ตำหนักร้าง
เฟยจูรีบวิ่งมาดักหน้าฮองเฮาขอร้องอ้อนวอนคุกเข่า ว่าอย่าลงโทษพี่สาวของตนเลยนางอาจจะไม่ได้ตั้งใจ
เฟยจู " ฮองเฮาได้โปรดปล่อยผ่านเรื่องนี้ไปได้หรือไม่หากเรื่องนี้รู้ไปทั่ววังพี่ข้าจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน "
อี้เฉิน " น้องหญิงลุกขึ้นเถิด "
อี้เฉินรีบ จับบ่าไหลทั้งสองของนางพยุงลุกขึ้น อย่างเร่งรีบ
อี้เฉิน " เข้าไปดูข้างในก่อนว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ "
ร่างกายที่เร่งรีบกำลังเคลื่อนไหวด้วยความโทสะ อี้เฉินใช้ฝ่าเท้าถีบประตูเข้าไปด้านในอย่างร้อนใจ
อี้เฉิน " หนิงหลงเจ้ามีชู้รึ "
เสียงตะโกนถามตั้งแต่หน้าประตูจนเดินไปถึงยังนอนเก่าๆ ที่มีแค่บ่าวของเฟยจูกำลังนอนกอดกันอย่างไม่รู้สึกตัว
อี้เฉิน " นี่มันอะไรกัน "
เฟยจูที่รีบเดินตามมาด้านหลังด้วยความที่มั่นใจ แต่กลับต้องหยุดชะงักทันทีเมื่อคนที่อยู่บนเตียงนั้นไม่ใช่หนิงหลงแต่เป็นคนของนางเอง
เฟยจู " เป็นไปไม่ได้ ! "
ในขณะนั้นฮองเฮาก็เดินเข้ามาตามหลังและเห็นว่าบนเตียงนั้นไม่ใช่หนิงหลงจึงโล่งใจเป็นอย่างมาก ตอนนี้มีแต่เฟยจูที่แสดงอาการกระวนกระวายอย่างน่าสงสัย
ฮองเฮา " เจ้าลุกลี้ลุกลนด้วยเรื่องอันใดที่เจ้าที่อยู่ไม่สุขเลย "
เฟยจ
