로그인공유
8.เล่นบทสาวใสไร้เดียงสา (1)
최신 업데이트:
2025-02-28 16:18:44ร่างอรชรนั่งนิ่งไม่ไหวติง ไม่มีทีท่าจะก้าวลงจากรถ แม้ว่าชายหนุ่มจะลงไปก่อนแล้ว เหมือนเขาจะรู้สึกได้จึงหันกลับมามองและเดินอ้อมมายังฝั่งที่เธอนั่งก่อนจะเปิดประตู
“อุ๊ย...ทำอะไร ปล่อย”
นิชาดายังอ่อนแรงด้วยความกลัววิตกกังวลที่ครอบคลุมจิตใจจนไม่อยากขยับ จึงถูกอุ้มลงจากรถอย่างง่ายดาย ปัดป้องไม่ทัน
“นึกว่าอยากให้อุ้มเหมือนเจ้าสาวเสียอีก”
“จะบ้าเหรอ ไม่ต้อง ปล่อยฉัน”
หญิงสาวดิ้นรนแต่อีกฝ่ายก็ไม่ปล่อย เขาไขกุญแจบ้านอย่างง่ายดายทั้งที่ช้อนอุ้มเธออยู่ เปิดประตูได้ก็ตรงไปทางห้องนอนทันใด
“ดะ...เดี๋ยวสิ...”
เธอรีบห้ามเมื่ออีกฝ่ายใช้ไหล่ดันประตูห้อง
“สนุกกันก่อนแล้วค่อยพักกินอะไรสักหน่อย แล้วค่อยมาต่อรอบดึกยาว”
“อะไรนะ!”
เสียงหวานแว้ดใส่หูทำเอาธีรดนย์สบถ
“วะ จะเสียงดังทำไม หูจะแตก”
พร้อมกับพูดก็วางร่างที่เบาหวิวสำหรับตนลงบนเตียง ทว่าไม่ได้เป็นไปอย่างทะนุถนอม แม้จะเห็นอีกฝ่ายถอยกรูด เขาก็ถอดเสื้อตนออกด้วยท่าทางไม่ใส่ใจนัก
ร่างสูงใหญ่ที่เปลือยท่อนบนขยับเข่าขึ้นมาบนเตียงพร้อมใบหน้ารกครึ้มอันน่าหวาดหวั่น หากไม่ได้เป็นนายของไร่ เธอก็คิดว่าเขาไม่ต่างจากโจรเลยแม้แต่น้อย ยิ่งท่าทางคุกคามและแววตากระหายขณะเคลื่อนมาใกล้ สุดท้ายนิชาดาก็ทนนิ่งไม่ได้ต้องขยับหนีเพราะกลัวชายหนุ่มจับใจ
“อย่า...”
พอหญิงสาวพลิกตัวจะหนีลงจากเตียงธีรดนย์ก็โถมไปวางมือขวางและกักกันคนตัวเล็กไว้ใต้ร่างตน พลางจ้องคนที่หน้าซีดเหงื่อตกด้วยแววตาขบขัน
“ชอบเล่นบทสาวน้อยไร้เดียงสาสินะ เอาเถอะ มาแนวนี้ก็น่าตื่นเต้นไปอีกแบบ ฉันไม่ได้นอนกับสาวใสวัยมหา’ ลัยมานานแล้วเหมือนกัน”
มุมปากได้รูปขยับยิ้มอย่างพอใจ
“เธอนี่ก็เข้าใจเล่นใช้ได้นะ เอาให้เนียนล่ะ อย่าหลุดกลางคัน”
นิชาดาแทบอยากร้องไห้ออกมาแต่ก็รู้ว่าไม่มีประโยชน์ มือบางยกขึ้นผลักอกกว้างอย่างสั่นๆ
“ฉัน...เปล่านะ”
“เสียงก็สั่นด้วยเหรอ เก่งนี่ เร้าใจดีแฮะ”
มือข้างหนึ่งเลื่อนมาเกลี่ยผมเธอพร้อมเอ่ยต่อ
“ไม่ต้องกลัวนะสาวน้อย ฉันจะทะนุถนอมเธอ จะทำให้เธอเหมือนนอนอยู่บนปุยเมฆเป็นชั่วโมงเลยล่ะ”
อีกฝ่ายเล่นตามบทของเขาทั้งแววตายังดูวาววับพึงพอใจอย่างน่ากลัว นิชาดาอดเคืองไม่ได้ รู้สึกเหมือนตัวเองถูกล้ออย่างไรอย่างนั้น พอปลายนิ้วแกร่งเลื่อนลงมาแกะกระดุมเสื้อเธอก็จับมือหนาเอาไว้
“เอ่อ...ฉัน...ไม่...”
นี่คงเป็นโอกาสสุดท้ายของเธอแล้ว แม้จะดูหมดหวังหญิงสาวก็อยากคว้าเอาไว้
“ไม่พร้อม”
“เดี๋ยวฉันช่วยให้พร้อมเอง”
พร้อมกับบอกชายหนุ่มก็แกะกระดุมเสื้อของเธอต่อ แรงรั้งของเธอแทบจะไม่มีประโยชน์แม้แต่น้อย
“นี่...”
“จะโย้กโย้อะไรอีก อย่าทำให้รำคาญได้ไหมกำลังได้อารมณ์”
น้ำเสียงอีกฝ่ายกลับมาดุอีกครั้ง ทั้งยังดึงเสื้อเธออย่างเอาแต่ใจ
“อย่านะ”
นิชาดาปัดป้องผลักไสแต่ธีรดนย์ก็ดึงเสื้อออกจากเธอจนสำเร็จ หญิงสาวรีบกอดตัวเองเมื่อเหลือเพียงเสื้อชั้นในกับกางเกงยีนผ้ายืด เพราะต้องทำงานให้ดูคล่องแคล่วเธอจึงใส่เสื้อผ้าต่างจากตอนที่ถ่ายคลิปอัปช่องโซเชียลของตัวเอง
“ขาวดีจริง”
แววตาวาววามที่กวาดมองเธอนั้นชวนให้ขนลุก ทั้งเสียงพึมพำก็ทำเอาเธอรู้สึกแปลกๆ แถมใบหน้าคมรกยังฝังลงมาข้างลำคอทันทีอีดด้วย
“อื้อ”
นิชาดาดิ้นรน ขณะที่อีกฝ่ายลูบมือหนาไปทั่วตัวเธอ พร้อมใบหน้าก็ซุกไซ้ซอกคอกับไหล่ ริมฝีปากอุ่นขยับเม้มสร้างความสยิวจนร่างอรชรสั่นเทา รู้สึกได้ถึงฟันคมที่กัดบนสายเสื้อชั้นในของตนค่อยๆ ลากผ่านไหล่มนจนหลุด มืออีกข้างก็ปลดลงตามไปด้วย แม้จะกอดตัวเองไว้ก็ป้องกันไม่ได้เท่าไรนัก เพราะมือหนากับปากอุ่นเคลื่อนไปตรงไหนผิวเนื้อเธอก็ขนลุกตามอย่างหวาดหวั่น แล้วชายหนุ่มก็ปลดตะขอเสื้อชั้นในของเธอได้โดยง่ายเช่นเดิม
“ไม่นะ”
ข้อมือเล็กถูกจับแยกและกดลงข้างลำตัว ก่อนใบหน้าคมเข้มจะแนบลงมากัดเกี่ยวผ้าลูกไม้ลงให้เผยทรวงอกอวบขาว ตามด้วยสัมผัสหนักๆ จูบซับ
นิชาดาห่อไหล่แต่ก็ไม่ช่วยเท่าไรนัก และยิ่งเธอขยับดิ้นทรวงอวบยิ่งถูกเสียดสีกับไรหนวดเคราก่อเกิดอาการหวิวประหลาดจนต้องหยุดลง ขอบตารื้นด้วยน้ำตาทั้งที่หลับตาปี๋กับความตื่นตระหนก อยากกรีดร้องแต่เธอไม่รู้ว่าเสียงตัวเองหายไปไหน
กลีบปากอิ่มถูกขบกัด ความเสียใจรุมเร้ามาพร้อมกับความรันทดและสงสารโชคชะตาของตัวเอง เธอกำลังจะถูกบังคับขืนใจแต่กลับไม่อาจแย้งหรือต่อต้านอีกฝ่ายได้ นิชาดาเข้าใจคำว่าอำนาจเงินก็วันนี้
ทั้งที่อยากหนีก็หนีไม่ได้ ไม่อยากรับรู้ว่าพี่ชายขายเธอ ไม่อยากสนใจสิ่งใด ทว่าเธอไม่อาจปล่อยให้อีกฝ่ายแบกรับทุกอย่างโดยไม่สนใจสิ่งใดได้ เงินที่นภนต์หามาไม่ว่าจะจากงานหรือการพนันก็เพื่อเลี้ยงสองชีวิตของเธอกับเขา
ปลายลิ้นที่ไล้ระรัวเหนือยอดอกราวแมวตัวโตนั้นค่อนข้างดุดัน แล้วร่างอรชรก็ผวาขึ้นเมื่ออกอวบของตนถูกลืนกินอย่างแรง ทว่าเธอสะกดกลั้นเสียงตัวเองอย่างเต็มที่ สองมือกำจิกแน่นด้วยความทรมานไปทั้งกายใจ แต่แล้วก็ต้องหลุดร้องออกมาเพราะอีกฝ่ายครูดฟันขบเม้มยอดทรวงที่ชูชัน
“โอ๊ะ...”
“หึ มีเสียงแล้วเหรอ”
ชายหนุ่มถอยเพียงนิดแล้วเอ่ยเสียงหยัน
“อยากครางก็คราง จะกลั้นไว้ทำไม ฉันไม่ชอบความเงียบ มันไม่เร้าใจ ถ้าเธอไม่ครางอย่าหาว่าฉันรุนแรงก็แล้วกัน”
======
เดี๋ยว…นายดนย์ ใจเย็นๆ ฟังหมอกบ้าง -_-" หมอกจะทำยังไงถึงจะรอดจากนายดนย์คนเถื่อนได้นะ?
*ชี้แจง พระเอกเป็นคนนิสัยห่ามๆ แล้วก็รักสนุกนะคะ แต่อย่าเพิ่งเคืองไป มารอดูกันว่าคนห่ามอย่างนายดนย์จะเป็นยังไง เมื่อมาเจอผู้หญิงที่ไม่ได้สนใจตัวเองอย่างหมอกเข้าให้จ้า^^
최신 챕터
ดุจกรงเถื่อน 34.คุณสามีอ้อนรัก (ตอนพิเศษ) (3)
ปลายนิ้วแกร่งไล้แผ่วผิวตรงข้างเอวสูงขึ้นมาวนเวียนปลายยอดอกแล้วขยำเบาๆ ทำเอานิชาดาสะดุ้งเฮือกลืมตาขึ้นกลางดึก พร้อมกับที่ริมฝีปากอุ่นพรมไต่จากต้นแขนมายังไหล่มน ซอกคอจนถึงใบหูก่อนกระซิบ“หมอกจ๋า รักกันนะจ๊ะ”“คุณดนย์ นี่บ้านใหญ่นะคะ ลูกก็อยู่ด้วย”เธองัวเงียห้ามเสียงเบาเพราะเกรงจะทำให้ลูกชายตื่นและตนเองก็พึ่งหลับไปไม่นานหลังจากป้อนนมหนูน้อยจึงยังเพลียอยู่ ทั้งนอนไม่ค่อยเต็มอิ่มนักอยู่แล้ว ยังดีที่เวลากลางวันมีคุณนายแสงหล้ากับเหมยช่วยดูลูกพอให้ได้งีบบ้าง“น่านะ รับรองเบ๊าเบา ลูกไม่ตื่นแน่”สามียังกระซิบเสียงทุ้มนุ่ม มือก็เคล้าคลึงทรวงอกที่อวบอัดขึ้นของตนทำเอานิชาดาอกใจสั่นไหวไม่น้อย จะว่าไปตนก็คิดถึงสัมผัสจากชายหนุ่มอยู่เหมือนกัน หากก็ยังกังวล“ได้ด้วยเหรอคะ”“เดี๋ยวทำให้ดู”พร้อมพูดชายหนุ่มก็เชยคางให้เธอหันกลับไปรับจูบนุ่มนวลก่อนจะค่อยเพิ่มแรงจูบเม้มและกัดกลีบปากอิ่มด้านล่างให้เธอเผยอรับลิ้นร้อน นิชาดาขยับตัวพลิกมาโอบรอบลำคอหนาตอบรับจูบลึกซึ้งอย่างไม่ยอมน้อยหน้าร่างสองสองขยับเสียดสีเบาๆ ในสัดส่วนที่แตกต่างหากสอดรับกันอย่างลงตัว ลูกชายตัวน้อยนั้นนอนในเปลสี่เหลี่ยมไม่ต้องเกรงว่าแรงเคลื่อ
ดุจกรงเถื่อน 34.คุณสามีอ้อนรัก (ตอนพิเศษ) (2)
“คุณดนย์คะ”กลางดึกคืนหนึ่งหลังจากมาพักโรงแรมได้สองวันนิชาดาก็รู้สึกปวดท้องแล้วเหมือนมีบางอย่างไหลออกมา หญิงสาวพึมพำเรียก ชายหนุ่ม เพียงแตะแขนอีกฝ่ายก็รู้สึกตัวแล้วขยับนั่งเปิดโคมไฟทันที“เจ็บท้องเหรอหมอก”“ค่ะ...น่าจะน้ำเดินแล้ว”เธอพูดจนแทบไม่มีเสียงเพราะเจ็บ“งั้นหมอกอยู่นิ่งๆ ก่อนนะ แป๊บเดียว”ร่างสูงใหญ่รีบลุกขึ้นใส่เสื้อโดยเร็วแล้วคว้ากระเป๋าที่เตรียมเอาไว้ก่อนมาประคองร่างที่อุ้ยอ้ายขึ้นของภรรยา“เดินพอไหวไหม”“ค่ะ”นิชาดายังพอไหวจึงกัดฟันค่อยๆ เดินไปพร้อมกับที่ชายหนุ่มพยุง ธีรดนย์ตั้งใจเลือกห้องพักใกล้ลิฟต์จึงไม่ต้องเดินไกลมากหญิงสาวนอนรอเพื่อให้ปากมดลูกเปิดและปวดท้องมากขึ้นเรื่อยๆ โดยมีสามีอยู่ข้างๆ เป็นทั้งคนปลอบใจให้กำลังใจและที่ระบายของตนเพราะบ่อยครั้งที่เธอมักจะจิกเล็บลงบนหลังมือหนาที่กุมมือตนไว้“อื้อ เจ็บจังค่ะ”ยิ่งเห็นดวงหน้าสวยซีดเผือด เหงื่อผุดพราย ทรมานด้วยความเจ็บปวดชายหนุ่มก็ทุรนทุรายตาม เพราะหญิงสาวนอนอยู่แบบนี้มาสามชั่วโมงแล้ว ก้มลงไปจูบหน้าผากมนเช็ดเหงื่อให้ก่อนจะกระซิบ“ฉันจะตามพยาบาลอีกรอบนะ”นิชาดาปล่อยให้ชายหนุ่มไปโดยไม่แย้ง เธอรู้สึกทนไม่ไหวแล้วจริงๆ ไม่น
ดุจกรงเถื่อน 34.คุณสามีอ้อนรัก (ตอนพิเศษ) (1)
ไร่ชาดิฐวัฒน์ได้รับความสนใจจากนักท่องเที่ยวที่ต้องการสัมผัสอากาศบริสุทธิ์แห่งขุนเขา นอนในบ้านท่ามกลางไร่ชาเขียวชอุ่ม มองเห็นเมฆลอยต่ำปกคลุมยอดเขา การเก็บชาก็ได้รับความนิยม มีคนจองคิวเต็มจำนวนในทุกวันนิชาดาที่ออกมาเก็บภาพบรรยากาศวันหยุดเพื่อโพสต์ในเว็บและโซเชียลต่างๆ ของไร่ยืนมองผู้คนที่มีความสุขกับการได้มาไร่นี้อย่างภูมิใจ ตอนนี้นอกจากเพจแล้วเธอเปิดแอคเคาต์โซเชียลของไร่เพิ่มขึ้นจนครบถ้วน เพราะโลกออนไลน์เป็นสิ่งที่ใช้ในการประชาสัมพันธ์ได้อย่างมีประสิทธิภาพที่สุดในยุคสมัยนี้“ชอบไหมเจ้า”ส้มที่เป็นคนถ่ายภาพให้เธอเปิดกล้องให้ดู ขณะที่นิชาดามากับมธุรินซึ่งยืนเป็นเพื่อนและคอยดูแลเธอที่ท้องแก่ใกล้คลอด ความจริงธีรดนย์ไม่อยากให้หญิงสาวมาทำงานแต่นิชาดาไม่อยากอยู่เฉยๆ การได้ขยับตัวเดินไปเดินมาจะช่วยให้เธอคลอดธรรมชาติได้ง่ายขึ้น หากก็ต้องดูว่าเด็กกลับหัวด้วยหรือไม่เหมือนกัน“อืม ชอบจ้ะ ไปเก็บภาพมุมโน้น ให้เห็นคาเฟ่กับร้านอาหารด้วยนะจ๊ะ”“เจ้า”“พี่ไปกับส้มเองก็ได้ หมอกเข้าไปนั่งพักในคาเฟ่ดีกว่า”มธุรินเอ่ยปากเพราะดูท่าเหมือนภรรยาเจ้าของไร่จะเดินไปอีกไกลกับส้ม“ถ้าอย่างนั้นฝากพี่รินด้วยนะคะ แล้ว
ดุจกรงเถื่อน 33.กรงเถื่อนแปรเป็นกรงรัก (2)
“พอใจหรือยังเมียจ๋า”“อะไรคะ”“ก็รู้แล้วว่าฉันไม่ได้พลาดพลั้งเสียท่าคุณภัทร ฉันเป็นของหมอกคนเดียวมาตั้งแต่จดทะเบียนแล้วไงล่ะ”พร้อมกับถามใบหน้าคมเข้มก็ขยับมาชิด หน้าผากจรดแนบหน้าผากเธอ ส่งสายตาออดอ้อนก่อนจะดันตัวเธอให้ค่อยๆ ถอยไปชิดเตียง แต่เขาทิ้งตัวเองลงหงายหลังแล้วรั้งเธอให้นอนลงไปบนร่างแกร่งนิชาดายิ้มหวาน ไม่ได้ฝืนตัวเพราะตัวเองก็ไม่ได้ขุ่นเคืองอะไร เพียงแค่สงสัยเพราะธีรดนย์ไม่ได้กลับบ้านดึกนัก ยกเว้นช่วงก่อนจัดงานแต่ง“พอใจค่ะ”เธอตอบเสียงเบาชายหนุ่มก็ยิ้มมุมปาก“ผัวเป็นคนดี ไม่วอกแวก รักเมียคนเดียว เมียไม่ให้รางวัลหน่อยเหรอจ๊ะ”คนใต้ร่างอ้อนเสียงทุ้ม แววในดวงตาคู่คมเข้มนั้นหวานฉ่ำจนนิชาดารู้สึกว่าหัวใจตนกำลังละลายไปกับความหวานที่ส่งมาให้“อืม”ปลายนิ้วเรียวไล้วนเหนืออกกว้างพลางทำท่าทีราวครุ่นคิด“อยากได้รางวัลเล็กหรือรางวัลใหญ่คะ”“ชุดใหญ่สิจ๊ะเมียจ๋า”นิชาดาไม่ตอบรับทว่ามือบางเปลี่ยนเป็นลูบแผงอกหนาของคนไม่ใส่เสื้อ แล้วเห็นชายหนุ่มสูดหายใจลึก ยิ่งมือเธอลากลงต่ำ อีกฝ่ายก็ถึงกับกลืนน้ำลายมือนุ่มไม่ได้ต่ำลงไปอย่างที่เขาคาดหวังหากไล้แผ่วเพียงตรงช่วงเอว แต่ชายหนุ่มก็พอใจเพราะร่างหอ
ดุจกรงเถื่อน 33.กรงเถื่อนแปรเป็นกรงรัก (1)
ร่างอรชรออกมายืนหน้าระเบียง มองพระจันทร์ดวงโตผ่านแมกไม้แล้วก็เอาโทรศัพท์ถ่ายก่อนจะอัปโซเชียล ก็มีคนทักและพิมพ์คอมเม้นต์ว่าคิดถึงหลายคน ปกตินิชาดาอัปเดตบ่อยทว่านับแต่มาอยู่ที่นี่ก็ห่างหายเพราะปัญหาต่างๆ ที่รบกวนจิตใจและทุ่มเทความตั้งใจกับงานใหม่ของตน ทั้งยังไม่ได้ตัดวิดีโอที่ถ่ายขณะเดินทางมาไร่ดิฐวัฒน์ด้วย ช่องของเธอพร้อมโซเชียลหยุดเคลื่อนไหวมาสามเดือนแล้ว มานึกขึ้นได้ในตอนนี้ คิดว่าน่าจะพอมีเวลาทำงานตัวเองในวันหยุดได้ เพราะตอนนี้งานในไร่ลงตัวและมีกำหนดปล่อยคลิป Vlog เดือนละครั้ง“จะว่าไป เราไม่เคยชมจันทร์ด้วยกันเลยนะ ออกมาก็น่าจะรอฉันก่อน”เสียงเข้มดังขึ้นและผ้าคลุมที่มาพร้อมการโอบกอดจากด้านหลัง ธีรดนย์คุยงานกับวัชพลนิชาดาก็แวบไปอาบน้ำก่อนแล้วจำได้ว่าเป็นคืนพระจันทร์เต็มดวงซึ่งตนเองยังไม่เคยได้มองดูอย่างจริงจังว่าจะสวยดวงโตแค่ไหน ทั้งยังมีเรื่องให้คิดอยากให้ธรรมชาติยามค่ำคืนช่วยบำบัดความตึงเครียด จึงออกมาหน้าระเบียงในตอนชายหนุ่มอาบน้ำธีรดนย์วางคางบนบ่าเธอ กรุ่นกลิ่นครีมอาบน้ำอบอวลพร้อมไออุ่นจากร่างสูงใหญ่โอบล้อมทำให้หญิงสาวเอนอิงอีกฝ่ายราวต้องการความอบอุ่น“ก็เพราะเอะอะคุณดนย์ก็อุ้มเ
ดุจกรงเถื่อน 32.ผู้อยู่เบื้องหลังอุบัติเหตุ (2)
“ฉันเปล่า....”ภัทรดาส่ายหน้าพลางถอยหลังเสียงสั่นมากขึ้น“กลัวทุกคนจะรู้ว่าคุณมาถึงไร่หลังฉันเกิดอุบัติเหตุใช่ไหมคะ”นิชาดาจะไม่ไล่บี้อีกฝ่ายเลยหากเจ้าตัวไม่บอกว่าเธอใส่ร้าย“เธอเกิดเรื่องเมื่อไรฉันก็ไม่รู้ ฉันแค่มาทำงาน ไม่รู้อะไรทั้งนั้น”“ไม่เป็นไร ดูกล้องก่อนแล้วค่อยว่ากัน เพราะผมจำเวลาที่หมอกเกิดเรื่องได้ ถ้าคุณไม่รู้อะไรจริงก็รอให้การณ์กับตำรวจ”“คุณดนย์”คนที่หน้าซีดอยู่แล้วยิ่งตาโต พึมพำพลางถอยหลังช้าๆ“ภัทรไม่ได้ทำนะคะคุณดนย์ ไม่ใช่ภัทรนะ เมียคุณใส่ร้ายภัทร”“ถ้าไม่ได้ทำคุณก็ไม่ต้องกลัวอะไร ไม่ต้องห่วงไปหรอก ตำรวจก็แค่สอบถามเท่านั้น”ยิ่งธีรดนย์เอ่ยถึงตำรวจซ้ำอีกภัทรดายิ่งหวาดกลัวมากขึ้น หญิงสาวรีบหันหลังจะกลับไปขึ้นรถ“ไม่ ภัทรไม่ผิด ภัทรไม่ได้ทำอะไร อย่ามายุ่งกับภัทร”ภัทรดาเหมือนสติหลุดขยับพรวดออกไปราวต้องการหนี ขณะนั้นมีรถคันหนึ่งขึ้นเนินมา ซึ่งก่อนหน้านี้แต่ละคนก็ไม่ทันได้สังเกตสิ่งอื่นเช่นกันเพราะรถของภัทรดาจอดบังทางที่จะเห็นได้ และต่างก็กำลังสนใจเรื่องราวที่เกิดขึ้น แต่พอเห็นรถทั้งหมดก็ตะโกนรั้ง“คุณภัทร!”“กรี๊ดดด!”เอี๊ยด!!เสียงรถเบรกดังขึ้นอีกครั้ง ทว่าภัทรดาก็ถูกเ
