ก๊อก! ก๊อก!
"อื้อ~" เสียงรบกวนดังเล็ดลอดเข้ามาทำให้เนมาร์ที่ผล็อยหลับไปเพราะพิษไข้สะดุ้งตื่นขึ้นมาอีกครั้งในช่วงสายๆ เขาปรือตาก้มมองคนในอ้อมกอดที่ยังหลับสนิทอยู่อย่างอ่อนโยน ปลายจมูกโด่งคมสันกดหอมลงบนศีรษะทุยที่ซุกอยู่ตรงแผงอกแกร่งเบาๆ
เวลามีก๋วยเตี๋ยวอยู่ข้างๆมันทำให้เขากินอิ่มนอนหลับราวกับว่าเธอเป็นสารเสพติดชนิดหนึ่งถ้าไม่มีก็ลงแดง เนมาร์เกลี่ยปอยผมดำขลับออกจากกรอบหน้าหวาน แล้วค่อยๆดึงแขนข้างหนึ่งที่ก๋วยเตี๋ยวใช้หนุนออกมาจับศีรษะทุยไว้มืออีกข้างเอื้อมหยิบหมอนใบใหญ่เลื่อนมาวางให้เธอหนุนแทน จากนั้นก็ดันตัวลุกขึ้นอย่างระมัดระวังเดินตรงไปหยิบผ้าขนหนูบนราวมาพันรอบเอวสอบ ก่อนจะออกจากห้องนอนไปเปิดประตู
แกร๊ก|
"ม๊า" เขาเรียกผู้เป็นแม่ดังลั่นเมื่อเปิดประตูออกมาแล้วเห็นท่านยืนรออยู่หน้าห้อง พร้อมในมือถือถุงอาหารและถุงยา นิ้วเรียวยาวขยี้ตาตัวเองเบาๆ
"เรียกซะดังเลย กลัวลืมชื่อเหรอ" แนทตวัดสายตามองลูกชายตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า เธอถอนหายใจพรืดใหญ่พร้อมส่ายหน้าไปมาอย่างระอา เมื่อเห็นสภาพหัวยุ่งๆหน้าแดงก่ำเรือนร่างเปลือยเปล่ามีเพียงผ้าขนหนูปิดไว้ แถมท่อนแขนยังมีรอยเล็บจิกจนเหวอะหวะ "ไม่ต้องบอก
