ทางด้านผู้เฒ่าเสือดำ หลังจากทราบข่าวว่าลูกน้องและหลานชายในไส้ ทำงานพลาด
ที่ปล่อยให้พ่อคุ้มอินทรีย์หลุดรอดออกไปได้ทั้ง ๆ ที่ไม่มีทางจะหนีหมูอยู่ในอวยแต่กลับเชือดไม่ได้
เพียะ..! เสียงตบหน้าฉาดใหญ่กระทบลงบนใบหน้าของหลานชายหัวแก้วหัวแหวน สายสกุลเพียงคนเดียวและคนสุดท้ายของผู้เฒ่าเสือดำที่ยังเหลืออยู่
"มึงทำการเช่นนี้ ทำให้เราต้องถูกเยาะเย้ย ตราหน้าว่าไม่มีน้ำยา ขนาดมันมาอยู่ให้มึงเชือดถึงที่ มึงยังเอามันไม่ลงอีกหรือวะไอ้ใหญ่..!"
ผู้เฒ่าเสือดำที่นั่งอยู่บนแคร่ไม้สักกลางลานชุมโจร โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ ที่ไม่อาจเด็ดหัวอินทรีย์คนที่คร่าชีวิตลูกชาย มาเสียบประจานหน้าชุมโจรได้
"ข้าขอโทษท่านลุง ข้าไม่คิดว่ามันจะเก่งกาจถึงขนาดมีวิชาล่องหนหายตัว มันหายไปกันทั้งขบวนโดยที่ไร้ร่องรอย มีเพียงศพ ศพเดียวที่หล่นหน้าผา" ไอ้ใหญ่จึงเล่าเหตุการณ์ทั้งหมดให้กับพ่อเฒ่าเสือดำได้ฟัง
"บ๊ะ..! มันจะเก่งกาจขนาดนั้นเชียวหรือ ถึงขนาดล่องหนหายตัว พาคนนับสิบหายไป กูคงประเมินมันต่ำไปสินะ" พ่อเฒ่าเสือดำพยายามสงบสติอารมณ์ให้เย็นลง
"มันเป็นเรื่องจริงท่านพ่อเฒ่า พวกข้าตามหาจนทั่ว กลับไม่เห็นร่องรอยแม้กระทั่งรอยตีนม้าก็ไม่เห็น" ลูก
