เข้าบ้านมานั่งล้อมวงกันได้สามภพก็รีบส่งรูปให้ม่อนไหมได้ดูให้เห็นกับตา ก่อนจะเล่าว่าผู้ชายคนนี้คือลอเลนโซ เพิ่งจะเดินทางมาประเทศไทยเพื่อเข้ามารับตำแหน่งหุ้นส่วนและกรรมการของบริษัทแทนพ่อของเขาที่เพิ่งเสียไป
ม่อนไหมนั่งดูรูปภาพเงียบๆ อยู่พักใหญ่ เพื่อนๆ ทั้งสามต่างก็นั่งเงียบมองตากันไปมาก่อนจะจับจ้องไปยังยังม่อนไหมลุ้นระทึกกับปฏิกิริยาของเธอ
“ถ้าฉันจะบอกว่าฉันเชื่อว่าผู้ชายคนนี้คือแอล พวกแกจะว่าฉันเพ้อเจ้อหรือเปล่า” ม่อนไหมเอ่ยออกมาเสียงสั่น แค่เห็นแวบแรกเธอก็มั่นใจว่าคนในรูปคือสามีของตัวเอง แม้จะยังอยู่ด้วยกันไม่นานมากก็เถอะ แต่ด้วยความที่เคยดูแลกันใกล้ชิดเห็นกันมุกซอกทุกมุมเพียงแค่ชายหนุ่มหันหลังเธอก็จำได้ว่าเป็นเขา
“พวกฉันก็มีแอบคิดเหมือนแก แต่เค้ามีท่าทางเหมือนไม่เคยรู้จักฉัน ทั้งที่ฉันก็พูดคุยด้วยตั้งหลายคำ” สามภพเริ่มพูดเสียงอ่อน เพราะเห็นว่าม่อนไหมกำลังมีสีหน้าไม่ค่อยสู้ดี
“แกพาฉันไปเจอเค้าได้ไหมแพตตี้”
“เรื่องนั้นพอจะทำได้ แต่ถ้าเค้าบอกว่าไม่ใช่แอลแล้วก็ไม่เคยรู้จักแก แกจะเชื่อเค้าแล้วหยุดการกระทำทั้งหมดใช่ไหม” สิ้นคำถามของสามภพทุกสายตาก็มองกองรวมกันอยู่ที่หน้าของม่อนไหม
“พาฉันไป
