ตอนที่สาม
ห้องเก็บสมบัติ
“พี่เจียวจิ้น ข้าทอดร่างให้พี่เชยชมจนสมใจ อีกไม่นานพี่คงเบื่อหน่ายแล้วทอดทิ้งข้า” เถาหลี่น่าเริ่มแผนต่อไปเมื่อสอดใส่กันมาระยะหนึ่งจนเด็กหนุ่มไว้วางใจแล้ว
“พี่ไม่มีวันทอดทิ้งเจ้าแน่”
“แต่ท่านราชครูคงไม่มีวันยินยอมให้รับข้าเข้ามาอยู่ในจวน” เด็กสาวใช้น้ำเสียงเศร้าสร้อย
“ท่านพ่อบังคับพี่ไม่ได้” เสียงดื้อดึงเอ่ยออกมา
“หากข้าจะขอความมั่นใจด้วยของประจำตระกูลของพี่เจียวจิ้นสักอย่างเป็นของแทนใจจะมากเกินไปหรือไม่เจ้าคะ”
“ย่อมไม่ พี่ขอโทษที่ไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้ เอาเถอะ พี่จะพาเจ้าไปที่หนึ่ง” ข่งเจียวจิ้นโดนเสน่ห์ของสาวน้อยจนหน้ามืดตามัวเกรงหญิงสาวจะน้อยใจจนหนีหายไป จึงตัดสินใจพานางเข้าไปจนถึงห้องเก็บสมบัติของตระกูลข่ง
“โอ้วว...พี่เจียวจิ้น บ้านท่านมีของมีค่ามากมายเพียงนี้ ยิ่งเห็นข้ายิ่งรู้สึกว่าตนเองไม่คู่ควร” เด็กสาวส่งเสียงตื่นเต้นเมื่อได้เห็นคลังสมบัติของตระกูลเก่าแก่
“ไม่นะน้องหลี่น่า เจ้าอย่าคิดมาก ของในนี้บางชิ้นไม่ได้มีราคามากมาย เพียงเก่าแก่เท่านั้น เจ้าลองดูเถิดว่าชอบชิ้นใด พี่จะมอบให้เป็นของแทนใจ” เถาหลี่น่าได้โอกาสรีบเดินสำรวจของมีค่าในห้องอย่างรวดเร็วเพื่อมองหาภาพวาดเป้าหมาย
จนถึงกองภาพวาด นางทำทีเปิดออกดูอย่างตื่นตาหลายภาพ เมื่อได้เห็นภาพที่ต้องการแล้วจึงแสร้งวางแยกไว้ จากนั้นจึงเดินดูของรอบห้องอีกหลายอย่างเพื่อกลบเกลื่อนก่อนจะหยิบไข่มุกราตรีเม็ดหนึ่งขึ้นราวคนมักน้อย
“ข้าขอชิ้นนี้ก็แล้วกัน”
“นั่นเป็นเพียงไข่มุกราตรี ไม่มีราคาค่างวดมากนัก เอาเช่นนี้ พี่มอบป้ายหยกประจำตระกูลให้เจ้าก็แล้วกัน”
ป้ายหยกตระกูลข่งย่อมเอาไปแลกเป็นเงินมิได้ จะเอาไปให้หนักเพื่ออันใด
เถาหลี่น่ามองป้ายหยกในมืออย่างไม่ใคร่ชอบใจแต่เบื้องหน้าจำต้องแสดงท่าซาบซึ้งน้ำตาแทบไหล
“ขอบคุณพี่เจียวจิ้น พี่ช่างดีกับข้าจริงๆ”
“ไข่มุกนี่ก็เอาไปด้วยเถิด”
เถาหลี่น่ากำของสองสิ่งที่ได้รับมาราวมีค่ามากจนต้องทะนุถนอมให้ดี ข่งเจียวจิ้นมองท่าทีนั้นอย่างเอ็นดูก่อนจะพาสาวน้อยกลับไปนอนที่ห้องเมื่อเห็นว่าดึกมากแล้ว
แม้เขาจะอยากนอนด้วยกันในห้องของสาวงามทั้งคืน แต่หากบ่าวไพร่พูดมากออกไปย่อมไม่เป็นการดี ชายหนุ่มจึงเพียงแวะเวียนมาร่วมรักสอดใส่แล้วแยกย้ายกลับไปนอนที่ห้องของตนเอง
คืนวันต่อมา สองหนุ่มสาวแวะเวียนมาร่วมรักกันอย่างเร่าร้อน เถาหลี่น่าส่งพลังความสุขเป็นครั้งสุดท้ายให้ข่งเจียวจิ้นได้ดื่มดำจนสมใจก่อนเขาจะกลับไปนอนหลับด้วยฤทธิ์ยาซึ่งนางแอบใส่ไว้ในน้ำชา
คืนนั้นสาวน้อยซึ่งออกปฏิบัติงานครั้งแรกแม้จะตื่นเต้นมือไม้สั่น แต่ก็ลอบเข้าไปในห้องเก็บสมบัติอย่างง่ายดายด้วยกุญแจซึ่งหยิบมาจากเอวของชายหนุ่มอันหลับใหล
ด้วยจวนราชครูไม่ได้คุ้มกันแน่นหนาจากคนภายใน เถา
หลี่น่าจึงเข้าไปหยิบภาพวาดเป้าหมายได้อย่างรวดเร็ว หญิงสาวแวะหยิบทองคำมาสองก้อนด้วยคิดว่าคงไม่เป็นที่สังเกตเห็น จากนั้นสาวน้อยจึงแวะเก็บซ่อนของเอาไว้ที่ใต้กองหินด้วยใจตุ๊มๆต่อมๆแล้วรีบกลับไปนอน
สาวน้อยตื่นขึ้นมาพร้อมใต้ตาดำคล้ำด้วยตื่นเต้นจนหลับไม่ลง ข่งเจียวจิ้นมองใบหน้างามด้วยความห่วงใยขณะหญิงสาวอ้างว่าฝันร้ายและได้แต่ซบอ้อนลงกับอกอุ่น
นี่คงเป็นครั้งสุดท้ายที่จะได้กอดกับชายคนแรกที่ได้ความสาวของนางไปแล้ว หวังว่าเขาจะไม่รู้โดยเร็วว่าถูกขโมยของในห้องเก็บสมบัติไป หากรู้ก็ขอให้เขาไม่สงสัยนาง
สาวน้อยภาวนาในใจก่อนจะพยายามทำตัวเป็นปกติ หลังจบมื้ออาหารเช้า เถาหลี่น่าแสร้งชวนข่งเจียวจิ้นออกไปเดินซื้อของที่ตลาดโดยอ้างว่าอยากได้ของใช้ส่วนตัวของหญิงสาว
นางใจกล้าหยิบของที่ขโมยมาซ่อนไว้ใต้ชุดเสื้อแล้วเดินออกมาด้วยมือชื้นเหงื่อในใจเฝ้าภาวนาให้เห็นสาขาใหญ่ขององค์กรโดยเร็ว
เมื่อเห็นสัญลักษณ์ขององค์กรที่ร้านแพรพรรณ หญิงสาวจึงทำทีสนอกสนใจและเดินเข้าไปในร้านอย่างรวดเร็ว ก่อนจะขอลองผ้าไหมงดงามในห้องส่วนตัว
“พี่เจียวจิ้นรอด้านนอกนี้ก่อน หากเข้าไปด้วยกันผู้คนจะครหานินทา”
“ได้ น้องหลี่น่าเลือกได้จนพอใจ ไม่ต้องกังวลเรื่องราคา พี่จ่ายไหวแน่”
ข่งเจียวจิ้นเอาใจสาวคนรักอย่างออกนอกหน้าจนเถาหลี่น่าแอบนึกเสียดาย
หากนางได้เป็นคนรักของเขาจริงๆคงได้รับการเอาใจอย่างดีจนล่องลอย
ตอนพิเศษสามถึงเวลาต้องเลือกชายาสามเดินเยื้องย่างเข้าไปหยุดที่ด้านหน้านางกำนัลของตนเองซึ่งยังยืนเปลือยร่างอ่อนเปลี้ยอยู่คนเดียว “ชายาสาม” เสียงตกใจร้องดังออกมาก่อนร่างเปลือยจะทรุดลงด้วยหมดแรงจริงๆ “พวกเจ้าทำเช่นนี้กันกี่คราแล้ว” ฮัวหลี่น่าย่อมรู้จักชายหนุ่มผู้นั้นด้วยเขาเป็นคนสนิทของหัวหน้าเถาโจวหย่งซึ่งเดินทางมาช่วยงาน เขาเป็นชายรูปงามอีกทั้งคารมดีจึงมีหญิงคณิกาติดใจทอดร่างให้เชยชมอยู่บ่อยๆ แต่นางไม่คิดว่าเขาจะล่อลวงนางกำนัลน้อยในยามที่นางมาช่วยดูแลบุตรสาวที่นี่ แล้วยังกล้าพาตัวออกมาสอดใส่ในที่ลับตาโดยทิ้งเด็กหญิงน้อยไว้คนเดียว “เขา... เขา...บอกว่าชอบหม่อมฉัน และมีของจากต่างเมืองมาฝาก หม่อมฉันคิดว่าจ
ตอนพิเศษสามถึงเวลาต้องเลือก“ท่านแม่เจ้าขา พี่ถิงถิงหายไปแล้วเจ้าค่ะ” เด็กหญิงตัวอ้วนกลมน่ารักเดินเต๊าะแต๊ะมาตามหานางกำนัลซึ่งเป็นพี่เลี้ยงถึงยังห้องทำงานของฮัวหลี่น่า ชายาสามขององค์ชายฮุ่ยหมิงกำลังนั่งตรวจสอบบัญชีอยู่ที่ชั้นบนของหอคณิกาซึ่งเป็นกิจวัตรซึ่งนางต้องทำเพื่อไม่ให้การเงินรั่วไหลและคอยควบคุมค่าใช้จ่ายให้ดี นางพาบุตรชายหญิงทั้งสองมาด้วยเช่นทุกครา โดยให้องครักษ์คนสนิทพาบุตรชายซึ่งอยู่ในวัย5ขวบปีไปหาผู้เป็นบิดาที่ด้านหลัง ส่วนบุตรสาวนางกำชับให้นางกำนัลพี่เลี้ยงคอยดูแลอยู่ที่สวนด้านข้าง แล้วเหตุใดบุตรสาวตัวน้อยของนางจึงเดินขึ้นมาถึงชั้นบนด้วยตัวคนเดียวโดยไร้เงาของนางกำนัลสาว “ถิงถิงนี่เหลวไหลใหญ่แล้ว คงต้องลงโทษให้หลาบจำ
ตอนพิเศษสองหอคณิกาของชายาสาม“เช่นนั้นข้าจะพาท่านแม่ไปชมทำเลดีดี องค์ชายฮุ่ยหมิงมีทำเลการค้าอยู่ในมือหลายแห่ง ข้าได้ขอเขาไว้แล้วเจ้าค่ะ”“อืม...มีสามีทั้งมีเงิน มีอำนาจ อีกทั้งดีกับเรา ย่อมมีชัยแก่ชีวิต หลี่น่าเอ๊ย เจ้าช่างโชคดีนัก”“ด้วยการสั่งสอนจากท่านแม่ ทำให้เขาไม่อาจตัดใจจากข้าได้ จึงทำให้ข้าโชคดีเจ้าค่ะ”“ไม่ใช่เรื่องนั้นเรื่องเดียวหรอก มิเช่นนั้นหญิงคณิกาในหอของข้าคงมีผู้พาไปเลี้ยงดูอย่างสุขสบายกันทุกคนแล้ว”ฮัวหลี่น่าพยักหน้าอย่างยอมรับเมื่อคิดตาม“แต่เรื่องนั้นย่อมสำคัญเช่นกัน ครานี้แม่นำของสำคัญที่จะช่วยเจ้าได้มามอบให้อีกหลายอย่าง รับรองว่าองค์ชายผู้นี้จะไม่อาจมีหญิงอื่นได้อีกนานทีเดียว” แม่เล้าใหญ่ส่งมอบถุงผ้าขนาดใหญ่ให้สาวน้อยซึ่งรีบขอบคุณอย่างซึ้งในน้ำใจสองสาวต่างวัยพากันออกไปเดินเลือกทำเลการค้าแล้วนั่งลงปรึกษากันอย่างคร่ำเคร่ง ด้วยมีหอคณิกาอยู่แล้วหลายแห่งในเมืองหลวง สองสาวจึงเลือกตั้งหอคณิกาแห่งใหม่ในทำเลที่ไม่ได้อยู่
ท่อนเนื้ออวบถูกนางดูดกลืนเข้าออกสลับกับเลียวนไล่ขึ้นๆลงๆจนกายแกร่งเกร็งเสียวร้องเสียงแหบพร่า“อ้า...เจ้าช่างเก่งจริง ชายารัก ยิ่งกลืนกินเจ้ายิ่งสร้างความสุขให้ข้ามากขึ้นทุกที แล้วอย่างนี้ข้าจะไม่คอยให้ท้ายเจ้าได้อย่างไร โอ้ววว”“หากอยากมีความสุขย่อมต้องให้ท้ายข้า” สาวน้อยยังคงได้ทีด้วยแท่งสวาทอยู่ในกำมือนางปากบางรูดเข้ารูดออกรัวเร็วจนหน้าหล่อเหลาขององค์ชายหนุ่มแหยเกด้วยความซ่านเสียวก่อนจะทนไม่ไหวปล่อยน้ำรักออกมาจนเต็มปากบาง“เจ้าเก่งมากเพียงนี้ ข้าคงต้องยอมตายคาปากของเจ้าเสียแล้ว” เมื่อสุขสมใจคำของชายหนุ่มจึงเอ่ยออกมาโดยไม่คิดมาก“เชอะ ก่อนท่านจะตายข้าต่างหากที่ต้องตายเสียก่อนหากยังโดนท่านใช้งานอย่างหนักทุกคืนเช่นนี้”“ฮ่า ฮ่า ฮ่า หนักที่ใดกัน เจ้าเองเป็นฝ่ายเรียกร้องให้ข้าดุเดือดรุนแรงเอง บางคราวยังขย่มจนข้าแทบแย่”“นั่นเพราะท่านชื่นชอบเช่นนั้น ข้าจึงอยากให้ท่านพอใจ”“เอาเป็นว่าพวกเราต่างเติมเต็มให้กันอย่างดี คราวนี้เจ้าหันก้นขาวๆมาได้แล้ว มัง
ตอนพิเศษหนึ่งกินของอร่อย ฮัวหลี่น่าได้รับการเติมเต็มอย่างสุขสันต์จากท่อนกายใหญ่ล่ำเกือบทุกค่ำคืน หญิงสาวเคยเฝ้าฝันว่าจะได้ความแข็งแกร่งมาสอดใส่ร่องดอกไม้อันคับแน่น อีกทั้งยังคิดถึงชายหนุ่มผู้เชี่ยวชาญเพื่อสร้างความเสียดเสียวอย่างที่เคยเห็นมาจากเหล่าพี่สาวคณิกาทั้งหลาย ไม่น่าเชื่อว่านางช่างโชคดีที่สุดท้ายแล้วได้ใช้ชีวิตอยู่กับองค์ชายหนุ่มรูปงามและยังมีแท่งเนื้อทั้งใหญ่แน่น ทั้งยาวอวบ ทั้งแข็งแรง ยิ่งไปกว่านั้นเขายังเชี่ยวชาญด้านกามาจนพลิกแพลงได้ทุกท่วงท่า ลีลารักของเขาสร้างความสุขสมแก่นางจนติดอกติดใจร่ำร้องหาอยู่มิวาย องค์ชายหนุ่มเองย่อมติดใจในร่องดอกไม้แดงอันตอดรัดดีเช่นกัน เขารู้ว่าหญิงสาวมีเคล็ดลับเพื่อรักษาความคับแน่นและการตอดรัดถี่อั
ตอนพิเศษสองชิงอ้ายเหม่ยส่ายหัวให้กับความกระสันอยากซึ่งไม่เคยลดน้อยลงของสามีหนุ่ม เมื่อเขาสอดแทงท่อนลำใหญ่โตเข้ามาจนจุกแน่น หญิงสาวจึงยืนนิ่งรองรับการกระแทกที่กำลังจะตามมา นางยืนรอรับท่อนลำอวบใหญ่ยาวซึ่งสอดเข้าดึงออกในช่องทางคับแน่นอย่างฮึกเหิม ด้วยท่วงท่ายืนกระแทกกระทั้น ชายหนุ่มยิ่งส่งพลังสะท้านสะเทือนจนหญิงสาวต้องใช้มือยันก้อนหินเอาไว้แน่นเพื่อไม่ให้โดนกระแทกจนล้มลงท่อนลำยักษ์ตอกกระแทกเข้ามาชนกับส่วนลึกสุดด้านในอย่างคึกคัก ทั้งยามแทงเข้าและยามถอนออก ส่วนอวบแน่นครูดกับส่วนเสียดเสียวภายในโพรงรักเรียกความกระสันอยากจนสาวน้อยส่งเสียงดังก้องป่า“ซี้ดดดด อ้า...พี่หยาง ข้าเสียวเหลือเกิน”“จงร้องให้ดัง อีกเดี๋ยวจะเสียวยิ่งกว่านี้ อูววว ร่องรูของเจ้ารัดแท่งเนื้อของพี่แน่นเหลือเกิน”ภายในร่องรักแม้จะโดนกระหน่ำมาหลายคราแต่ยังคงดูดกระชับเข้ากันดีกับแก่นกายใหญ่โต เอวอันแข็งแกร่งขยับเข้าออกเป็นจังหวะส่งเสียงดังป๊าบ ป๊าบ ราวดนตรีอันมีท่วงทำนอง&n