ตอนที่26 แค่ตาเห็นไม่เท่าสัมผัสเอง
“ณิชา จะนอนหรือจะออกไปข้างนอกเลือกเอาสักอย่าง” ซันเดย์ที่เดินเข้ามาปลุกเด็กสาวเป็นรอบที่สองเพื่อให้ลุกอาบน้ำแต่งตัว
“ลุกแล้วค่ะ พึ่งจะสองทุ่มเองจะรีบไปไหนคะ ไปช่วยเขาเปิดร้านหรือไง” เธอจำคำพูดที่เด็กวัยรุ่นชอบพูดกันจนลืมไปว่ากำลังพูดอยู่กับใคร
“ฉันเป็นเพื่อนเล่นเธอหรือไง พูดดีด้วยหน่อยเริ่มไม่เห็นหัวฉันแล้วนะ” เสียงเข้มดุเด็กสาวกลับด้วยสีหน้าไม่พอใจสักเท่าไหร่
“ขอโทษค่ะ”
“บางครั้งการขอโทษก็ไม่ได้ช่วยแก้ปัญหาได้ คราวหลังก็ให้คิดก่อนที่จะพูดออกมา ก่อนพูดเราเป็นนายมันแต่เมื่อไหร่ที่พูดออกมาแล้วมันจะเป็นนายของเรา”
“เข้าใจแล้วค่ะ”
“จะนั่งสำนึกผิดอีกนานไหม ลุกไปอาบน้ำได้แล้ว”
ผ่านไปราวครึ่งชั่วโมงเด็กสาวก็กลับออกมาในชุดกระโปรงสั้นสีดำกับเสื้อยืดครอปสีดำตัวโคร่งโชว์เอวคอดหน้าท้องแบนราบ ผมยาวถูกปล่อยและดัดเป็นรอนเล็กน้อยไม่ให้ดูเรียบจนเกินไป
“เสื้อผ้าซื้อให้เต็มตู้แต่เลือกเศษผ้ามาใส่เนี่ยนะ” ซันเดย์พูดขึ้นน้ำเสียงไม่พอใจเดินผ่านหน้าเด็กสาวออกไปด้านนอก
“ที่ผับไฟมันจะสลัว ๆ คนอื่นเขาก็แต่งตัวกันแบบนี้ไม่ใช่เหรอคะ อีกอย่างจะได้ไม่ร้อนด้วยค่ะ”
“ผับมีแอร์ อย่ามาบ
