So Naiiyak Ka Because

A medical report shows me my husband's true colors. I've been diagnosed with late-stage stomach cancer. Yet, my husband gives our life savings to someone else. I lunge at him to take my anger out on him, but he shoves me to the floor. "Lillian needs the money to open up a shop, you madwoman! So what if I've given her the money? "You have late-stage stomach cancer, so it's the end of the line for you! Why are you trying to compete with someone who has a long life ahead when you already have one foot in the grave? You can't expect Mom and I to lose everything because of you, right?" I sit dazedly on the floor. I've never found him more unfamiliar. After that, I sneak all my wedding gifts out, wanting to sell them for money. However, I'm told they're all fakes. My husband sneers. "I'm glad I had the foresight to switch them out for the real deal. You would've taken all the money if not for that!" Later, the hospital called to say there was an issue with their system. The names on the medical reports were wrongly indicated. I ask my husband, "Why are you competing with someone who has a long life ahead when you already have one foot in the grave?"

After my parents died in a car crash, my cousin stole the compensation money and moved overseas to start a business. My aunt begged me on her knees not to call the police. Then, she locked me in a dark basement for three months. I was close to breaking down and ending my life when Julien Lawson, the neighbor’s son, broke down the basement door and saved me. “Joyce, what they did is unforgivable! They stole the compensation money for your parents’ deaths. You were going to use it to open your own studio! “Marry me. I’ll protect you.” He was the only person who cared about me after my parents died. I was so grateful that I married him and had his child. I worked three jobs during the day to help support the orphanage that Julien ran. At night, I took care of our child and created design sketches. But no matter how hard I tried, none of my work was ever accepted. Even though Julien told me to keep at it, I felt discouraged and thought of giving up on my design career to focus on our family. One day, our child was sick. I went to take over the shift from Julien when I overheard him talking to my aunt on the stairs. “Julien, it’s been ten years. Joyce’s designs are getting better and better. She even passed the first round of the national competition. Are you really not going to tell her about the next round?” my aunt asked. Her voice trembled. Julien said coldly, “For years, I’ve been sending Joyce’s design sketches to Mindy to copy and enter in the competitions or publish as her own. “To help Mindy’s career, I can’t let Joyce move on to the next round. “Joyce has talent. If people notice her, she’ll be a threat to Mindy’s career!”

Ini tentang persahabatan, bagi mereka persahabatan itu tentang kebersamaan dan kebersamaan seperti kopi yang selalu mampu merangkul perbedaan. Tercantik di antara ke empat sahabatnya, merupakan keberuntungan terbesar bagi Dira. Memiliki empat ksatria yang selalu menjaganya. Akankah persahabatan bisa selalu murni? Hanya waktu yang bisa menjawabnya.

On the night of our wedding, my husband told me he wanted to have a child with his teacher’s daughter. When I confronted him, he turned it back on me. “Teacher is seriously ill, and her only wish is to see three generations under one roof. My junior and I are just doing IVF. It’s not like anything is actually happening between us!” “Besides, you were also her student. How could you refuse to help fulfill her last wish?” However, the next day, when I went to visit our teacher with a fruit basket, I saw my husband and his junior locked in an embrace at the corner of the hallway. The moment was like a bolt of lightning. I turned and walked away. The following day, my husband sent me a text: [I’m going with her for the IVF. Let’s postpone the family gathering for a few days.] I did not reply. Instead, I went back to my hometown alone, visiting each of my relatives to personally apologize. Then, I went to a lawyer. “I’d like to sue my husband for bigamy.”

My husband has asthenospermia, so we decide to try IVF. Before the embryos are combined, I catch my husband switching my ovum out for his true love's. I don't say anything and switch them back. At the same time, I switch my husband's sample out for my ex-boyfriend's. 25 years later, my husband's true love comes knocking. She holds my daughter's hands and weeps while saying, "I'm your mother, my darling!"

"Hello Bestie.. Kumusta?" sagot ni Roldan sa kabilang linya. "Bestie, help!!!! Hindi ko na kaya" habol ang hininga na sagot ni Carissa. "Bestie, what happened.... Saan ka ngayon pupuntahan kita" natataranta na sagot ni Roldan. Humihikbi na sumagot si Carissa " Dito sa park Bestie.. Please puntuhan mo ako.. Hindi ko na kaya... Nakipaghiwalay na siya sa akin...... Ang sakit...... Sakit.." sumisigok na sagot ni Carissa. Halatang pinipilit na lang nitong magsalita. "Saang Park Bestie??? Please hold on.. Wag mong masyadong isipin ang problema.. Pupuntahan kita diyan promise.. Send mo sa akin ang location mo ok????... Tarantang sagot ni Roldan. Hindi sumagot si Carissa.. Patuloy lang ito sa pagluha. " Hello Bestie naririnig mo ba ako?? Send mo sa akin ang location mo Para napuntahan kita." halos nagmamakaawa na wika ni Roldan. Alam niya kasi na wala sa huwesyo ang kanyang kaibigan baka mapahamak ito. "Bestie please magsalita ka naman. Sige na send mo na sa akin kung saan ka. Paalis na ako.... Nandito na ako sa kotse." wika ulit ni Roldan. Nag-umpisa na din ito magdrive. Maya-maya pa ay nareceived na din niya ang location kong saan naroon si Carissa. Agad niya itong pinuntahan at natagpuan sa isang upuan. Nakayuko ito at halatang hirap sa paghinga. Nang mahawakan ni Roldan ay agad niyang itinaas ang mukha ni Carissa. Nagulat siya sa hitsura nito. Maputla ito at nakapikit na. Bakas sa mukha nito ang mga luha at paghihirap. Agad na niyakap ni Roldan ang kanyang kaibigan. Maya-maya pa ay naramdaman niya itong lumungay-ngay sa kanyang balikat. Bumagsak din ang mga kamay nito. Nataranta si Roldan ng marealized niya na nawalan ng malay si Carissa . Agad niya itong binuhat at isinakay sa kotse. Pinaharurot agad niya papuntang hospital.

Dahil sa isang masamang plano, nawala kay Maisie Vanderbilt ang kaniyang pagka-birhen at napilitan siyang lumayas sa kaniyang bahay. Paglipas ng anim na taon, bumalik siya sa bansa kasama ang tatlong maliliit na bata, handa na siyang maghiganti.Hindi niya inakalang mas madiskarte pa sa kaniya ang tatlo niyang mala-anghel na mga anak. Hinanap nila ang kanilang tatay, isang taong makapangyarihan at kayang protektahan ang kanilang ina. Kinidnap nila ang kanilang ama.“Mommy, kinidnap namin si Daddy at inuwi na siya!”Pinagmasdan ng lalaki ang tatlo niyang mini-me. Saka isinandal si Maisie sa pader. Habang nakataas ang kilay, bigla siyang ngumisi. “Dahil mayroon na tayong tatlo, bakit hindi pa tayo magdagdag ng isa?”Umangal si Maisie, “P*nyeta ka!”

Executive Secretary si Jonie ng isa sa pinakamayamang negosyante sa bansa na si Kenneth Enriquez. Di tulad ng ibang mga babae na nagkakandarapa sa Boss nya, sya lang ang natatanging walang interest dito. Ayaw nyang maging laruan ng amo nya, may plano pa cya sa buhay lalo na't nag-iisa nyang tinataguyod ang Mama nyang may Cancer. Sa di inaasahang pagkakataon ay nalaman nito na nangangailangan cya ng malaking halaga para sa pagpapagamot ng Mama nya. Inalok cya nito ng sampung milyon kapalit ang pagkababae nya at manirahan kasama ito sa iisang bubong sa loob ng tatlong bwan. Nung una ay ayaw nyang pumayag pero wala cyang magagawa. Hindi nya makakain ang prinsipyo nya at buhay ng Mama nya ang nakataya dito. Hanggang sa isang gabi ay nasampal cya nito dahil sa selos.... "Siguro ibabalik ko nalang ang pera mo Sir.. Hindi ko po kasi kayang makipag mabutihan sa lalaking nananakit ng babae. Bahala na po kung saan ako kukuha ng pang opera ng Mama ko pero ayaw ko din isaalang-alang ang buhay ko.." "Babe please!... I'm not as bad as you think. Hindi ko din alam kung bakit ko nagawa sayo yun...first time nangyari sa akin to, hindi ko na kilala ang sarili ko..." "Nakapag desisyon na po ako Sir.. aalis nalang po ako dito sa condo nyo." "Please stay... Hindi ko kukunin ang pera sayo.... sayo na yun.. para sa Mama mo, pero hindi na kita aangkinin, walang mangyayari sa atin sa loob ng tatlong buwan...wag ka lang umalis dito..." Gusto nyang pumayag...bentahe lahat sa kanya ang kondisyon ng boss nya pero ang hindi nya sigurado ay kung kakayanin nya ang pang-aakit nito sa kanya kahit pa sabihing walang mangyayari sa kanila. Masyadong matagal ang tatlong buwan para matiis nya ang karisma ng isang Kenneth Enriquez.

Dahil sa kawalang bayag ng kaniyang ama at pang-aapi ng kaniyang madrasta, napilitan si Natalie na magpakasal kay Mateo Garcia, isa sa mga pinakamakapangyarihang tao sa San Jose. Sa araw ng kanilang kasal, natuklasan ng kaniyang asawa na hindi na siya birhen bago pa man sila ikasal, na siyang nagpatibay ng paniniwala nito na isa siyang maduming babae na may magulong buhay. Matapos dalhin ang bata sa loob ng kaniyang sinapupunan sa loob ng siyam na buwan, iniluwal ni Natalie ang kaniyang anak, pinirmahan ang annulment papers na inihain sa kaniya ng kaniyang asawa, at saka naglaho na parang bula. Makalipas ang ilang taon, nagbalik si Natalie sa San Jose kasama ang isang bata. "Mr. Garcia, balita ko ay naghahanap kayo ng personal doctor?" Malugod na pumayag si Mateo. "Tanggap ka na." May bali-balitang kumakalat na walang asawa, ni kalandian si Mr. Garcia. Ngunit para siyang Isang tutang naglalambing sa kaniyang personal doctor at itinuturing ang anak nito, na hindi pa alam kung sino ang tunay na ama, na parang sarili niyang anak.

Minahal ni Madeline Crawford si Jeremy Whitman sa loob ng labindalawang taon, subalit siya mismo ang nagpadala sa kanya sa kulungan. Sa gitna ng kanyang sakit at pagdurusa, nakita niya pang nahulog ang lalaking ito sa ibang babae… Limang taon ang nakalipas, nakabalik na siya ng may panibagong lakas, hindi na siya ang parehong babae na pwede nilang maliitin ilang taon na ang nakararaan! Sa bago niyang anyo, sisirain niya ang kahit sinong magpapanggap at aapakan niya ang lahat ng sinumang basura. Kaya nga lang, nang sisimulan niya na ang kanyang paghihiganti sa lalaking sumira sa kanya… Biglang nagbago ang ugali nito. Mula sa pagiging isang malamig at walang emosyong tao, naging isa itong mapag-alaga, maalalahanin, at mapagmahal na lalaki! Hinalikan pa nga nito ang kanyang paa sa harap ng maraming tao habang nangakong, “Madeline, nagkamali ako na magmahal ng iba. Mula ngayon, ibubuhos ko ang natitira kong buhay para bumawi sa iyo.” Tumugon naman si Madeline, “Papatawarin lang kita kapag…. namatay ka na.”