Home / มาเฟีย / ดวงใจอินทรีย์ / เกือบเพี้ยงพร้ำ

Share

เกือบเพี้ยงพร้ำ

last update Last Updated: 2025-06-25 07:55:08

ผ่านมาเกือบเช้า สถานการณ์ดูเงียบสงบลง แต่ราวกับว่าพวกลูกสมุนโจรยังคงพากันวนเวียนอยู่ด้านหน้าถ้ำไม่ขาดสาย อินทรีย์จึงตัดสินใจพาทุกคนเดินสำรวจเข้าไปด้านในถ้ำ

อินทรีย์สัมผัสได้ถึงลมพัดเอื่อยเย็นๆมาตรงปลายถ้ำอินทรีย์จึงเดินตามไปและเห็นแสงที่ปลายอุโมงค์เล็กๆตรงแสงนั้นมีรูพอให้คนรอดผ่านไปได้เขาจึงตัดสินใจที่จะมุดเข้าไปด้วยตัวเขาเอง

"พี่แน่ใจหรือว่าเราจะเข้าไปในนั้น มันดูแคบมากเลยนะพี่" ไอ้สนที่เห็นเป็นเพียงแสงเล็กๆ ปลายอุโมงค์จึงบอกอินทรีย์ว่าให้ตัดสินใจให้ดีก่อนที่ตัวเขาจะมุดลงไป

"ตอนนี้กูไม่มีทางเลือก หากกูจะพาพวกมึงฝ่าออกไปก็มีแต่ตายกับตาย" อินทรีย์หันมา บอกไอ้สนกับไอ้กล้า

อินทรีย์มุดตัวเข้าไปในปลายแสงอุโมงค์เล็กๆ พอเขาโผล่ไปอีกฝั่ง จึงทำให้เห็นว่าทางสามารถเชื่อมไปออกด้านล่างของหน้าผาได้ หากแต่น่าจะต้องยกหินก้อนใหญ่ช่วยกันถึงจะออกมาได้ทั้งม้าและคน

"ที่นี่คงเป็นเส้นทางลับเก่าสินะ" อินทรีย์พอจะตระหนักได้ว่าเท่าที่เขาสังเกตการณ์ ที่นี่น่าจะเป็นเส้นทางลัดเหมือนกับหมู่บ้านของพวกเขาที่ใช้เฉพาะคนพื้นที่ที่รู้เท่านั้น

อินทรีย์จึงตัดสินใจมุดกลับเข้าไปอีกด้านหนึ่งเพื่อบอกข่าวดีแก่ลูกน้องทุกคน

"พี่
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • ดวงใจอินทรีย์   ทรมานสอบความ

    หลังจากกลับมาอินทรีย์ก็ได้เค้นสอบถามเรื่องความจริงจากปากคนของตาเฒ่าเสือดำด้วยวิธีการที่โหดเหี้ยมด้วยการจับมันถอดเล็บทีละเล็บถอดฟันทีละซี่เมื่อไหร่ที่มันไม่พูดความจริงก็ถอดออกทีละข้างอ๊าค....!เสียงร้องโหยหวนของไอ้แคระและลูกน้องรวมถึงไอ้โกสุมผู้ที่คิดคดทรยศแม้กระทั่งคนที่ให้ข้าวให้น้ำโดนทรมานอยู่ด้านหลังลานฝึกอาวุธที่มีบ่องูพิษอยู่ด้านข้าง"มึงฆ่ากูซะเถอะถ้ากูรอดไปได้กูจะฆ่ามึงซะ"ไอ้โกสุมจากที่รักและเคารพกลายเป็นเครียดแค้นและโกรธเกลียดอินทรีย์เป็นเท่าตัว"ฮึ ฮึ ฮึ ฮ่า ฮ่า" เสียงแค้นหัวเราะอันเย็นยะเยือกของอินทรีย์ทำให้ทุกคนอยู่ตรงนั้นถึงกับขนรกเกลียวเพราะไม่เคยเห็นอินทรีย์ในเวอร์ชั่นดูโหดร้ายเป็นเท่าทวีคูณจากปกติมาก"ถ้าเป็นกูกูยอมตายว่ะ กูไม่ยอมให้พ่อคุ้มทรมานกูแบบนี้แน่"ไอ้บุญทองที่เห็นการทรมานก็รู้สึกว่าความตายมันดูหอมหวานกว่าการที่เป็นอยู่แน่นอน"มึงอยากจะลองดูไหมล่ะไอ้ห่าอย่าพูดไป"ไอ้สนหันไปตีปากไอ้บุญทอง"กูไม่อยากลองอ่ะ แค่กูได้ยินเสียงมันร้องกูก็จะตายแล้วโอ๊ยขนลุก..บรื้อ.."ไอ้บุญทองถึงกับใช้มือลูกต้นแขนตัวเอง"ต่อให้มึงอยากตาย..กูก็จะไม่ให้มึงตายคนอย่างมึงควรค่า แก่การทรมาน..ส่

  • ดวงใจอินทรีย์   จับพิรุธคนทรยศ

    ย้อนกลับไปวันที่อินทรีย์ได้บอกให้ไอ้โกสุมพาลูกสมุนนับสิบคนออกไปตรวจตราและแก้มือเพื่อเอาความดีมาลบล้างความผิดที่มันได้หักหลังรอบส่งศาลให้กับฝ่ายศัตรูตรงข้าม"พวกมึงรอกูอยู่ที่นี่ เดี๋ยวกูจะไปเดินดูนอกถ้ำสำรวจอีกทีว่าเราจะโจมตีพวกมันได้จากทางไหน"ไอ้โกสุมที่วางแผนจะออกไปส่งข่าวให้กับพวกโจรปล้นควายคนเดียวจึงสั่งให้ลูกน้องนับสิบรอภายในถ้ำและจะเปิดเผยที่อยู่ของลูกน้องรวมถึงทางรับเข้าออกที่มันได้ค้นพบ"พี่ให้ข้าไปเป็นเพื่อนดีกว่า หากพี่ไปคนเดียว ข้ากลัวจะเกิดอันตราย"ลูกสมุนคนนึงตะโกนขึ้นมาเพราะเป็นห่วงไอ้โกสุม"มึงต้องฟังคำสั่งกูไอ้ชัช ถ้ามึงไม่ฟังคำสั่งกูคนอื่นก็จะพาลเดือดร้อนไปด้วยมึงต้องดูแลทุกคนที่นี่จนกว่ากูจะกลับมาเข้าใจหรือไม่" ไอ้โกสุมทำแทรกเป็นห่วงทุกคน"ได้พี่ข้าขอให้พี่ปลอดภัยกลับมา"ไอ้ชัชได้กล่าวคำอวยพรให้กับไอ้โกสุม"ขอบใจมึงมากไอ้ชัชมึงเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของกู"ไอ้โกสุมที่ทำท่าซึ้งอกซึ้งใจทั้งที่เป็นการโกหกหลอกลวงผู้อื่นทั้งสิ้นผ่านไปไม่นานไอ้โกสุมเดินลัดเลาะออกจากถ้ำทางลับเพื่อจะไปส่งข่าวแก่ไอ้มอญที่อยู่ในชุมโจรและมันอยากไปดูลูกกับเมียให้เห็นกับตาว่าสบายดีหรือไม่ มันคิดแล

  • ดวงใจอินทรีย์   เมียเต็มตัว

    เมื่อความรักเริ่มเบ่งบานและสุกงอมทุกอย่างดูจะสวยงามและโรยไปด้วยกลีบกุหลาบโลกทั้งใบเปลี่ยนสีกลายเป็นสีชมพูระหว่างอินทรีย์และอัญชันที่ดูอบอุ่นไปด้วยมวลความรัก เหมือนผีเสื้อบินรายล้อมอยู่รอบตัว"พ่อคุ้มอินทรีย์จ๊ะอัญชันจะไปบ้านตาเขียวไปดูแลทำความสะอาดสักพักแล้วจะรีบกลับมา"บ้านของตาเขียวที่ทิ้งทรัพย์สมบัติไว้ให้หลานสาวอย่างอัญชันมากมาย อัญชันกลายเป็นทายาทโดยชอบธรรมเพียงคนเดียวของตาเขียวที่มีสิทธิ์ในทรัพย์สมบัติทั้งที่นาบ้านเรือนไทยและเงินสดอีกจำนวนหนึ่งทองแท่งอีกเป็นหีบ"ให้นางชมพู่ติดตามเอ็งไปด้วยนะอย่าไปไหนมาไหนคนเดียวแล้วเดี๋ยวข้ากลับจะไปลานฝึกอาวุธจะรีบตามเอ็งไป"อินทรีย์ที่รีบแต่งตัวเพื่อต้องไปทำภารกิจวางแผนที่จะปิดฉากล้างบางถอนรากถอนโคนพวกโจรปล้นควายที่อยู่ในหุบเขาฝั่งตรงข้ามกับช่องเขาแคบให้มันหมดสิ้นไปเสียที"ได้จ้ะพ่อคุ้ม พ่อไม่ต้องเป็นห่วงอัญชันดอกหนาอัญชันมีชมพู่ไปเป็นเพื่อนแล้วไหนจะบ่าวไพ่ที่เรือนของตาเขียวอีก ไม่มีใครกล้าทำอะไรอัญชันดอก" อัญชันแต่งกายด้วยเสื้อแขนยาวสีน้ำตาลปกปิดไปจนถึงต้นคอกระดุมเม็ดสุดท้ายนุ่งผ้าถุงสีน้ำตาลเรียบๆแต่กลับทำให้อัญชันดูสง่าผ่าเผย"เดี๋ยวข้าจะใ

  • ดวงใจอินทรีย์   ทำโทษเด็กดื้อ

    การจูบที่เนิ่นนาน เหมือนกับกระชากวิญญาณของอัญชันให้หลุดลอยออกจากร่างแววตาระยิบระยับหยาดเยิ้มจ้องมองประสานกันหวานยิ่งกว่าน้ำผึ้ง อินทรีย์ถอนจูบออก แล้วกดจมูกโด่งลงไปบนซอกคอขวาขบเม้มเบา ๆ พอให้อัญชันรูสึกเจ็บแปล็บ ๆ เหมือนเป็นการลงโทษเด็กดื้อไปในตัว"พะ พ่อคุ้ม อย่ากัดนะจ๊ะ ฮืม อัญชันเจ็บ.!"อัญที่ถูกเอารัดเอาเปรียบเอาแต่ใจโดยคนตัวโตเพราะไม่พอใจในคำตอบที่เธอตอบ"ข้าไม่กัดหรอก แต่ข้าจะเปลี่ยนเป็นเลียหัวนมที่ตั้งแข็งชูชันจนทะลุกระโจมอกเอ็งแล้ว ฮืม เด็กดื้อ... "อินทรีย์เลื่อนจมูกมาถูไถกลางร่องอกอวบอิ่มที่นุ่มนิ่ม กลิ่นหอมอ่อน ๆ ยังเยาว์เชื้อเชิญเสียเหลือเกิน"พ่อ อย่านะ ฮืม ไม่เอาแบบนี้" อัญที่แผลเก่ายังไม่ทันจะหาย เหมือนจะโดนทำแผลให้ใหม่เสียแล้ว"เอ็ง อยากดื้อกับข้า ทำไม ฮึ ..! ดูซิว่านมเอ็งอร่อยไหม ขอข้าชิมอีกทีนะ เด็กดื้อ.."อินทรีย์ไม่พูดเปล่า กระชากกระโจมอกของอัญชันออก เผยให้เห็นเต้าอวบอิ่มใหญ่โต และยอดจุกปทุมสีชมพูหวาน ชูชันราวกับเชื้อเชิญให้เขาพุ่งเข้าหา อินทรีย์ใช้ปากหนาก้มลงไปดูดดึงราวกับเด็กหิวนม ไม่พอใจอินทรีย์ใช้สองมือหนา รวบสองเต้าให้มาอยู่ตรงกลางแล้วลงลิ้นที่จุกสีชมพูหวา

  • ดวงใจอินทรีย์   ไม่เป็นที่น่าพอใจ

    หลังจากการฉลองผ่านพ้นไป อินทรีย์และอัญชันพากันเดินกลับมาที่เรือนโดยมีชมพู่เดินตามหลังมาด้วย ชมพู่เองก็รู้สึกอึ้งและตกใจกับข่าวที่ได้ยินกับหู ภาพที่ได้เห็นกับตาทำให้อยากจะเม้ามอยกับยายปริกและคนในเรือนเป็นอย่างมาก หลังจากมาถึงเรือน ชมพู่ก็รีบวิ่งตรงไปหายายปริกทันที"ยาย ยาย!" ชมพู่ตะโกนเรียกยายปริกในเวลาที่ดึกดื่นเกือบยามหนึ่ง ยายปริกก็ต้องลุกแหกขี้ตาตื่นขึ้นมาเพราะนางชมพู่เคาะประตูไม่หยุด"เอ็งเป็นบ้าอะไรของเอ็งหึ นางชมพู่มาเคาะเวลายามนี้ ไม่มีใครสั่งใครสอนหรือไงว่าเป็นเวลาที่เขาหลับนอนกัน" ยายปริกด่าชมพู่เป็นชุด แต่ชมพู่นั้นกลับไม่รู้สึกสะทกสะท้าน"ยายรู้หรือไม่จ๊ะ วันนี้เกิดอะไรขึ้น" ชมพู่ที่คันปากอยากจะบอกยายเต็มแก่"มันมีเรื่องสำคัญอะไรถึงขนาดเอ็งต้องปลุกคนแก่อายุเกือบ 70 ปีอย่างข้าขึ้นมาเนี่ย" ยายปริกลุกขึ้นมาได้ก็ด่านางชมพู่เป็นชุด"วันนี้ที่ข้ากับคุณหนูอัญชันกลับมาจากลานฝึกอาวุธเวลานี้ ยายไม่สงสัยเลยหรือไง" นางชมพู่ก็ยังเฉไฉไม่ยอมพูดเสียที"หากเอ็งไม่พูด ข้าจะกลับไปนอนแล้วนะ นางชมพู่ ข้าง่วง พรุ่งนี้ต้องตื่นมาใส่บาตรแต่เช้า" ยายปริกทำท่าเดินหันหลังจะกลับเข้าห้องนอนปิดประตู นางช

  • ดวงใจอินทรีย์   บอกรัก

    คำประกาศว่าอัญชันเป็นภรรยาของพ่อคุ้มอินทรีย์แห่งเมืองโคราชถูกประกาศก้องเพียงชั่วพริบตา เหล่าลูกสมุนทุกคนรีบวางอุปกรณ์การฝึกฝนแล้วมารวมตัวกันทันที"พวกเอ็งทุกคนฟังไว้ อัญชันคือภรรยาของข้า ที่ข้าจะรักและให้หัวใจ ข้าจะเทิดทูนอัญชันและแต่งงานกับอัญชันให้ถูกต้องตามประเพณี""ข้าขอให้พวกเจ้ารักและเคารพอัญชันดังที่เคารพข้าเช่นกัน นางคือแม่เมืองคนใหม่ของหมู่บ้านนี้" อินทรีย์พูดจบก็เดินเข้าไปประคองอัญชันให้มายืนอยู่เคียงข้างกลางลานฝึกอาวุธเหล่าลูกสมุนทุกคนที่ได้ยินก็ต่างพากันอึ้งไปตาม ๆ กัน ทำอะไรไม่ถูกกับสถานการณ์ตรงหน้า ไอ้สนกับไอ้กล้าถึงกับดาบหล่นมือที่ได้ฟังคำประกาศจากปากของอินทรีย์"พี่อินทรีย์ นี่มันตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?" ไอ้สนที่ไม่เคยสังเกตอินทรีย์เลยตลอดเวลาที่ผ่านมา คิดเพียงว่าอินทรีย์เอ็นดูอัญชันแบบลูกหลาน"เมื่อไหร่ก็เรื่องของข้า เดี๋ยวข้าหาฤกษ์งามยามดี ข้าก็จะตกแต่งให้นางเป็นภริยาออกหน้าออกตา และภรรยาเอกภรรยาเดียวของข้าเท่านั้น" อินทรีย์หันไปชายตามองนางมณีที่ยืนอึ้งจนแทบจะมุดดินหนี"กรี๊ด...! ไม่จริง อีเด็กชั่ว เจ้าขโมยพ่อคุ้มอินทรีย์ไปจากข้า" นางมณีเดินตรงไปหมายจะจิกหัวของอัญชันลง

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status