บทที่ 460

หลังจากถูกสะกดด้วยมนต์อันวิจิตรของอาคารอันงดงาม แดร์ริลอดไม่ได้ที่จะถามด้วยความปลาบปลื้ม “พ่อทูนหัว นี่มันคือคฤหาสน์ของตระกูลคาร์เตอร์เหรอ? มันใหญ่มาก มันมโห-”

ก่อนที่เขาจะกล่าวจบ เขาก็รู้สึกเจ็บแปลบรวดร้าวในทรวงหน้าอก เขากระอักเลือดออกมามากขึ้น และสายตาของเขาก็มืดดับลงขณะที่เขาหมดสติไปในทันที

แม่ชีแห่งโชคชะตาโจมตีเขาด้วยพละกำลังทั้งหมดของเธอ โชคดีที่แดร์ริลสวมเกราะไหมสวรรค์ ถึงอย่างนั้น หลอดเลือดแดงและเส้นลมปราณของเขาก็แตกสลาย รวมทั้งอวัยวะภายในของเขาด้วย แดร์ริลใช้พลังทั้งหมดของเขาเพื่อตื่นตัวระหว่างทางที่นี่ แต่ตอนนี้เมื่อพวกเขามาถึงแล้ว เขาก็ไม่สามารถฝืนทนได้อีกต่อไป

“แดร์ริล!” โซรันร้องเรียกออกมาด้วยความตื่นตระหนกกับแดร์ริลที่อยู่ในอ้อมแขน เขาเร่งรีบไปที่ห้องโถงใหญ่

คฤหาสน์คาร์เตอร์แบ่งออกเป็นตำหนักชั้นในและตำหนักชั้นนอก ตำหนักชั้นนอกใช้สำหรับต้อนรับแขก ส่วนชั้นในเป็นที่ของตระกูลผู้บ่มเพาะ ห้ามบุคคลภายนอกเข้า แม้แต่แขกผู้มีเกียรติสูงสุดก็เข้าไปในพื้นที่นี้ไม่ได้ ถ้าไม่ได้รับเชิญจากโซรัน

โซรันอุ้มแดร์ริลเข้าไปในห้องตำหนักชั้นในและตะโกนใส่ประตู “เร็วเข้า รีบไป ไปตามมิสเตอร์ เจค