Novels by Cristine Jade

Habang matamang nakatingin si Caleb sa mukha ni Raven, nagkaroon siya ng realisasyon na ang pagkakakuha ni Raven sa unang puwesto noong preliminary ay hindi lang suwerte o tsamba. Katunayan nun ang pagkakakuha niya uli ng unang ranking ngayong finals.Nagsimula na ang challenge competition. Ang nasa top 20 ay pwedeng pumili ng isang kalahok na nasa top 20 rin para hamunin. Pwedeng magbigay ng tanong o problema ang kalahok na iyon para sa kalahok na pinili niya. Kailangang sagutin ng hinamon ang tanong o problema. At kapag hindi niya nasagot ang naturang tanong o problema ay awtomatikong tanggal na siya sa kompetisyon. Kasabay nun, kapag nasagot naman ng hinamon ang tanong o problema, ang humamon naman ang awtomatikong maaalis sa kompetisyon.Ang top 20 hanggang 18 ay pinili si Raven para hamunin. Matagumpay na nasagutan ni Raven ang mga ibinigay sa kanyang tanong at problema ng tatlong kalahok. Kaya naman, naalis silang tatlo sa kompetisyon. Sumunod namang namili ang top 17 hang

Namilog ang mga mata ni Ingrid ng nakita niyang iyong kaibigan niyang reporter na nag-interview kay Mason ang tumatawag. Napahawak si Ingrid sa dibdib niya. Bakit naman ngayon pa siya tinatawagan ng lalaki? Para kasing hindi maganda ang kutob niya sa tawag na iyon. Ang balak ni Ingrid ay hayaan lang itong mag-ring nang mag-ring hanggan sa magsawa ang kaibigan sa kakatawag. Pero parang wala itong balak na tigilan ang pagtawag sa kanya. Kaya naman napilitan na si Ingrid na sagutin ang tawag.“Hello.”[“Ingrid, inalis ako sa field. Hindi na ako reporter. Inilipat ako sa research group. Na-demote ako, Ingrid!”]“So? Ano naman ang kinalaman ko sa pagkakalipat sa ‘yo?”[“Ano’ng kinalaman mo? Marami lang namang puwersa ang nanggigipit sa itaas. Kung hindi ako aalisin bilang reporter, ipapasara nila ang kumpanyang pinapasukan ko!”]Napaawang ang mga labi ni Ingrid sa narinig. “Si Attorney Eris ba ang puwersan iyon?” [“Hindi lang si Mercader!”] Halata ni Ingrid sa boses ng kausap ang tako

Maagang umuwi si Caleb ng araw na iyon. Kanina pa siya hindi mapalagay. Alam niyang mabuti ang intensyon ni Ingrid para gawin ang pagpapa-interview kay Mason, pero wala siyang karapatan para kontrolin ang direksyon ng opinyon ng publiko tungkol sa kanya, kay Mason at kay Raven.“Boss!” tawag ng sekretarya niya sa labas ng bintana na may kasama pang pagkatok.Ibinaba ni Caleb ang salamin ng bintana. Saka naman inilusot ng sekretarya ang telepono niya para may ipakita o ipabasa sa amo.“May mga negatibong video ni Miss Ingrid ang kumakalat sa internet!”Kinuha ni Caleb ang telepono at saka pinanood ang video.Ipinakita doon si Ingrid habang nakaupo sa kandungan ng isang lalaki. Na

Sinubukan ni Raven na muling itipa ang username at password niya. Pero “wrong password” ang mensaheng lumitaw sa screen.Napaisip si Raven. Matagal na niyang hindi binubuksan ang account na iyon. Paano’ng bigla na lang itong nag-notipika na napalitan ang password niya?SAMANTALA, sa bahay ng mga Santana, patamad na nakaupo si Ingrid sa sofa sa sala ng bahay. Ang isang kamay niya ay hawak ang telepono niya sa tapat ng tenga niya, at ang isang kamay niya ay humahagod sa buhok niya.[“Dude, na-hack ko na ang facegram account ng kapatid mo. Marami siyang mga post doon na mga video at mga pictures ng dalawa niyang anak. Walang ibang nakakakita nun dahil naka-

Hindi na kaya ni Rainier na magbasa pa ng mga nakakainsultong komento patungkol kay Raven. Itinigil na niya ang pagbabasa ng mga komento sa social media at saka pumasok muli sa loob ng pribadong kuwarto niya.Hindi siya naupo sa upuan sa likod ng mesa niya. Sa halip ay tumayo siya sa tabi ng bintana, kung saan tanaw niya ang kalsada sa ibaba. Dinukot niya ang telepono niya at saka mau tinawagan.“Alisin mo ang lahat ng negatibong search sa social media na may kinalaman kay Raven. At kung sino man ang mahuli na may kinalaman sa pagpapakalat nun ay kailangan nating mabigyan agad ng aksyon!”Masama ang loob ni Rainier. Kung siya nga ay nasasaktan sa mga negatibo at maduduming mga komento, mas lalo ng hindi niya kayang hayaan na masaktan si Raven.Pag

Tumikwas ang isang kilay ni Elcid.“Bakit? Hindi ka ba sure na makukuha mo ang unang puwesto katulad nung preliminary?” tila nanunukso na tanong nito.Mabilis na ngumiti si Raven. “Uncle, mukhang sinusundan mo ang ako Math Olympiad, ah?”Umirap si Elcid. “Hindi ko sinadya. Aksidente ko lang na nakita. Huwag kang asyumera.”Nang huminto na ang sasakyan ni Elcid sa tapat ng tinutuluyan ni Raven, muling hinarap ni Raven ang lalaki.“Uncle, sana hindi mo ako biguin. Iyun talaga ang pangarap ko, ang magtrabaho sa Quantum Sphere.”“Let’s see…” sagot ni Elcid habang mahinang tumango-tango.Pero hindi pinanghinaan

Hindi na sumagot si Analyn. Wala na ring sinabi si Edward. Tahimik na nag-usap ang mga mata nila habang sinasariwa ang lahat ng nangyari sa kanilang dalawa mula nung unang nagkakilala sila hanggang sa araw na sumuko na si Edward sa awtoridad.“Gusto ko sana’ng isama rito si Grapes kanina. Gusto ko sana siyang ipakilala sa ‘yo.”“Grapes?” nangingiting tanong ni Edward. “”Yung anak namin ni Anthony. Ilang buwan na pala akong buntis noon, hindi ko alam. Siguro, sa dami at sunod-sunod na problema ko noon, hindi ko namamalayan na ilang buwan na rin pala akong hindi dinadatnan.” Hindi napigilan ni Analyn ang mapangiti.“Bakit Grapes? Lalaki ba siya o babae?” “Kasi sa ubas ko siya ipinaglihi. Pero Antonette talaga ang pangalan niya. Babae.”Lumapad ang ngiti ni Edward. “So, babae pala… Antonette. Parang tunog Anthony din, ah?” Bahagyang natawa si Edward. “Pinagsamang Analyn at Anthony kasi. Si Papa Damian kasi ang nagpangalan sa kanya, so ayaw ko namang kontrahin pa si Papa.”Biglang naw

Pagkatapos ng isang buwan ng kamatayan ni Eric, nagpunta si Analyn sa bahay ng mga Hidalgo. “Ikaw ba si Analyn?” tanong ng matandang mayordoma na sumalubong kay Analyn sa gate.Tumango si Analyn. “Ako nga.”“Halika, sumunod ka sa akin.”Pumasok sila sa loob ng bahay at saka binaybay iyon. Humanga si Analyn sa disenyo nito. Hindi pa siya nakaka-move on sa paghanga sa bahay ng nakita na niya ang lagusan palabas, at humantong sila sa likod-bahay. Mula roon, naglakad pa sila ng ilang metro. Abot-tanaw na ni Analyn ang bundok, pero pala-isipan pa rin sa kanya kung ano ba ang tinutukoy ni Eric sa bahaging ito ng bahay ng mga Hidalgo. Hanggang sa lumantad sa kanya ang ekta-ektaryang tanim ng mga kulay itim na mga rosas.Napatda si Analyn sa kinatatayuan niya. Pakiramdam niya ngayon ay nasa isa siyang panaginip. Naalala niya ang isang eksena noon sa pagitan nila Anthony at Eric.“Iyan na ang pinakamahal na bulaklak na kaya mong ibigay kay Analyn?”Isang bouquet iyon ng mga tulips. Sinamaan

“Walang kikilos! Taas ang mga kamay!”Isa-isang nagsipasok ang mga unipormadong mga pulis at saka nilapitan ang apat na nilalang doon. Pero nagpumilit na makabangon si Eric at saka ubos-lakas na sinipa si Anthony, dahilan para bumagsak ito sa lapag palayo kay Eric. At dahil may iniindang sugat, hindi na nakuha ni Anthony na makatayo pa. “Anthony!” takot na sigaw ni Analyn. Akma sanang tatakbuhin ni Analyn si Anthony pero nagulat siya nang biglang dambahin ni Eric ang tumilapon niyang baril, kaya napahinto sa paglapit si Analyn kay Anthony. Ang unang naisip ni Analyn ay babarilin ni Eric si Anthony. Pero nagkamali siya, lahat sila ng akala. Dahil mabilis na itinutok ni Eric ang baril sa sintido niya.“Sir Eric!!!” sigaw ng sekretarya ni Eric at saka tinakbo ang amo.Nanlaki naman ang mga mata ni Anthony habang nakatingin kay Eric. Habang si Analyn ay nanigas at nanlamig bigla ang katawan. Pilit na inagaw ng sekretarya mula kay Eric ang hawak nitong baril. Pero hindi nagpadaig si

Parehong nagulat ang dalawang lalaki nang narinig nila ang pamilyar na boses na iyon. “Ai! Ano’ng ginagawa mo rito? Umalis ka na rito!”“Analyn! Paano kang napunta rito? Ipinakulong kita para hindi ka maging sagabal dito sa plano ko!”Natuon ang atensyon ni Analyn kay Eric dahil sa sinabi nito.“Alam ko na, Eric. Alam kong ikaw iyon.”Nagsalubong ang mga kilay ni Eric, habang ang baril ay nakatutok pa rin kay Anthony. Dahan-dahang naglakad si Analyn palapit sa kanilang dalawa.“Alam kong gumugol ka ng maraming oras at effort para mapalapit sa akin dahil ang pagkakaalam mo, pinatay ni Papa Damian ang kapatid mo. Eric, inatake siya. Hindi Diyos si Papa Damian. Ginawa niya ang lahat ng makakaya niya para isalba ang kapatid mo. Pero nasa itaas na ang desisyon kung hanggang saan na lang ang buhay niya. Naging determinado ka na maghiganti sa doktor. Inisip mo na huwag na rin siyang mabuhay.”Pinipigilan ni Analyn ang pag-iyak niya habang sinasabi niya iyon. Gusto niyang masabi lahat kay Er

“Noong mga panahong iyon, nasa rurok ang mga negosyo natin. Kasikatan nito noon. Aminado ako, sa sobrang abala namin, napapabayaan ka na namin. Kaya laking pasalamat ko kay Anthony at sa Lolo niya, at kahit paano, nagkaroon ka ng sandaling matutuluyan at makakasama noon habang busy kami. Pero si Fer, laging nakadikit sa amin ni Sixto noon.”“Nung nawala ka, ipinadala sa amin ni Fer ang dalawang anak niya. Si Brittany at si Alfie. Para raw malibang kami, hindi kami malungkot ni Sixto. Tapos nangibang-bansa na siya pagkatapos nun at hindi na bumalik dito sa Tierra Nueva mula noon. Ang bali-balita, may kinakasama na siyang lalaki rin doon.”Napamaang si Analyn sa narinig.“At para manatiling sikreto ang tungkol sa dalawang bata, hindi namin ipinagsabi na hindi namin anak sila Brittany at Alfie. Para na rin hindi na maungkat ang totoong katauhan ni Fer. Hanggang sa nasanay na ang mga tao na anak namin ni Sixto ang dalawa.”“Pero kahit kailan ba hindi ninyo pinaghinalaan si– Tito Fer? Na m

Hindi namalayan ni Analyn na napalayo na siya sa kalalakad. Nakaramdam na siya ng pagod at nakarating sa isang parke. Minabuti niyang maupo na muna roon. May mga batang naglalaro sa parke at naengganyo siyang manood sa paglalaro nila. Pero hindi pa rin maalis sa isip niya ang mga impormasyon na nalaman. Nang umalis na ang mga batang naglalaro ay naiwan pa rin si Analyn doon, nakatingin lang sa kawalan. Sakto na may dumating na isang pamilyar na sasakyan at bumaba roon ang lalaking kanina pa nag-aalala kay Analyn. “Ai-Ai!” Saka lang naputol ang mga iniisip ni Analyn. Nilingon niya ang tumawag sa kanya. “Sabi ni Jiro kanina ka pa umalis sa bahay mo. Ano’ng nangyayari?”“Sinusundan n’yo ko?” Alanganin si Anthony kung sasagutin ang tanong ni Analyn. Pero sa huli ay sinabi rin niya ang totoo. “Kailangan. Ayaw na kitang mawala uli.”Si Analyn naman ang hindi nakasagot. Sa totoo lang, nakaramdam siya ng tuwa sa isinagot ng lalaki. “Bakit ka nandito? Hindi ka ba galit sa akin? Iniiwas