ร่างอรชรนั่งนิ่งไม่ไหวติง ไม่มีทีท่าจะก้าวลงจากรถ แม้ว่าชายหนุ่มจะลงไปก่อนแล้ว เหมือนเขาจะรู้สึกได้จึงหันกลับมามองและเดินอ้อมมายังฝั่งที่เธอนั่งก่อนจะเปิดประตู
“อุ๊ย...ทำอะไร ปล่อย”
นิชาดายังอ่อนแรงด้วยความกลัววิตกกังวลที่ครอบคลุมจิตใจจนไม่อยากขยับ จึงถูกอุ้มลงจากรถอย่างง่ายดาย ปัดป้องไม่ทัน
“นึกว่าอยากให้อุ้มเหมือนเจ้าสาวเสียอีก”
“จะบ้าเหรอ ไม่ต้อง ปล่อยฉัน”
หญิงสาวดิ้นรนแต่อีกฝ่ายก็ไม่ปล่อย เขาไขกุญแจบ้านอย่างง่ายดายทั้งที่ช้อนอุ้มเธออยู่ เปิดประตูได้ก็ตรงไปทางห้องนอนทันใด
“ดะ...เดี๋ยวสิ...”
เธอรีบห้ามเมื่ออีกฝ่ายใช้ไหล่ดันประตูห้อง
“สนุกกันก่อนแล้วค่อยพักกินอะไรสักหน่อย แล้วค่อยมาต่อรอบดึกยาว”
“อะไรนะ!”
เสียงหวานแว้ดใส่หูทำเอาธีรดนย์สบถ
“วะ จะเสียงดังทำไม หูจะแตก”
พร้อมกับพูดก็วางร่างที่เบาหวิวสำหรับตนลงบนเตียง ทว่าไม่ได้เป็นไปอย่างทะนุถนอม แม้จะเห็นอีกฝ่ายถอยกรูด เขาก็ถอดเสื้อตนออกด้วยท่าทางไม่ใส่ใจนัก
ร่างสูงใหญ่ที่เปลือยท่อนบนขยับเข่าขึ้นมาบนเตียงพร้อมใบหน้ารกครึ้มอันน่าหวาดหวั่น หากไม่ได้เป็นนายของไร่ เธอก็คิดว่าเขาไม่ต่างจากโจรเลยแม้แต่น้อย ยิ่งท่าทางคุกคามและแววตากระหายขณะเคลื่อนมาใกล้ สุดท้ายนิชาดาก็ทนนิ่งไม่ได้ต้องขยับหนีเพราะกลัวชายหนุ่มจับใจ
“อย่า...”
พอหญิงสาวพลิกตัวจะหนีลงจากเตียงธีรดนย์ก็โถมไปวางมือขวางและกักกันคนตัวเล็กไว้ใต้ร่างตน พลางจ้องคนที่หน้าซีดเหงื่อตกด้วยแววตาขบขัน
“ชอบเล่นบทสาวน้อยไร้เดียงสาสินะ เอาเถอะ มาแนวนี้ก็น่าตื่นเต้นไปอีกแบบ ฉันไม่ได้นอนกับสาวใสวัยมหา’ ลัยมานานแล้วเหมือนกัน”
มุมปากได้รูปขยับยิ้มอย่างพอใจ
“เธอนี่ก็เข้าใจเล่นใช้ได้นะ เอาให้เนียนล่ะ อย่าหลุดกลางคัน”
นิชาดาแทบอยากร้องไห้ออกมาแต่ก็รู้ว่าไม่มีประโยชน์ มือบางยกขึ้นผลักอกกว้างอย่างสั่นๆ
“ฉัน...เปล่านะ”
“เสียงก็สั่นด้วยเหรอ เก่งนี่ เร้าใจดีแฮะ”
มือข้างหนึ่งเลื่อนมาเกลี่ยผมเธอพร้อมเอ่ยต่อ
“ไม่ต้องกลัวนะสาวน้อย ฉันจะทะนุถนอมเธอ จะทำให้เธอเหมือนนอนอยู่บนปุยเมฆเป็นชั่วโมงเลยล่ะ”
อีกฝ่ายเล่นตามบทของเขาทั้งแววตายังดูวาววับพึงพอใจอย่างน่ากลัว นิชาดาอดเคืองไม่ได้ รู้สึกเหมือนตัวเองถูกล้ออย่างไรอย่างนั้น พอปลายนิ้วแกร่งเลื่อนลงมาแกะกระดุมเสื้อเธอก็จับมือหนาเอาไว้
“เอ่อ...ฉัน...ไม่...”
นี่คงเป็นโอกาสสุดท้ายของเธอแล้ว แม้จะดูหมดหวังหญิงสาวก็อยากคว้าเอาไว้
“ไม่พร้อม”
“เดี๋ยวฉันช่วยให้พร้อมเอง”
พร้อมกับบอกชายหนุ่มก็แกะกระดุมเสื้อของเธอต่อ แรงรั้งของเธอแทบจะไม่มีประโยชน์แม้แต่น้อย
“นี่...”
“จะโย้กโย้อะไรอีก อย่าทำให้รำคาญได้ไหมกำลังได้อารมณ์”
น้ำเสียงอีกฝ่ายกลับมาดุอีกครั้ง ทั้งยังดึงเสื้อเธออย่างเอาแต่ใจ
“อย่านะ”
นิชาดาปัดป้องผลักไสแต่ธีรดนย์ก็ดึงเสื้อออกจากเธอจนสำเร็จ หญิงสาวรีบกอดตัวเองเมื่อเหลือเพียงเสื้อชั้นในกับกางเกงยีนผ้ายืด เพราะต้องทำงานให้ดูคล่องแคล่วเธอจึงใส่เสื้อผ้าต่างจากตอนที่ถ่ายคลิปอัปช่องโซเชียลของตัวเอง
“ขาวดีจริง”
แววตาวาววามที่กวาดมองเธอนั้นชวนให้ขนลุก ทั้งเสียงพึมพำก็ทำเอาเธอรู้สึกแปลกๆ แถมใบหน้าคมรกยังฝังลงมาข้างลำคอทันทีอีดด้วย
“อื้อ”
นิชาดาดิ้นรน ขณะที่อีกฝ่ายลูบมือหนาไปทั่วตัวเธอ พร้อมใบหน้าก็ซุกไซ้ซอกคอกับไหล่ ริมฝีปากอุ่นขยับเม้มสร้างความสยิวจนร่างอรชรสั่นเทา รู้สึกได้ถึงฟันคมที่กัดบนสายเสื้อชั้นในของตนค่อยๆ ลากผ่านไหล่มนจนหลุด มืออีกข้างก็ปลดลงตามไปด้วย แม้จะกอดตัวเองไว้ก็ป้องกันไม่ได้เท่าไรนัก เพราะมือหนากับปากอุ่นเคลื่อนไปตรงไหนผิวเนื้อเธอก็ขนลุกตามอย่างหวาดหวั่น แล้วชายหนุ่มก็ปลดตะขอเสื้อชั้นในของเธอได้โดยง่ายเช่นเดิม
“ไม่นะ”
ข้อมือเล็กถูกจับแยกและกดลงข้างลำตัว ก่อนใบหน้าคมเข้มจะแนบลงมากัดเกี่ยวผ้าลูกไม้ลงให้เผยทรวงอกอวบขาว ตามด้วยสัมผัสหนักๆ จูบซับ
นิชาดาห่อไหล่แต่ก็ไม่ช่วยเท่าไรนัก และยิ่งเธอขยับดิ้นทรวงอวบยิ่งถูกเสียดสีกับไรหนวดเคราก่อเกิดอาการหวิวประหลาดจนต้องหยุดลง ขอบตารื้นด้วยน้ำตาทั้งที่หลับตาปี๋กับความตื่นตระหนก อยากกรีดร้องแต่เธอไม่รู้ว่าเสียงตัวเองหายไปไหน
กลีบปากอิ่มถูกขบกัด ความเสียใจรุมเร้ามาพร้อมกับความรันทดและสงสารโชคชะตาของตัวเอง เธอกำลังจะถูกบังคับขืนใจแต่กลับไม่อาจแย้งหรือต่อต้านอีกฝ่ายได้ นิชาดาเข้าใจคำว่าอำนาจเงินก็วันนี้
ทั้งที่อยากหนีก็หนีไม่ได้ ไม่อยากรับรู้ว่าพี่ชายขายเธอ ไม่อยากสนใจสิ่งใด ทว่าเธอไม่อาจปล่อยให้อีกฝ่ายแบกรับทุกอย่างโดยไม่สนใจสิ่งใดได้ เงินที่นภนต์หามาไม่ว่าจะจากงานหรือการพนันก็เพื่อเลี้ยงสองชีวิตของเธอกับเขา
ปลายลิ้นที่ไล้ระรัวเหนือยอดอกราวแมวตัวโตนั้นค่อนข้างดุดัน แล้วร่างอรชรก็ผวาขึ้นเมื่ออกอวบของตนถูกลืนกินอย่างแรง ทว่าเธอสะกดกลั้นเสียงตัวเองอย่างเต็มที่ สองมือกำจิกแน่นด้วยความทรมานไปทั้งกายใจ แต่แล้วก็ต้องหลุดร้องออกมาเพราะอีกฝ่ายครูดฟันขบเม้มยอดทรวงที่ชูชัน
“โอ๊ะ...”
“หึ มีเสียงแล้วเหรอ”
ชายหนุ่มถอยเพียงนิดแล้วเอ่ยเสียงหยัน
“อยากครางก็คราง จะกลั้นไว้ทำไม ฉันไม่ชอบความเงียบ มันไม่เร้าใจ ถ้าเธอไม่ครางอย่าหาว่าฉันรุนแรงก็แล้วกัน”
======
เดี๋ยว…นายดนย์ ใจเย็นๆ ฟังหมอกบ้าง -_-" หมอกจะทำยังไงถึงจะรอดจากนายดนย์คนเถื่อนได้นะ?
*ชี้แจง พระเอกเป็นคนนิสัยห่ามๆ แล้วก็รักสนุกนะคะ แต่อย่าเพิ่งเคืองไป มารอดูกันว่าคนห่ามอย่างนายดนย์จะเป็นยังไง เมื่อมาเจอผู้หญิงที่ไม่ได้สนใจตัวเองอย่างหมอกเข้าให้จ้า^^
