Midori-ko

"Mahal ko ang pamangkin mo dati." "At ngayon, akin ka na. Nilaro niya ang puso mo, pero ako? Wawasakin ko kahit sino para sa'yo." Hindi kailanman inakala ni Ysabel na ang kanyang pagluha dahil sa isang sirang relasyon ay magiging daan upang mapasakamay siya ng pinakamapangahas at pinakamakapangyarihang lalaki sa buhay ng ex niya. Ang sariling tiyuhin nitong si Leonardo Verano. Tahimik. Malamig. Pero nakakabaliw kung tumingin. Inalok siya ng kasal nito. Proteksyon. Kayamanan. Lahat ng nawala sa kanya, ibinalik, kapalit ng sarili niya. Pero ang magmahal kay Leonardo ay may kasamang kondisyon. At ang unang batas? Bawal mong banggitin ang pangalan ng pamangkin niya, habang buhay.

“Pipay!” galit na sigaw ng aking madrasta mula sa kanyang silid habang abala sa pag-aayos ng kanyang mukha. Halos magputok ang ugat sa kanyang leeg, na para bang ako ang dahilan ng lahat ng problema niya sa buhay. “Bakit po, Madam?” mahinahon kong sagot habang tuloy sa paglalampaso ng sahig. “Madam”—iyon ang itinawag niya sa akin mula pa noong una, at dahil sa takot, hindi ko na rin inusisa kung bakit. Ako nga pala si Piazza Fontana Vega, o mas kilala bilang Pipay. Dalawampu’t dalawang taong gulang na ako, ngunit hanggang Grade 5 lang ang naabot ko. Natigil ako sa pag-aaral noong mag-asawa muli ang aking ama. Simula noon, naging parang alipin na ako ng aking madrasta. Araw-araw, pareho lang ang eksena sa bahay. Ako ang gumagawa ng lahat ng gawain habang si Madam at ang kanyang anak na si Claire ay nag-e-enjoy sa luho ng buhay. Pero kahit ganoon, may lihim akong pangarap. Minsan, sa mga tahimik na gabi, iniisip ko kung darating ba ang araw na makakawala ako sa ganitong sitwasyon. “PIPAY!” muling sigaw ng aking madrasta, na tila mas nagiging galit pa. Agad kong iniwan ang mop at tumakbo sa kanyang kwarto. Kailangan kong magmadali. Kapag natagalan ako, mas matindi ang parusa. “Madam, may kailangan po ba kayo?” magalang kong tanong sa aking Madrasta. "Bakit ba ang bagal mong kumilos? HETO! Labhan mo pati ang damit ng anak ko!” sigaw niya, sabay hagis sa akin ng maruruming damit. Tumama ito sa aking mukha, pero wala akong nagawa kundi damputin ang mga ito. “Opo, Madam,” sagot ko, habang pinipigil ang pagbagsak ng luha.

I love dogs! Ngunit lumaki ako na hindi man lang nagkaroon ng aso. My parents wouldn't let me. Magastos at mahirap daw mag-alaga. Ngayong hindi na ako nakatira sa poder ng mga magulang ko, pwede na akong mag-alaga! Parang nakikisama ang langit dahil isang araw, may natagpuan akong isang aso. Isang malaking aso! Nanghihina ito at may mga sugat rin. I brought it home to tend to its wounds. Pinakain ko rin ito and I decided to take care of it. But, one day, my dog started acting weird. Palagi itong nagpupumilit na sumama sa loob ng banyo kapag maliligo ako. He would always sit still and watch me while I take a bath. It's kinda creepy.

*** I was complete but useless, when I met him. He was my saviour that time. He enlightened me and gave meaning to my useless life. He became my happiness but at the same time my sadness, that turns out to be my nightmare. I thought that he will be my first and last, but I'm wrong 'coz it's just lust. I gave everything to him, my life, my body and also my heart but he broke it. I was so dumb and became useless again but the worst part is he made me feel so loved but left me afterwards. Nung unang kita niya sa akin para akong isang bimpo na madumi na kanyang ni linisan at inalagaan... But after that, things turns upside down... Nagising na lamang ako ng mag isa at doon ko lang din na realized na panandalian lamang ang lahat. Sana pala hindi na niya ako pinulot pa kung mas malala pala ang huling babagsakan ko. Ang O.A ba ng explanation ko? O.A na kung O.A. But, you can't blame me. Nasaktan ako, nag dusa at nag tiis sa sakit ng iniwan niya ko. Wala siyang tinira pati ata ang kaluluwa ko dala niya. He left me hanging while falling apart. Lahat ng saya noong na kasama ko siya ay na palitan ng isang milyon na sakit nung iwan niya ako. Para akong lobo na bigla na lang binitawan pag katapos pag sawaan. Yes. That's me, the EX- Wife of that monster Zeke Ethan Harmes. I want to know the reasons why he throw me? Why he left me dumbfounded? I need an explanation. I need his acceptable reason. I need him and I love him. Pero mas gusto alamin kung minahal niya ba ako o ginamit niya lang ako para sa yaman?

"bakit mo ginagawa sa akin ito? bakit ganyan Ang pakitungo mo sa akin? Hindi ka ba naiilang? kaibigan mo ang asawa ko!" "kumapare mo ako, kumare kita. that's it! tungkulin kong humalili at tumulong kapag may pagkukulang si pare. come on, climb to my waist!"

"They say if you truly love something, you have to let it go." Sino nga ba ang tamang babae para sa akin? Siya bang babaeng minahal ko nang sobra noon? O ang dati kong asawa, the woman I never wanted but had to marry?

"Kilala mo ba kung sino ako Carmella?" Tanong nito at binaggit nanaman nito ang pangalan nya."O.. opo... Kayo po ang anak ng may-ari ng Del Castillo Resort" sagot nya. Ngumisi ito at humakbang sa kinatatayuan nya, wala sa loob na napa atras sya at nagpatuloy ito sa paglapit at pag atras naman ang sa kanya hanggang sa madikit sya sa kahoy na dingding. "Kilala mo ko alam ko" sabi nito at hiniharang ang dalawang kamay nito sa tabi ng mga balikat nya, tila sya nasukol nito habang nakatingin sa mga mata nya."Bakit oh?" Tanong nya at sinulyapan ang mga nakaharang nitong kamay sa kanya at lumapit pa ito ng isang hakbang at nasasamyo nya ang mainit na hininga nito na tila humahaplos sa mukha nya. Napalunok sya ng ilang beses dahil kahibla lang ang layo ng mga labi nito sa mga labi nya."Anong ginagawa ng isang Carmella Perez sa loob ng solar ko? Alam mo ba ang pinasok mo? Teretoryo ng kaaway" sabi nito na nagpagulat sa kanya at nanlalaking mga mata napatitig sya rito, kitang-kita nya ang pagbalasik ng mga mata nito habang nakatingin sa kanya, nakikita nya ang galit at pagkasuklam na nakita nya noon rito limang taon na ang nakakalipas.

Akala ni Evan ay tama ang desisyon niyang pakasalan ang lalaking pinapangarap niya---hanggang sa ang desisyong iyon ay nauwi sa isang bangungot. Naipit siya sa isang loveless marriage, muntik makunan ng dinadalang sanggol, at sa huli’y nakulong pa ng limang taon. Hindi naman siya masamang tao, ngunit hindi niya alam kung bakit naging ganito ang takbo ng buhay niya. Ngunit tila may ibang plano ang tadhana, dahil ang dinadala pala niya ay hindi kay Kenneth. Isang pagkakamaling hindi sperm cell ng asawa ang naiturok sa kaniya sa ospital. Dahil sa takot, inilayo niya ang anak kay Kenneth at iniwan ang pangangalaga nito sa isang kaibigan. Paglaya ni Evan, nalaman niyang ang malamig at tahimik na tiyuhing si Kevin ay nagkaroon ng anak habang siya’y nasa kulungan. Pero ang mas ikinagulat niya ay nang makaramdam ng kakaibang koneksyon sa bata. Mas lalo siyang naguluhan nang hindi na niya mahanap ang kaibigang pinag-iwanan sa sariling anak. "Ella, kapag nahanap mo ang file ng doktor na iyon para sa akin, I will divorce Kenneth immediately. Ang kailangan ko lang ay mahanap ang taong inaasam ko buong buhay ko sa kulungan, hindi ako narito para makipag-agawan sa'yo sa asawa ko."

While some endings are painful, there are some endings that's worth it. -Jufiel Kenn Tinio Sa gitna ng pagiging hindi normal ay nakayanan kong manatili sa tabi niya. Ngunit hanggang kailan ko kayang manatili kung nasa punto na kami ng walang kasiguraduhan? Would it be a happy ending for us?

“Walang iba doon, dahil ang totoo, mas importante yang kabit mo kaysa sa lahat ng bagay! You always put your mistress in the first line! Lola ko ang usapan dito, Harvey! She is literally your in-law kaya bakit hindi mo kayang bayaran ang mga tao sa presinto gayong ginagawa mo naman iyon tuwing kailangan ng kabit mo ang dugo ko?!” “I said don’t call her that—” “Why? Iyon naman talaga ang dapat itawag diyan sa babaeng 'yan, ah?! A fvcking mistress—” “Shut up!” Napatalon sa gulat si Jessa sa sigaw ni Harvey sa kanya. Jessa did everything to be a perfect wife to her husband, but even though she did everything, it still wasn’t enough because what mattered to her husband was his mistress. Jessa's pain fuels her strength to seek revenge.