された、喋れない少年・ジラソーレは、踊り子としてメディチ・ユーリ侯爵率いるサーカス団に買われることとなる。ジラソーレはコミュニケーションすら上手にできなかった。 だが猛獣使いダフネが優しく手を差し伸べて、次第にジラソーレは彼に恋へと落ちる。 数年後、メディチ侯爵が見世物小屋で美しい少年を買い、サーカス団へと招き入れる。ダフネは美しい少年―――スリジエに見惚れてしまっていた。 スリジエと同室になったジラソーレは嫉妬に駆られるも天真爛漫な彼に絆されていき、次第に深い関係へ―――。

理化学研究所にblunderのレッテルを張られた被験体№28は、幽世の妖狐に餌として売られる。目の前で少年が喰われるのを見て、自分もあんな風に喰われるのだなと思った。紅と名乗った妖狐は№28に蒼という名を与えた。「君たちが喜ぶと魂が美味くなるから」と安心できる生活を与えてくれる紅を優しいと思い始める。今の生活が出来て痛い思いや辛い思いをせずに死ねるなら悪くないと思う蒼。しかし紅は蒼を特別扱いし「自分を愛してほしい」と話す。知らなかった温もりを与えてくれる紅に恋慕を抱き始める。蒼は紅を愛するために、紅への『好き』を探し始める。

予備校に勤める雪ノ下の教え子には一世を風靡した元子役がいる 昔テレビでいつも元気な笑顔を見せていた「たかせはやと」ではなく言葉少ない「高頼颯人」。 雪ノ下は彼を気にかけるようになり…… 雪ノ下 陽介　予備校教師 高頼 颯人　元人気子役の青年

“ภัท ภากร พงศ์ธนกิจ ตำแหน่งเจ้าหน้าที่เร่งรัดหนี้สิน น้องใหม่ไฟแรงปิดเคสได้ทุกเคส ผลงานติดตามทวงหนี้สามเดือนที่ผ่านมาอยู่ในเกณฑ์ดี แถมยังเป็นที่รักของเพื่อนร่วมงาน ฟังดูน่าสนใจดีหนิ”

ชีวิตที่ขัดสนเรื่องเงินของหลินที่เป็นพนักงานบริษัทธรรมดาเริ่มเปลี่ยนหลังมือเป็นหน้ามือ หลังจากได้รับข้อเสนอจากทินกร เขายอมมีอะไรกับผู้ชายคนนี้เพื่อเงิน ยอมว่านอนสอนง่ายกับคุณแด๊ดทุกครั้งที่มีเงินเข้าบัญชี เป็นอย่างคติประจำใจที่เขาพึ่งตั้งมันสดๆร้อนหลังจากมาอยู่ในความสัมพันธ์นี้ได้ไม่นาน HAVE MONEY HAVE SEX เงินมันยั่วยวนใจนี่นา ที่ยอมอยู่แบบนี้ก็เพราะเขามันหัวสูง อยากได้อยากมี และคนที่ให้มันกับเขาได้งานดายแค่ปลายนิ้วก็คือคุณแด๊ดทินกร.. ทางกลับกันทินกรต้องการจีบหลิน เพราะรู้สึกว่าอีกฝ่ายเป็นรักแรกพบ ที่ทำให้หัวใจของเขาเต้นแรงอีกครั้ง หลังจากที่มันสงบมาหลายปี แต่เพราะการเข้าหาที่ไม่เหมือนใคร จึงทำให้เขากลายเป็น Sugar daddy ของหลินแทนเสียได้

転職を機に新しい街へ越してきた透は偶然見つけたカフェバーに足を踏み入れる。 「いらっしゃいませ」――低く囁く声に、胸の奥が微かに疼いた。 カウンターに立つのは、青い瞳を持つ美しい男・ヒューゴ。 初対面のはずなのに、どこか懐かしいその眼差しに透の心は静かに熱を帯びていく。 なぜ、こんなにも惹かれてしまうのか。 そして彼はなぜ、透のすべてを見透かすように微笑むのか。 気づけば、またその店の扉を開けている。 ただ、彼の姿を、声を、そこに流れる空気を求めて。

ผมลาออกจากงานเพราะเจ้านายห่วยๆ พอไปบ่นกับพี่ๆชาวแก๊งขี้เมาว่าอยากเป็นหมาคนรวยนอนเล่นให้เจ้านายเกาพุงไปวันๆ พี่วศินก็เสนอตัวเป็นเจ้านายพร้อมแพคเกจอยู่ฟรีกินฟรีซะงั้น คนว่างงานอย่างผมก็รับสิครับจะไปเหลือเหรอ ว่าแต่เงื่อนไขอย่างเดียวคือขอกอดนี่กอดแบบไหนนะ?

หูของทหารยศร้อยเอกได้ยินเสียงกระพรวนข้อเท้าดังกรุ๊งกริ๊งมาแต่ไกล มือหยาบละเมียดจับกระดาษบางขึ้นมาพิจารณา แม้จะมีเงาของผู้มาเยือนพาดผ่านโต๊ะไม้เนื้อดีก็ยังคงไม่เงยหน้าขึ้นไปพาที ตึง! เสียงฝ่ามือฟาดเข้าบนพื้นที่ทำงาน นายทหารมองว่าเป็นจังหวะเหมาะสมจึงได้เงยหน้าขึ้นมาแต่ก็ยังไม่ได้ปรับระยะสายตาให้ดี "คุณฝึกหนักเกินไปแล้วนะครับ ถึงพวกเขาจะเป็นยุวชนทหารแต่ยังไงก็เป็นเด็กนะ!" เขาชินชากับประโยคพวกนี้แล้วจึงฟังหูซ้ายทะลุหูขวา อย่างไรเสียก็คงจะเป็นผู้ปกครองที่ไม่เข้าใจบริบทของสังคมไทยตอนนี้ที่พวกญี่ปุ่นกดดันเราเข้ามาทุกที ทหารชั้นกลางหลับตา เอนกายกับพนักพิงก่อนจะหรี่ตามองแล้วเห็นว่าคู่สนทนาหาได้ใส่ชุดคลุมมิดชิดตามมารยาทแต่เป็นผ้าเกาะอกและผ้าถุงทว่าเผยเนื้อเอวบางส่วนแม้จะมีผ้าแพรคลุมสัดส่วนแต่ในมุมของกาลเทศะอย่างไรผิดก็คือผิด เขาจึงกล่าวตักเตือนไปอย่างไม่ยี่หระ "ผู้ปกครองครับ ผมเข้าใจในสัมมาอาชีพของคุณ แต่ที่นี่เป็นโรงเรียน รบกวนให้เกียรติสถานที่ราชการโดยการไม่ใส่ชุดนางรำมาพบด้วยครั- เสียงเข้มขาดห้วงเมื่อเขาเงยหน้ามามองเจ้าของเสียงเจี๊ยวจ้าวนั่นชัด ๆ 'อะไรกัน นักเรียนเขามีผู้ปกครองเป็น นางฟ้า ด้วยเหรอ'