tula para sa mahal sa buhay

“Oh my… ang aking Kapitan! Mabuti naman naalala mo ako! Hmp malapit ng magtampo sa’yo si Lola. Ilan taon na din ang nakalipas.” Sabi ni lola ng may pagtatampo sa kaniyang tinig. “Magagawa ba naman kitang tiisin, ikaw ata ang pinaka-mamahal kong Lola!” nakangiti kong sagot kay Lola sabay yakap sa kaniya. Habang masaya akong bumabati kay Lola ay isang pigura ng babaeng nakatalikod ang unti-unting tumayo at nakangiting humarap sa amin. Si Yvette. Hindi ko inaasahan na dadating siya ngayong araw. Nakangiti siya pero makikita sa kaniyang mata ang kakaibang lungkot, isang damdamin na kahit anong tago ang gawin ay hindi niya maitatanggi. Si Yvette ang dati kong karelasyon at muntik ko ng mahalin matapos kong aliwin ang aking sarili ng malaman kong naging boyfriend ni Karmela si Andrew. Tumaas ang kilay ko ng makita ko siya. Wala naman akong pakielam sa kaniya pero knowing Yvette? Paniguradong gagawa siya ng eksena at ayokong matakot si Karmela dahil sa kaniya. Lumapit siya sa akin at nag beso. Nakangiti niya akong binati ngunit may halong pait sa kaniyang boses “My Captain Xian Herrera… its nice to see you again. Ang tagal na din ng huli nating pagkikila” may panunuya siyang tumingin kay Karmela at mapait ng ngumiti sa kaniya “siya ba? Siya ba ang dahilan kung bakit hindi mo ako sinuyo? Kaya naman pala bigla kang nawala sa picture. May bago ka na palang pinagkaka-abalahan!” Nang marinig ko ang sinabing iyon ni Yvette ay alam kong hindi lang iyon simpleng pagpuna. Naramdaman ko sa kaniyang boses ang matinding hinanakit. Kinapitan ko ng mahigpit ang kamay ni Karmela at tinignan siya na parang sinasabing “ huwag kang mag-alala hindi kita pababayaan.”

Dala ng matinding kahirapan, inutusan si Minggay ni Mama Linda na nakawin ang korona ng Mahal Na Birhen ng Villapureza upang may pambili sila ng makakain. Subalit, sa kalagitnaan ng tangkang pagnanakaw, nahuli siya ni Father Tonyo na siyang namamahala ng simbahan kung saan nakalagak ang istatwa ng Mahal Na Birhen at ang korona nito. Subalit sa hindi inaasahang pangyayari, sa halip na ipakulong, inalok pa ng pari na tumira si Minggay sa kanila. Pumayag naman si Minggay dahil sawa na siya sa hirap. Pagod na siyang maging palaging gutom. Ngunit ang hindi niya alam, ito pala ay may malagim na kapalit.

Ang mga magulang ko, ang pinakamayaman na magkasintahan sa bansa, ay sikat na mga pilantropo. Kailangan ko hingin ang permiso nila kung kailangan ko gumastos ng higit pa sa limang dolyar. Sa araw na nadiagnose ako ng terminal cancer, humingi ako ng 100 dolyar, pero sa halip na tulungan ako, sinigawan nila ako ng tatlong oras. “Anong klaseng sakit ang makukuha mo sa edad mo? Kung hihingi ka lang ng pera, galingan mo naman sa palusot mo.” “Alam mo ba na ang 100 dolyar ay kayang suportahan ang mga bata sa naghihirap na mga lugar ng matagal na panahon? Mas may sense pa kausap ang kapatid mo kaysa sa iyo.” Kinaladkad ko ang katawan ko na may sakit pabalik sa maliit na basement. Pero noong dumaan ako sa mall, nakita ko ang mga magulang ko, live sa malaking screen, gumagastos ng malaking yaman para lang rentahan ang Disneyland para sa kapatid ko. Ang isang daang dolyar ay hindi sapat para sa isang round ng chemotherapy. Gusto ko lang bumili ng bagong damit at lisanin ang mundo ng may dignidad.

Baliw na baliw si Larsen Cleo sa kanyang ex-boyfriend na si Wil— na gagawin niya ang lahat para mapaibig ulit ito. She even used Georgel Kien, the well-known CEO of Juanillo Corporation that is one of the biggest corporations in the country. Ginamit siya ni Cleo sa pag-aakala na magseselos ang dating nobyo at sakaling balikan siya nito.  But things make it worse.  After successfully getting back together with Wil, her heart is nowhere to be found. She seems uninterested towards Wil anymore and something was missing from her the day Kien and her decided to end the fake boyfriend thing. Afterwards, Cleo realized that she loves Georgel Kien now, not her ex boyfriend.  How can she make him fall in love if Kien is about to marry someone? Huli na ba ang lahat para sa kanila? 

To love is to feel fear, anger, despise, bliss. To encounter tragedy... To go through countless sadness... Love is a poetry. In the forming clouds, the hotness of the sun, the vastness of the ocean. The silence in the darkness and the rampaging of the demons. Love is in everything... And it's dangerous...

Si Alex ang batang master ng pinakamayamang pamilya sa buong mundo, ang lalaking gustong pakasalan ng maraming prinsesa. Gayunpaman, mas masahol pa sa katulong ang trato ng bayaw niya sa kanya.

Ang pagmamahal ay para sa bawat isa, kalayaan natin humanap ng tao na makapupuno at masasabi, na siya na nga ang makakasama natin sa habang buhay. Ngunit bakit napaka lupit ng buhay para kay Red. Anak mayaman, gwapo, matipuno, halos lahat ng katangian para sa Ideal Man ay nasa kanya. Lahat nga ba ay nabibili ng pera? Nabibili ng yaman ang dignidad? O may tao talagang sapat na makita lang masaya ang minamahal niya. Hanggang saan makakaya ng binata ang hagupit ng tadhana para ipaglaban ang mahal niya. Masasabi nga ba na totoo ang Happy Ending? o hanggang sa pelikula lamang pala makikita ito.

Pendant trois ans, j’ai attendu de devenir la Luna parfaite pour ma meute et de donner un héritier à l’Alpha. Trois ans de mensonges m’ont transformée en une intruse dans l’amour de quelqu’un d’autre. Trois ans pour souffrir de la mort de mon bébé et chercher vengeance contre l’homme qui a défiguré mon visage et détruit mon utérus. Être capturée par ma propre meute et mourir, ou m’échapper et survivre : c’étaient mes deux seules options. J’ai choisi de me cacher et de vivre. Le Roi Lycan, Alain Turpin était le souverain le plus sanguinaire et impitoyable qui dirigeait les loups-garous d’une main de fer. Je suis devenue sa domestique personnelle, la position la plus dangereuse, où je pouvais perdre la vie à tout moment pour la moindre erreur. Mais personne de mon passé ne me chercherait jamais ici. « Toujours soumise. Ne parle pas, n’écoute pas, ne vois rien, ne dérange pas le Lycan, ou tu mourras. » Des règles simples à suivre. Je pensais bien m’en sortir jusqu’au jour où le Roi m’a fait une offre que je ne pouvais pas refuser. « Tu veux que je sauve ces gens ? Alors rends-toi à moi ce soir. Sois la mienne. Je te désire, et je sais que tu ressens la même chose. Juste une fois, Valérie... Une seule fois. » Mais ce n’était pas qu’une fois. Et la passion s’est transformée en amour. Cet homme froid et indomptable a aussi conquis mon cœur. Cependant, quand le passé revient me hanter et que la vérité sur ma naissance est révélée, je dois faire un choix une fois de plus : fuir le Roi Lycan ou attendre sa clémence. « Je suis désolée, mais cette fois, je ne perdrai pas mes petits à nouveau. Pas même pour toi, Alain. » Je m’appelle Valérie Von Calvet, et ceci est mon histoire d’amour compliquée avec le Roi Lycan.

Nakatanggap ako ng tawag isang araw bago ang aking kasal. "Miss McPherson, may sumira sa venue mo." Nagmamadali akong pumunta sa hotel nang may pagkalito at nakasalubong ko lang ang isang babaeng winwagayway ang wedding photo ko "You homewrecking skank! Inakit mo ang asawa ko at ginastos mo ang pera niya sa kasal na ito!" Naniwala ang karamihan sa kanya at nagkagulo. Pati ang manager ng hotel ay galit sa akin. "Alam ko nang may mali dito dahil hindi nagpakita ang groom! Hindi ka niya tunay na asawa!" Ang mga tao ay marahas na nagkagulo. Sa kaguluhang iyon, nakunan ako. Sa kasagsagan ng aking galit, tinext ko ang secretary ko: [Kanselahin ang kasal, at sipain si Matteo Brando sa aking kumpanya!] Ang kapal ng mukha niya na itago ang kabit niya gamit ang kayamanan ko! How dare she challenge me! Sisirain ko sila!

Nakulong sa elevator sa loob ng kalahating oras ang kababata ng asawa ko. Sa galit niya, ipinasok niya ako sa loob ng isang maleta at ikinulong ako sa loob. “Doble ang pagbabayaran mo sa lahat ng pagdurusang pinagdaanan ni Grace.” Napilitang mamaluktot ang katawan ko. Nahirapan akong huminga. Umiyak ako habang humihingi ng tawad, pero ang napala ko lang ay ang malamig na tugon ng asawa ko. “Pagdaraanan mo ang buong parusang ‘to. Kapag natutunan mo na ang leksyon mo, magtatanda ka na.” Pagkatapos ay kinandado niya ang maleta sa aparador. Sumigaw ako sa desperasyon at nagpumiglas para makawala. Tumagos ang dugo ko sa maleta at bumaha ang sahig. Makalipas ang limang araw, naawa siya sa akin at nagpasyang wakasan ang parusa. “Hayaan mong maging babala sa’yo ang parusang ‘to. Sa pagkakataong ito, pakakawalan na kita.” Hindi niya alam na inaagnas na ang katawan ko sa loob ng maleta.