บทที่ 463

"แกพูดว่าอะไร? ฉันขอท้าให้แกพูดอีกที" กำลังภายในของเรเชลระเบิดออกจากตัวเธอ มันแข็งแกร่งมากแทบจะบดขยี้แดร์ริล เธอนั้นอยู่ในระดับปรมาจารย์อาวุโสขั้นสี่! การที่ได้อยู่ในระดับสูงเช่นนี้ตั้งแต่อายุยังน้อยนั้นถือได้ว่าเธอเป็นอัจฉริยะ

แดร์ริลหายใจไม่ออก แม่ชีแห่งโชคชะตาได้ทำลายพลังของเขาไปจนหมดสิ้น ขณะนี้เขาเป็นเพียงแค่คนธรรมดา

ซาร่าขึ้นมาจากสระน้ำและฉุดดึงตัวเรเชล "หยุดสักที ทำไมเธอต้องทำแบบนี้?"

แดร์ริลนั้นเยี่ยมยอดในสายตาของซาร่า ถ้าหากไม่ใช่เพราะเขา เรเชลอาจจะตายได้ และเขาพูดถูกเกี่ยวกับฮวงจุ้ยของสระน้ำ!

เป็นเวลาเที่ยงวัน เรเชลกลับไปที่ห้องของเธอเพื่อแต่งตัวก่อนจะออกไปเรียนหนังสือ

โซรันนั้นกำลังนั่งอ่านคัมภีร์โบราณเพื่อการค้นคว้า ขณะเขาพยายามอย่างกระวนกระวายเพื่อจะหาทางช่วยแดร์ริลฟื้นพลังกลับคืนมา

เรเชลเข้าไปหาพ่อของเธอและกล่าว "พ่อ พ่อเอาตัวแดร์ริลมาที่นี่ทำไม?"

การนึกถึงเขาทำให้เธอเป็นบ้า!

โซรันมองไปที่เรเชลและกล่าว "เขาคือลูกทูนหัวของฉัน และเขาก็ได้รับบาดเจ็บสาหัส แน่นอนอยู่แล้วที่มันจะสมเหตุผลที่พาตัวเขากลับมาบ้าน" เขากล่าวต่อด้วยรอยยิ้ม "ในเมื่อลูกอยู่ตรงนี้แล้ว พ่อก็มีบางอย่