Yandere Family X Reader

After being missing for eighteen years, I was finally found by my wealthy birth parents. The impostor—the young man who had taken my place all this time—dropped to his knees, sobbing. "Goodbye, Mom and Dad. Thank you for raising me. Now that Jason is back, this family doesn't need me anymore." My parents hugged him with heartbreaking tenderness. "Don't be ridiculous," they said. "You're our only real son." Even my fiancée confessed her love to him. "I don't care who you really are. You're the only one I love." They all orbited around him, like planets around the sun. When I was nearly killed in a car accident, they were too busy throwing a birthday party for his dog. So I packed my things in silence. Without a word, I accepted an invitation from the space agency to join a five-year satellite research mission in complete isolation. Yet after I left, it was like the whole family lost their minds. They scoured the entire country, desperate to find any trace of me.

If it was my sister being bullied, Mom and Dad would have believed her right away and fought for her without a second thought. However, it did not matter anymore. In my next life, I would pick parents who really cared about me.

I struggle with all my might, but Dad restrains me, and Mom breaks my limbs. Then, my sister seals me into the concrete. "Concrete is only brought to life with an actual person sealed inside. It looks so much more defined! It's not like you'll die after being sealed in there for a few days. How can you be so insensible?" The pain of having my limbs broken and my oxygen being cut off leads to me dying within that block of concrete. My body rots and festers inside, but my soul sticks around to watch how my parents dote on their adoptive child. They seem to be happy without me. Finally, I lose all hope in them. But when the liquid from my body seeps out of the concrete, they all lose their minds.

Of all the pups in the clan, my parents only loved my brother and sister, but not me. When the fire broke in the pack, they hurried into the flames to save their pups, but only took my brother and sister. Left behind, I suffered facial burns and my wolf grew extremely weak. From then on, I lost interest in fighting for their love. Whoever wanted them, could have them. After all, I was already dying. But I did not anticipate their regret. They held my thin frail body and begged: “Could you throw a little tantrum at us again… just once more?”

เขา สูญเสียคนรักจากอุบัติเหตุ และ เขา ผู้ป่วยโรคหัวใจที่รอรับการบริจาคหัวใจ และการบริจาคหัวใจจากหญิงสาวปริศนา และเรื่องแปลกประหลาดรอบตัวเขา

เรื่อง... รอยรักของซาตาน เรื่องย่อ : ' ศิวะ อัคราวัล' ชายหนุ่มที่ประสบความสำเร็จในทุกๆด้าน ไม่ว่าจะเป็นอาชีพการงานที่มั่นคง ความรักที่ดี ชีวิตของเขาช่างสมบูรณ์แบบ ทว่า...คนรักของเขา ' อัมมาวดี เชาฮาน' กลับทรยศ หักหลัง เขา ไปหาคนที่ดีกว่าเขาในทุกๆด้าน ชายหนุ่มที่แสนดีบูชาในความรัก กลับกลายเป็นคนเย็นชา แข็งกระด้าง ไร้ความอ่อนโยน และ' อัมพิกา เชาฮาน ' จะทำอย่างไรเมื่อเขาดึงเธอเข้ามาในเกมของเขา " มาเป็นของพี่ซะ แล้วเรื่องทุกอย่างจะจบ" " แล้วพี่จะต้องเสียใจที่ดึงหนูเข้ามาในเกมนี้"

มีวลีที่ว่า ‘เกิดเป็นลูกคนรวย ถ้าไม่ทำตัวหัวxวย ยังไงก็ได้ดี’ แต่ไม่ใช่กับ ‘เดนีส ศศิภักดี’ เพราะเขาเป็นลูกคนรวยที่ทำตัวหัวกรวย แถมยังไม่ได้ดี จนท่านเจ้าสัวต้องส่งเลขามือทองมากำราบ “ท่านประธานยกเลิกซัพพลายเออร์กะทันหันด้วยอารมณ์เพียงชั่ววูบเนี่ยนะ!” “เปล่า ฉันไม่ได้ใช้อารมณ์ชั่ววูบซะทีเดียว ฉันคิดและไตร่ตรองมาอย่างดีแล้ว” “คุณนี่มัน…” “ด่าด้วยสายตาขนาดนี้ ด่าออกมาเถอะ” “คุณแม่ง! เจ้านายหัวxวยที่สุดเท่าที่ผมเคยเจอมาเลย” “…!…” เซต เพียงชั่ว… 1) เพียงชั่วข้ามคืน (จบแล้ว) พิพัฒน์ x เดนิม 2) เพียงชั่ววูบเดียว (On Air) เดนีส x วินตรา

The day I found out I was a match for my dad—stage four leukemia—I bailed. Mom tore the world apart looking for me, but yeah, she had to watch him go. After that, she drowned herself in research, built a name, even adopted this perfect little angel. We crossed paths again at some fancy leukemia conference she was hosting. I was on the demo table. She took one look and scoffed. "Charlotte Stein, not the time for your crap. Get up and go." The host blinked, stunned. "Dr. Cooper... you know this cadaver?" She actually laughed. "What, she paid you for this stunt?" The host turned ghost-white. "M-Miss Stein passed three days ago..."

My mother was the best portrait artist in the police station. She had a strong sense of justice and brooked no evil. However, all I got was a sharp retort when I called her to save me. "You know it's your sister's coming-of-age celebration today, and you're cursing her? Kidnapped, are you? Fine, the kidnappers can kill you for all I care." She assumed it was a prank call. So, she refused to go to the police station and do her job. I wasn't saved in time and was tortured to death. When the DNA report came out, she came to the scene all wobbly. She drew a portrait of me with my bones as reference, her hand trembling all the way. "Jessica? It can't be her. This is a mistake!" She tried again and again. Yet, it didn't matter how many times she redid it as the portrait showed my face. My mother, who had hated me my whole life, teared up.

Five years ago, my brother's fiancée died because of me. Five years later, I'm burned to a crisp and laid out on his autopsy table.