จากนั้นประตูก็เปิดออกพร้อมกับไฟที่มืดสนิทก่อนจะมีแสงสว่างเป็นทางยาวไปที่เวทีที่ตอนนี้มีฮัสลานนั้นยืนรออยู่ มารียาก็มองอย่างตื่นเต้นเลยทีเดียว แล้วลูกๆของเธอก็ค่อยๆเดินนำเข้าไปช้าๆพร้อมกับโปรยดอกไม้เข้างานไป โดยมีหลานๆของเธอที่เดินตามนั้นช่วยกันโปรยตามเช่นกันพอมารียาเดินเข้ามาแสงไฟมันก็สาดส่องมาที่ขบวนของเธอเท่านั้นและไฟทั่วห้องจัดเลี้ยงก็ปิดลง พร้อมกับดอกไม้สีขาวก็ร่วงหล่นลงมาราวกับหิมะ ทำให้แขกที่มางานได้เห็นความสวบงามของขบวนเจ้าสาวที่เหมือนกับเทพนิยายเลย
ฮัสลานก็ยืนรอรับตัวมารียาด้วยรอยยิ้ม ยิ่งเขาเห็นลูกๆของเขาเดินนำมาด้วยรอยยิ้มสดใสในขณะที่โปรยดอกไม้ เขาก็ยิ่งรู้สึกมีความสุขที่พยานรักของเขาและเธอนั้นได้เติบโตมาจนถึงวันสำคัญของเขาและมารียา พอถึงเวทีแล้วลูกๆของเขาก็รู้งานมาก รีบเดินจับมือกันแล้วยื่นกล่องแหวนมาให้เขา ทำให้แขกที่มางานนั้นพากันยิ้มเลยทีเดียว
“แด๊ดดี้ครับ / แด๊ดดี้คะ ” อดัมและมารีม่าก็ยื่นกล่องแหวนให้ผู้เป็นพ่อไป…ฮัสลานก็คุกเข่าลงมาหาลูกๆของเขา แล้วเขาก็รับกล่องแหวนเอาไว้
“ขอบคุณครับคนเก่งของแด๊ดดี้ จุ๊บ…จุ๊บ…มา..มายืนกับแด็ดดี้ตรงนี้นะครับ…” ฮัสลานพูดไปแล้วเขาก็หอมแก้ม
