บทที่4.กลิ่นหอมที่ติดอยู่ที่ปลายจมูก

บทที่4.กลิ่นหอมที่ติดอยู่ที่ปลายจมูก

          กลิ่นสบู่ระเหยขึ้นมาจนหอมฟุ้ง เมรีเดินเลี่ยงชายร่างใหญ่ที่ยืนกอดขวางทางออกของเธอ แววตาเขาแปลกๆ จนเธอแอบผวา เมรีกำลังจะเดินผ่านเขา แต่ต้องชะงักเพราะฟรองซัวร์รั้งแขนเธอไว้

          “ถูหลังให้หน่อยฉันเอื้อมไม่ถึง” เมรีกะพริบเปลือกตาปริบๆ เธอขัดคำสั่งคนตรงหน้าได้ด้วยหรือไง เธอพยักรับ แม้จะรู้สึกอึดอัด ชายหนุ่มสลัดชุดคลุมอย่างรวดเร็ว เขาหย่อนกายลงนั่งในอ่างน้ำอุ่นท่ามกลางสายตาตื่นตะลึงของสาวตัวเล็ก

          ผิวขาวเรียบลื่นเปียกน้ำเป็นมันวาว เมรีมือสั่นฟองน้ำนุ่มๆ ในมือหนักอึ้ง เธอพยายามไม่มองผิวกายตึงแน่นตอนที่ลากฟองน้ำไปทั่วแผ่นหลังของเขา กลิ่นหอมอ่อนๆ ของเมรีโชยมาเข้าจมูก ฟรองซัวร์หลับตาพลิ้ม เขามีความสุขแทบล้นอก เมรีทำงานด้วยความตั้งใจ ปลายจมูกของเธอมีเม็ดเหงื่อเกาะพราว พราะความรุ่มร้อนในกาย บวกกับไอระเหยของน้ำอุ่นในอ่างใบใหญ่

          ฟรองซัวร์ชำเลืองมองเมรีด้วยหางตา เขาถอนใจแรงๆ นึกเซ็งในใจ กายใหญ่โตขยายใหญ่มันทะลึงตื่นทั้งที่ยังไม่ถึงเวลา จนฟรองซัวร์นึกโกรธตัวเอง เขากำลังทำร้ายตัวเองชัดๆ เมรีผู้ไม่รู้เรื่องรู้ราว เธอตั้งใจถูผิวกายขาวผ่องของฟรองซัวร์ด้วยความตั้งใจ เมรีเริ่มรู้สึกแปลกๆ ผิวแก้มเธอร้อนฉ่า นัยน์ตามัวหายใจไม่คล่องคอรู้สึกอัดอัดแน่นอก เธอแอบสำรวจชายสูงศักดิ์ สันกรามของเขาบดเข้าหากันจนข้างแก้มปูดโปนเป็นรอยนูนขึ้นมา เธอตกใจ พยายามหลุบเปลือกตาไม่สนใจนอกจากงานที่กำลังทำ

          เมรีไม่รู้ว่าลมหายใจร้อนๆ ของเธอมีผลกับคนตรงหน้า ลมหายใจที่รินรดแผ่นหลังกระตุ้นให้ความร้อนมากมายไหลไปรวมกันอยู่ที่หน้าขาบางสิ่งบางอย่างที่เคยนอนสงบนิ่งเริ่มกระดุกกระดิกมีชีวิต และมันกำลังขยายตัวใหญ่อย่างต้องการอวดอำนาจ

          ชายหนุ่มกัดฟันพูด “พอแล้ว ออกไปเถอะ”

          เมรีรีบวางฟองน้ำ เธอคว้าอุปกรณ์ทำความสะอาดเดินแกมวิ่งออกมาจากห้องน้ำ สาวเท้าเดินเร็วๆ เพื่อให้พ้นห้องนอนของชายสูงศักดิ์ผู้นี้ หญิงสาวยืนหอบแฮ่กๆ หลังจากรีบร้อนออกมา หัวใจเธอเต้นรัวแทบทะลุออกมานอกอก      

ฟรองซัวร์หลุบเปลือกตาลง ถอนใจดังเฮือก!! ชายหนุ่มสูดกลิ่นหอมอ่อนๆ ของหญิงสาวที่ยังคงเหลืออยู่ สร้างมโนภาพเมรีขึ้นภายในใจ เขาเผลอครางเรียกชื่อเมรี เมื่อไม่อาจต้านแรงปรารถนาที่ถาโถมเข้าใส่ มือใหญ่กอบกุมตัวตนไว้ในอุ้งมือ มโนถึงเรือนกายอวบอิ่มของหญิงสาว ตอนที่หล่อนเปลือยเปล่า เป็นจินตนาการที่ฟรองซัวร์สร้างขึ้นเอง เขาดอมดมผิวนุ่มลื่นและกลิ่นหอมอ่อนๆ ที่ดมได้ไม่รู้เบื่อ เขาขำตัวเอง ไม่เคยอัตคัดถึงขั้นต้องปลดปล่อยตัวเองด้วยจิตนาการ แต่เวลานี้ผู้หญิงทั้งโลกหมดความหมาย เขาปรารถนาแค่หญิงต้องห้ามผู้นั้น ความต้องการมากล้นกำลังทำร้ายตัวเอง นึกสมเพชตนเองไม่น้อย ทั้งที่รู้อยู่แก่ใจ ในเวลานี้เขาทำได้แค่มอง ก็ยังฝืนให้เมรีมาวนเวียนอยู่ใกล้ๆ มีผู้หญิงอีกมากมายที่ยอมเป็นเครื่องระบายอารมณ์ให้ ยอมกระโจนขึ้นไปนอนรอบนเตียง แต่เขาไม่ต้องการ...

          “เมรี!!” ฟรองซัวร์ครางเรียกชื่อเมรี อารมณ์หนุ่มจวนจะถึงจุดระเบิด มือใหญ่กอบกุมตัวตนแข็งแกร่ง ขยับเคลื่อนไหวอย่างเร็วและปลดปล่อยความสุขที่อัดอั้นมานานแบบทะลักทลาย แผงอกไหวกระเพื่อม หลุบเปลือกตาลงอย่างเหนื่อยอ่อน เขาเอนกายพิงขอบอ่างน้ำ หลังจากปลดปล่อยความสุขสมไปหมาดๆ บนสีหน้าแข็งกระด้างมีรอยยิ้มเล็กๆ แค่เมรีในจินตนาการยังทำให้เขามีความสุขอย่างล้นเหลือ จนชายหนุ่มไม่อยากจะนึกถึง หากได้ครอบครองเมรีจริงๆ เขาจะสุขล้นได้ขนาดไหน

          ฟรองซัวร์เดินออกมาจากห้องน้ำโดยปราศจากเสื้อผ้าเพราะอยู่ในห้องส่วนตัว ชายหนุ่มมองตัวเองผ่านกระจกเงา พลางส่ายศีรษะด้วยความเซ็ง ตัวตนแข็งแกร่งกลางเป้ายังผงาดง้ำไม่ยอมสงบลงเสียที เขาคว้าเสื้อผ้ามาสวมอย่างรวดเร็ว คงต้องออกไปหาที่ระบาย ไม่อย่างนั้นคืนนี้อย่าหวังว่าจะหลับตาลงได้ “เห้อ…” ฟรองซัวร์ฉวยกุญแจรถยนต์พร้อมกับเดินออกจากห้องนอน

“ให้เมรีขึ้นไปทำความสะอาดที่ฉันทำเลอะไว้ด้วยนะ ฉันจะออกไปข้างนอก” ฟรองซัวร์สั่งบัตเลอร์วัยชรา ตอนที่เดินสวนกันตรงบันไดวนหน้าโถงทางเดิน

          เมรีถูกตามตัวไปทำความสะอาดห้องของฟรองซัวร์อีกครั้งหลังจากชายหนุ่มออกไปจากคฤหาสน์มาร์เซย์แล้ว เมรีเก็บเสื้อคลุมในห้องน้ำ จัดการปล่อยน้ำทิ้ง เธอลงมือล้างอ่างจนสะอาดเอี่ยม สองแก้มแดงก่ำเมื่อดันเผลอนึกถึงฟรองซัวร์ช่วงที่เขาเปลือยนั่งอยู่ในอ่างใบนี้

          “ยัยเด็กบ้า…เลอะเทอะแล้วนะเมรี” เมรีแค่ติดใจใต้เสื้อผ้าหรูๆ มีเรือนกายที่ทรงพลังซ่อนอยู่ พลังดึงดูดมหาศาลจนเลือดในตัวเธอเดือดระอุ หญิงสาวรีบยกมือขึ้นตบหน้าตัวเองเบาๆ สลัดภาพของชายหนุ่มให้หลุดออกไปจากความทรงจำ

คลับแห่งหนึ่งแหล่งชุมนุมของไฮโซ

          ฟรองซัวร์ปรากฏกายที่ๆ คลับชั้นสูงแห่งหนึ่ง สถานที่นี้มีผู้หญิงที่คัดแล้วไว้บริการลูกค้า และมีราคาค่าตัวเหมาะกับคุณภาพหน้าตาและเรื่องความสะอาด

          “นายท่านต้องการผู้หญิงแบบไหนครับ เรามีทุกแบบที่ลูกค้าต้องการ” พนักงานเชียร์เดินเข้ามายังโต๊ะของฟรองซัวร์ เมื่อชายหนุ่มพยักหน้าเรียก

          “ขอหน้าหวาน ผมดำตัวเล็ก ฉันจะขึ้นไปรอข้างบน ห้องเดิม” ฟรองซัวร์บอกความต้องการ เขาลุกขึ้นยืน กระตุกยิ้มมุมปากตอนที่ออกเดิน คลับแห่งนี้เป็นของเพื่อนสนิทที่ฟรองซัวร์สนิทสนมมานาน เขาใช้บริการบ้างตามสมควร ดารา นางแบบดังส่วนใหญ่ก็แวะมาหาลำไพ่พิเศษที่คลับแห่งนี้ตอนที่เดือดร้อนเรื่องเงิน ชายหนุ่มสะดุดใจกับความต้องการของตัวเอง เขาคงเป็นเอามาก ขนาดจำฝังใจถึงเมรี เขาถอนใจแรงๆ พยายามสลัดเงาของหญิงผู้นั้นออกไป

          ผู้หญิงผมดำร่างเล็กเอวบาง แต่หน้าอกอวบมีขนาดใหญ่ หากเป็นเมื่อก่อนเขาคงสุขสมไม่น้อย แต่ตอนนี้...ชายหนุ่มถอนใจแรงๆ แค่ได้กลิ่นน้ำหอมฉุนๆ รวยรินออกมาจากร่างแม่สาวตรงหน้า อารมณ์เดือดพล่านก็แทบทดถอยจนเกือบจะหมดความรู้สึกไปเลย หล่อนยิ้มหวานเดินเข้ามาใกล้ ยกมือลูบไล้แผงอกจนฟรองซัวร์ผงะ!! เขาเกือบผลักหล่อนออกห่าง ดีทว่ายั้งมือทัน ฟรองซัวร์ตัวเกร็ง พยายามข่มความไม่พอใจไว้สุดฤทธิ์

          ความอดทนของเขาต่ำนัก แค่ไม่ถึงนาทีที่ถูกยุ่มย่ามกับเนื้อตัว ฟรองซัวร์ยกมือปัดมือเล็กๆ แรงๆ

          “ไปอาบน้ำก่อนล้างกลิ่นน้ำหอมออกให้หมด ฉันจะรอตรงนี้” เสียงแข็งเครียดกระซิบสั่ง นั่งหน้าบึ้งจนหญิงสาวใจไม่ดี แม่สาวใจถึงที่โชคดีเลยรีบไปทำตามความต้องการของลูกค้า หลังจากอาบน้ำเสร็จ หล่อนเยื่องย่างออกมาด้วยท่างทางสุดเซ็กซี่ ผ้าผืนเช็ดตัวขนนุ่มปิดของสงวนไว้อย่างหมิ่นเหม่ หล่อนหวังจะใช้สัดสวนบนเรือนกายยั่วยวนชายตรงหน้าเต็มที่

          “ขึ้นไปบนเตียง แล้วหันหลังมาให้ฉัน” ฟรองซัวร์สั่งเสียงเครียด ก่อนจะลุกขึ้นยืน เมื่อหญิงสาวทำตามคำสั่ง หล่อนคลานขึ้นไปบนเตียง หันบั้นท้ายงอนงามมาทางเขา พร้อมกับส่ายไหวเอวบางอย่างเย้ายวน

          ฟรองซัวร์มองบั้นท้ายกลมกลึงที่แอ่นกระดกด้วยสายตาเฉยชา เขาถอนหายใจดังเฮือก สิ่งที่เกิดขึ้นหาใช่ความตื่นตัว กายแกร่งชูชันหดตัวลงอย่างรวดเร็ว สิ่งที่เขาหวังผิดเพี้ยนไปเกือบหมด ถึงหญิงตรงหน้าจะมีลักษณะคล้าย...แต่กลิ่นกับส่วนประกอบอย่างอื่นแตกต่างกันสิ้นเชิง

ปฏิกิริยาตอบรับของไม่ตอบสนอง หญิงอื่นไม่สามารถปลุกอารมณ์ของเขาให้ลุกโพลงขึ้นมาได้สักนิด

          “ออกไปเถอะ...ค่าตัวเธอฉันจะจ่ายให้เหมือนเดิม” ฟรองซัวร์หมุนตัวเดินหนี เขายิ้มหยันให้ตัวเอง ความต้องการหญิงอื่นไม่ได้ทำให้เขาพอใจ คงต้องอดทนรอคอยเวลาด้วยความทรมานเช่นนี้ จนกว่าจะสมหวัง