Beranda / โรแมนติก / ตื๊อรักวิศวะร้าย / บทที่ 10 ความจริงเมื่อ 2 ปีก่อน

Share

บทที่ 10 ความจริงเมื่อ 2 ปีก่อน

Penulis: Fortune_289
last update Terakhir Diperbarui: 2024-12-01 23:45:47

เขาทำได้เพียงแค่เอามือปัดป้องเท่านั้น ไม่สามารถที่จะต่อสู้อะไรได้เลย เพราะถ้าตอบโต้แม้แต่หมัดเดียวมีหวังเขาได้เลิกกับเพนตี้ของจริงแน่ และดูเหมือนว่าตอนนี้หญิงสาวจะตกใจเพราะพี่ชายเข้าไปต่อยคนรักของเธอ จึงรีบวิ่งเข้าไปห้ามเพื่อไม่ให้เขาทำร้ายไทเกอร์ไปมากกว่านี้

"พอแล้วพี่เพนเฮาส์ ฮึก! เพนผิดเองแหละที่ยอมเขา ปล่อยเขาไปเถอะ เพนสัญญาว่าจะไม่ยุ่งกับเขาอีก"

ไทเกอร์อ้าปากค้างอย่างอึ้งไป ไม่ยุ่งกับเขางั้นเหรอ เหอะ! ไม่มีทางให้มันเกิดขึ้นแน่

"ไม่มีทางหรอก เกอร์ไม่มีทางยอมเลิกแน่นอน ปล่อยให้พี่ชายของเพนกระทืบเกอร์ให้ตายตรงนี้ดีกว่า แต่ถ้าจะให้เลิกบอกเลยว่าไม่มีทาง"

เขาจ้องมองไปยังใบหน้าหญิงสาวด้วยสีหน้าที่จริงจังมาก ถ้าต้องถูกกระทืบจนตายเขายอม แต่ถ้าต้องเลิกกันเขาไม่มีทางทำแน่

"ได้! วันนี้กูจะกระทืบมึงให้ตายคาตีนกูเลย คอยดู"

พูดจบเขาก็เข้ามากระทืบไทเกอร์ทันทีตามที่พูดไว้ และก็เหมือนเดิมคือเขาก็นั่งอยู่นิ่ง ๆ เอามือปัดป้องเพื่อป้องกันตัวเอง แต่ก็ตอบโต้อะไรไม่ได้ อีกอย่างเขาก็ทำผิดต่อเพนเฮ้าส์มาก่อน ปล่อยให้มันได้ระบายความแค้นในอดีตถือว่าชดใช้ให้กันกับสิ่งที่ผ่านมา

"พอเถอะนะพี่เพนเฮาส์ เพนขอร้องนะปล่อยไทเกอร์ไปเถอะ ขอร้อง ฮือ"

เขาจ้องมองไปยังหญิงสาวที่ตอนนี้ร้องไห้แววตาสั่นระริกดูน่าสงสาร สภาพร่างกายของเขาในตอนนี้ก็อย่างที่เห็น โดนกระทืบหนักหน้าไม่เสียโฉมก็บุญแล้ว เอาจริงเขาไม่ชอบเลยที่คนรักร้องไห้แบบนี้มันทำให้รู้สึกแย่ ยิ่งเธอร้องไห้เสียงดังมากเท่าไหร่เขาก็ยิ่งเจ็บตรงหน้าอกข้างซ้าย

"เพนออกไปก่อนนะ เกอร์จะคุยกับพี่เพนเฮาส์เอง"

เขาเอ่ยออกไปด้วยน้ำเสียงจริงจัง แต่ทว่าหญิงสาวไม่ยอมออกไปแถมยังกอดแขนพี่ชายเอาไว้แน่น ร้องไห้ออกมาน้ำตาไหลอาบแก้ม

"เพนยอมแล้วพี่เพนเฮาส์ ยอมแพ้แล้ว อย่าทำอะไรเขาเลยนะ"

จู่ ๆ เพนเฮาส์ก็หยุดการกระทำไม่มากระทืบเขาต่อ แถมยังยกยิ้มมุมปาก กระชากแขนน้องสาวก่อนจะบีบข้อแขนของเธอแน่น

"เธอต้องเลิกยุ่งกับมันเพนตี้ แล้วพี่จะไม่ทำอะไรมันอีก"

"ไม่นะเพนตี้! ไม่นะ"

เขาร้องห้ามเสียงหลงเพราะไม่อยากเลิกรากับเธอไม่ว่าจะในกรณีไหนก็ตาม หญิงสาวหันไปมองใบหน้าของเขาด้วยสายตาที่เจ็บปวดอย่างถึงที่สุด

"พอเถอะไทเกอร์ เรื่องของเราสองคนมัน ฮึก! มันเป็นไปไม่ได้ พอเถอะนะฉันขอร้อง นายกลับไปเถอะ ขอร้องนะ!"

เขามองใบหน้าของหญิงสาวอย่างช็อกสุดขีด หลายคนคงจะสงสัยว่าในอดีตมันเกิดอะไรขึ้น เอาเป็นว่าเดี๋ยวเขาจะเล่าให้ฟังก็แล้วกัน

ย้อนไปในอดีตเมื่อ 2 ปีที่แล้ว...

"ไทเกอร์วันนี้ไปกินเหล้ากัน"

เขามองใบหน้าของเพนเฮาส์เพื่อนต่างมหาวิทยาลัย แต่ความจริงเขาแก่กว่าประมาณ 1 ปี ด้วยอารมณ์ที่คุยกันแบบถูกคอ เจอกันที่ร้านเหล้า ก็เลยทำให้เราสองคนสนิทกันจนกลายเป็นเพื่อนกันในที่สุด

"เอาสิวะ กูเบื่ออยู่พอดี เดี๋ยวพาไอ้พวกแบรี่ไปด้วย"

"เค เจอกันโว้ยกูไปละ"

เขาโบกไม้โบกมือเขาจะเดินออกไปทันที เอาจริงก็สงสัยอยู่นะว่าทำไมถึงเข้ามาที่มหาวิทยาลัย NRU University บ่อยสงสัยคงจะมีแฟนอยู่ที่นี่ละมั้ง

ช่วงเย็นเขาก็เดินทางมาที่ผับร้านประจำ ซึ่งตอนนี้เป็นเวลาประมาณ 20:30 น. เมื่อเดินมาถึงก็มีเสียงของเพนเฮาส์ตะโกนเรียกจากโซน VIP ตอนนี้เพื่อนของเขานั่งอยู่ก่อนแล้ว มีทั้งแบรี่ ปอร์เช่ โดมิโน คอปเตอร์

"มาช้าจริง ๆ นะมึง คราวนี้ถ้าจะนัดให้บอกล่วงหน้า 2 ชั่วโมงก็แล้วกัน กูจะได้มาเลท"

"มึงอย่าเวอร์ได้ไหม ช้าไปแค่ครึ่งชั่วโมงเองก็รถมันติดไง"

เขาบ่นออกมาไม่จริงจังนะก่อนจะขยับตัวนั่งลงตรงข้ามกับเพนเฮาส์ ซึ่งตอนนี้ข้าง ๆ ของเพื่อนมีผู้หญิงคนหนึ่งนั่งอยู่ และเมื่อทั้งสองคนสบตากันเขาก็ร้องเชี่ยออกมาทันที

"ไทเกอร์นี่น้องข้าว กูกำลังจีบอยู่"

ไทเกอร์ได้ยินแบบนั้นก็ยิ้มแห้งออกมาทันที จะบอกเพื่อนยังไงดีว่าผู้หญิงคนนี้เขาเคยได้มาแล้ว ถึงแม้ว่าจะนานมาแล้วก็เถอะ แต่ส่งสายตามาอ่อยแบบนี้คืออะไรวะ เธอกำลังคบกับเพื่อนของเขาอยู่นะ แม่งเอ๊ย!

"เอ่อ อือ ๆ สั่งเครื่องดื่มสิวะ"

เขาหันกลับไปมองเพื่อนไม่ได้สนใจผู้หญิงที่นั่งอยู่ตรงนั้นอีก เอาจริงแอบรู้สึกผิดกับเพื่อนอยู่นะ ปอร์เช่ที่นั่งอยู่ข้างเขาขยับเข้ามาใกล้ก่อนจากกระซิบกระซาบข้างใบหู

"มึงเป็นอะไรไอ้เกอร์มองน้องข้าวแปลก ๆ อย่าบอกนะว่าเป็นเด็กเก่ามึง"

"เออ"

"ฉิบหายแล้วไง ก็เพราะว่ามึงมั่วไปเรื่อยไงผู้หญิงเกือบครึ่งประเทศถึงได้กับมึงมาหมดแล้วเนี่ย ไม่ให้เหลือรอดมาถึงเพื่อนบ้างเลยเหรอวะ"

เขาถอนหายใจออกมาก่อนจะยื่นมือไปตบกะโหลกเพื่อนหนึ่งทีด้วยความหมั่นไส้

"มึงเวอร์ไปละไอ้สัส กูไม่ได้มั่วขนาดนั้น เขาเรียกว่าบังเอิญโว้ยเข้าใจไหม"

แล้วทำไมเพื่อนที่นั่งอยู่รอบข้างถึงจ้องมองมายังเขาเหมือนเป็นตัวอะไรสักอย่าง อย่ามามองแบบนี้นะเว้ยเขาไม่ได้มั่วขนาดนั้นสักหน่อย อีกอย่างก็ป้องกันตลอด ไม่เคยสดกับผู้หญิงคนไหนมาก่อนในชีวิตด้วย

"เหอะ! วันหนึ่งถ้ามึงเจอคนที่ใช่แล้วอยากหยุดอยู่ที่เขา ผู้หญิงคนนั้นคงรับมึงไม่ได้ ประวัติสกปรกมั่วไม่เลือก อี้!"

เขาเบ้ปากไปมองหน้าเพื่อนก่อนจะยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มจนหมดแก้ว ช่างแม่งเถอะคืนนี้เขาจะเมาให้หัวราน้ำไปเลย

สองชั่วโมงต่อมา

"ไอ้เกอร์มึงดื่มอย่างกับน้ำเปล่า แล้วคืนนี้มึงจะสอยคนไหนกลับคอนโดวะ"

โดมิโนที่นั่งอยู่หันมามองหน้าเพื่อนก่อนจะเลยแซวขำขัน

"ไม่ถูกใจว่ะวันนี้"

เขายักไหล่เล็กน้อยไม่ได้สนใจอะไรก่อนจะยกแก้วเหล้าขึ้นอยู่ต่อ เพนเฮาส์ก็เริ่มเมาได้ที่แล้วเพราะว่าสีหน้าของมันแดงแทบจะเป็นลูกตำลึง

"ไทเกอร์มึงกลับกี่โมงวะวันนี้"

"เดี๋ยวกูก็กลับแล้วว่ะพรุ่งนี้มีเรียนเช้า"

มันพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะหันไปมองใบหน้าของน้องข้าวที่นั่งอยู่เคียงข้างมัน

"เดี๋ยวพี่ไปส่งนะคะ มีเรียนเช้าเหมือนกัน"

ข้าวได้ยินแบบนั้นก็รีบส่ายหน้าปฏิเสธทันที

"ไม่เป็นไรค่ะพี่เพนเฮาส์ข้าวนัดเพื่อนเอาไว้แล้ว พี่กลับไปก่อนเถอะค่ะ ข้าวไปก่อนนะคะ ไปก่อนนะคะพี่ ๆ"

เธอโบกไม้โบกมือส่งยิ้มหวานให้ทุกคน อาจจะเดินออกไปจากตรงนั้นทันที ส่วนไทเกอร์เองก็ไม่ได้สนใจ อันไหนที่เขาเคยกินแล้วไม่คิดที่จะกลับไปกินต่อหรอก

"กลับกันได้แล้วพวกมึงกูง่วงแล้ว"

แบรี่ทำหน้าเบื่อโลกก็จะเอ่ยชักชวนเพื่อนกลับ

"เออพรุ่งนี้เช้าเจอกันเว้ย กลับก่อนนะ เจอกันเพนเฮาส์กลับบ้านดี ๆ ละ"

เขาตบไหล่เพื่อนก่อนจะเดินออกไปจากตรงนั้นทันที ตรงออกมาข้างหลังเพราะเป็นที่จอดรถสำหรับ VIP และเป็นที่ประจำของเขา

"อื้อ"

เดินออกมายังไม่ทันไรจู่ ๆ ก็ถูกใครสักคนดันตัวให้ไปติดกำแพง นั้นก็ใช้ริมฝีปากบดขยี้ริมฝีปากของเขาทันที ด้วยความมึนเมาเขาจึงไม่รับรู้ว่าใครทำอะไร พยายามที่จะหรี่ตามองก่อนจะตกใจเพราะผู้หญิงคนนั้นคือข้าว ไทเกอร์พยายามผลักตัวเธอให้ออกห่าง แต่ทว่าโอบถูกรัดคอให้แน่นขึ้นอีก มือตุ๊กแกชะมัดเลยแกะยากมาก เขากัดริมฝีปากของตัวเองไม่ให้เธอสอดลิ้นเข้ามาได้ แต่ทว่าเพียงครู่เดียวก็รู้สึกเหมือนมีใครผลักเขาและเธอให้ออกจากกัน

ผลั๊วะ!

และเมื่อถูกผลักก็ถูกต่อยตรงแก้มข้างขวา เขาสะบัดหน้าไล่ความมึนก่อนจะเหลือบสายตามองไปยังเบื้องหน้า เห็นว่าเพนเฮาส์ยืนอยู่แถมยังมองมาที่เขาด้วยสีหน้าโมโหที่สุด

"ไอ้เพื่อนทรยศมึงทำกับกูแบบนี้ได้ยังไง"

"หือ..."

Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi

Bab terbaru

  • ตื๊อรักวิศวะร้าย   บทที่ 33 เวลาแห่งความสุข จบบริบูรณ์

    และในที่สุดงานมงคลก็มาถึง เป็นงานแต่งงานระหว่างไทเกอร์และเพนตี้ ส่วนคู่ของหนูนิดและเพนเฮาส์จะแต่งงานทันทีหลังจากที่ฝ่ายหญิงเรียนจบ ครอบครัวสุขสันต์ไม่มีอะไรที่ต้องกังวลอีกในตอนนี้เจ้าบ่าวกำลังนั่งรอเจ้าสาวอยู่ในห้องที่ทางออแกไนซ์จัดไว้ให้ และฤกษ์มงคลเวลา 9:09 น. จะมีพิธีสวมแหวนแต่งงานระหว่างทั้งคู่ ซึ่งตอนนี้เจ้าสาวก็เดินเข้ามากับเพื่อนอีกคนซึ่งก็คือหม้อแกง"สวยมาก!""เจ้าสาวสวยมาก!"ทุกคนร้องว้าวออกมาด้วยความตื่นเต้น เจ้าสาวดูมีน้ำมีนวลสวยงามที่สุด ภายในงานนี้ไม่มีใครที่โดดเด่นไปกว่าเธออีกแล้ว ช่างกล้องรัวชัตเตอร์กันอย่างเพลิดเพลิน หม้อแกงพาเพื่อนสนิทไปนั่งตรงที่ทางออแกไนซ์จัดเตรียมไว้ ก่อนจะเดินออกมาหาชายคนรักที่ยืนอยู่ไม่ห่าง"เพนสวยจังเลยค่ะ"และเมื่อหญิงสาวมานั่งลงตรงหน้า ชายหนุ่มก็เอ่ยชมไม่หยุด ตัวเธอเองก็รู้สึกเขินไม่น้อย ตลอดทางที่เดินเข้ามามีแต่เสียงซุบซิบพูดคุยกันว่าเธอดูสวยเหมือนเจ้าหญิง"ไทเกอร์ก็หล่อเหมือนกันนะ""แน่นอนอยู่แล้ว นี่ใครไทเกอร์เลยนะ"ทั้งสองคนจ้องมองสบตากันก่อนจะยิ้มออกมาอย่างมีความสุข บรรยากาศตลบอบอวนไปด้วยความอบอุ่น เจ้าบ่าวสวมแหวนเพชร 15 กะรัตให้คนรักบนน

  • ตื๊อรักวิศวะร้าย   บทที่ 32 เจรจาเรื่องข่าวดี

    เวลาผ่านไปประมาณ 15 นาที พยาบาลก็ถือชาร์จอะลูมิเนียมเดินเข้ามาหาคุณหมอพร้อมจะยื่นมาให้เขาตรงหน้า"ผลการตรวจออกมาเรียบร้อยแล้วค่ะ""เป็นยังไงบ้างครับหมอ"ไทเกอร์ลุ้นเป็นอย่างมาก เขากำมือคนรักของตัวเองไว้แน่น รอดูว่าผลการตรวจจะเป็นไปอย่างที่คาดหวังหรือเปล่า เอาจริงตื่นเต้นมากเลยนะ เขาอยากมีลูกกับเพนตี้ใจจะขาด ครอบครัวอบอุ่นสมบูรณ์ดีที่สุดในชีวิตเลย"ผลการตรวจออกมาแล้วนะครับ คุณเพนตี้กำลังตั้งครรภ์ ขอแสดงความยินดีด้วยนะครับ"และเมื่อผลการตรวจออกมาเป็นที่น่าพึงพอใจ ไทเกอร์และคุณแม่ก็ลุกขึ้นกระโดดโลดเต้นก่อนจะสวมกอดกันด้วยความดีใจเป็นอย่างมาก ส่วนคนที่ท้องก็จ้องมองไปยังทั้งสองคนก่อนจะส่ายหน้ายิ้ม ๆ"เย้! เมียผมท้องแล้วครับแม่ เพนตี้ท้องแล้วโว้ยยยย"หญิงสาวหัวเราะขำ ๆ กับท่าทีของชายคนรัก เล่นใหญ่ทั้งแม่และลูกเลย สงสัยจะอยากมีหลานมากจริง ๆ"ถ้าอย่างนั้นเรารีบเดินทางไปที่เชียงรายเถอะ ไปสู่ขอหนูเพนตี้กัน ถ้าเกิดว่าทางนั้นรู้ว่ากำลังท้องต้องตื่นเต้นมากแน่เลย""รีบไปกันเถอะครับแม่ ขอบคุณคุณหมอมากเลยนะครับเอาไว้เดี๋ยวผมจะพาภรรยามาฝากครรภ์ที่นี่""ยินดีมากเลยครับ เดี๋ยวหมอให้ยาบำรุงไปก่อน ถ้าพร้อม

  • ตื๊อรักวิศวะร้าย   บทที่ 31 อาการแปลก ๆ

    ในตอนนี้เพนเฮาส์ได้กลับมาจากโรงพยาบาลเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เดินทางไปเจอกับครอบครัวของหนูนิด และแอบบอกว่าเป็นเพื่อนรักของไทเกอร์ จึงทำให้ครอบครัวของหนูนิดไว้ใจ เพราะเป็นเพื่อนรักของหลานชาย แถมเขายังโทรมายืนยันว่าเพนเฮาส์เป็นคนดี เรื่องราวจึงจบลงอย่างง่ายดายส่วนไทเกอร์เขาเปลี่ยนวันหยุดมาให้ตรงกับวันหยุดของเพนตี้ และวันนี้เขาพาคนรักมากินบุฟเฟ่ต์ทะเลพรีเมี่ยมตามที่สัญญาเอาไว้ ว่าแต่บุฟเฟ่ต์บ้าอะไรก็ไม่รู้ราคาหัวละตั้ง 4,990 บาท กินแล้วมันลอยได้หรือยังไง"เมียจ๋ากินเยอะ ๆ เลยนะ"เขานั่งแกะกุ้งล็อบสเตอร์ให้กับเพนตี้ เอาอกเอาใจสารพัด และตอนนี้เธอกินไปแล้วสองตัว ขนาดตัวโคตรใหญ่ยังงงเลยว่ากินไปได้ยังไง"ทำไมเกอร์ไม่กินล่ะ""เห็นที่รักกินก็อิ่มแล้วช่วงนี้ดูอุดมสมบูรณ์นะเรา มีน้ำมีนวลขึ้นเยอะเลย"หญิงสาววางกุ้งล็อบสเตอร์ลงก่อนจะจ้องมองไปยังชายหนุ่มด้วยใบหน้าหงุดหงิด"เกอร์กำลังบอกว่าเพนอ้วนเหรอ"หญิงสาวเท้าสะเอวจ้องหน้าคนรักอย่างเอาเรื่อง กล้าดียังไงมาบอกว่าเธอดูอุดมสมบูรณ์ ทั้งที่ความหมายคือการบอกว่าเธออ้วน ไทเกอร์ได้ยินแบบนั้นก็รีบปฏิเสธพัลวัน"ไม่ใช่ หมายถึงว่าเมียจ๋าสวยขึ้นไงจ๊ะ อึ๋มขึ้นด้วย

  • ตื๊อรักวิศวะร้าย   บทที่ 30 ทุกอย่างจบลงด้วยดี

    ทางด้านของเพนเฮาส์เขาเพิ่งจะได้สติ ค่อย ๆ ลืมตาขึ้นอย่างเชื่องช้า เมื่อเห็นใบหน้าของคนรักอยู่ตรงหน้าก็ตกใจรีบขยับตัวลุกขึ้นจนตัวเองเจ็บตัวรีบกุมขมับเพราะรู้สึกปวดหัว หนูนิดเห็นแบบนั้นก็ตกใจ รีบขยับตัวลุกขึ้นประคองชายหนุ่มเอาไว้ก่อนจะเอ็ดเขาเสียงไม่ดังมากนัก"อย่าเพิ่งลุกสิคะเดี๋ยวก็เจ็บตัวหรอก""หนูนิดให้อภัยพี่แล้วใช่ไหม แล้วตอนนี้พี่อยู่ที่ไหน"เขากุมขมับตัวเองเอาไว้ หันไปมองโดยรอบด้วยความมึนงง ก่อนหน้านี้จำได้ว่าตัวเองอยู่ที่คอนโด ดื่มเหล้าเมาทั้งวันทั้งคืน ตอนนั้นกำลังจะเดินไปเข้าห้องน้ำ แต่ว่าหลังจากนั้นก็ภาพตัดไปเลย"อยู่ที่โรงพยาบาลค่ะ พี่ไทเกอร์บอกว่าพี่เพนเฮาส์จะได้ผ่าตัด แต่ดูจากสภาพในตอนนี้... อย่าบอกนะคะว่าพี่ทั้งสองคนโกหกหนูนิด"ตอนนี้เธอมั่นใจแล้วว่ากำลังโดนหลอกอยู่ เพราะสภาพของคุณที่จะเข้าห้องผ่าตัดไม่น่าจะเป็นแบบนี้ เธอเตรียมจะลุกขึ้นออกไปแต่ทว่าชายหนุ่มก็ดึงรั้งตัวเข้าหาก่อนจะโอบก่อนเอาไว้แน่น"อย่าทิ้งพี่ไปเลยนะ พี่อยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีหนูนิด""แล้วทำไมพี่ถึงทิ้งหนูนิดได้ละคะ"หญิงสาวเอ่ยถามกลับไปซึ่งทำเอาชายหนุ่มอึ้งไปไม่น้อยเหมือนกัน ตัวเองยังทิ้งไปโดยไม่สนใจไยดี ทีแบ

  • ตื๊อรักวิศวะร้าย   บทที่ 29 ปัญหาที่ค้างคา

    ทั้งสองคนเห็นประตูถูกเปิดออกและมีคุณหมอเดินออกมาพร้อมกับพยาบาล ก็รีบขยับตัวลุกขึ้นก่อนจะวิ่งเข้าไปหาทันที"หมอคะ พี่ชายหนูเป็นยังไงบ้างคะ"เธอเอ่ยถามคุณหมอเสียงสั่น ไทเกอร์กุมมือคนรักเอาไว้ หันมามองสบตากันก่อนจะยิ้มออกมาให้กำลังใจกันและกัน"ตอนนี้ไม่เป็นอะไรมากแล้วครับ คนไข้พักผ่อนน้อยร่างกายอ่อนแรงมาก จนหกล้มหัวหัวแตกตอนนี้หมอทำแผลให้เรียบร้อยแล้วไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง"เธอได้ยินแบบนั้นก็ยิ้มออกมาอย่างดีใจก่อนจะยกมือไหว้ขอบคุณคุณหมอที่ช่วยเหลือพี่ชายของเธอ"ขอบคุณมากนะคะ ขอบคุณจริง ๆ ค่ะ"คุณหมอยิ้มให้กับทั้งสองคนก่อนจะเดินออกไปทันที เขาเหลือบสายตามองคนรักก่อนจะส่งยิ้มไปให้"ไม่ร้องแล้วนะ""อื้ม ขอบคุณนะคะที่ช่วยพาพี่เพนเฮาส์มาส่งโรงพยาบาล"เขาอมยิ้มกรุ้มกริ่มก่อนจากกุมมือพาเธอเดินออกไปจากหน้าห้องฉุกเฉิน เดี๋ยวอีกสักพักพยาบาลน่าจะพาเพนเฮาส์ขึ้นไปยังห้อง VIP"ก็พี่เขยนี่นาต้องช่วยอยู่แล้ว"หญิงสาวหันหลังกลับไปมองยังประตูห้องฉุกเฉิน ก่อนจะทำหน้าเศร้าหมองเพราะรู้สึกสงสารพี่ชาย"หนูนิดก็ใจแข็งจริง ๆ เลย ไม่รู้จะช่วยพี่เพนเฮาส์ยังไงแล้ว"ไทเกอร์กินมุมปากออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ก่อนจะหยิบโทรศัพท์

  • ตื๊อรักวิศวะร้าย   บทที่ 28 ปรับความเข้าใจ

    ในเวลานี้เขาไม่รู้จะทำยังไงต่อก็เลยคิดว่าออกไปหาหญิงสาวในตอนนี้เลยจะดีกว่า อยู่กับแม่เดี๋ยวก็ได้ทะเลาะกันอีก เรื่องเก่าตั้งนานมาแล้วขุดมาพูดอยู่ได้ ทั้งแม่ทั้งเพื่อนเลย เฮ้อ"ถ้างั้นผมไปหาเพนนะครับ""เหมือนว่าหนูเพนตี้จะออกไปพื้นที่กับไกด์นะลูก"เขาที่กำลังจะเดินออกไปต้องหยุดชะงัก แล้วหันกลับมามองใบหน้าของคุณแม่ด้วยความสงสัย"ทำไมถึงให้เพนตี้ออกพื้นที่ครับ""ก็หนูเพนตี้ขอแม่ออกไปเองจะห้ามได้ยังไงล่ะ"คุณแม่พิงโซฟาก่อนจะหันมามองใบหน้าของลูกชายพร้อมกับยิ้มออกมา เขาเองก็ไม่รู้ว่าจะไปตามตัวที่ไหนก็เลยคิดว่าการอยู่กับแม่น่าจะเป็นทางที่ดีที่สุด"งั้นผมรอตรงนี้ก็ได้""ตามสบายจ้ะ"สามชั่วโมงต่อมา...เสียงเคาะประตูหน้าห้องทำงานของคุณแม่ดังขึ้น ทำให้ชายหนุ่มสะดุ้งตื่นขยี้ตาของตัวเองก่อนจะลืมตาขึ้นมองว่าใครกำลังเข้ามา อากาศมันเย็นไปหน่อยก็เลยเผลอหลับไป และเมื่อเขาเห็นประตูถูกเปิดออกก็ยิ้มออกมาทันทีเมื่อเห็นใบหน้าของคนรักกำลังเดินเข้ามา"น้าลีเรียกหนูเหรอคะ""จ๊ะ มีคนมาหาน่ะ"เขาเห็นคนรักก็รีบขยับตัวลุกขึ้นก่อนจะวิ่งไปสวมกอดเธอทันทีด้วยความคิดถึง"ทำไมไม่รับโทรศัพท์เกอร์ ทักไลน์ไปก็ไม่ตอบ คอนโดก็

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status