แยนนี่ตื่นขึ้นมาจาดสายเรียกเข้าเป็นชุด ๆ ของซินดี้ น้ำเสียงของซินดี้ฟังดูวิตกกังวลจากปลายสายอีกด้าน เธอถามอย่างตื่นเต้นว่า “แยน เธอบอกว่าเธอกับเชนน์กลับมาคบกันแล้วไม่ใช่เหรอ?” "ใช่ เกิดอะไรขึ้น?" “เธอรีบเปิดอินเตอร์เน็ตดูสิว่าตอนนี้คนกำลังพูดถึงเรื่องอะไรกัน ทำไมคนถึงพูดกันว่า เชนน์กับวิเวียนกลับไปคบกันอีกครั้งล่ะ?” แยนนี่อึ้ง “วิเวียนเหรอ?” “ใช่ ตอนนี้มันกำลังเป็นข่าวดังในโลกอินเทอร์เน็ตเลย! คนอื่นต่างสงสัยกันว่าวิเวียนกับลูกชายของครอบครัวจินกลับมาคบกัน! มันมีรูปด้วยนะ!” แยนนี่หยิบไอแพดและเริ่มดูข่าวในอินเตอร์เน็ต โพสต์ที่เปิดเผยข้อมูลมีคอมเมนต์กว่าสามหมื่นคอมเมนต์ หนึ่งแสนไลค์และห้าหมื่นแชร์ในช่วงเวลาสั้น ๆ เพียงแค่สามชั่วโมง แยนนี่ขมวดคิ้ว มันดังขนาดนั้นเลยเหรอ? เธอคลิกเข้าไปในรูปภาพ เป็นรูปของวิเวียนกำลังกอดเชนน์ที่คฤหาสน์ลูน่า ภาพถูกเบลอไว้ แต่ทั้งคู่ดูสนิทสนมกันมากโดยเฉพาะเมื่อวิเวียนมองขึ้นไปที่เชนน์ และเขามองกลับลงมาที่เธอ ภาพนั้นเป็นภาพที่สะดุดตาจริง ๆ พวกเขาดูเหมือนคู่รักที่งดงาม “เธอโทรหาเชนน์ และถามเขาเกี่ยวกับเรื่องนี้หรือยัง?” แยนนี่ยักไหล่ และพูดว่า “
แยนนี่โทรหาเชนน์หลังจากที่เธอเตรียมส่วนผสมเสร็จแล้ว “นายท่านเชนน์ คุณจะมาถึงเมื่อไหร่?” เชนน์หัวเราะเบา ๆ จากอีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ เขาแซวเธอ “คุณคิดถึงผมมากขนาดนั้นเลยเหรอ?” “ฉันแค่อยากรู้ว่าจะทำอะไรเผื่อไว้ไหม” เชนน์กำลังเดินทางไป เขาพูดว่า "ผมกำลังจะถึง" หลังจากผ่านไป 10 นาที แยนนี่ก็ตระหนักว่าไม่มีไวน์สำหรับทำอาหารตอนที่เธอต้องการจะนึ่งเนื้อ ดังนั้นเธอจึงไปที่ร้านชั้นล่างเพื่อซื้อไวน์สำหรับทำอาหาร เธอบังเอิญเจอเชนน์ในละแวกนั้นหลังจากซื้อไวน์ เชนน์เพิ่งจอดรถเสร็จ แยนนี่โบกมือให้เขา “นายท่านเชนน์ ทางนี้” เชนน์เดินไปหาเธอ และหยิบไวน์สำหรับทำอาหารจากเธอ เขามองดูมันแต่ไม่รู้ว่ามันคืออะไร เพราะเขาไม่เคยทำอาหารมาก่อน “ทำไมคุณถึงซื้ออันนี้ล่ะ?” “ฉันทำปลานึ่งให้คุณ ช่วยขจัดกลิ่นคาวได้” เชนน์ดึงเธอเข้าหาเขา และโอบรอบเอวของเธอ เขาก้มศีรษะลง และจูบเธอก่อนดึงเธอไปที่ทางเดิน ทันใดนั้น ร่างหนึ่งก็ปรากฏขึ้นที่ทางเดินทันทีที่พวกเขามาถึง คน ๆ นั้นโยนแป้งหนึ่งห่อใส่หน้าของแยนนี่ เชนน์ดึงแยนนี่เข้ามากอดทันที และแป้งก็ตกลงมาบนใบหน้าของเชนน์แทน “นายท่านเชนน์!” เชนน์รู้สึกว่าดวงต
พวกเขามาถึงที่บลู วอเทอร์ เรสซิเดนเชียล เชนน์กำลังนั่งอยู่ที่เบาะนั่งผู้โดยสารอย่างสบาย เขานั่งไขว้ห้างและไม่มีทีท่าจะลงจากรถโดยทันที แยนนี่กำลังปลดเข็มขัดนิรภัยของเธอ เธอเหลือบมองเขา และเตือนเขาว่า “นายท่านเชนน์ เราถึงบ้านแล้ว คุณต้องลงจากรถได้แล้ว” “ช่วยผมปลดเข็มขัดนิรภัยหน่อย” แยนนี่พูดไม่ออก “เข็มขัดนิรภัยอยู่ติดกับคุณ ลองคลำหามันดู” เชนน์ขมวดคิ้ว และพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่เป็นมิตร “ตอนนี้ผมตาบอด และคุณคือเหตุผลที่ทำให้ผมกลายเป็นคนตาบอด คุณกำลังพยายามหลีกเลี่ยงความรับผิดชอบของคุณงั้นหรือ?” แยนนี่ช่วยเขาปลดเข็มขัดนิรภัย เธอลงจากรถเดินผ่านด้านหน้ารถ และเปิดประตูทางเบาะนั่งผู้โดยสารเพื่อช่วยเขาออกจากรถ “ยกขาขึ้น ระวัง ๆ นะ" จู่ ๆ เชนน์ก็กลายเป็นคนตาบอด ดังนั้นเขาจึงพบว่ามันยากที่จะปรับตัวเข้ากับสิ่งต่าง ๆ มากมาย เขาต้องทนทุกข์ทรมานอย่างแน่นอน แต่คิดว่าเขาสามารถกดขี่แยนนี่ได้ เขาก็ไม่รังเกียจที่จะตาบอดอีกสักสองสามวัน แยนนี่ช่วยชายตาบอดเข้าไปในลิฟต์ พวกเขาพบผู้หญิงที่อยู่ชั้นเดียวกับพวกเขาหลังจากเข้าไปในลิฟต์ “โอ้ เกิดอะไรขึ้นกับตาของชายหนุ่มคนนี้? เขาตาบอดเหรอ?” เชน
แยนนี่ปอกผลทับทิมลูกใหญ่ และเชนน์กินไปเกือบหมด เชนน์คิดว่าเขาควรจะกินทับทิมมากกว่านี้ในอนาคต อาหารที่เขาไม่เคยชอบกินมาก่อนกลายเป็นของโปรดของเขาแล้วตอนนี้ เชนน์สนุกกับการกดขี่แยนนี่ ดังนั้นในตอนเย็นเชนน์ที่ปิดตาด้วยผ้าก๊อซพูดกับแยนนี่ด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ว่า "ผมอยากอาบน้ำ" แยนนี่มองดูอาการของเขา และพูดว่า “ฉันจะช่วยพาคุณไปห้องน้ำ คุณอาบน้ำเองได้ไหม และเรียกฉันหลังคุณอาบน้ำเสร็จ?” เชนน์ตอบอย่างเย็นชาว่า “ถ้าผมล้มในห้องน้ำ และกลายเป็นง่อย คุณจะรับผิดชอบตลอดชีวิตที่เหลือของผมไหม?” แยนนี่กำลังเตรียมชุดนอนของเขา ขณะที่เธอเลียนแบบน้ำเสียงของเขา “ถ้าคุณต้องการ ฉันจะรับผิดชอบเอง ฉันจะเป็นนักแสดงทำไม? ถ้าฉันเป็นภรรยาของคุณ ฉันอยู่กินใช้ชีวิตสุขสบายกับคุณได้เลย เชนน์กลั้นรอยยิ้มของเขาไว้ เขาตาบอดแต่ก็ยังทำตัวน่ารำคาญเหมือนเดิม “ผมไม่รู้ว่าคุณเป็นคนทะเยอทะยานขนาดนี้ คุณตั้งเป้าที่จะเป็นคุณนายเชนน์ตั้งแต่อายุยังน้อยขนาดนี้เลยเหรอ?” "ฉันจะผ่านชีวิตที่ยุ่งเหยิงขนาดนี้ได้อย่างไรถ้าฉันไม่ทะเยอทะยานเพียงพอ?" แยนนี่พูดอย่างไม่ใส่ใจ เชนน์คิดในใจว่า 'เอาเลย ตำแหน่งนั้นเป็นของคุณเมื่อถึงเว
แยนนี่เข้ามาคุยกับเชนน์ก่อนเข้าร่วมกองถ่าย 'เสียงกระซิบจากความตาย' ในเดือนสิงหาคม ประตูคฤหาสน์ลูน่าเปิดออก และไม่มีใครอยู่ชั้นล่าง “นายท่านเชนน์?” เธอเรียกชื่อเขา ขณะที่เธอเปลี่ยนรองเท้าสลิปเปอร์ ไม่มีใครตอบ แยนนี่เห็นจดหมายเปิดผนึกบนโต๊ะอาหาร มีบางอย่างดึงดูดความสนใจของเธอ ผู้ส่งคือซามูเอล ก่อนที่แยนนี่จะได้ทำอะไร เชนน์ก็เดินลงบันไดมาแล้ว แยนนี่รู้สึกราวกับว่าเธอกำลังถูกสอดแนม เธอถามว่า “นายท่านเชนน์ ทำไมจดหมายของฉันถึงอยู่กับคุณ?” เชนน์เยาะเย้ย “ยิ่งไปกว่านั้น ทำไมคุณยังติดต่อกับเขาอยู่อีก?” “ฉันไม่ได้ติดต่อ” เดี๋ยวเชนน์รู้เกี่ยวกับซามูเอลได้อย่างไร? แยนนี่สูดหายใจเข้าลึก ๆ เธอขมวดคิ้ว และถามว่า “นายท่านเชนน์ คุณกำลังสอบสวนฉันอยู่หรือเปล่า?” “ทำไมผมไม่ควรล่ะ? แยนนี่ คุณคิดว่าคุณเป็นใครสำหรับผม? ทำไมผมไม่ควรล่ะ?” คำพูดของเชนน์แข็งขัน ความโกรธปะทุในตัวเธอ “คุณสามารถสอบสวนฉันได้ แต่เปิดจดหมายของฉันงั้นเหรอ? ใช่ คุณให้เงินฉัน แต่ไม่ได้หมายความว่าคุณสามารถบุกรุกความเป็นส่วนตัวของฉันได้” เชนน์ทำสีหน้าไม่พอใจ เขาเดินเข้ามาหาเธอ และหยิบจดหมายมา “คบกับผู้สนับสนุนของค
เมื่อแยนนี่กับซินดี้เปลี่ยนเป็นชุดเครื่องแบบพนักงาน พวกเธอก็มุ่งหน้าไปยังห้อง 888VIP พร้อมเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ที่พวกเขาสั่งแยนนี่เหลือบมองรายการเครื่องดื่ม 'บ้าน่า สองสามแสนเหรียญสำหรับเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ในหนึ่งคืน ห้องวีไอพีของบาร์แห่งนี้หาเงินได้ด้วยแค่การเครื่องดื่มเพียงอย่างเดียวก็ทำเงินได้มหาศาลแล้ว'แยนนี่อดไม่ได้ที่จะเยาะเย้ย “คาเมรอน เยเกอร์ที่เธอชอบคนนี้ เขาเป็นคนฟุ่มเฟือยจริง ๆ”ซินดี้ตอบอย่างชัดเจน “เขาเป็นคนดังมีชื่อเสียง ดังนั้นการสั่งเครื่องดื่มที่มีราคาสองแสนเหรียญจึงเป็นเรื่องปกติไม่ใช่หรือ?”นั่นเป็นความจริงที่เชนน์เปลี่ยนรถของเขาอยู่ตลอดเวลา และรถแต่ละคันมีราคามากกว่าสองสามล้าน ราคามันแพงกว่าแอลกอฮอล์ทุกชนิดก็อก! ก็อก! ก็อก!แยนนี่กับซินดี้เคาะประตูมีคนมากมายอยู่ในห้อง คาเมรอนเป็นเจ้าของวันเกิด เขาจึงเชิญเพื่อนฝูงมามากมายสาวสวยคนหนึ่งได้ยินเสียงเคาะประตู และพูดว่า “ฉันคิดว่านั่นน่าจะเป็นเครื่องดื่มของเรา ฉันจะไปเปิดประตู”ซินดี้เดินข้างหน้า และแยนนี่ตามหลัง เธอก้มศีรษะลงเล็กน้อยเพราะกลัวว่าคาเมรอนจะจำเธอได้ข้อดีคือห้องนั้นมืดสลัว เสียงเอะอะจากเครื่องคา
แยนนี่ถูกเชนน์ผลักติดกับประตู เธอไม่สามารถขยับได้ และหัวใจของเธอก็เต้นเร็วมากตอนแรกเธอได้รับผลกระทบจากอากาศที่สดชื่น และเย็นยะเยือกของช่วงปลายฤดูหนาวในเมืองนอร์ท ซิตี้ แต่ตอนนี้อากาศเยือกเย็นราวกับเติมฟืนเข้าไปในความกระสับกระส่าย ทำให้ไฟลุกโชนมากขึ้นแยนนี่ยิ้มเบา ๆ ดวงตาคลอของเธอมองกลับไปที่ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขา “นายท่านเชนน์ คุณรู้ไหมว่าตอนนี้คุณหน้าตาเป็นอย่างไร?”เชนน์ยังคงจูบที่คอของเธอ และตอบอย่างไม่ใส่ใจ “หล่อเหลา แหกคอก สมชาย หรือผีล่ะ?”“หล่อ มันเป็นเรื่องจริง แหกคอกนั้นก็ด้วย แต่…คุณเป็นเหมือนคนไร้ศีลธรรมที่มาทวงหนี้มากกว่า”เชนน์ตกตะลึงเล็กน้อย 'ผู้หญิงคนนี้กล้าดียังไงมาพูดถึงฉันแบบนั้น!'เขายิ้มอย่างหยอกล้อ “ในเมื่อคุณเป็นหนี้ผม ผมก็จะไม่ปฏิเสธ”แยนนี่พูดไม่ออก 'เขากล้าดียังไงมาเล่นตามน้ำด้วย!' เธอตระหนักว่าเธอไม่สามารถอ่อนข้อให้กับคนอย่างเชนน์ได้ ยิ่งคุณให้มากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งต้องการมากขึ้นเท่านั้นมือของแยนนี่ถูกหนีบไปที่ประตูเย็นเยือก เธอกำหมัดแน่น เธอเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย และระงับอาการใจสั่นในหัวใจของเธอ และพูดกับเชนน์ด้วยน้ำเสียงที่เย็นเยียบ และสงบ “นายท่านเช
ยานนี่ไม่ใช่ผู้หญิงโอ้อวด เนื่องจากเชนน์ได้พูดสิ่งเหล่านั้นแล้ว แยนนี่ก็ตรงเข้าประเด็น“ถ้าฉันเป็นแฟนของคุณ ฉันจะไม่ยอมให้แฟนมีชู้เหมือนกรณีของแคสซี่ เลวีแบบครั้งก่อน เป็นข้อหนึ่งหากความสัมพันธ์ของเราเป็นการทำธุรกรรมฉันจะไม่มีสิทธิ์เข้าไปยุ่ง แต่ในฐานะแฟนของคุณ ฉันรังเกียจมัน”เชนน์มองเธอด้วยดวงตาเข้มและลึกล้ำ เขาหัวเราะออกมา ยกมือขึ้น และบีบใบหูที่อ่อนนุ่มของเธอเบา ๆ “ตอนที่ความสัมพันธ์ของเราเป็นการทำธุรกรรม คุณก็ยังบล็อกผมเลยไม่ใช่หรือ?”แยนนี่รู้สึกว่าข้อบกพร่องของเธอถูกพูดถึง เธอขมวดคิ้วเล็กน้อย และขยับออกจากนิ้วของเขาที่กำลังจับใบหูของเธอ “เชนนู คุณรู้สึกอย่างไรกับฉัน?”“คุณไม่รู้เหรอ?”แยนนี่พูดไม่ออก เธอจะรู้ได้อย่างไร? เธอไม่ใช่หนอนในท้องของเขานิเชนน์เดินเข้าไปหาเธอด้วยขายาวของเขา จ้องไปที่ริมฝีปากอวบอิ่มของเธอด้วยดวงตาสีเข้ม และลึกล้ำของเขา และพูดด้วยเสียงแหบแห้งว่า “คุณคิดว่าผมว่างขนาดนั้นที่จะคลั่งไคล้ผู้หญิงที่ผมไม่ชอบมาเกือบสองปีอย่างนั้นเหรอ?”คำพูดเหล่านี้ออกมาจากปากของเชนน์ มันไม่สอดคล้องกันอย่างอธิบายไม่ถูกแต่หัวใจของแยนนี่เต้นเร็วอย่างมาก เชนน์ขยับเข้าไปใกล้