Nang isara ni Analyn ang pinto, binawi ni Anthony ang tingin niya roon. Muli niyang ibinaba ito sa chess board, at saka nagsalita nang hindi tumitingin sa lolo niya.
“Yes, Lolo. Nung una. Pero ngayon gusto ko na si Analyn bilang siya.”
Ngumiti si Greg.
“It’s good that you really like Analyn. Ngayong lumagay ka na sa tahimik, matatahimik na rin ako. Hindi na kita kukulitin. Hindi na ako manghihinayang na mawala. Kasi alam kong may mag-aalaga na sa ‘yo.”
“Lolo…”
Bahagyang tumawa si Greg.
“Ano? Sa kamatayan na rin naman ako papunta talaga. Son, I am eighty years old already. Ano pa ba ang gusto mo? Umabot pa ako ng one hundred? Hinihintay na ako ng Lola mo. Ang gawin mo na lang, bilisan mo na at bigyan n’yo na ako ng apo sa tuhod ni Analyn,” nakangiting litanya ni Greg na para bang normal na paksa lang ang pinag-uusapan nila ni Anthony.
Nag-alangang sumagot si Anthony, pero nang makita niya sa mukha ng lolo niya ang saya, napilitan siyang sagutin ito.
“Sige, ‘Lo,”
Samantala, sa labas ng kuwarto ni Greg, naroroon pa rin si Analyn at kausap ang Mama niya sa kabilang linya. Wala namang bago sa mga sinabi ng Mama ni Analyn, pareho lang din ng mga sinabi nito bago siya umalis ng bahay nila. Kinukukit pa rin siya nito na hiwalayan ang pinakasalan niya at sumama na sa naka-blind date niyang si Michael.
Inayos ni Analyn ang mukha niya bago pumasok uli sa kuwarto ng matanda. Ayaw niyang isipin nito na may nagpapagulo sa isip niya. Ano pa nga ba at dinala siya rito ni Anthony para aliwin ang lolo nito.
“Oh? Tamang-tama. Hapunan na at nagugutom na ako. Tara, kumain muna tayo sa labas. Ngayon ko lang kayo makakasalong dalawa sa pagkain.,” masiglang sabi ni Greg nang makita na bumalik na si Analyn sa kuwarto.
Hindi na sila lumabas ng ospital dahil marami namang mapagpipiliang kainan sa loob ng building ng ospital. Pumili na lang si Anthony ng mga pagkain na magugustuhan ng lolo niya at pasok sa diet nito ngayon. Nang makapili ay inabot niya kay Analyn ang menu.
“Baka may gusto kang kainin diyan sa menu nila.”
Tiningnan ni Analyn ang menu. Hindi niya kasi kilala iyong mga pinili ni Anthony na mga pagkain kaya naghanap siya ng ulam na pamilyar siya.
Hindi nagtagal ay dumating na ang mga order nila. Hindi na nagulat si Analyn ng asikasong-asikaso siya ni Anthony. Pansin niya na natutuwa ang lolo nito sa ikinikilos ng apo. Kaya naman para suportahan pa si Anthony sa pagpapanggap sa lolo niya ay naisipan ni Analyn na gawin din ang ginagawa ni Anthony.
Kumuha siya ng isang putahe na inordee niya mismo at saka inilagay ito sa plato ni Anthony.
“Anthony, eto oh…,’yung favorite mo…” nakangiting sabi pa ni Analyn.
Nakasentro ang atensyon niya sa paglalagay ng pagkain sa plato ni Anthony kaya hindi niya napansin ang tila nagbibigay babala na tingin nito sa kanya. Napahinto lang si Analyn nang magsalita si Greg.
“Ha? Kailan pa naging paborito ni Anthony ang talong? Mula bata pa ’yan hindi iyan kumakain ng talong. Ever since… Analyn.”
Nag-angat ng tingin si Analyn. Nakatingin sa kanya si Lolo Greg habang may pagtataka sa mukha. Hindi alam ni Analyn kung ano ang sasabihin o gagawin kaya napangiti na lang siya sa matanda.
Tumikhim naman si Anthony kaya napabaling ang tingin at Lolo Greg sa binata.
“‘Lo… hindi mo ba alam? Kumakain na nito si Anthony ngayon,” biglang sabi ni Analyn.
“Talaga?” Hindi pa rin makapaniwalang tanong ni Greg.
“Uh-huh… since… favorite ko po ang talong, kaya… nagustuhan na rin ni Anthony.” Napalunok nang malaki si Analyn. Hindi niya alam kung ano ang maaaring gawin sa kanya ng boss ng DLM pag-uwi nila.
“Sabagay…” tumango-tango si Greg, “ang sabi nga, kapag ang dalawang tao ay nagsasa,a na ng matagal, iyong mga paborito at ginagawa ng isa ay nahahawa niya na rin sa isa. Justbloke me, I am not accustomed to eating desserts after meal. Pero iyong asawa ko, itong lola ni Anthony, hindi nabubusog iyon kapag hindi nakakain ng panghimagas. Kaya nasanay na rin ako na kumakain ng sweets after meal.”
“Opo! Ganun nga po ‘yun!” natutuwang sang-ayon ni Analyn.
Hindi naman sinasadyang napatingin si Greg kay Anthony at sa talong na nasa plato niya.
“Oh, Tonton. Kainin mo na ‘yang talong! Paborito n’yo pala ni Analyn ‘yan,” nakangiting sabi ni Greg sa apo.
Walang nagawa si Anthony kung hindi sapilitang kainin ang pagkaing pinaka-ayaw niyang kainin. Tinandaan na lang niya na bibigyan niya ng leksyon mamaya ang dalaga pag-alis nila sa ospital.
Pagkatapos nilang kumain ay agad na ibinalik ng dalawa sa kuwarto niya si Greg. Nang maihiga na nila ito ay agad sila nitong itinaboy.
“Sige na. Okay na ko. Alam kong mga busy kayo kaya pwede na kayong umalis. Salamat sa pagdalaw, lalo na sa iyo, Analyn. Just bring her back here if you have time.”
“Sige, ‘Lo. Magpahinga ka na. Babalik na lang uli kami ni Analyn.”
Lumapit si Analyn sa matanda at saka masuyong niyakap ito. Hindi pa nagtatagal ang pagyakap niya sa matanda nang maramdaman niya ang kamay ni Anthony, tila inaaya na siya nitong umalis sila kaya bumitiw na siya kay Greg.
Hawak-hawak nang mahigpit ang mga kamay niya habang naglalakad sila papunta sa pintuan. Alam ni Analyn na sinasadya ni Anthony ang paghawak nito ng mahigpit sa kamay niya.
“Sir Anthony, nasasaktan ako,” pabulong na sabi ni Analyn dito, “nakatingin pa sa atin ang lolo mo.”
“Wala kang karapatang magreklamo,” impit na sagot sa kanya ni Anthony, halatang galit.
Hanggang sa paradahan ng sasakyan ay hindi inalis ni Anthony ang mahigpit na hawak niya kay Analyn. At dahil alam niyang natatanaw mula sa kuwarto ng Lolo niya ang puwesto nila ngayon kaya ipinagbukas niya ng pintuan at dalaga at saka maingat na isinakay.
“Sorry na, Sir. Hindi ko sinasadya ‘yung kanina. Gusto ko lang namang dagdagan ‘yung acting mo. Kaso nawala sa isip ko iyong mga pagkaing ayaw mo,” paghingi ng pasensya ni Analyn nang nakaupo na sila pareho.
“Sure ka ba diyan sa sinasabi mo? O sinadya mo talaga?” Matiim na nakatingin si Anthony sa mukha ng dalaga na tila pinag-aaralan nito ang katotohanan sa sinabi niya.
Itinaas ni Analyn ang kanang kamay niya na tila nanunumpa. “I swear, Sir. Hindi ko talaga sinadya.”
Lumunok si Analyn. Sa totoo lang ay sinadya niya talagang ipakain iyon sa binata, bilang ganti sa dalawang oras na paghihintay niya rito kagabi sa labas ng subdibisyon niya.
Naniniwala si Anthony na sinadya iyon ni Analyn. Hindi niya nakikita sa dalaga ang sinseridad. Minabuti niyang palampasin na lang ngayon ang ginawa nito.
Binawi niya ang tingin sa dalaga at saka pinaandar na ang sasakyan.
“Remember, Miss Ferrer. One wrong move or word, will likely let Lolo Greg know that our marriage is fake and only an act.”
~C.J.
