Share

บทที่ 4 เดินทาง

Penulis: วริษา
last update Terakhir Diperbarui: 2024-11-21 11:41:24

บทที่ 4 เดินทาง

เช้าของอีกวัน

ฟู่เยี่ยนตื่นแต่เช้ามานั่งคอยเสี่ยวฮั่วบนเก้าอี้หน้าบ้านเพื่อรอจะไปหย่ากับเขาที่อำเภอ ส่วนเสี่ยวฮั่วเขาคิดทั้งคืนแม้เรื่องหย่าเขาจะดีใจที่เธอเป็นคนเอ่ยปากพูดออกมาเองแต่เรื่องนี้เขาจะยังไม่ให้ครอบครัวของเขารับรู้เรื่องนี้ หากคุณแม่ได้รู้เข้าคงไม่มีทางยอม เขาจึงคิดจะใช้เงินปิดปากเธอและขอให้เธอเก็บเรื่องที่เขากับเธอหย่าเอาไว้ก่อนพร้อมให้เงินเธอไปตั้งตัวจำนวนหนึ่งเพื่อที่ยังไม่ให้เธอกลับบ้าน เมื่อไหร่ที่เขาพร้อมจะเป็นฝ่ายทุกคนเอง

เขาเดินออกจากห้องมองไปยังร่างอ้วนท้วมสมบูรณ์ที่อยู่ด้านนอก ภาพความทรงจำในตอนเด็กได้แวบเข้ามาในความคิด

'ฟู่เยี่ยนโตขึ้นเมื่อไหร่เราสองคนมาแต่งงานกันนะ ฉันจะดูแลเธอเป็นอย่างดีไม่ให้เธอเสียน้ำตาเลย' เสียงเด็กชายตัวน้อยพูดจาหวานเยิ้มยื่นดอกไม้ในมือให้เด็กหญิงตัวเล็กน่าทะนุถนอม ใบหน้าของเธอแดงระเรื่อเหมือนมะเขือเทศยืนบิดไปมาก่อนจะยื่นมือมาจับดอกไม้จากมือของเขาอย่างเขินอาย

"สัญญาแล้วนะโตขึ้นเราจะมาแต่งงานกัน " เด็กชายได้ยินคำตอบจากปากเธอเขายิ้มออกมาอย่างดีใจพุ่งเข้าไปโอบกอดเธอแนบแน่น ตอนนั้นเด็กทั้งสองมีคววามสุขท่ามกลางฝูงแมลงปอที่บินว่อนเต็มท้องฟ้า

"ทำไมจู่ ๆ ความทรงจำตอนเด็กถึงได้โผล่เข้ามานะ ตอนนั้นฉันยังเด็กคิดว่าผู้หญิงบนโลกนี้มีแต่เธอ แต่ดูเธอตอนนี้สิแตกต่างจากตอนเด็กมากขนาดไหน จะมีชายคนไหนชอบกันที่มีภรรยาอ้วนอย่างนี้ อย่างน้อยฉันก็ทำตามสัญญาในตอนเด็กไปแล้วถือว่าไม่ผิดสัญญา" เขาพูดพึมพำพร้อมย่างเท้าเดินตรงไปหาฟู่เยี่ยน

"รีบร้อนจนต้องตื่นมารอข้างนอกแต่เช้าขนาดนี้เลยหรือไง กลัวว่าจะไม่ได้ออกไปจากบ้านหลังนี้เหรอดูสิหอบกระเป๋าเตรียมพร้อมขนาดนั้น"

"ใช่นะสิ เพราะฉันไม่อยากอยู่กับคุณแม้สักนาทีเดียวทั้งเย็นชาทั้งใจดำผู้หญิงคนไหนได้คุณเป็นสามีคงตกนรกทั้งเป็น ครั้งหนึ่งฉันก็เคยตกมาแล้วแต่ตอนนี้ฉันตาสว่างขึ้นจากนรกมาได้แล้วล่ะ รีบไปกันเถอะป่านนี้อำเภอคงเปิดทำการแล้ว" เสี่ยวฮั่วได้ยินคำพูดของฟู่เยี่ยนเขาหัวเราะออกมาอย่างขบขัน

"นายพลอย่างฉันมีแต่ผู้หญิงมาเสนอตัว อยากเป็นคุณนายกันทั้งนั้นห่วงแต่เธอเถอะเป็นแม่หม่ายสามีหย่าแถมยังมีร่างกายแบบนี้ใครจะไปเอาเธอทำพันธุ์ เรื่องหย่าฉันหย่าแน่นอนอยู่แล้ว นี่! เงินที่เธออยากได้แต่ที่ฉันให้มากขนาดนี้เพราะมีเรื่องที่ต้องจ้างเธอ "

"จ้างทำไมต้องจ้างด้วย ในเมื่อฉันเองเต็มใจหย่า"

"ที่ฉันจ้างนี่ไม่ใช่การหย่าแต่ให้เธอปิดปากเงียบเรื่องที่เราหย่ากัน ฉันยังไม่อยากให้คุณแม่และครอบครัวของเธอได้รู้ เธอเอาเงินนี้ไปหาอยู่ที่อื่นก่อน หลังจากนั้นสามเดือนฉันจะเป็นฝ่ายบอกทุกคนเองว่าเราหย่ากันเมื่อนั้นเธอค่อยกลับไปหาพ่อของเธอ " คำพูดที่เขาพูดออกมาทำให้เธอส่ายหน้าไปมา ไม่ใช่ว่าเขามีนิสัยเย็นชาแต่เขายังเห็นแก่ตัวอีกด้วย

'ฉันก็ไม่คิดกลับไปหรอกนะ หากกลับไปทุกคนต้องรู้ว่าฉันท้องนะสิแล้วอย่างนี้พ่อของฟู่เยี่ยนคงไม่มีทางยอมให้ฉันกลับมาอยู่ที่นี่อีกแน่ ๆ ฉันคิดไว้แล้วจะไปอยู่ที่อื่น ที่ ๆ ไกลจากที่นี่เพื่อคลอดเด็กคนนี้และเลี้ยงดูเอง ในเมื่อเขาให้เงินมามากมายขนาดนี้ถือว่าเป็นค่าเลี้ยงดูก็แล้วกัน'

"ดี! เพราะฉันเองก็ไม่อยากกลับมาอยู่ที่นี่หรอกนะ ถือว่าเราตกลงกันได้โดยดีต่อจากวันนี้ฉันกับคุณเราเป็นเพียงแค่คนอื่น หากเดินสวนทางโปรดทำเป็นไม่รู้จักฉันด้วย"

"แน่นอนอยู่แล้ว ตู่หนานเตรียมรถไปอำเภอ" เสี่ยวฮั่วยิ้มอย่างพึงพอใจเดินหันกลับไปสั่งลูกน้องคนสนิทเพื่อออกไปหย่ากับฟู่เยี่ยน

หลังจากหย่ากันเสร็จสิ้นต่างคนต่างพากันแยกย้าย ฟู่เยี่ยนสูดลมหายใจเข้าเต็มปอดลุกขึ้นเดินหาที่อยู่ที่จะพักในค่ำคืนนี้ ตอนนี้เธอมีเงินมากพอที่จะเช่าอพาร์ทเม้นท์ระดับกลาง ๆ อยู่ได้อย่างสบายแต่เธอมีสิ่งที่เธอต้องการมากกว่านั้น เพราะเธอต้องการไปอยู่ที่ชนบทห่างไกลจากเสี่ยวฮั่วและเปิดร้านขายของหนทางหาเงินของเธอมากกว่า เธอเดินเท้ามาจนถึงสถานีรถไฟที่อยู่ไม่ไกลอำเภอเท่าไหร่นัก เธอมองดูแผนที่ที่ติดอยู่ในสถานีรถไฟอ่านไล่ชื่อมณฑลต่าง ๆ ก็มีมณฑลหนึ่งที่คุ้นหูเหลือเกิน เหมือนเธอเคยอ่านจากในหนังสือประวัติศาสตร์ว่ามณฑลนี้การค้าขายคึกคักมาตั้งแต่สมัยก่อน ตอนนี้คงยังไม่ค่อยมีร้านค้าหากเธอไปตั้งหลักปักฐานอยู่ที่นั้นไม่แน่เธออาจจะไปเป็นเศรษฐีนีก็ได้

"เอาล่ะฉันจะไปที่นี่แหละ ลูกน้อยเราเดินทางกันเถอะ" เธอตัดสินใจเสร็จได้เดินไปซื้อตั๋วรถไฟในระหว่างนั้นเธอเห็นหญิงวัยกลางคนกำลังจะเป็นลมล้มลงกับพื้น ฟู่เยี่ยนไม่รอช้าที่จะเข้าไปช่วยเหลือทันที ไม่ใช่เพราะเธอต้องทำเพื่อให้มิติมอบของให้แต่โดยเนื้อแท้แล้วเธอเป็นคนดีมีเมตตามาตลอด

"คุณป้าไหวมั้ยคะ ฉันจะพยุงไปนั่งที่เก้าอี้นะคะ "

"แฮ่ก ๆ แฮ่ก ๆ แม่หนูช่างใจดีจริง ๆ ฉันหน้ามืดนิดหน่อย"

"คงเป็นเพราะช่วงนี้อากาศร้อนค่ะเลยทำให้เป็นลมง่ายนั่งลงก่อนนะคะฉันจะพัดระบายอากาศให้ " ฟู่เยี่ยนรีบหยิบกระดาษจากแถวนั้นมาพับให้แข็งและพัดให้หญิงวัยกลางคนจนเธอมีสีหน้าที่ดีขึ้น

"ขอบใจหนูมากเลยนะ ถ้าไม่ได้หนูฉันคงแย่แน่ ๆ ว่าแต่หอบของพะรุงพะรังอย่างนี้จะเดินทางไปไหนหรือจ้ะ"

"ฉันกำลังรอรถไฟเดินทางไปมณฑลยวนอันค่ะ ป้าดีขึ้นฉันก็โล่งอก" เมือป้าคนนั้นได้ยินดวงตาเธอเบิกบานขึ้นมาใบหน้าปรากฏรอยยิ้ม

"โชคชะตาคงลิขิตมาโดยแท้ ฉันเองก็จะเดินทางไปมณฑลยวนอันพอดีเลย ผู้หญิงเดินทางคนเดียวอันตรายนับว่าเป็นโชคดีที่ทำให้เราเจอกัน บ้านของฉันอยู่ที่นั้น ฉันมาที่นี่เพราะเอาของกินมาฝากลูกชายการเดินทางตลอดทางไม่ต้องกลัวนะฉันจะดูแลหนูเอง" ฟู่เยี่ยนใจฟูขึ้นมาไม่น้อยอย่างน้อยการเดินทางครั้งนี้ก็ไม่ทำให้เธอหวาดกลัวต่อไป แม้ว่าตอนนี้เธอจะมาอยู่ในร่างที่อวบอ้วนแต่อันตรายมักจะไม่เลือกหุ่นทรงเท่าไหร่นัก เมื่อมีเจ้าถิ่นเดินทางด้วยทำให้เธอสบายใจขึ้นมาก

"โชคดีจริง ๆ นะคะที่เราได้พบกัน ฉันชื่อฟู่เยี่ยนว่าจะเดินทางไปอยู่ที่นั้นหากป้ามีที่แนะนำช่วยแนะนำฉันด้วยนะคะ"

"ได้สิ ฉันนะรู้จักทุกคนเป็นอย่างดี " ทั้งสองพูดคุยกันอย่างถูกคอจนกระทั่งขบวนรถไปได้ออกเดินทางไปยังมณฑลยวนอัน ฟู่เยี่ยนได้เล่าให้ป้าซือเสียนในสิ่งที่เธอต้องการ กว่าจะถึงก็มืดค่ำป้าซือเสียนจึงชักชวนเธอให้ไปนอนพักบ้านเขาเสียก่อนรุ่งเช้าค่อยเดินหาบ้านเช่าในพื้นที่ของหมูบ้านแถวนี้

Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi

Bab terbaru

  • ทะลุมิติมาเป็นแม่ลูกอ่อนหย่าสามีพร้อมมิติซุปเปอร์มาร์เก็ต    บทที่ 29 ความรักที่แท้จริง

    บทที่ 29 ความรักที่แท้จริงหนึ่งเดือนผ่านมาตอนนี้ฟู่เยี่ยนยังอยู่กับจางจื่อจือแต่ไม่ได้อยู่ในฐานะเพื่อนเพราะตอนนี้ทั้งสองได้หมั้นหมายกันเรียบร้อยแล้ว และวันนี้ทั้งสองตั้งใจจะเดินทางไปที่มณฑลเหิงฉีไปหาพ่อของฟู่เยี่ยนเพื่อทำทุกอย่างให้เป็นทางการและขนบธรรมเนียม ฟู่เยี่ยนเองก็อยากกลับไปขอโทษที่เธอไม่ได้บอกลาและติดต่อไปเลยสักครั้งยิ่งคิดเธอก็ยิ่งเสียใจที่ละเลยความรู้สึกของคนแก่คนหนึ่งที่ไม่รู้ป่านนี้จะเป็นห่วงเธอมากขนาดไหนติ่ง !! เสียงระบบดังขึ้นในระหว่างที่ฟู่เยี่ยนกำลังแต่งตัวเพื่อออกเดินทาง“สวัสดีฟู่เยี่ยน ดูเหมือนตอนนี้เธอมีความสุขดีสินะ”“ใช่ตอนนี้ฉันมีความสุขมาก ว่าแต่เธอเถอะเงียบหายไปเลยตั้งแต่มาบอกเรื่องภารกิจ แล้วเรื่องที่ฉันทำภารกิจผ่านไม่ผ่านไม่เห็นจะมาบอกเลยสักครั้งเวลาที่ฉันอยากได้ของเพียงแค่คิดมิติก็เปิดออกเธอไปไหนมา ”“ฉันมีเรื่องให้ทำนิดหน่อยนะ วันนี้ฉันมาเพื่อแจ้งเรื่องภารกิจเธอทำได้สำเร็จ ฉันดีใจด้วยนะและฉันมีเรื่องสำคัญอยากจะมาแจ้งเธอ”“เรื่องสำคัญอะไรเหรอ ? ว่าแต่ภารกิจที่เธอทำให้ ทำให้คนรักมีความสุขนี่คือใครกันหรือใช่ผิงผิงมั้ย” “เรื่องภารกิจที่ฉันให้เธอทำให้คนรักม

  • ทะลุมิติมาเป็นแม่ลูกอ่อนหย่าสามีพร้อมมิติซุปเปอร์มาร์เก็ต    บทที่ 28 ฉันเลือกคุณ

    บทที่ 28 ฉันเลือกคุณฟู่เยี่ยนขับรถมาถึงบ้านต้องแปลกใจ บ้านที่สว่างรอเธออยู่ทุกวันวันนี้กลับมืดไร้แสงไฟ เธอดับเครื่องยนต์ทุกคนพากันเดินลงจากรถด้วยความสงสัยไม่ต่างกัน“พี่ฟู่เยี่ยนนายอำเภอจางจื่อจือวันนี้ออกไปทำงานนอกพื้นที่ใช่มั้ยคะ ”“จริงสิฉันลืมได้ยังไงกันนะ วันนี้เขาคงเหนื่อยมาก ๆ แน่ ๆ เราช่วยกันทำกับข้าวไว้รอเขากันเถอะ ส่วนผิงผิงลูกอิ่มแล้วใช่มั้ยนั่งเล่นของเล่นรอแม่กับพี่เจียวเจียนทำกับข้าวก่อนนะ ทำเสร็จแล้วจะให้พี่เจียวเจียนพาไปอาบน้ำ”“ค่ะคุณแม่ ” ทั้งสามเดินเข้ามาในบ้านพร้อมเปิดไฟแต่เมื่อเดินไปที่ห้องครัวกลับพบว่าตอนนี้บนโต๊ะกับข้าวมีอาหารเต็มไปหมด“เอ๊ะ ! ทำไมกับข้าวถึงมีเต็มโต๊ะแบบนี้คะหรือว่านายอำเภอกลับมาแล้ว ว่าแต่ทำไมถึงไม่เปิดไฟกัน” เจียวเจียนพูดขึ้นด้วยความสงสัยฟู่เยี่ยนพลางครุ่นคิดหรือว่าเขาเหนื่อยมากจนปิดไฟนอน แต่ทว่าเขาไม่เคยเป็นแบบนี้สักครั้ง จู่ ๆ เธอก็รู้สึกกว่ามีอะไรแปลก ๆ ไปอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน จึงบอกให้เจียวเจียนพาผิงผิงไปอาบน้ำ“เจียวเจียนเธอพาผิงผิงไปอาบน้ำและให้ผิงผิงเล่นอยู่ในห้องเธอค่อยมากินข้าวนะ ฉันจะไปดูจางจื่อจือก่อนฉันคิดว่าเขาน่าจะไม่สบาย” เธอรู้

  • ทะลุมิติมาเป็นแม่ลูกอ่อนหย่าสามีพร้อมมิติซุปเปอร์มาร์เก็ต    บทที่ 27 จากกันด้วยดี

    บทที่ 27 จากกันด้วยดีแต่ทว่าเมื่อเห็นใบหน้าและท่าทางของฟู่เยี่ยนต้องทำให้เขาหุบยิ้มทันที ครั้นนั้นฟู่เยี่ยนไม่ได้จะหยิบจับแหวนในกล่องเธอดันกล่องกลับมาหาเขาใบหน้าของเธอแสดงความดุดันและจริงจังอย่างที่เขาเคยเห็นเมื่อครั้งที่เธอขอหย่า“เก็บแหวนของคุณไว้เถอะค่ะ แหวนวงนี้ฉันขายทิ้งไปแล้วเช่นเดียวกับความรู้สึกที่ฉันตัดสินใจขายมัน ทุกสิ่งทุกอย่างไม่ว่าจะเป็นความรู้สึกดี ๆ ความรักความผูกพันมันจบลงตั้วแต่วันนั้นแล้ว เราทั้งสองไม่สามารถกลับไปเป็นเหมือนเดิมได้อีก แต่เราสามารถทำหน้าที่พ่อและแม่ให้แก่ผิงผิงได้ ฉันเปิดใจยอมให้อภัยในสิ่งที่ผ่านมาแต่ทว่าตอนนี้หัวใจของฉันมีคนอื่นเข้ามาอยู่แทนคุณแล้ว คนที่ทำทุกอย่างโดยที่ฉันไม่ได้ร้องขอเขาเป็นห่วงห่วงใยคอยเอาใส่ใจแม้กระทั่งเรื่องเล็กน้อยเขาไม่เคยสนใจรูปร่างภายนอกของฉันและไม่เคยอายที่มีฉันเดินเคียงข้าง สิ่งนั้นที่เขามีคุณไม่เคยมีเราทั้งคู่จากกันด้วยดีเถอะนะคะ ฉันไม่อยากจะเกลียดคุณไปมากกว่านี้ ” เสี่ยวฮั่วพูดไม่ออกร่างกายสั่นเทาใจของเขาเริ่มสั่นคลอนไปหมด“ฉันไม่มีทางเข้าไปแทรกเลยสินะ เอาล่ะฉันเองก็เป็นลูกผู้ชายพอในเมื่อเธอตัดสินใจอย่างนั้นฉันเองไม่สามารถ

  • ทะลุมิติมาเป็นแม่ลูกอ่อนหย่าสามีพร้อมมิติซุปเปอร์มาร์เก็ต    บทที่ 26 แต่งงานกับฉันนะ

    บทที่ 26 แต่งงานกับฉันนะเสี่ยวฮั่วดีใจมาก ๆ ที่ฟู่เยี่ยนเธอเริ่มเปิดใจให้เขาเข้าใกล้ผิงผิงและตอนนี้เธอยังยอมบอกว่าเขาคือพ่อของผิงผิงอีกด้วย เขาพาเด็กหญิงตัวน้อยนั่งรถไปหาคุณแม่ของเขาที่บ้านป้าไป๋เซียง คุณแม่ต้องดีใจมากแน่ ๆ ที่ได้เห็นหลายสาวน่ารักคนนี้“ผิงผิงพ่อขอโทษนะ ลูกคงจะโกระจะเกลียดพ่อมากใช่มั้ยที่ไม่ได้ดูแลและเลี้ยงลูกมา” เสี่ยวฮั่วขับรถยนต์พลางหันมามองหน้าของผิงผิงที่นั่งอยู่ข้าง ๆ เขา เด็กหญิงเองก็ตื่นเต้นไม่น้อยนี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้ออกห่างจากอกผู้เป็นแม่เพราะไม่ว่าจะไปที่ไหนจะคอยมีฟู่เยี่ยนคอยอยู่ข้าง ๆ เสมอ“หนูไม่โกรธและก็ไม่เกลียดคุณลุงเลยค่ะ ดีใจเสียอีกที่ได้รู้ว่าพ่อของหนูยังมีชีวิตอยู่ ”“ผิงผิงเป็นเด็กดีจริง ๆ เลิกเรียกคุณลุงได้แล้วนะเรียกคุณพ่อสิ” “ได้ค่ะคุณพ่อ” ผิงผิงยิ้มหวานให้แก่เขา ทั้งสองพากันเดินทางไปถึงบ้านป้าไป๋เซียง แม่ของเสี่ยวฮั่วต่างก็แปลกใจและดีใจที่เห็นหน้าของหลานสาว เธอพาผิงผิงไปกินข้าวพาเที่ยวเล่นและซื้อของเล่นอย่างที่ผิงผิงอย่างได้ จนกระทั่งถึงเวลาไปส่งผิงผิงที่ร้านเพราะตอนนี้ก็ค่ำมากแล้ว ระหว่างทางไปที่ร้านเหมียวเหมียวฉิงถิงได้เอ่ยถามลูกชายเพร

  • ทะลุมิติมาเป็นแม่ลูกอ่อนหย่าสามีพร้อมมิติซุปเปอร์มาร์เก็ต    บทที่ 25 ผิงผิงเกลียดคุณแม่

    บทที่ 25 ผิงผิงเกลียดคุณแม่“คุณมาทำอะไรที่นี่ผิงผิงมาหาแม่เดี๋ยวนี้” เสียงแหลมตะโกนออกมาดังสนั่นทำให้ทั้งสองหันขวับไปมองทันที ผิงผิงรีบเดินไปหาแม่ของเธออย่างรวดเร็วเพราะกลัวจะถูกแม่ว่า“ฟู่เยี่ยน... ฉันแค่อยากเจอผิงผิงทำไมเธอถึงใจร้ายกับฉันได้ขนาดนี้” “ใจร้ายเหรอ ? ฮึ..ใช่ฉันมันใจร้ายแต่ใครกันที่ใจร้ายกว่าถ้าคุณยังไม่เลิกยุ่งกับเราสองแม่ลูกฉันจะพาผิงผิงหนีไปให้ไกลที่สุด และรอบนี้คุณจะไม่ได้เห็นเธออีก” “คุณแม่คะคุณลุงรู้สึกผิดและเสียใจที่เคยทำร้ายจิตใจคุณแม่ คุณแม่ยกโทษให้คุณลุงเถอะนะคะ คุณแม่เคยสอนไม่ใช่เหรอคะถ้าเราทำผิดให้ขอโทษการขอโทษคือทางออกที่ดีที่สุด อย่างนั้นแค่คุณลุงขอโทษคุณแม่ก็ควรให้อภัยไม่ใช่หรือคะ”“ผิงผิงเรื่องนี้หนูยังไม่เข้าใจ ชายคนนี้เลวร้ายยิ่งกว่าที่หนูคิดเชื่อแม่อยู่ให้ไกลจากคน ๆ นี้ ”“ทำไมล่ะ ? ทำไมเธอถึงไม่สนใจความรู้สึกของลูกบ้าง เธอจะพรากฉันกับลูกอีกนานแค่ไหน ฉันเองก็มีสิทธิ์ในตัวลูกเหมือนกันนะฉันขอโทษทุกสิ่งทุกอย่างที่ผ่านมา ฉันผิดไปแล้วให้ฉันได้ทำหน้าที่พ่อให้แก่ผิงผิงเถอะนะ ” เสี่ยวฮั่วเดินเข้ามาใกล้พร้อมบอกผิงผิงว่าเขาคือพ่อของเธอ ตอนนี้ผิงผิงงงงวยไปหมดร

  • ทะลุมิติมาเป็นแม่ลูกอ่อนหย่าสามีพร้อมมิติซุปเปอร์มาร์เก็ต    บทที่ 24 ฉันคือพ่อของผิงผิง

    บทที่ 24 ฉันคือพ่อของผิงผิงฝั่งด้านเสี่ยวฮั่วเขาไม่ได้ไปหาฟู่เยี่ยนแต่เลือกที่จะไปหาผิงผิงที่โรงเรียนเขาไม่ลืมที่จะซื้อขนมหวานติดไม้ติดมือมาด้วย เขาให้ตู่หนานพาแม่ไปหาฟู่เยี่ยนส่วนเขามาที่นี่คนเดียว ตอนนี้ดูเหมือนจะเป็นเวลาวิ่งเล่นของเด็ก ๆ เขาเดินเข้ามาในโรงเรียนต้องถูกยามที่หน้าโรงเรียนเรียกตัวเองไว้ก่อน“เดี๋ยวครับ คุณเป็นผู้ปกครองหรือเป็นใครที่จะเข้าไปในโรงเรียนครับ ”“ฉันเป็นพ่อของผิงผิง อยากเข้าไปหาเธอสักหน่อยเธอเรียนอยู่ที่นี่ใช่มั้ย” ยามจ้องมองเขาตั้งแต่หัวจรดเท้า แล้วเขาก็จำได้ผู้ปกครองที่มารับผิงผิงจะมีแต่ผู้หญิงและยิ่งเรื่องการลักพาตัวเด็กไปแลกค่าไถ่หรือจับตัวไปขอทานช่วงนี้ยิ่งมีเยอะการที่เขาเป็นยามของที่นี่จึงต้องเข้มงวด“ผู้ปกครองของผิงผิงเหรอครับ อย่ามาโกหกเลยแกเป็นพวกลักพาตัวเด็กใช่มั้ย นี่จะเอาขนมมาล่อเด็กและจับตัวไปสินะคิดว่าฉันไม่รู้หรือไงออกไปจากที่นี่ก่อนที่ฉันจะเรียกจัดการเรียกตำรวจ” เสี่ยวฮั่วตกใจคิดว่าที่นี่จะเข้าง่าย แต่ก็เข้าใจยามที่เฝ้าหน้าประตูดี เขาช่างเป็นคนที่รักในหน้าที่จริง ๆ“ฉันไม่ใช่คนไม่ดีหรอกนะ คุณเองก็น่าชื่นชมทำหน้าที่เป็นอย่างดี ฉันคือนายพลเว่ย

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status