บทที่ 465 ตรงไปตรงมา

ในฐานะที่เป็นลูกหลานของนายท่านการ์เร็ตต์ โจเซฟ และคนอื่น ๆ ต้องปฏิบัติตามความปรารถนาของเขา

อย่างไรก็ตาม มันอาจเป็นงานศพที่เรียบง่าย แต่ก็ยังมีงานอีกมากที่ต้องทำ

เนลล์ไม่ได้เข้าร่วมพิธีบริจาคอวัยวะของนายท่านการ์เร็ตต์ เธอรู้สึกว่ามันเป็นการลงโทษสำหรับผู้ที่ไม่อยากจากไป

เธอกลับบ้านในตอนกลางคืน และไม่ได้ทานอาหารเย็น เธอขังตัวเองอยู่ในห้อง

เธอนั่งบนระเบียงขนาดใหญ่ ยังมีเวลาอีกสองเดือนก่อนวันตรุษจีน อากาศแจ่มใสเป็นพิเศษในช่วงปลายฤดูหนาวในเมืองหลวง มองเห็นท้องฟ้าเต็มไปด้วยดวงดาวในตอนกลางคืน ทำให้เกิดจุดระยิบระยับในท้องฟ้าสีครามที่อยู่เบื้องล่างของสวรรค์

ไม่มีใครรู้ว่ากิดเดียนเดินเข้ามาจากด้านหลังเมื่อไร แต่เธอรู้ว่าเป็นเขาโดยไม่ต้องหันหลังกลับไปมอง

“ทุกคนบอกว่าหลังจากที่คนตายไป พวกเขาจะกลายเป็นดวงดาวบนท้องฟ้า และดูแลคนที่พวกเขาต้องการปกป้องต่อไป คิดว่าจริงไหม?” เธอถาม

คนข้างหลังไม่ตอบแต่กลับตอบกลับในลำคอเบา ๆ แทน

เนลล์หันกลับมามองเขา

ภายใต้ราตรีที่ปกคลุมไปด้วยความเงียบสงบ กิดเดียนเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้ายามค่ำคืนที่ไม่มีที่สิ้นสุด เธอไม่สามารถอ่านดวงตาของเขาจากมุมของเธอได้ แต่สามารถระบ