จะยังไงก็ยอมรับแหละ ขอให้ได้เอาคืนนายคนเถื่อนนี่บ้างก็พอ แต่กลับไม่เป็นอย่างที่เธอคิดเพราะเขากลับไม่พูดเรื่องกาแฟ
“เล่ามาได้เลย”
“คือ...ฉันอยากให้เพิ่มคอลัมน์ประมาณเที่ยวไร่ดิฐวัฒน์น่ะค่ะ”
เธอจำต้องเข้าเรื่องงานตาม และชายหนุ่มก็ยกกาแฟจิบซ้ำแล้วดูไม่ชอบใจนัก หากก็เอนหลังพิงเก้าอี้กอดอกมองรอฟังด้วยสีหน้าจริงจัง
“ตอนนี้ยังคิดชื่อแบบน่าสนใจ หรือเรียกแขกไม่ออก แต่ฉันจะคิดให้ทันก่อนคนเขียนเว็บจะเพิ่มช่องด้านหน้า แล้วก็หน้าที่กดเข้าไปอ่านแน่นอนค่ะ”
“แล้วเธอคิดว่าควรอยู่ตรงไหน”
เขาถามพร้อมดันแมกบุ๊กมาให้ นิชาดาจึงเอื้อมมือไปจับเมาส์ชี้บอก
“คิดว่าน่าจะเป็นส่วนแรก หรือส่วนที่สอง แล้วก็กว้างเท่ากับคัฟเวอร์เว็บค่ะ อาจแบ่งเป็นภาพหัวข้อกับคลิปส่วนละครึ่ง หรือคลิปข้างบนภาพสวยๆ ประกอบข้างล่างเลื่อนไปสักสามถึงห้าภาพก็น่าจะดีค่ะ”
“อืม ได้”
“เอ่อ...”
นิดาชาแปลกใจที่นายของไร่คุยและตัดสินใจโดยไม่มีทีท่าว่าจะรอโปรแกรมเมอร์
“เห็นคุณวัชบอกว่าบ่ายนี้ฉันต้องคุยกับโปรแกรมเมอร์ เราไม่ต้องรอเขาเหรอคะ”
“ก็คุยอยู่นี่ไง”
หญิงสาวเผยอปากค้างอย่างไม่ทันตั้งตัวกับคำตอบง่ายๆ ก่อนชายหนุ่มจะยกกาแฟดื่มจนหมดแก้วด้วยท่าทางไม่ชอบนักแล้วลุกขึ้นยืน
“เดี๋ยวฉันจะเขียนให้ดูเลยคร่าวๆ ก่อนแล้วกัน ไปเอามาใหม่อีกแก้ว คราวนี้ไม่ต้องใส่อะไรแล้วนะ ฉันจะไปเอาคอมพ์ในรถมานั่งทำเลย”
สั่งจบก็เดินออกไปทันที ปล่อยให้นิชาดามึนงงที่เขาไม่ดุหรือต่อว่าเธอสักคำเรื่องกาแฟ แถมยังดื่มจนหมด แต่สั่งแก้วใหม่เพิ่มแทน สงสัยคาเฟอีนเจือจางเกินไป
การทำงานกับนายหนุ่มของไร่ไม่ได้แย่นัก เขาทำงานเร็วและค่อนข้างจริงจัง นิชาดารู้ว่าธีรดนย์ไม่ได้มีเวลามากนักจึงรีบเคลียร์งานให้เธอบางส่วนก่อน เพราะวันต่อมาชายหนุ่มก็เงียบหายจนกระทั่งวันศุกร์ช่วงเย็นก็ไร้วี่แวว
หญิงสาววางแผนถ่ายคลิปแรกและเขียนสตอรี่บอร์ดรอเสนอในการประชุมครั้งต่อไปวันจันทร์หน้า หากผ่านก็จะเริ่มทันที ตอนนี้คิดว่าจะใช้มือถือของตนไปก่อนเพราะเธอก็ใช้ทำทุกงานของตนออกมาได้อย่างดี
เก็บกระเป๋าออกมากัญญาก็พร้อมแล้วเช่นกัน ทว่าเมื่อสองสาวไปยังมอเตอร์ไซค์ที่จอดอยู่ด้านหลังสำนักงานกลับสตาร์ตไม่ติด
“มีอะไรเหรอสองสาว”
ผู้จัดการหนุ่มที่เพิ่งจอดรถเพราะแวะมาเอาของก่อนกลับบ้านพักเอ่ยถาม
“รถอยู่ๆ ก็สตาร์ตไม่ติดน่ะค่ะ”
กัญญาเป็นคนตอบ
“งั้นไปกับผมแล้วกัน เดี๋ยวผมจะโทรบอกเต้ยให้เรียกช่างมาเอารถไปดูให้”
กัญญารับคำและขอบคุณโดยง่าย นิชาดาจึงทำตาม วัชพลเอาของไม่นานก็ออกมา เพื่อนสาวพยักพเยิดให้เธอขึ้นรถด้านหน้า ส่วนตนเปิดประตูด้านหลังกระบะ เธอจึงนั่งคู่กับผู้จัดการหนุ่มอย่างไม่เรื่องมาก
รถของวัชพลมาจอดหน้าบ้านพักของสองสาวแล้วเคลื่อนออกไปยังไม่ทันพ้นด้วยซ้ำ รถคันโตของนายหนุ่มของไร่ก็มาจอดพรืดอย่างแรงตรงหน้า เพราะทั้งนิชาดาและกัญญายังไม่มีใครขยับ พนักงานต้อนรับสาวยกมือไหว้อีกฝ่ายเพราะเพิ่งพบชายหนุ่มเมื่อกระจกลดลงแต่เขาแทบไม่ปรายตามอง
“ขึ้นรถ”
ดวงตาคมเข้มจ้องคนร่างอรชรที่กำลังจะยกมือไหว้เขาเหมือนเพื่อนพลางสั่ง
“เดี๋ยวนี้”
เสียงเข้มดุขึ้น นิชาดาได้แต่ฮึดฮัดในใจแต่ก็จำต้องเดินไปขึ้นรถคันโตอย่างปฏิเสธไม่ได้ แล้วรถก็ออกตัวอย่างรวดเร็ว ทิ้งไว้เพียงกัญญาที่มองตามท้ายรถด้วยความงุนงง ไม่รู้ว่านายหนุ่มไปอารมณ์ขุ่นมาจากไหน
“ทำไมไอ้วัชมาส่ง”
ไม่เพียงกัญญาที่งง นิชาดาก็มึนไม่ต่างกัน บรรยากาศภายในรถคุกรุ่นทีเดียว ทั้งธีรดนย์ยังขับรถเร็วจนเธอแอบจับสายคาดเข็มขัดนิรภัย
“มอเตอร์ไซค์กุ๊กสตาร์ตไม่ติดน่ะค่ะ”
“ทำไมเธอต้องนั่งคู่กับมัน”
“แล้วทำไมจะนั่งไม่ได้ล่ะ”
“ฉันไม่ชอบ”
ชายหนุ่มสวนขึ้นทันที
“ฉันไม่ชอบให้เมียฉันไปเป็นตุ๊กตาหน้ารถของใคร”
นิชาดาเม้มริมฝีปาก แสลงหูกับคำพูดอีกฝ่ายนัก คำก็เมียสองคำก็เมีย เธอยังไม่ได้เป็นเสียหน่อย ขี้ตู่จริงๆ
ทว่าพอคิดถึงตรงนี้ก็รู้ตัวว่าตนพลาดไปแล้ว เธอขึ้นรถตามคำสั่งเขามาอย่างง่ายดาย และวันนี้ก็เป็นวันศุกร์
“ต่อไปจะรถใครก็ห้ามนั่งอีกเด็ดขาด”
“นี่คุณจะพาฉันไป...”
เธอพูดไม่ออกขณะรู้สึกหนาวเยือกไปทั้งตัว เพราะดวงตาคู่คมปลาบเหลือบมองมาพร้อมแววน่าขนลุกแวบหนึ่ง
“ฮันนีมูนก่อนแต่ง”
แล้วไม่ต้องรอนานอีกฝ่ายก็ให้คำตอบที่เธอไม่อยากรู้เลยแม้แต่น้อย
“แต่ว่า...”
เสียงหวานเอ่ยเบาหวิวหลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง เพราะในหัวเธอว่างเปล่าไปแล้วตอนนี้
“แต่อะไร ฉันให้เวลาเธอพอแล้ว เพราะจริงๆ แล้วงานหลักของเธอก็คือทำหน้าที่เมียฉัน เธอควรทำมันตั้งแต่ก้าวเข้ามาในไร่ด้วยซ้ำ”
ยิ่งฟังคนพูดเอาแต่ได้นิชาดาก็ยิ่งโมโห ทว่าความคิดความรู้สึกเวลานี้ตกประหวั่นเกินกว่าจะปรี๊ดใส่อีกฝ่าย มือบางเย็นเฉียบ ใจเต้นระรัวขึ้นมาอย่างควบคุมไม่ได้
เธอกำลังจะตกเป็นของเจ้าหนี้หนุ่มอย่างหมดหนทางรอดจริงๆ แล้วใช่ไหม หากเป็นไปได้ก็อยากให้ยายของเขามาขวางเช่นครั้งก่อน แอบภาวนาให้ท่านคิดขัดขวางไม่ให้เธอแต่งกับหลานชายท่านด้วยซ้ำ
นิชาดารู้สึกกลัวจนใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเลยทีเดียว
======
ตอนหน้าจะเป็นยังไง มาตามเอาใจช่วยหมอกกันค่า ^-^"
