Rai Zero

Sa labis na kagustuhan ni Gabrielle na mabawasan ang guilt sa pagkawala ng kanyang kapatid ay sinikap niyang gawin ang lahat para sa ikabubuti ng kanyang mga estudyante lalo na at buhay na ng mga ito ang nakataya. Para sa kanya, wala nang mas lulungkot pa sa naging buhay niya. Walang pamilya. Mag-isa. Miserable. Hanggang sa dumating sa buhay niya ang isang lalaki sa katauhan ni Zierelle Montefalcon. Hindi niya alam kung biyaya ba ang pagdating nito sa buhay niya o isang pagkakamali. Pagkakamali, kung hahayaan niya ang kanyang sariling tanggapin ito sa buhay niya at umasa siyang mayroon ulit siyang taong maaasahan sa tabi niya. Sa ilang taong namuhay siya nang mag-isa, natuto na siyang walang ibang inaasahan pa kundi ang sarili lamang niya. She became an independent woman as she wanted to be. But fate interfere. Some things won't go as planned. Namalayan na lamang niya ang kanyang sarili na unti-unti nang nanghihina ngunit sa isiping nasa tabi niya lang ang lalaki ay nanatili siyang malakas at natuto siyang magtiwala na tutulungan siya nitong hanapin ang kapatid niya. How about the boy with yellow umbrella? Patuloy niya itong inaalala dahil naroon ito sa tabi niya noong mga panahong nawala ang kapatid niya. Pagkakatiwalaan niya kaya ang isang aroganteng police officer para mahanap ang dalawang taong matagal na niyang hinahanap? How will she find them when her only clue is.... That summer...the rain pours.

Sufian terpaksa menerima perjodohan dengan gadis yang baru saja akan lulus SMA. Pernikahan tersebut rupanya mengungkap apa-apa saja yang selama ini disembunyikan oleh keluarga Kiai dari Sufian. Hal-hal mengejutkan yang menyeret masa lalu dirinya dan juga istri kecilnya. Rahasia apa yang terungkap? Apakah pernikahan mereka akan bertahan meski Sufian dan istrinya akhirnya mendapatkan pengakuan menyedihkan dari dua pihak keluarga?

"Kamu yakin ingin mengakhirinya seperti ini?" suara berat Nathan, sang kapten pilot, terdengar tenang, tapi matanya menyimpan pergolakan. Rachel menatapnya tanpa ragu. "Aku sudah cukup lelah, Nathan. Aku ingin kebebasan, bukan sekadar menjadi istri seorang kapten yang lebih mencintai langit dibanding rumahnya sendiri." Nathan menghela napas, menatap wanita yang pernah menjadi dunianya. "Jadi ini keputusan akhirnya?" Rachel tersenyum tipis, lalu meletakkan surat cerai di meja. "Kecuali kamu punya alasan kuat untuk menahanku." Nathan menggenggam dokumen itu, jemarinya sedikit gemetar. "Dan jika aku berkata aku masih mencintaimu?" Rachel tersenyum pahit. "Cinta saja tidak cukup, Kapten. Kamu sangat tau, apa yang aku inginkan." #fb : indriani_sonaris

In this world full of responsibilities, I say tapos ko na 'yong iba kaya time na para mahalin naman ang sarili, humayo, at lumandi. Kidding aside, hindi ko nga alam kung ano ba ang type ko pero let's see kung makakahanap ako ng interesado sa boring kong pagkatao. Do not be deceived by the book cover.

Elle n'a jamais voulu être en couple étant bien trop heureuse célibataire mais un nouveau venu est décidé à la faire changer d'avis. Il lui demande de lui laisser une chance pour la faire tomber amoureuse et elle finit par accepter.

Lillian tahu bahwa pernikahannya bukan suatu hal yang diinginkan oleh Jayde, suaminya. Namun, bukankah perjodohan mereka sudah ditetapkan sejak usia remaja, bahkan semenjak Jayde belum menjalin hubungan dengan Rosalee. Demi apa pun, Lillian akan berusaha mengambil apa yang telah menjadi haknya, yaitu Jayde. Setidaknya, itulah yang dipikirkan oleh Lillian sebelum akhirnya ia menyadari bahwa dirinya lebih berharga dibandingkan dengan perasaannya. Perceraian adalah hal yang paling masuk akal untuk saat ini, meskipun Jayde terus menentangnya. Sementara itu, Noam harus merasakan cinta sepihaknya terhadap Lillian, dan berdiri di samping Lillian hanya sebagai sahabat.

Seberapa memalukan hukuman cambuk di Diusz? Di bawah tatapan beberapa pria kekar, rokku disingkap ke atas dengan kasar dan aku langsung dicambuk. Akan tetapi, suamiku malah bersemangat, sampai-sampai tubuh bagian bawah miliknya bereaksi. Malam itu, akhirnya aku bisa merasakan kembali kebahagiaanku yang telah lama hilang ….

Ma sœur aînée, qui avait toujours détesté les études, a soudain déclaré vouloir passer l'examen d'entrée à l'université. Elle est même allée jusqu'à demander à nos parents de me marier avec le fils d'un haut gradé, afin d'obtenir l'argent pour financer sa scolarité. À ce moment-là, j'ai compris qu'elle aussi s'était réincarnée. Dans ma vie précédente, elle avait toujours pensé que les études ne servaient à rien. À peine diplômée du lycée, elle s'est mariée avec le fils d'un chef militaire venu avec le don généreux. Mais plus tard, lorsque Cédric Blanc a été muté dans une région reculée, elle a trouvé l'environnement trop rude et a refusé de le suivre. De mon côté, je travaillais pour financer mes études, j'ai obtenu mon diplôme et j'ai décroché un emploi stable dans la fonction publique : je suis devenue une véritable citadine au sens plein du terme. Pendant ce temps, ma sœur, installée dans la zone militaire, profitait de l'autorité de son beau-père pour toucher des pots-de-vin. Cette conduite a entraîné une enquête des supérieurs, qui a fait tomber son beau-père de son poste. Elle a finalement été chassée par sa belle-mère. Divorcée, elle a ensuite été dupée et entraînée à Paris pour spéculer en bourse. Quand le marché s'est effondré, elle a perdu non seulement tout, mais aussi les économies de retraite de nos parents. À bout de ressources, elle s'est accrochée à moi. Un jour, armée d'un couteau, elle m'a contrainte à lui remettre toutes mes économies et ma maison pour « relancer sa vie ». Dans la lutte, elle m'a poignardée douze fois. Je suis morte, vidée de mon sang. Quand j'ai rouvert les yeux, ma sœur exigeait de nos parents qu'ils me marient à Cédric. Cette fois-ci, j'ai accepté avec joie — et j'ai abandonné mes études sur-le-champ.

Vassilia Auva, harus menerima fakta bahwa dirinya tiba-tiba bertransmigrasi ke tubuh Nona Clarence Divn Rivas, tokoh novel favoritnya, tepat di hari pernikahan. Tidak ada jalan lain. Meski dia tidak mengenal calon suaminya -sang Pangeran- dan sama sekali tidak mengerti dunia baru ini, pernikahan politik ini tetap harus berlangsung. Jika tidak, nyawanya adalah taruhannya. Tapi sebagai gantinya, Clarence mengajukan permohonan kepada Pangeran tepat sebelum mereka melakukan prosesi ciuman. "Aku akan memberikan apapun yang Yang Mulia mau. Aku akan membantu anda naik tahta. Tapi, ceraikan aku setelah satu tahun. Posisi Ratu sama sekali bukan yang aku inginkan, Yang Mulia." Seharusnya itu mudah. Mereka tidak saling mencintai. Bahkan menurut bisik-bisik para pelayan, sang Pangeran juga membenci August Rivas, Pamannya yang tidak mau mematuhi aturan Kerajaan. Menyulitkan posisinya. Secara otomatis, Pangeran seharusnya juga membenci Clarence. Tapi mengapa... "Cerai? Gila, gila, gila. Itu adalah hal paling gila yang pernah aku dengar. Jangan katakan itu lagi. Aku tidak ingin menjadi gila karena mendengarnya." Apa maksudmu? Anda telah berjanji! Bukankah ini adalah kesempatan terakhir untuk lepas dari wanita yang kau benci? "Yang Mulia... apakah anda gila?" Pangeran, yang telah naik tahta menjadi Raja, justru mengiyakan tanpa beban. "Setelah dipikir-pikir... ya. Aku telah menjadi gila karena memiliki istri segila kamu." Yah... mau bagaimana lagi? Yang bisa Clarence lakukan sekarang hanya menciptakan insiden besar untuk membuat Raja menceraikannya.

Putraku meninggal di bilik kamar mandi yang sempit. Kepalanya pecah. Ketika suamiku yang merupakan kepala sekolah datang, dia malah menggendong putra cinta pertamanya ke ambulans dan pergi begitu saja. Sebelum meninggal, putraku menghiburku, "Mama, jangan nangis. Nggak apa-apa kalau Papa nggak percaya padaku. Aku sama sekali nggak sedih. Aku cuma butuh Mama percaya padaku ...." Pada hari pemakaman putraku, aku menelepon Thomas. Thomas malah membentakku, "Lengan Xander harus dijahit gara-gara dilukai putramu! Kalau terus buat masalah, aku bakal menghabisinya setelah pulang nanti!" Putramu? Aku menatap kepala putraku yang berlubang dan tidak mengeluarkan darah lagi. Mata putraku terpejam. Benar, Louis putraku. Jadi, Thomas, karena putraku sudah meninggal, aku dan kamu tidak punya hubungan apa-apa lagi.