"อื้อ!!" ทันทีที่เรียวลิ้นสากได้สอดเข้ามาตวัดควานในโพรงปากอย่างเอาแต่ใจ กำปั้นเล็กก็กระหน่ำทุบตีใส่แผงอกแกร่งไม่ยั้งหวังให้เพลิงหยุดกระทำ
"อืม" ลำคอหนาเปล่งเสียงครางดังเล็ดลอดออกมาเบาๆ เลื่อนมือข้างที่ประคองใบหน้าเธออยู่ลงมาบีบเคล้นเต้าอวบตามอารมณ์กระสัน ทำเจ้าของเรือนร่างยิ่งดิ้นพล่านเข้าไปใหญ่เปลี่ยนจากทุบตีเป็นรวบรวมเรี่ยวแรงทั้งหมดผลักเขาออกห่าง
พลั่ก!
"อึก" มือเล็กยกขึ้นมาปาดน้ำลายออกจากกลีบปากลวกๆหลังริมฝีปากหลุดออกจากกัน ก่อนฝ่ามือนั้นจะเหวี่ยงไปฟาดลงบนแก้มสากเต็มแรงด้วยความโมโหที่เขาเอานิสัยเดิมๆกลับมาใช้กับเธออีก
เพียะ!
“อย่ามาใช้นิสัยเลวๆกับฉันอีก ยิ่งนายทำแบบนี้ความเป็นพ่อของลูกฉันก็จะไม่ให้" เธอขู่ฟ่ออย่างไม่ยอมอีกแล้ว ขณะที่เพลิงดุนลิ้นในกระพุ้งแก้ม พร้อมกับยกนิ้วโป้งขึ้นมาปาดเช็ดคราบเลือดออกจากมุมปากตัวเอง
ใบหน้าคมคายหันกลับมามองอีกฝ่ายด้วยแววตายังคงอ้วนวอน ก่อนจะตอบกลับไป "ถ้าไม่อยากให้ทำแบบนี้ก็ให้โอกาสฉันได้แก้ตัวสิ ให้ฉันได้ดูแลได้ชดเชยในสิ่งที่ได้ทำไว้กับเธอ" มือหนาเอื้อมไปจับมือเธอมากุมไว้
เขารู้ดีว่าคนเลวอย่างเขามันไม่สมควรได้รับโอกาส แต่จะให้ทำยังไงก็ในเมื่อในชีว
