จู่ ๆ ชายคนหนึ่งก็ตะโกนย้อนถาม “ถ้าหากพวกคุณตอบเราได้ว่าจะทำอย่างไรกับพวกเรา คุมกำเนิด จำกัดความบันเทิง ให้พวกเราใช้ชีวิตอย่างไม่รู้จุดหมาย การค้นคว้าของพวกคุณคืออะไร เอชโอวันคืออะไร ความคืบหน้าล่ะ คนที่ไม่มีทางเป็นกลุ่มเสี่ยงจะถูกทำอย่างไรต่อไป เมื่อได้คำตอบแล้วพวกคุณจะฆ่าพวกเราหรือไม่ ส่งกลับบ้านหรือเปล่า ตอบให้ได้!”
“ใช่”
“พวกเราไม่ใช่ตัวอย่างการทดลองบ้า ๆ นี่”
ปืนในมือเจ้าหน้าที่ยื่นออกมาพร้อมเพรียง เซนทำท่าปรามแล้วเป็นฝ่ายพูดเอง “พวกเราต้องการมีชีวิตอย่างคนปกติทั่วไป ทุกคนมีบ้านที่อยากกลับ พวกเราต่อสู้มาจนสุดทางแต่สุดท้ายปลายอุโมงค์กลับปิดทึบ พวกคุณต้องการอะไร ขอเพียงแค่คำตอบเท่านั้น ถ้าทำให้เข้าใจได้ก็จะไม่มีทางเกิดเรื่องแบบนี้อีก”
“นายถูกจับแน่นอนอยู่แล้ว แต่ถ้ายังขืนพูดมากอีก เราจะจับทุกคนที่อยู่ในนี้”
มันไม่ใช่คำตอบที่ทุกคนอยากได้ยิน เทสซ่ากลืนน้ำลาย ความไม่รู้คือสิ่งที่เธอเกลียดที่สุด แต่ก็อยู่กับมันมาจนครึ่งปีแล้ว แม้เทสซ่าไม่เห็นด้วยกับวิธีการของเซน แต่อดคล้อยตามคำพูดเขาไม่ได้
