บทที่ 1039 ฉันไม่รักเขา

หลังเลิกเรียน ซาแมนธามาที่คฤหาสน์ลูน่า เธอกระโดดเข้าไปในบ้าน

"พี่ใหญ่! พี่ใหญ่!"

เชนน์ไม่ตอบเธอ ซาแมนธาจึงเรียกเขาต่อ

ซาแมนธาเปลี่ยนรองเท้าแตะ เธอถามเขาอย่างมีความสุข "พี่แยนนี่อยู่ไหน พี่ใหญ่? คืนนี้เราจะกินไก่มะนาวกันหรือเปล่า?"

เชนน์มองเธออย่างเย็นชาแล้วตอบห้วน ๆ "คืนนี้เราจะกินขนมปัง"

ซาแมนธาบ่น “กินขนมปังมันดีตรงไหน? หนูไม่อยากกิน! หนูอยากกินสุกี้ยากี้! ไก่มะนาว! ไก่เผ็ด! หมูเปรี้ยวหวาน! กุ้งเคจุน!"

"เธอก็กลับไปกินที่บ้านสิ ถ้าอยากกินของพวกนั้น ที่นี่ไม่มีของแบบนั้นหรอก"

ซาแมนธาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เธอพูดอย่างเขินอาย "หนูไม่กลับ! หนูอยากกินอาหารที่พี่แยนนี่ทำ!"

"งั้นก็ออกไปหาเธอสิ! ไม่ต้องมาถามพี่!" เชนน์ตะคอกใส่เธอ

ซาแมนธาตกใจ เมื่อกลับมาได้สติก็ถามเขา "พี่...ทะเลาะกับพี่แยนนี่เหรอ พี่ใหญ่?"

ซาแมนธามองพี่ชายเธอ

เชนน์มองเธอ "พี่เลิกกับเธอแล้ว ถ้าพูดชื่อเธออีก คราวหน้าพี่จะเอาเงินจากเธอมา"

หลังจากนั้นเขาก็ขึ้นไปข้างบน

ซาแมนธาตามหลังเขาไปแล้วพูดไม่หยุด "ทำไมถึงใจร้ายแบบนี้ พี่ใหญ่! พี่แยนนี่อยู่กับพี่มาตั้งนาน พี่เลิกกับเธอแบบนั้นได้ยังไง? โหด