Share
บทที่ 734 เป็นเขาจริง ๆ ด้วย
Related chapter
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 735 เข้าเมือง
เนลล์ เจนนิงส์พยักหน้าจากนั้นเนลล์และเกรกอรี เกรแฮม ก็มุ่งหน้าไปที่รถด้วยกันแนนซี่ เมอร์เรย์ได้รับสัญญาณจากเนลล์แล้ว และรู้ว่า เนลล์จะมีโอกาสได้จัดการพี่ใหญ่คนนั้น ต่อมาเธอก็ต้องรอให้เนลล์กลับมาแล้วดูแลคนที่ทิ้งไว้ข้างหลังด้วยกันหลังจากผ่านไปอย่างกะทันหัน แนนซี่ก็รอให้เนลล์กลับมาอย่างไม่คาดคิดอย่างไรก็ตาม เธอพบว่ามีคนสองคนเดินกลับมาเธอตกตะลึงและประหลาดใจอยู่ครู่หนึ่ง เธอคิดว่าเธอเข้าใจผิดเนลล์ในสถานการณ์เช่นนี้ เธอไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไรเธอควรทำต่อไปหรือไม่? หรือพวกเขากำลังรอ?มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปบ้าง?แนนซี่นั่งอยู่ที่นั่นด้วยใบหน้าที่สับสนเนลล์ยังทำอะไรไม่ถูกและแอบมองแนนซี่อย่างลับ ๆ แนนซี่เข้าใจทาาทางนั้น ปิดปากของเธอไว้ และไม่พูดอะไรเธอปีนขึ้นไปบนรถ และเมื่อพี่ชายเห็นพวกเขากลับมา เขาก็คุยแสดงความยินดีกับเกรกอรีอย่างอบอุ่นเกรกอรีสามารถตอบเขาด้วยภาษาถิ่นที่คล่องแคล่ว เนลล์ไม่รู้สึกอะไร เพราะเธอรู้ว่าพี่ใหญ่คือ เกรกอรี่ ตอนนี้มันฟังดูแปลกไม่ว่าเธอจะฟังมันอย่างไรร่างกายของเธอมีความรู้สึกแปลก ๆหัวใจของแนนซี่เป็นกังวลพอ ๆ กับมดที่อยู่บนกระทะร้อนเมื่อเธอเห็นว่าเน
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 736 ทั้งสองคนได้รับการช่วยชีวิตแล้ว
เมื่อเห็นเช่นนี้ เนลล์ก็เลยไม่สนใจ ขณะที่เธอพาแนนซี่ไปที่โต๊ะและรับประทานอาหารร่วมกันชายอีกคนผ่อนคลายเล็กน้อย เมื่อเห็นว่าเนลล์ปรับตัวเข้ากับวัฒนธรรมของพวกเขาได้อย่างรวดเร็วเขาดีใจมากขึ้นเมื่อเนลล์ตอบคำถามสองสามข้อที่เขาถามเธอที่โต๊ะเนลล์มองดูเกรกอรีด้วยสายตาที่มีความหมายเกรกอรีเข้าใจแต่ไม่ได้ตอบเธอทันที กลับแสร้งทำเป็นไม่เห็นและหันไปทางอื่นเนลล์หงุดหงิดเล็กน้อย จ้องเขาแต่เธอไม่สามารถทำอะไรกับมันได้หลังจากที่พวกเขากินเสร็จแล้ว เธอจึงพบโอกาสที่จะพบเกรกอรีเพียงลำพังเกรกอรีกำลังยืนสูบบุหรี่อยู่หน้าหน้าต่างเขาสวมชุดเหมาแบบเก่า ซึ่งเป็นการแต่งตัวที่เลอะเทอะมาก ขณะที่เขายืนอยู่ตรงนั้น เขายังคงให้ความรู้สึกเหมือนเจ้าชายในยุคกลางที่หลงทางและเป็นอิสระเนลล์มองเขาครู่หนึ่งแล้วส่ายหัวเธอคิดกับตัวเองว่าเธอเป็นบ้าจริง ๆ ที่คิดว่าชายคนนี้ดูเหมือนเจ้าชายเธอเดินไปและพูดอย่างตรงไปตรงมาว่า “ฉันต้องการติดต่อกิดเดียน”เมื่อเกรกอรีได้ยินดังนั้น เขาจึงหันกลับมามองเธอสายตาของเขาคลุมเครือและอธิบายไม่ถูก แต่เนลล์มองเห็นได้ชัดเจนว่าไม่มีการปฏิเสธเขาพยักหน้า “โอเค ผมจะจัดการให้ทีหลัง”
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 737 จะไม่เข้าไปยุ่งอีกต่อไป
จากนั้นกิดเดียนจับมือเนลล์และพูดว่า "เนลลี่ สัญญากับผมอย่างหนึ่งได้ไหม"เนลล์มองเขาแล้วถามว่า “อะไรคะ?”กิดเดียนกล่าวว่า “สัญญากับผมว่าคุณจะไม่เข้าไปค้นหาในเหตุการณ์นั้นอีก”เนลล์ตกใจมากกิดเดียนกล่าวต่อ "ถ้าคุณอยากรู้จริง ๆ ผมจะตรวจสอบให้"เนลล์อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วเธอพูดว่า "อันที่จริง ฉันไม่จำเป็นต้องรู้เกี่ยวกับเหตุการณ์นั้น แต่ฉันแค่รู้สึกว่า..."เนลล์เม้มริมฝีปากของเธอ และเมื่อกิดเดียนมองเธอ เขาก็สอบสวน "รู้สึกอะไร?"เธอตอบว่า "คุณรู้ไหม ฉันมักมีความฝันที่ฉันจมลงสู่ก้นทะเลและไม่ใช่คนเดียว มีคุณ กิดเดียน และฉันกลัวจริง ๆ ฉัน รู้สึกเหมือนเราเคยรู้จักกันเมื่อ 9 ปีที่แล้ว?”กิดเดียนมองเธอด้วยความตกใจหลังจากนั้นไม่นานเขาก็สามารถบังคับรอยยิ้มได้ “เนลลี่ คุณได้ความคิดนั้นมาได้ยังไง?”เนลล์ส่ายหัว“ไม่รู้สิ มันเป็นแค่สัญชาตญาณของฉัน”กิดเดียนเอื้อมมือไปลูบผมของเธออย่างรักใคร่เขาพูดเบา ๆ ว่า “อย่าคิดไร้สาระ ไม่มีอะไรแบบนั้น ถ้าคุณอยากรู้จริง ๆ ว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อ 9 ปีที่แล้ว ผมจะส่งคนไปตรวจสอบให้คุณเอง อย่าเอาตัวเองไปตกอยู่ในอันตรายแบบนี้ ผมเป็นห่วงกันมากเกินไป เข้าใจไหม
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 738 ไม่ใช่พี่ใหญ่
ทุกคนรู้ดีว่าแม้ว่าพวกเขาจะชนะการต่อสู้ แต่พวกเขาก็ยังต้องสูญเสียอย่างหนักมันไม่มีประโยชน์เลยเมื่อเวลาผ่านไปไม่มีใครกล้ายุ่งกับพี่น้องอีกต่อไปต่อมาพี่ใหญ่กลายเป็นบุคคลแรกในเมืองเล็ก ๆ ที่ทำงานนอกเมืองเดิมทีเมืองนี้ถูกซ่อนไว้ และโดยเฉพาะอย่างยิ่งในความคิดของคนดั้งเดิมการทำงานนอกเมืองแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยในสายตาของพวกเขาอย่างไรก็ตาม เมื่อพวกเขายากจนและสิ้นหวังจนไม่มีอะไรจะกิน พี่ใหญ่ก็ออกไปทำงานเขาไม่เพียงแต่ออกไปนอกเมืองเท่านั้น แต่เขายังได้พบกับเจ้านายใหญ่ผู้มั่งคั่งอีกด้วยเขาได้ยินมาว่าหัวหน้าใหญ่ชื่นชมพี่ใหญ่มากจนทำให้เขามีความรับผิดชอบมากมาย ดังนั้นพี่ใหญ่จึงทำเงินได้มากมายและจะส่งให้เขาเป็นระยะ ๆก่อนหน้านี้เขาไม่ได้พบพี่ใหญ่มาหลายปีแล้วดังนั้นเมื่อพี่ใหญ่กลับมาครั้งนี้ เขาคิดว่าทั้งสองคนน่าจะได้พบปะพูดคุยกันและรักษาความสัมพันธ์ที่ดีไว้ได้อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้คาดหวังว่าอารมณ์ของพี่ใหญ่จะเปลี่ยนไปอย่างมาก ดูเหมือนว่าเขาจะกลายเป็นคนที่แตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิงเพียงเพราะเขาออกไปไม่กี่ปีเนื่องจากเขารับเงินของพี่ใหญ่ เขาจึงไม่กล้าถามเขา ถึงแม้ว่าเขาจะมีความสงส
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 739 สายลับของศัตรู
ด้วยเหตุนี้ เกรกอรี่จึงได้นับถือหัวใจของน้องชายที่โง่เขลาคนนี้มากขึ้นเขาโล่งใจที่เกรกอรียอมรับเจตนาที่ดีของเขาพี่ชายที่โง่เขลาได้แลกเปลี่ยนความสนุกสนานกับเกรกอรีอีกสองสามเรื่อง คราวนี้ เกรกอรีไม่ได้ร้อนอีกต่อไปเขาฟังอย่างเงียบ ๆ และตอบก่อนจะจากไปครั้งนี้รถฮัมเมอร์ออฟโรดสองคันขับผ่านหน้าในแสงสลัวยามพลบค่ำ ร่างกายขนาดใหญ่ของพวกเขาที่มีเส้นขนสีดำเรียบเหมือนสัตว์ร้ายสองตัวที่ยืนอยู่เฉย ๆ และดูน่ากลัวหลังจากที่หญิงสาววิ่งออกไป เธอก็ตกตะลึงเล็กน้อยเมื่อเห็นรถสองคันดังกล่าวจอดอยู่หน้าประตูนี่เป็นเรื่องน่าประหลาดใจหลังจากนั้น ดวงตาของเธอก็ส่องประกาย และเธอก็ยิ้มขณะที่เธอวิ่งไป“สวัสดี ฉันควรนั่งตรงไหนดี”ผู้คุ้มกันที่อยู่ในรถได้รับข่าวแล้วว่าคราวนี้เจ้านายจะพาผู้หญิงไปด้วย แม้ว่าเขาจะรู้สึกประหลาดใจ แต่เขาก็ไม่กล้าพูดอะไรเขาชี้ไปที่รถและเปิดประตูให้เธอ จากนั้นผู้หญิงคนนั้นก็นั่งอย่างเชื่อฟังอยู่ข้างในเกรกอรี่ออกมาจากบ้านหลังจากนั้นไม่นานผู้ชายคนนั้นสูงและขายาว ดังนั้นแม้ว่าเขาจะสวมใบหน้าธรรมดา ออร่าของเขาก็ยังโดดเด่นในฝูงชนอาจเป็นเพราะเขาถูกสั่งให้ไม่ทำ คราวนี้น้องชาย
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 740 ตอนนี้มันแตกต่างไปแล้ว
ลอร์เรน ยังคงดื้อดึงพอที่จะขอให้แฮร์ริสันช่วยอธิบายแต่เธอก็ไม่เคยได้รับคำอธิบายนั้นจากเขาเลยแม้แต่ตอนที่เธอกำลังจะตายลอร์เรนได้เสียชีวิตไป 7 ปีหลังจากให้กำเนิด เกรกอรี เกรแฮมหลังจากที่เธอได้เลิกกับแฮร์ริสันแล้วเธอก็ได้รู้ว่าเธอท้องเด็กน้อยคนนี้คือความโศกเศร้าของเธอ เขาเป็นตัวแทนของความรักที่สวยงามของเธอและเป็นหลักฐานในการโดนทิ้งของเธอความรู้สึกของเธอที่มีต่อเด็กคนนี้จึงรู้สึกซับซ้อนมาก ซึ่งตัวเธอเองก็ไม่สามารถอธิบายได้ว่าความรู้สึกนั้นเป็น ความรักหรือความเกลียดชังแต่ยิ่งไปกว่านั้น ตั้งแต่ความสัมพันธ์ของเธอกับแฮร์ริสันได้ถูกเปิดเผย ผู้คนในตระกูลนีซ ที่รู้สึกละอายใจที่เป็นคนทำลายบ้านของเธอ กลัยมองว่าเธอนั้นเป็นความอัปยศต่อครอบครัวและพวกเขาก็ได้ขับไล่เธอออกจากบ้านนับตั้งแต่นั้นมา ลอร์เรนก็พาเกรกอรีย้ายไปกับเธอและได้อาศัยอยู่ในปราสาทแห่งนี้ในสมัยนั้น คู่สองคนแม่ลูก ถูกครอบครัวนั้นไล่ออกไปและไม่ชอบพวกเขา ถึงแม้ว่าพวกเขาจะมีมรดกที่พ่อของลอร์เรนเหลือทิ้งไว้เลี้ยงชีพอยู่บ้าง แต่ชีวิตของพวกเขาก็ยังคงลำบากลอร์เรนติดอยู่กับความสัมพันธ์ที่มีแต่ทำให้เธอเจ็บปวด และความภาคภูมิใจของเ
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 741 หนีจากการแต่งงาน
เขา… เขาจากไปง่าย ๆ แบบนี้เลยเหรอ?หญิงสาวรู้สึกสับสนเล็กน้อย ในความคิดเห็นของเธอ เขาได้ซื้อเธอมาแล้ว ดังนั้นเขาควรจะทำให้ชีวิตการเป็นอยู่ของเธอดีขึ้นแต่ว่าในตอนนี้เขาเพิ่งจะ...จากไป?พ่อบ้านออสบอร์นได้เดินมาเห็นเธอที่กำลังมึนงงอยู่ เขาก้าวเท้าไปข้างหน้า และพูดอย่างเป็นมิตรด้วยรอยยิ้มว่า “สาวน้อย ได้โปรดตามผมมาทางนี้ครับ”เด็กสาวจึงกลับมามีสติอีกครั้ง เธอมองไปที่พ่อบ้านพลางพยักหน้ารับในที่สุดเธอก็ถูกจัดให้อยู่ในห้องรับแขกของคฤหาสน์ทุกอย่างในห้องรับแขกถูกเตรียมเอาไว้หมดแล้ว และแม้ว่าเธอจะมาที่นี่อย่างเร่งด่วน แต่คฤหาสน์แห่งนี้ก็มีของใช้สำหรับผู้หญิงที่เตรียมเอาไว้อยู่แล้วพ่อบ้านออสบอร์นตั้งตารอวันที่เกรกอรีจะพาผู้หญิงสักคนหนึ่งกลับมาที่นี่นานแล้ว เขาคิดมาเสมอว่าข้าวของเครื่องใช้พวกนี้คงจะไม่ได้ใช้อีกต่อไปแล้วแต่สิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เมื่อเกรกอรีได้พาผู้หญิงคนหนึ่งกลับมาที่บ้าน สิ่งของเหล่านี้จึงกลายเป็นสิ่งที่เธอจำเป็นต้องใช้ในทันทีเมื่อหญิงสาวเข้ามาในห้อง เธอก็ต้องตกใจกับการตกแต่งภายในที่ดูหรูหรา รวมไปถึงเหล่าเครื่องสำอาง เสื้อผ้า และรองเท้าแบรนด์หรูจากประเทศต่าง ๆ
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 742 เต็มไปด้วยคำถาม
สุดท้ายแล้วใครจะคิดว่าชายหนุ่มที่เหมือนว่าจะมาจากในเมือง และดูมีการศึกษาสูงจะสมรู้ร่วมคิดกับผู้ค้ามนุษย์?พวกสาว ๆ คงคิดว่าเขาเป็นเพียงรุ่นพี่คนหนึ่งที่มาเที่ยวพักผ่อน ดังนั้นพวกเขาจึงไว้วางใจในตัวเขาเป็นอย่างมากผลก็คือเพราะความเชื่ออย่างไม่ลืมหูลืมตาในตัวเขา พวกเธอจึงต้องลงเอยด้วยการเดินเข้าไปติดกับดักด้วยตัวของพวกเธอเองเดิมทีเขาก็ไม่ได้เตรียมที่จะมุ่งเป้าไปที่ยูเลียนา ลินช์เพราะว่าพ่อของยูเลียนาก็เป็นนักธุรกิจที่มีกิจการอยู่ในพื้นที่นี้อีกอย่างเขาก็มาจากบ้านเกิดเดียวกับยูเลียนาเหมือนกัน เนื่องจากเขายังมีแม่และพี่น้องอยู่ที่บ้าน เขาจึงกังวลว่าหากกำจัดยูเลียนาไป พ่อของเธอจะทำร้ายครอบครัวของเขาแม้ว่าเขาจะย้ายไปอยู่กับยูเลียนามาหลายครั้ง แต่เขาก็ไม่ได้ทำอะไรกับเธอเลยแต่ว่าตอนนี้มันต่างไปจากครั้งก่อนเพราะว่าครั้งนี้ยูเลียนาเป็นคนที่หนีออกมาด้วยตัวของเธอเอง และก่อนที่เขาจะพาเธอไป เขาก็ได้บอกกับเธอไว้แล้วว่าเขาสามารถช่วยเธอได้ แต่เธอจะต้องไม่ให้พ่อของเธอรู้อย่างเด็ดขาดยูเลียนาที่กำลังจดจ่อกับการหลบหนีจากความทุกข์ยากในเวลานั้น ทำไมเธอถึงต้องมัวมาคิดแล้วคิดอีกด้วยล่ะ?เธอคิด
Latest chapter
- ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 1087 บทส่งท้าย (ตอนจบ)
- ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 1086 แม่ทูนหัวอยู่นี่แล้ว
- ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 1085 พาเธอไปเอง
- ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 1084 เจมและมูน
- ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 1083 เขารู้สึกผิด
- ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 1082 ผ่าตัดประสบความสำเร็จ
- ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 1081 คลอดก่อนกำหนด
- ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 1080 รวมญาติ
- ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 1079 นี่คือรักแท้
