สายตาชื่นชมของเขาทำให้หัวใจเธอสั่น ร่างกายเกร็งไร้เรี่ยวแรง พฤทธิ์ค่อย ๆ ก้มใบหน้าจนริมฝีปากแตะแผ่วอยู่กับปลายถัน ปลายลิ้นร้อนของเขาช่างเชี่ยวชาญพาใจของเธอเตลิด แพรวพรรณร้องตะโกนบอกตัวเองว่าหากเธอไม่รีบหยุดเขาเสียแต่ตอนนี้
ทุกอย่างจะต้องเกินเลยไปมากกว่านี้ และเธอก็ยังไม่พร้อมจะก้าวไปไกลขนาดนั้น ผู้หญิงอย่างแพรวพรรณ หากต้องเสียตัวให้กับผู้ชายที่รัก นั่นหมายถึงเขาและเธอต้องทำทุกอย่างถูกต้องแล้ว
รัก...นี่เธอยอมรับว่ารักเขาแล้วอย่างนั้นเหรอ หัวใจของแพรวพรรณเต้นแรงจนน่ากลัวว่าจะหยุดเข้าในเวลาใดเวลาหนึ่ง เมื่อความรู้สึกรักกระแทรกเข้ากลางใจ ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ ไม่รู้ว่าเพราะอะไรถึงรัก รู้เพียงอยู่ ๆ เธอก็รู้ตัวว่ารักเขา
อาจจะเป็นเพราะความทะเล้นช่างยั่ว คำพูดน่าตบ ใบหน้าคมหื่นกระหายเสมอยามพบกัน หรือไม่ว่าจะเป็นเพราะอะไร เธอก็ยอมรับแล้วว่ารักเขาได้อย่างง่ายดาย
“ไม่นะคะ ต้องไม่ใช่แบบนี้ ถ้าคุณรักแพรวก็ต้องให้เกียรติแพรวสิคะหรือคำว่ารักของคุณเป็นแค่คำโกหกที่ใช้เพื่อล่อหลอกให้แพรวยินยอมมอบกายให้คุณกันแน่”
เสียงประท้วงและอาการต่อต้านของเธอทำให้เขาชะงักและเริ่มรู้สึกตัว พฤทธิ์สูดลมหายใจเข้าลึ
