แววโกรธฉายวับผ่านดวงตาของแม่ชีแห่งโชคชะตา ขณะเธอเย้ยหยันไร้ความรู้สึก “มิสเตอร์ คาร์เตอร์ คุณเข้าข้างกับไอ้ฉ้อฉลคนนี้!?”บุคคลระดับสูงอย่างมาสเตอร์รี้ด และมาสเตอร์ลีโอนาร์ด กรอกตาจ้องเขม็งไปที่ โซรัน“ฉ้อฉล? กฏของการประชุมพิฆาตราชสีห์กล่าวไว้ชัดเจน สิทธิเพื่อกำจัดจะเป็นของผู้ชนะเลิศ ลูกชายของฉันชนะในการประชุมและเขามีสิทธิของการกำจัด ฉะนั้นถึงแม้ว่าเขาจะปล่อยหรือไม่ปล่อยตัวราชสีห์ทองคำไป แล้วมันจะเกี่ยวอะไรกับพวกคุณ?” เขายิ้มเจื่อน ๆขณะเขาพูด สายตาที่ขู่ขวัญของเขามองสำรวจฝูงชนอย่างช้า ๆ และน่าสะพรึงกลัวเมื่อได้ยินคำกล่าวของโซรัน ฝูงชนต่างก็มองหน้ากันอย่างไม่สามารถจะกล่าวอะไรได้เลย“แม้ว่าเราจะปล่อยเรื่องนั้นไป เขาก็มาที่นี่เพื่อทำลายพิธีวิวาห์ สิ่งนี้เป็นที่ยอมรับไม่ได้!” แม่ชีแห่งโชคชะตาตอกหน้าโซรันอดไม่ได้ที่จะหัวเราะเมื่อเขาถามเธอ “โอ้? แค่พังพิธีวิวาห์? พวกคุณก็ต้องการจะฆ่าเขาเพราะเหตุนี้งั้นเหรอ?”“เขาฆ่าคุณปู่ของเขาและทำร้ายน้องสะใภ้ เหตุผลพวกนี้ดีพอที่จะฆ่าเขาไหม?!” แม่ชีแห่งโชคชะตาจ้องเขม็งคิ้วขมวดโซรัน สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ และประกาศด้วยเสียงที่ทุ้มต่ำและก้องกังวาน ซึ
ทุกคนมีสีหน้าโกรธกริ้วและตกใจ โดยเฉพาะบรรดาสาวกหกสำนักหลัก ทุกคนมีสีหน้าไม่พอใจเป็นอย่างยิ่งพวกเขามีอย่างน้อยหนึ่งร้อยคน แต่ก็ยังไม่มีใครสามารถจับไอ้เวรนั่นได้! หากมีข่าวลือหลุดออกไปผู้คนจะมองพวกเขาและชื่อเสียงของพวกเขาอย่างไร?ขณะพวกเขามองกันและกัน แม่ชีแห่งโชคชะตาลุกขึ้นยืนและมองไปรอบ ๆ ฝูงชน “เอาล่ะ แม้ว่าเราจะจับไอ้เวรนั่นไม่ได้ พวกคุณก็ไม่ต้องกังวล ฉันได้ทำลายหลอดเลือดแดงและเส้นลมปราณของเขา เขาอาจจะยังมีชีวิตรอด แต่เขาจะไม่สามารถบ่มเพาะได้อีกต่อไป”ฝูงชนรู้สึกดีขึ้นและมั่นใจขึ้นทันที อย่างไรก็ตาม ฟลอเรียนยืนขึ้นด้วยสายตาที่ไขว้เขว “แม้ว่าเขาจะไม่สามารถบ่มเพาะได้อีกต่อไป แต่เขาก็ยังมีชีวิตอยู่!” แววตาชั่วร้ายฉายวับในดวงตาของเขา “ตราบใดที่เขายังมีชีวิตอยู่ คุณปู่ของฉันก็จะไม่มีวันได้พักผ่อนอย่างสงบสุข”แดร์ริลจำเป็นต้องตาย ไม่ว่าจะทำอย่างไรก็ตาม! ตราบใดที่เขายังมีชีวิตอยู่ ฟลอเรียนไม่สามารถจะนอนหลับหรือทานอาหารได้อย่างสงบสุข เขาต้องใช้ชีวิตอยู่ในความหวาดผวาจากการทำร้ายและสังหารคุณปู่ของเขา เพราะกลัวว่าทั้งหมดจะถูกเปิดโปงในทุกวัน ขอเพียงแค่แดร์ริลตาย ฟลอเรียนก็จะสามารถใช้ชีวิตได
ฟลอเรียนพยักหน้าและกล่าวต่อ “ฉันมีข้อเสนอ นักธุรกิจอย่างเราในเมืองตงไห่ควรรวมตัวกันและทำลายความมั่งคั่งทั้งหมดของแดร์ริลในเมืองนี้”เมื่อได้ยินแบบนี้ ทุกคนก็ดูปลาบปลื้ม เจเรมี่ แลงลีย์เป็นคนแรกที่ยืนขึ้นและเห็นด้วย “ถูกต้อง! เราต้องทำทุกอย่างไม่ให้เขายืนด้วยลำแข้งของตัวเองได้”แดร์ริลมาเพื่อทำลายพิธีวิวาห์ของเขา และเจเรมี่ต้องการให้เขาชดใช้มันคนอื่น ๆ ต่างพากันร่วมแสดงความสนับสนุนด้วยเช่นกัน“ใช่ มีตระกูลมากมายอยู่ที่นี่ เมื่อพวกเรารวมตัวกันแล้ว มันจะยากสักแค่ไหนที่จะทำลายบริษัทของเขา?”“ฮ่าฮ่า! หากปราศจากทรัพย์สินและบารมีที่จะช่วยหนุนหลังเขา แดร์ริลก็จะไม่สามารถลุกขึ้นยืนด้วยลำแข้งของตัวเองได้!”"ใช่! แม้ว่าเขาจะกลับมาที่เมืองตงไห่ เขาก็คงไม่สามารถจะบ่มเพาะได้อีกต่อไปแล้ว ถ้าไม่มีเงิน เขาก็ไรค่า!”ฝูงชนต่างหัวเราะกันยินดีกับแผนการของพวกเขามาสเตอร์รี้ด ถอนหายใจและมองไปที่ทิโมธี แลงลีย์ “แล้ว วันนี้งานแต่งยังจะจัดอยู่ไหม?”เมื่อได้ยินคำกล่าวของเขา ทุกคนก็เงียบกริบ‘ใช่ พิธีวิวาห์ยังดำเนินต่อไปไหม? เวทีก็แตกเป็นเสี่ยง ๆ…' ทุกคนสงสัยทิโมธีถอนหายใจขณะที่เขาเหลือบสายตามองไปรอบ
หลังจากถูกสะกดด้วยมนต์อันวิจิตรของอาคารอันงดงาม แดร์ริลอดไม่ได้ที่จะถามด้วยความปลาบปลื้ม “พ่อทูนหัว นี่มันคือคฤหาสน์ของตระกูลคาร์เตอร์เหรอ? มันใหญ่มาก มันมโห-”ก่อนที่เขาจะกล่าวจบ เขาก็รู้สึกเจ็บแปลบรวดร้าวในทรวงหน้าอก เขากระอักเลือดออกมามากขึ้น และสายตาของเขาก็มืดดับลงขณะที่เขาหมดสติไปในทันทีแม่ชีแห่งโชคชะตาโจมตีเขาด้วยพละกำลังทั้งหมดของเธอ โชคดีที่แดร์ริลสวมเกราะไหมสวรรค์ ถึงอย่างนั้น หลอดเลือดแดงและเส้นลมปราณของเขาก็แตกสลาย รวมทั้งอวัยวะภายในของเขาด้วย แดร์ริลใช้พลังทั้งหมดของเขาเพื่อตื่นตัวระหว่างทางที่นี่ แต่ตอนนี้เมื่อพวกเขามาถึงแล้ว เขาก็ไม่สามารถฝืนทนได้อีกต่อไป“แดร์ริล!” โซรันร้องเรียกออกมาด้วยความตื่นตระหนกกับแดร์ริลที่อยู่ในอ้อมแขน เขาเร่งรีบไปที่ห้องโถงใหญ่คฤหาสน์คาร์เตอร์แบ่งออกเป็นตำหนักชั้นในและตำหนักชั้นนอก ตำหนักชั้นนอกใช้สำหรับต้อนรับแขก ส่วนชั้นในเป็นที่ของตระกูลผู้บ่มเพาะ ห้ามบุคคลภายนอกเข้า แม้แต่แขกผู้มีเกียรติสูงสุดก็เข้าไปในพื้นที่นี้ไม่ได้ ถ้าไม่ได้รับเชิญจากโซรันโซรันอุ้มแดร์ริลเข้าไปในห้องตำหนักชั้นในและตะโกนใส่ประตู “เร็วเข้า รีบไป ไปตามมิสเตอร์ เจค
หญิงสาวสองคนนั้นสวยสดงดงามมาก และกำลังเล่นน้ำราวกับเทพธิดาบนสวรรค์แดร์ริลเล่นหูเล่นตากับพวกเขา 'พ่อทูนหัวเคยบอกไว้ว่าเขามีลูกสาวสองคน หรือนี่จะเป็นพวกเธอ?'หญิงสาวสองคนที่กำลังเล่นน้ำกันอยู่ คือลูกสาวของโซรัน คาร์เตอร์จริง ๆ คนโตมีนามว่า เรเชล คาร์เตอร์ เธอมีทรวดทรงยั่วยวนและน่าหลงใหลในระหว่างซาร่าน้องสาวคนเล็กมีหน้าตาน่ารักและน่าเอ็นดู ทั้งคู่ต่างมีเสน่ห์ไม่แพ้กันขณะแดร์ริลยังคงจ้องมองพวกเขาต่อไป สาวรับใช้สองสามคนก็กรีดร้องตะโกน"นายเป็นใคร?"สาวสองพี่น้องก็สังเกตุเห็นแดร์ริลและหน้าหน้าแดงในความเขินอาย ถึงแม้ว่าพวกเธอจะสวมเสื้อผ้าเล่นน้ำ แต่มันก็ช่วยอะไรไม่ได้เพราะเสื้อผ้านั้นแนบชิดติดเนื้อหนังของพวกเธอเรเชลเขินอายเป็นอย่างมากและโกรธเคืองถึงที่สุด เธอชี้ไปที่แดร์ริลขณะเสียงของเธอสั่นคลอระหว่างกล่าว "แกเป็นใคร? ออกไปเดี๋ยวนี้!"ชายน่าขนหัวลุกผู้นี้ดูเหมือนกับขอทานที่เนื้อตัวปกคลุมไปด้วยคราบเลือด พวกเขารังเกียจที่จะเพ่งพิศแดร์ริลในทางกลับกัน ซาร่ามีความอยากรู้อยากเห็นมากกว่า เธอเอียงหัวและมองไปที่แดร์ริล กล่าวถามอย่างสงสัย "นายเป็นใคร? ทำไมนายถึงมาอยู่ในบ้านของเรา? แล้วทำไมน
แดร์ริลไม่ได้กล่าววาจาไร้สาระ เขาได้สำรวจดูบริเวณโดยรอบของสระน้ำและฮวงจุ้ยนั้นดูไม่ถูกต้องสาวรับใช้สองสามคนขบขันเบา ๆ กับสิ่งที่แดร์ริลกล่าว"แดร์ริล? แกรู้ไหมว่าซินแสฮวงจุ้ย ฟินนิแกน นิโคลสันได้ออกแบบสวนนี้เป็นพิเศษ" เรเชลยิ้มเยาะฟินนิแกน นิโคลสันเป็นซินแสฮวงจุ้ยผู้ยิ่งใหญ่ในวัยห้าสิบ คฤหาสน์คาร์เตอร์ทั้งหมดรวมถึงสระน้ำ ได้รับการเอกแบบจากเขาโดยเฉพาะ แต่แดร์ริลกลับมาบอกว่าฮวงจุ้ยของสระน้ำนั้นไม่ดี? ช่างไร้สาระอะไรเยี่ยงนั้น?แดร์ริลหัวเราะและกล่าว "ใช่ เธอพูดถูก ตามหลักฮวงจุ้ยสระน้ำนั้นอยู่ในตำแหน่งที่ดีเยี่ยม" เขาอธิบายต่ออย่างใจเย็น "อย่างไรก็ตามสระน้ำนี้นับว่าเป็นสระหยินหยาง ด้านทิศเหนือของสระน้ำจะได้รับแสงแดดมาก มันจึงเป็นฝั่งหยาง ด้านทิศใต้อยู่ภายใต้ร่มเงาตลอดเวลา เลยทำให้มันเป็นฝั่งหยิน เมื่อฟินนิแกน นิโคลสันออกแบบสระน้ำ มันถูกตั้งใจให้สร้างความสมดุลระหว่างหยินและหยาง มันคือสระน้ำฮวงจุ้ย ถ้าจะพูดให้ชัดก็คือมันไม่ได้ถูกสร้างมาเพื่อใช้เล่นน้ำ โดยเฉพาะทิศใต้ พลังหยินมันแข็งแกร่งเกินไป พวกเธอสองคนควรขึ้นมาจากน้ำได้แล้ว"ซาร่าอุทานในความชื่นชมขณะเธอปรบมือ "แดร์ริลนายรู้จักฮวงจุ
"แกพูดว่าอะไร? ฉันขอท้าให้แกพูดอีกที" กำลังภายในของเรเชลระเบิดออกจากตัวเธอ มันแข็งแกร่งมากแทบจะบดขยี้แดร์ริล เธอนั้นอยู่ในระดับปรมาจารย์อาวุโสขั้นสี่! การที่ได้อยู่ในระดับสูงเช่นนี้ตั้งแต่อายุยังน้อยนั้นถือได้ว่าเธอเป็นอัจฉริยะแดร์ริลหายใจไม่ออก แม่ชีแห่งโชคชะตาได้ทำลายพลังของเขาไปจนหมดสิ้น ขณะนี้เขาเป็นเพียงแค่คนธรรมดาซาร่าขึ้นมาจากสระน้ำและฉุดดึงตัวเรเชล "หยุดสักที ทำไมเธอต้องทำแบบนี้?"แดร์ริลนั้นเยี่ยมยอดในสายตาของซาร่า ถ้าหากไม่ใช่เพราะเขา เรเชลอาจจะตายได้ และเขาพูดถูกเกี่ยวกับฮวงจุ้ยของสระน้ำ!เป็นเวลาเที่ยงวัน เรเชลกลับไปที่ห้องของเธอเพื่อแต่งตัวก่อนจะออกไปเรียนหนังสือโซรันนั้นกำลังนั่งอ่านคัมภีร์โบราณเพื่อการค้นคว้า ขณะเขาพยายามอย่างกระวนกระวายเพื่อจะหาทางช่วยแดร์ริลฟื้นพลังกลับคืนมาเรเชลเข้าไปหาพ่อของเธอและกล่าว "พ่อ พ่อเอาตัวแดร์ริลมาที่นี่ทำไม?"การนึกถึงเขาทำให้เธอเป็นบ้า!โซรันมองไปที่เรเชลและกล่าว "เขาคือลูกทูนหัวของฉัน และเขาก็ได้รับบาดเจ็บสาหัส แน่นอนอยู่แล้วที่มันจะสมเหตุผลที่พาตัวเขากลับมาบ้าน" เขากล่าวต่อด้วยรอยยิ้ม "ในเมื่อลูกอยู่ตรงนี้แล้ว พ่อก็มีบางอย่
'อีวาน ไวท์ อยู่ที่นี่?' เรเชลสงสัยเธอนั้นประหลาดใจและรีบกล่าว "พ่อ หนูจะไปกับพ่อด้วย"อีวาน ไวท์คือลูกศิษย์ของโอฟีเลีย เลน และเขายังมาจากตระกูลไวท์ที่มีชื่อเสียงในเมืองมิดอีวานและเรเชลต่างเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน และเธอก็ชื่นชอบเขามากขณะเธอรู้สึกว่าเขานั้นพราวเสน่ห์โอฟีเลียนั่งอยู่บนโซฟาซึ่งเป็นตัวอย่างที่ดีของความสง่างามด้วยทรวดทรงที่เย้ายวนของเธออีวานลูกศิษย์ของเธอ ยืนอยู่ข้างหลังเธอในชุดสูท ดูหล่อเหลาเอาการสุด ๆอีวานเป็นลูกศิษย์ของโอฟีเลียมาได้เกือบสี่ถึงห้าปีแล้ว และค่อนข้างเชี่ยวชาญในการกลั่นโอสถ“อีวาน!” เรเชลทักทายเขาอย่างมีความสุข “ยินดีที่ได้เจอนาย! เราไม่ได้เจอกันนานมาก ฉันเบื่อหน่ายจวนจะตายอยู่แล้ว!”อีวานหัวเราะ "ที่ผ่านมาฉันยุ่ง ๆ แต่ฉันก็มาอยู่ตรงนี้แล้ว!"โอฟีเลียยิ้ม เธอคิดว่าอีวานและเรเชลเป็นคู่บุญทายของสวรรค์โซรันเดินเข้ามาและทักทายโอฟีเลีย "ยินดีต้อนรับสู่ที่บ้านพักน้อย ๆ ของเรา"สมาคมโอสถแห่งเจียงหนานเป็นองค์กรที่มีอิทธิพลอย่างมากในโลกของบรรดาผู้บ่มเพาะ โดยเฉพาะ โอฟีเลีย เลน เธอไม่ควรถูกก้าวล่วงปรมาจารย์และผู้บ่มเพาะหลายคนให้ความเคารพเธอเธอลุกขึ้นยื